Σου γράφω σπάνια γι’αυτό τελευταία. Ίσως επειδή θέλω κι εγώ να το ξεχνάς που και που.
Ξέρω πως μέσα στο μυαλό σου, στην κάθε μέρα που ξημερώνει, σε κάθε κίνηση που κάνεις, ακόμα και τη νύχτα που κοιμάσαι, υπάρχει πάντα ο φόβος της κρίσης πανικού.
Μη τυχόν και ξανάρθει.
Τι παράξενο, τη στιγμή της κρίσης βιώνεις τον θάνατο, άρα φοβάσαι να πεθάνεις. Δες όμως, τελικά μήπως φοβάσαι να ζήσεις;
Για την ακρίβεια είναι ο φόβος του φόβου.
Η απάντηση είναι μια. «Δεν πειράζει»! Δεν πειράζει καθόλου βρε ψυχή μου.
Το έχεις ήδη βιώσει, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.
Το ξεπέρασες, όλες τις φορές που ήρθε. Ας ξανάρθει!
Έχασες πολλές στιγμές εξαιτίας του.
Όταν σου είπαν «Έλα το Σάββατο,θα κάνω τα γενέθλιά μου, θα είμαστε όλοι μαζί.»
Κι έμεινες στον καναπέ σου γεμάτος θλίψη που δεν ήσουν μαζί τους. Γεμάτος τύψεις που για ακόμη μια φορά σε είχε νικήσει ο φόβος.
Και τότε, θυμάσαι; Που ο κολλητός πήρε πτυχίο κι εσύ ήσουν τόσο αδύναμος ώστε να βρεθείς ανάμεσα σε τόσο κόσμο.
Ακόμα θυμώνεις όταν το σκέφτεσαι. Θυμώνεις με τον εαυτό σου, γιατί κατά βάθος ξέρεις πως είσαι αδιανόητα ικανός να αντιμετωπίσεις αυτή την ιστορία, απλώς αφήνεις το φόβο σου να σε κυριεύσει.
Δεν χρειάζεται να το ψάξεις και πολύ, απλώς αποδέξου το.
Οι κρίσεις πανικού ήρθαν.
Μάθε να ζεις μαζί τους.
Εσύ τις γέννησες, τις φρόντισες, τις έχτισες μέσα σου.
Τώρα πια έχεις μεγαλώσει ένα τέρας. Μα είναι δικό σου, ό,τι κι αν είναι.
Ζήσε μαζι του.
Είναι όμορφη η ζωή, πάρε αγκαζέ το τερατάκι σου και προχώρα.
Αγάπησε το, πάρε μια βαθιά ανάσα και θα τα καταφέρεις.
Πες του ευχαριστώ που ήρθε στην ζωή σου, γιατί χάρη σε εκείνο έμαθες να πατάς στα πόδια σου.
Χάρη σ’ εκείνο εψαξες το μέσα σου. Ήρθε για καλό, σου δίνω τον λόγο μου!
Δες και μόνος σου. Πόσο άλλαξες απ’ όταν εμφανίστηκε;
Πόσο δυνατότερος έγινες μέσα από την καθημερινότητά σου μαζί του;
Μα το κυριότερο, ψυχή μου, πόσο επιλεκτικός έγινες στους ανθρώπους σου!
Έπαψες επιτέλους να έχεις μια ζωή μπάτε σκύλοι αλέστε, διαλέγεις εσυ πια εκείνους που θέλεις να πορεύεσαι μαζί τους.
Αντε λοιπόν! Σήκω, πάρε αγκαλιά το τέρας και πήγαινε βόλτα.
Να το θυμάσαι, ο μεγαλύτερός σου φόβος, φοβάται μη και δεν τον φοβηθείς.
Σταμάτα λοιπόν να φοβάσαι.
Την επόμενη φορά που η κρίση πανικού θα σου χτυπήσει την πόρτα, κοίταξέ τη στα μάτια.
Θα φοβηθεί και θα φύγει.
Είσαι υπέροχος άνθρωπος!
