Τα 12 μονοπάτια
προς την ανώτερη συνειδητοτητα
(Tου Ken Keyes)
(Από το βιβλίο «Ψυχολογία της ευτυχίας»
του Ρ.Η. Νατζέμυ)
Τα επτά κέντρα της συνειδητότητας
Τα κείμενα είναι από το βιβλίο
η ψυχολογία της ευτυχίας
(κεφαλαία 7 & 8)
Οι Γιόγκι ονοµάζουν τη ζωική ενέργεια που ρέει µέσα σε κάθε ον και το συντηρεί, ΠΡΑΝΑ. Λέγεται πως η πράνα κινείται µέσα από τη σπονδυλική στήλη του ανθρώπου συγκεντρωµένη σε διάφορα κέντρα ενέργειας σύµφωνα µε το επίπεδο συνειδητότητας του ατόµου.
Υπάρχουν επτά κέντρα στα οποία µπορεί να συγκεντρωθεί και να λειτουργήσει η ενέργεια. Κάθε ενεργειακό κέντρο προκαλεί ένα δrαφορετικό τύπο κινήτρων και δραστηριοτήτων, βασισµένων σε ένα διαφορετικό επίπεδο συνειδητότητας. Τα ζώα και οι λιγότερο ανεπτυγµένοι άνθρωποι είναι βασικά περιορισµένοι στην εµπειρία των κατώτερων τριών επιπέδων συνειδητότητας που ασχολούνται µε την ικανοποίηση των βασικών προσκολλήσεων της ασφάλειας, της απόλαυσης και της κυριαρχίας.
Μόνο µετά από πολλές ζωές εξέλιξης θα αρχίσει ένα άτοµο να αισθάνεται τα ανώτερα συναισθήµατα που ξεκινούν από τα ανώτερα τέσσερα κέντρα.
Με σωµατικές ασκήσεις, αναπνευστικές τεχνικές, διαλογισµό, κάθαρση του σώµατος και του νου, µε τη χρήση των δώδεκα µονοπατιών και τη µελέτη φιλοσοφικών αληθειών θα µπορέσει κανείς να αυξήσει το ρυθµό εξέλιξης προς τα ανωτέρα κέντρα που είναι περισσότερο ευχάριστα και ικανοποιητικά.
Ας εξετάσουµε για λίγο τα επτά κέντρα.
ΚΕΝΤΡΟ 1 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Βεβαίως όλοι µας χρειαζόµαστε τη βασική στοιχειώδη ασφάλεια όπως αρκετό φαγητό, στέγη και ασφάλεια από τους κινδύνους.
Είναι απίθανο ο αναγνώστης αυτού του άρθρου να βρίσκεται σε κίνδυνο µη ικανοποίησης αυτών των αναγκών.
Είναι εξίσου απίθανο πως ο αναγνώστης έχει σταµατήσει να προσπαθεί να επληρώνει τις επιθυµίες – προσκολλήσεις που λειτουργούν από αυτό το κέντρο.
Τείνουµε να συνεχίζουµε να συσσωρεύουµε χρήµατα και αντικείµενα και φαγητό πολύ πέρα από τις πραγµατικές µας ανάγκες και µετά να σπαταλάµε τεράστια ενέργεια, χρόνο και σκέψη συχνά σε βάρος της υγείας µας και των αρµονικών ανθρώπινων σχέσεων ώστε να εµποδίσουµε την απώλεια αυτών των συσσωρεύσεων.
Ο Σάι Μπάµπα είπε πως ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο είναι εκείνος που έχει τις λιγότερες επιθυµίες.
Και ο φτωχότερος είναι εκείνος µε τις πιο πολλές επιθυµίες.
Δεν υπάρχει λόγος, (εκτός αν είµαστε στη µέση ενός λιµού ή µιας καταστροφής), αυτό το κέντρο να κυριαρχεί στη ζωή µας σε τέτοιο βαθµό.
Οι προσκολλήσεις ασφάλειας κυριαρχούν επίσης στη συναισθηµατική µας ζωή.
