Ἀπ.: Εἶναι ἑπτά, γιὰ τὰ ὁποῖα λέει ἡ Ἀποκάλυψη: «Μπροστὰ στὸν θρόνο ἔκαιγαν ἑπτὰ πύρινες λαμπάδες, ποὺ εἶναι τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ» (4, 5). Ὅπως τὰ ἀναφέρει τὰ χαρίσματα αὐτὰ ὁ προφήτης Ἡσαΐας (11, 2-3), εἶναι: α) Ἡ σοφία, ἡ ἄνωθεν σοφία (βλ. Ἰακ. 3, 17), στὴν ὁποία ἐναντιοῦται ἡ σαρκικὴ σοφία (βλ. Β' Κορ. 1, 12)˙ β) ἡ σύνεση, ἡ κατανόηση τῶν ἀπορρήτων καὶ τοῦ θείου θελήματος (βλ. Ἔξ. 36, 1. Δαν. 1, 17. Λουκ. 24, 45. Β' Τιμ. 2, 7), στὴν ὁποία ἀντιστέκεται ἡ ἀνοησία καὶ ἀπιστία (βλ. Λουκ. 24, 25. Γαλ. 3, 3)˙ γ) ἡ βουλὴ (βλ. Πράξ. 20, 27), στὴν ὁποία ἐναντιώνεται ἡ βουλὴ τῶν ἀσεβῶν (βλ. Ψαλμ. 1, 1)˙ δ) ἡ ἰσχύς, μὲ τὴν ὁποία ἀντιστεκόμαστε σὲ κάθε πειρασμὸ (βλ. Α' Κορ. 16, 13. Ἐφεσ. 6, 14) καὶ στὴν ὁποία ἰσχὺ ἀντίθετος εἶναι ὁ φόβος, γιὰ τὸν ὁποῖο λέει ὁ Ψαλμωδός, «Ἐκεῖ φοβήθηκαν φόβο, ὅπου δὲν ἦταν φόβος» (Ψαλμ. 13, 5)˙ ε) ἡ γνώση˙ ἡ γνώση τοῦ Νόμου καὶ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, στὴν ὁποία ἐναντιώνεται ἡ ἄγνοια τοῦ θείου Νόμου, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Ψαλμωδὸς λέει: «Χύσε τὴν ὀργή Σου στὰ ἔθνη ποὺ δὲν Σὲ γνωρίζουν, καὶ στὰ βασίλεια, ποὺ δὲν ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά Σου» (Ψαλμ. 78, 6)˙ ς) ἕκτο χάρισμα εἶναι ἡ εὐσέβεια, γιὰ τὴν ὁποία λέει ὁ Ἀπόστολος ὅτι εἶναι «καθ' ὅλα ὠφέλιμη, γιατὶ παρέχει ὑπόσχεση καὶ γιὰ τὴν τωρινὴ ζωὴ καὶ γιὰ τὴν μέλλουσα» (Α' Τιμ. 1, 8). Καὶ ζ) χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, σὰν τὸν φόβο ἐκεῖνο τὸν γλυκό, ποὺ ἔχουν τὰ παιδιὰ στοὺς πατέρες τους καὶ ὄχι σὰν τὸν φόβο ἐκεῖνο τὸν τυραννικό, ποὺ ἔχουν οἱ δοῦλοι στοὺς ἀφέντες τους.
