Γιατί θυμώνουμε με το παραμικρό;

Μια νέα έρευνα έρχεται να εξηγήσει γιατί οι άνθρωποι στις σύγχρονες κοινωνίες θυμώνουν με το παραμικρό.

Κάποτε η επιθετικότητα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη φύση – απαραίτητο στοιχείο του ατόμου που πάλευε για την εξασφάλιση τροφής και στέγης. Τα χρόνια πέρασαν, τα πράγματα άλλαξαν και ο σύγχρονος τρόπος ζωής πλέον ικανοποιεί τις ανάγκες μας. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι η εν λόγω τάση έπαψε να είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας.

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει η δρ Sandi Mann, καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Central Lancashire.. Σε άρθρο της η ειδικός εξηγεί πως ο θυμός, που κάποτε αποτελούσε κλειδί για την επιβίωση, πλέον μένει «κοιμισμένος» σε κάποια πλευρά του μυαλού μας. Κι επειδή εμείς δεν αποφορτιζόμαστε όσο συχνά θα έπρεπε, κάποια στιγμή ξεσπά ακόμη και για ασήμαντες αφορμές.

«Η οργή βοήθησε τους προγόνους μας να επιβιώσουν. Βλέπετε, εάν έμεναν αδρανείς όταν κάποιος τους έκλεβε την τροφή ή απειλούσε τη ζωή τους, δεν θα τα είχαν καταφέρει… Η πείνα θύμωνε τους ανθρώπους των σπηλαίων, προκειμένου να είναι σε ετοιμότητα για την αναζήτηση τροφής. Το ίδιο συναίσθημα ενεργοποιούνταν όταν υπήρχε η υποψία της οποιασδήποτε απειλής, ώστε να βρίσκονται σε εγρήγορση την κατάλληλη στιγμή» επισημαίνει η ειδικός.

Και συνεχίζει: «Στη σύγχρονη εποχή, ιδιαίτερα στη Δύση, σπανίως ερχόμαστε αντιμέτωποι με πραγματικές απειλές. Όμως ο θυμός εξακολουθεί να υπάρχει και κάπου πρέπει να τον διοχετεύσουμε».

Κάπως έτσι εξηγείται το γεγονός ότι πολλές φορές γινόμαστε έξω φρενών με ασήμαντα πράγματα, όπως ένα μποτιλιάρισμα, η αναμονή σε μια δημόσια υπηρεσία ή η ουρά στην τράπεζα. Σύμφωνα με την ίδια, το 90% όσων τηλεφωνούν σε κέντρα εξυπηρέτησης πολιτών εξαγριώνονται περιμένοντας μια απάντηση, ενώ το 50% επιτίθεται στον υπολογιστή του όταν αυτός κολλάει.

Αν λοιπόν ορισμένες φορές αναρωτιέστε ακόμη και για τη δική σας οξύθυμη συμπεριφορά ρίξτε μια ματιά στο πολύ μακρινό παρελθόν: ο θυμός… κληρονομείται.

Δημιουργικοί τρόποι έκφρασης του θυμού

Παραδεχτείτε ότι είστε θυμωμένοι.
Μοιραστείτε το θυμό σας με έναν άνθρωπο που εμπιστεύεστε.
Κάντε μία βόλτα.
Ζωγραφίστε μία εικόνα που να αντικατοπτρίζει το θυμό που νοιώθετε.
Γράψτε σε ένα ημερολόγιο τους λόγους για τους οποίους θυμώσατε.
Ασκηθείτε ή χορέψτε.
Μετρήστε μέχρι το 10.
Κάντε κάτι που να σας ευχαριστεί και να ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σας.

Μάθετε να γειώνετε τον θυμό των άλλων

1. Κράτα την ψυχραιμία σου: μην αφήνεις κανένα να πατάει τα κουμπιά σου. Αν οργιστείς και εσύ, δεν θα βγάλεις καμία άκρη. Πριν απαντήσεις σε κάποιο οργισμένο σχόλιο, περίμενε και μέτρα μέχρι το δέκα. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Αν νιώθεις τον θυμό σου να συνεχίζει να φουντώνει, μέτρα ξανά αντίστροφα, μέχρι το ένα. Το ξέσπασμα των άλλων αποτελεί αντανάκλαση του εαυτού τους, όχι δική σου. Η επιτυχία σου είναι να καταφέρεις να ελέγξεις τον εαυτό σου. Προσπάθησε να σκεφτείς κάτι ευχάριστο.

2. Παρατήρησε τη γλώσσα σώματος του ανταγωνιστή: οι διεσταλμένες κόρες των ματιών, το τρεμοπαίξιμο των ρουθουνιών, η άκαμπτη στάση, οι απειλητικές κινήσεις, η γρήγορη αναπνοή είναι προειδοποιητικά σημάδια. Κάνε ένα βήμα πίσω και πάρε μια διαλλακτική στάση. Αν πρέπει να αντιμετωπίσεις ένα ήδη ταραγμένο άτομο, ζήτα του να μιλήσει για το πώς αισθάνεται εκείνη τη στιγμή.

3. Ζήτα του να καθίσει: όταν η κουβέντα γίνεται στα όρθια, η ένταση κλιμακώνεται ευκολότερα.

4. Άνοιξε τα αυτιά σου: άκου κι άσε τον άλλον να εκτονωθεί, χωρίς να διακόπτεις. Το ενδιαφέρον για τα λεγόμενα του, πρέπει να φαίνεται ζωγραφισμένο στο πρόσωπο και τα μάτια σου.

5. Αφού ο άλλος εκτονωθεί αρκετά κάνε του κάποιες ερωτήσεις με ήρεμο τόνο. Ζήτα του να σου διευκρινίσει και να αναπτύξει αυτά που εννοεί, χωρίς όμως να του ζητάς να δικαιολογηθεί.

6. Δείξε ότι συμπάσχεις. Πες κάτι σαν: "Καταλαβαίνω γιατί τα έχεις πάρει τόσο πολύ". Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνείς. Σημαίνει ότι παρακολουθείς τι λέει και ότι τα συναισθήματά του είναι δικαιολογημένα – κάτι που πάντα ισχύει.

7. Αφού ακούσεις ό,τι έχει να σου πει, πρότεινε ή ζήτα μια λύση που να καλύπτει τις ανάγκες και των δύο.

8. Εξάντλησε όλα τα περιθώρια: αν η υπόθεση εξελίσσεται σε δράμα και ο συνομιλητής συνεχίζει τον καυγά με φωνές ρώτα τον: "Τι θέλεις να κάνω εντέλει; Τι θα σε ικανοποιούσε αυτή τη στιγμή;". Έπειτα, είτε συμφώνησε μαζί του, είτε εξήγησέ του γιατί δεν μπορείς να τον ικανοποιήσεις και σταμάτα την κουβέντα.

Πηγή: elle.gr
sciencearchives