Προσκολλούµαστε σε ορισµένες σχέσεις που ονοµάζουµε «σχέσεις αγάπης», που στην πραγµατικότητα είναι µόνο σχέσεις ασφάλειας.
Η αληθινή αγάπη χωρίς όρους µπορεί να έρθει µόνον όταν ελευθερωθούµε από την ανασφάλεια, από το φόβο κι από τις προσκολλήσεις.
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
Η ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ.
Η αλήθεια είναι πως άσχετα µε το πόσο φαγητό, χρήµατα, χωράφια ή αντικείµενα συσσωρεύουµε, ποτέ δεν θα αισθανθούµε ασφαλείς, αν δεν είµαστε ήδη ασφαλείς µέσα µας.
Οτιδήποτε υλικό κι αν έχουµε συσωρεύσει µπορεί να χαθεί ή να µας το πάρει κάποιος πολύ εύκολα.
Δεν υπάρχει αληθινή ασφάλεια.
Υπάρχει µόνο η εσωτερική διαβεβαίωση πως ό,τι κι αν συµβεί, θα συνεχίσουµε.
Ακόµη και πέρα από το θάνατο του υλικού σώµατος.
Η µελέτη παρελθόντων εµπειριών θα µας αποδείξει πως δεν υπάρχει ανάγκη να φοβόµαστε για όσα θα συµβούν.
Έχουµε περάσει τόσες και τόσες καταστάσεις µέσα στις οποίες φοβόµασταν, ανησυχούσαµε και σκεφτόµασταν πως ο κόσµος έχει φτάσει στο τέλος του για µας.
Κάθε τι έχει περάσει και κάθε τι που θα συναντήσουµε στο µέλλον θα περάσει επίσης – και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα.
Η ζωή είναι αλλαγή.
Δεν υπάρχει εξωτερική ασφάλεια σε έναν κόσµο που αλλάζει.
Μόνο ο εσωτερικός εαυτός µας, η ΨΥΧΗ δεν αλλάζει και εκεί βρίσκεται η µόνη αληθινή ασφάλεια – ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
Όταν κυριαρχούµαστε από προσκολλήσεις που πηγάζουν από το κέντρο ασφάλειας (που συνδέεται µε τη βάση της σπονδυλικής στήλης) ακόµη κι όταν κάθε τι είναι εντάξει στο παρόν µας, θα βρούµε κάποια µελλοντική ανασφάλεια που θα θρέψει τις ανησυχίες µας ...
Έτσι το κέντρο ασφάλειας είναι για τους περισσότερους από µας µία σταθερή πηγή οδύνης και ανησυχίας.
ΚΕΝΤΡΟ 2 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ
Αυτό το κέντρο συνδέεται µε το κάτω µέρος της σπονδυλικής στήλης, µερικά δάχτυλα κάτω από τον αφαλό.
Αυτό είναι το κέντρο των προσκολλήσεων απόλαυσης.
Μπορεί να χρησιµοποιήσουµε πολλά αντικείµενα και ανθρώπους σαν πηγές αισθησιακής απόλαυσης.
Οι πιο κοινές είναι πιθανώς το φαγητό, το σεξ, το τσιγάρο, και το ποτό.
Για τους περισσότερους από µας αυτές οι προσκολλήσεις µάς µεταβάλλουν σε σκλάβους, εµποδίζοντάς µας να µπορούµε να σχετιζόµαστε µε ανθρώπους και καταστάσεις µε έναν ελεύθερο τρόπο, γιατί οι προσκολλήσεις µας απαιτούν ικανοποίηση.
Η προσκόλληση µας για φαγητό φτάνει πολύ µακρύτερα από τις σωµατικές µας ανάγκες, και πραγµατικά προκαλεί κακή υγεία και άρρωστα σώµατα.
Οι σεξουαλικές µας προσκολλήσεις µας εµποδίζουν από το να δούµε την ψυχή µέσα σε ένα άτοµο.
