Osho: Ο Σέρεν Κίρκεγκααρντ έγραψε μια παραβολή.
"Μια φορά υπήρχε ένας βασιλιάς που αγάπησε μια ταπεινή κοπέλα. Ο βασιλιάς ήταν τόσο δυνατός και καθιερωμένος που δεν μπορούσε να την παντρευτεί χωρίς ν’ αναγκαστεί να εγκαταλείψει το θρόνο του. Αν την παντρευόταν, ήξερε ότι θα του ήταν για πάντα ευγνώμων. Τού πέρασε όμως από το νου, ότι κάτι θα έλειπε από την ευτυχία της. Θα τον θαύμαζε και θα τον ευγνωμονούσε πάντοτε, αλλά θα ήταν ανίκανη να τον αγαπήσει, επειδή η ανισότητα μεταξύ τους ήταν πολύ μεγάλη και ποτέ δεν θα μπορούσε να ξεχάσει την ταπεινή της καταγωγή και το χρέος της ευγνωμοσύνης της.
Αποφάσισε λοιπόν να κάνει κάτι άλλο. Αντί να την κάνει βασίλισσα, εκείνος θα απαρνιόταν το βασιλικό του αξίωμα. Θα γινόταν ένας κοινός πολίτης κι ύστερα θα της πρόσφερε την αγάπη του. Αλλά αν το έκανε καταλάβαινε πως έπαιρνε μεγάλο ρίσκο. Θα έκανε κάτι που στα μάτια των πολλών θα φαινόταν τρελό, ίσως και στα δικά της μάτια. Θα έχανε το βασιλικό του αξίωμα, αλλά μπορεί να έχανε κι εκείνην, ιδιαίτερα αν απογοητευόταν που δεν θα γινόταν βασίλισσα Παρόλ’ αυτά αποφάσισε να το ριψοκινδυνέψει. Πίστευε ότι ήταν καλύτερα να ριψοκινδυνέψει τα πάντα για να κάνει την αγάπη δυνατή."
- Αναζητώντας, ψάχνοντας για το Θεό, την αλήθεια, την έκσταση, πολλές φορές έρχεται η στιγμή να ριψοκινδυνέψεις. Όλη σου η νοημοσύνη θα εναντιωθεί. Ολόκληρο το μυαλό σου θα εναντιωθεί. Το μυαλό θα πει: Τι πας να κάνεις; Μπορεί να σ’ απαρνηθεί η ίδια η γυναίκα για την οποία παρατάς το βασίλειο. Αν το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να γίνει βασίλισσα, ποτέ δεν θα σε ξανακοιτάξει. Και σ’ ολόκληρο το βασίλειο θα σε θεωρούν τρελό. Ποιος ξέρει, ακόμα κι εκείνη μπορεί να σε θεωρήσει τρελό. Ο βασιλιάς όμως αποφάσισε να ριψοκινδυνέψει.
Είναι καλύτερα να ριψοκινδυνέψεις τα πάντα. Ακόμα κι αν η πιθανότητα να κατακτήσεις την αγάπη είναι ελάχιστη, κανείς πρέπει να τα παίξει όλα για όλα. Και πρέπει να ριψοκινδυνέψει πολλές φορές, επανειλημμένα, πριν φτάσει την απόλυτη αγάπη, το Θεό.
Συνήθως αναζητάμε και ψάχνουμε το Θεό με περιορισμούς, στο βαθμό που μας επιτρέπουν οι συνθήκες χωρίς να ριψοκινδυνεύουμε τίποτα. Κερδίζεις χρήματα, έχεις επιτυχία στη ζωή, μπορείς να παραχωρείς μια ώρα στο ναό ή στο διαλογισμό. Κάπου-κάπου μπορεί και να προσεύχεσαι. Ή, τουλάχιστον το βράδυ, πριν πας για ύπνο, μπορεί να επαναλαμβάνεις την ίδια προσευχή για δύο λεπτά και να πέφτεις για ύπνο μ’ ένα πολύ καλό συναίσθημα τάχα πως ασκείσαι 'στη θρησκεία.
Η θρησκεία είναι υπαρξιακή, δεν είναι άσκηση. Είτε υπάρχει είκοσι τέσσερις ώρες παντού στο είναι σου, είτε δεν υπάρχει καθόλου. Μια προσευχή το βράδυ πριν πας για ύπνο είναι ένα είδος απάτης που παίζεις στον ίδιο σου τον εαυτό. Τέτοιου είδους περιορισμένη θρησκεία δεν εξυπηρετεί. Το άτομο πρέπει να δοθεί ολοκληρωτικά και οι δειλοί δεν μπορούν να το κάνουν.
Γι’ αυτό θα σας ξαναθυμίσω: Η θρησκεία είναι μόνο για τους γενναίους, για τους θεληματικούς, για τις δυνατές ψυχές. Δεν είναι για τους αδύναμους, δεν είναι για εκείνους που πάντα παζαρεύουν. Δεν είναι ούτε για το επιχειρηματικό μυαλό. Είναι για τους παίχτες, που μπορούν και τα παίζουν όλα.