Τείνουµε να βλέπουµε τους ανθρώπους σαν αντικείµενα απόλαυσης ή σαν απειλές στην απόλαυσή µας.
Ο εθισµός στο κάπνισµα, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά ή φάρµακα καταστρέφει φανερά την υγεία, τη θέληση, την αυτοπεποίθηση και διαστρεβλώνει την αντίληψή µας για την πραγµατικότητα, γιατί ενδιαφερόµαστε περισσότερο για την ικανοποίηση της προσκόλλησής µας και όχι για µια σχέση γεµάτη αγάπη µε τους ανθρώπους γύρω µας.
Δεν πετυχαίνουµε την ικανοποίηση των προσκολλήσεών µας και τείνουµε να είµαστε σε µία συνεχή κατάσταση οδύνης.
Από την άλλη µεριά όταν καταφέρουµε να ικανοποιήσουµε µία προσκόλληση απόλαυσης, η απόλαυση κρατάει λίγο και πολύ γρηγορότερα επιθυµούµε την ίδια απόλαυση.
Δεν υπάρχει δυνατότητα µακροχρόνιας ευτυχίας όσον καιρό αυτές οι προσκολλήσεις µας ελέγχουν και µας κάνουν να σπαταλάµε το χρόνο, την ενέργεια, τα χρήµατα και τη σκέψη µας σε επιφανειακά πράγµατα.
Κάποια στιγµή θα βαρεθούµε µ’ αυτό τον ατέλειωτο κύκλο επιθυµίας –στιγµιαίας ικανοποίησης– και επανεµφανιζόµενης επιθυµίας.
Θα είµαστε τότε έτοιµοι να µετατρέψουµε τις προσκολλήσεις σε προτιµήσεις.
Μπορεί να προτιµούµε τις ωραίες αισθήσεις στη ζωή χωρίς να αισθανόµαστε αρνητικοί και δυστυχισµένοι αν δεν τις έχουµε.
ΚΕΝΤΡΟ 3 ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Αυτό το κέντρο βρίσκεται στην περιοχή του ηλιακού πλέγµατος στο σώµα.
Ένα άτοµο που λειτουργεί σ' αυτό το κέντρο ενδιαφέρεται να κατευθύνει και να ελέγχει τους ανθρώπους.
Δεν µπορεί να δώσει ή να αισθανθεί αγάπη, γιατί κάθε άτοµο θα είναι αντικείµενο για κυριαρχία ή απειλή στο αίσθηµα κυριαρχίας. Τέτοια παιχνίδια παίζονται περισσότερο σε πολιτικές, επαγγελµατικές και σεξουαλικές σχέσεις.
Σε µία τέτοια ανταγωνιστική ατµόσφαιρα υπάρχει πολύ λίγος χώρος να σκεφτεί κανείς τους άλλους.
Η υπερηφάνεια, ο εγωισµός και εγωκεντρισµός πηγάζουν απ' αυτό το κέντρο.
Αντί να χρησιµοποιούµε το εγώ µας για την έκφρασή µας εδώ πάνω στη γη, το εγώ µάς ελέγχει και δηµιουργεί µία ψεύτικη βιτρίνα που συχνά διεγείρει αρνητικές αντιδράσεις στους άλλους.
Πρέπει να παρατηρήσουµε τον εαυτό µας όταν ελεγχόµαστε από προσκολλήσεις κυριαρχίας και να µάθουµε να µετατρέπουµε αυτές τις προσκολλήσεις σε προτιµήσεις.
Τότε αν δεν καταφέρουµε αυτό που θέλουµε, µπορούµε να δεχτούµε την πραγµατικότητα και να ρέουµε µαζί της µε αγάπη.
Μ’ αυτό τον τρόπο η ενέργεια µας θα υψωθεί µέχρι το επόµενο επίπεδο συνειδητότητας.
ΚΕΝΤΡΟ 4 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΑΠΗΣ
Οταν οι προσκολλήσεις µετασχηµατιστούν σε προτιµήσεις, τότε θ’ αρχίσουµε να αισθανόµαστε αγάπη χωρίς όρους, αγάπη αγνή χωρίς να περιµένουµε τίποτα από τους άλλους.
Δεχόµαστε όλα τα πλάσµατα και τον εαυτό µας µε αγάπη, είτε εκπληρώνει τις προτιµήσεις µας είτε όχι.
Αισθανόµαστε µια ενότητα µε όλους.
Το συναίσθηµα της απόστασης διαλύεται και σπαταλάµε πολύ λιγότερο χρόνο και ενέργεια δηµιουργώντας εικόνες του εγώ για να καλύψουµε αυτό που αισθανόµαστε πραγµατικά.
Καταλαβαίνουµε πως οι άλλοι κυριαρχούνται ακόµη από τις δικές τους προσκολλήσεις και δεν µπορούν να µην ενέργούν µε τους εγωιστικούς τρόπους που συνηθίζουν.
Τους συγχωρούµε και έχουµε συµπόνια γι' αυτούς.
Υπάρχουν λιγότερα παιχνίδια και περισσότερη ανοιχτή, ειλικρινής επικοινωνία.
Είµαστε πιο άνετοι στις σχέσεις µας και οι άλλοι αισθάνονται επίσης περισσότερο άνετοι, δεκτικοί, και ασφαλείς µαζί µας.
Υπάρχει περισσότερη αγάπη ανάµεσά µας.
Φανερά αυτό το κέντρο συνδέεται µε την καρδιά.
Αν είσασταν ποτέ µαζί µε ένα πλάσµα που σας αγάπησε χωρίς όρους, θα καταλαβαίνατε πόσο θεραπευτική και µεταµορφωτική εµπειρία είναι αυτή.
Είχα αυτή την ευκαιρία πέντε φορές στη ζωή µου µέχρι τώρα µε τον Σάτυα Σάι Μπάµπα, που παρόλο που είχε επίγνωση κάθε ελαττώµατος, κάθε λάθους µου και παρόλο που δεν χρειαζόταν απολύτως τίποτα από µένα, µου έδωσε ένα τόσο έντονο συναίσθηµα αγάπης και πλήρους παραδοχής ώστε συγκινήθηκα βαθιά και µεταµορφώθηκα.
Ας προσπαθήσουµε όλοι να γίνουµε όλο και πιο ασφαλείς µέσα µας και να εξαγνίσουµε τα κίνητρά µας και τον τρόπο που βλέπουµε ώστε να µπορέσουµε να αγαπήσουµε µ’ αυτό το ΘΕΙΚΟ τρόπο.
Ας προσευχηθούµε στο Θεό να είµαστε σε θέση να αγαπήσουµε έτσι.
Η αγάπη χωρίς όρους δεν σηµαίνει πως πρέπει να δεχτούµε τις αρνητικές πράξεις των άλλων και να κάνουµε παρέα µε αρνητικούς ανθρώπους.
Μπορούµε να τους δεχτούµε και να τους αγαπήσουµε σαν ψυχές, ενώ ταυτόχρονα καταλαβαίνουµε πως η άγνοια και η αρνητικότητά τους είναι κάτι που θα πρέπει καλύτερα να αποφύγουµε, ιδιαίτερα αν δεν έχουµε το κουράγιο να τους βοηθήσουµε.
Είναι σαν την αγάπη της µητέρας για το παιδί της.
Η µητέρα συνεχίζει να αγαπάει το παιδί παρόλο που ίσως να µη µπορεί να δεχτεί ορισµένες πλευρές της συµπεριφοράς του παιδιού.
Αυτό είναι σηµαντικό να το καταλάβουν οι γονείς.
Είναι καλύτερα να δώσουµε στο παιδί να καταλάβει πως η συµπεριφορά του δεν γίνεται δεκτή κι όχι το ίδιο το παιδί.
Ας αφήσουµε το παιδί να αισθάνεται πως η αγάπη είναι πάντα εκεί, αλλά πως ορισµένα είδη συµπεριφοράς δεν µπορούν να γίνουν αποδεκτά. Κάντε τη διάκριση ανάµεσα στο παιδί και τη συµπεριφορά.
Η ίδια διάκριση είναι επίσης πολύ χρήσιµη όταν έχουµε να κάνουµε µε ενήλικες και µε τον εαυτό µας.
ΚΕΝΤΡΟ 5 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ
Αυτό το κέντρο βρίσκεται στο λαιµό.
Ονοµάζεται κέντρο της αφθονίας γιατί ένα άτοµο που λειτουργεί σ' αυτό το επίπεδο συνειδητότητας είναι σε αρµονική ένωση µε τη ζωή.
Όταν συµβεί αυτό, η ζωή η ίδια αρχίζει να παρέχει όλες τις ανάγκες του ατόµου χωρίς την προσπάθειά του.
Επειδή έχει ελευθερωθεί από τις κατώτερες προσκολλήσεις, τα συναισθήµατα του διαχωρισµού από τους άλλους και τον κόσµο διαλύονται.
Κάθε τι που χρειάζεται φαγητό, ασφάλεια, στέγη, βιβλία, πληροφορίες, καθοδήγηση κλπ., του παρέχεται µέσω της υποστήριξης της φύσης.
Αυτή είναι µία αληθινά θαυµάσια κατάσταση, όταν η ζωή δίνει ακριβώς όσα χρειάζεται κανείς κάθε στιγµή.
Η ζωή φαίνεται τότε σαν ένα συνεχές θαύµα και αισθάνεται κανείς συνεχώς ταπεινή ευγνωµοσύνη για ό,τι του δίνεται µε τόσο πολλή χάρη µε τη µορφή ακόµη και των απλούστερων δώρων.
Επειδή δεν σπαταλάει ενέργεια και σκέψη για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των προσκολλήσεων, υπάρχει περισσότερη ενέργεια, αγάπη και διαύγεια για να προχωρήσει στο δρόµο της εξέλιξης.
Αυτός ο άνθρωπος έχει πραγµατικά ενεργοποιήσει το κέντρο της καρδιάς και πιθανώς θα χρησιµοποιήσει την ενέργειά του και τη δύναµή του για να βοηθήσει να γίνει ο κόσµος καλύτερος.
Επίσης, όταν η ενέργεια ενός ατόµου φθάσει σ’ αυτό το επίπεδο, αναπτύσσεται η διαίσθησή του, έχει περισσότερη επαφή µε το υποσυνείδητο, µε τον εσωτερικό εαυτό του.
Έχει µια εσωτερική καθοδήγηση που τον βοηθά στις αποφάσεις του, καταλαβαίνει ποιος είναι ο δρόµος του και τι να κάνει µε τη ζωή του.
Έχει περισσότερη επαφή µε τη δηµιουργική πηγή µέσα του και βιώνει τη χαρά της δηµιουργικής έκφρασης.
ΚΕΝΤΡΟ 6 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΕΠΙΓΝΩΣΗΣ
Καθώς ανοίγει σιγά-σιγά αυτό το κέντρο, που βρίσκεται στο κέντρο του µετώπου, ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πως η Αλήθεια είναι πέρα από τις αισθήσεις και το νου.
Αντιλαµβάνεται πως αυτό που βλέπει είναι µια προσωρινή πραγµατικότητα σε διαρκή εναλλαγή που σύντοµα θα εξαφανιστεί.
Αποκτά µια απόσταση από το σώµα και την προσωπικότητα και ταυτίζεται περισσότερο µε την ψυχή.
Ενώ µπορεί να ασχολείται µε τις ίδιες πράξεις, όπως το φαγητό, το να απολαµβάνει µε τις αισθήσεις του, το να δίνει οδηγίες ή οτιδήποτε άλλο, συγχρόνως παρατηρεί από απόσταση το θεατρικό έργο της ζωής του.
Πολλοί θα πουν «πόσο βαρετό, δεν θα ήθελα ποτέ να είµαι έτσι, τόσο ψυχρός και χωρίς συναίσθήµα».
Είναι δύσκολο να καταλάβουµε πώς θα ήτανε, µε την παρούσα µας κατάσταση συνειδητότητας.
Όταν είµασταν µικροί είχαµε πολλά παιχνίδια, κούκλες και άλλα, που ποτέ εκείνον τον καιρό δεν φανταζόµασταν πως θα αποχωριζόµασταν.
Αλλά σιγά-σιγά χάσαµε το ενδιαφέρον µας γι’ αυτά τα αντικείµενα και αυτές τις δραστηριότητες.
Είναι πολύ πιθανό πως µε τον καιρό θα βαρεθούµε επίσης την οδύνη που δηµιουργείται από τις προσκολλήσεις µας και τελικά θα προτιµήσουµε την αποστασιοποιηµένη γαλήνη και αγάπη χωρίς όρους αυτών των ανώτερων κέντρων.
Παρατηρώντας πνευµατικά εξελιγµένα άτοµα, µπορώ σίγουρα να επιβεβαιώσω πως έχουν πολύ περισσότερη αγάπη, ειρήνη και ευτυχία από εµάς.
Βλέπουν κάθε άτοµο σαν κοµµάτι του εαυτού τους και αγαπούν όλους εξίσου, ενώ δεν χρειάζονται τίποτα από κανέναν.
Η προσκόλληση και ο συναισθηµατισµός συνδέονται µόνο µε τις κατώτερες µορφές της εγωιστικής αγάπης.
Η αγάπη χωρίς εγωισµό είναι δυνατή απ' αυτή την αποστασιοποιηµένη κατάσταση συνειδητότητας.
ΚΕΝΤΡΟ 7 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ
Αυτό το κέντρο βρίσκεται στο πάνω µέρος του κεφαλιού.
Γι’ αυτό το υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας, δεν µπορούµε να πούµε πολλά γιατί είναι πέρα από χρόνο και χώρο, πέρα από λόγια.
Το λεξιλόγιό µας έχει αναπτυχθεί βάσει των κατώτερων τριών επιπέδων συνειδητότητας και είναι απελπιστικά ανεπαρκές για να µας βοηθήσει να περιγράψουµε αυτό το υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας.
Εδώ κάθε διαχωρισµός χάνεται.
Δεν υπάρχει άλλος.
Γίνεται κανείς τα πάντα, το όλον.
Ενώνεται µε όλα τα όντα και µε όλο το σύµπαν.
Είναι σε ένωση µε το Θεό.
Έχει εµπειρία της ενότητάς του µε όλη τη δηµιουργία.
Έχει ΓΙΝΕI η ασφάλεια, η απόλαυση, η δύναµη, η αγάπη, η πληρότητα της ζωής και ο παρατηρητής µάρτυρας όλων αυτών.
Έχει συµπληρώσει το σκοπό της ενσάρκωσης ξανά και ξανά σε ανθρώπινα σώµατα.
Έχει γίνει Θέϊκος.
Είναι ο ΕΝΑΣ, χωρίς δεύτερο.
Αυτή η κατάσταση µπορεί να περιγραφεί µε διάφορα ονόµατα, όπως Παράδεισος, Σαµάντι, Νιρβάνα ή Απελευθέρωση.
Μέσα στη διαδικασία της πνευµατικής ανάπτυξης, αναζητάµε όλο και ανώτερους σκοπούς.
Τα κίνητρά µας εξελίσσονται από µια ακόρεστη αναζήτηση της εξωτερικής ασφάλειας, απόλαυσης και επιβεβαίωσης σε µια βαθύτερη ανάγκη να καλλιεργήσουµε την αγάπη, τη γνώση και την πνευµατική διαύγεια.
Η ενέργειά µας δεν πηγάζει πάντα από το ίδιο κέντρο, αλλάζει πολύ γρήγορα από κέντρο σε κέντρο ανάλογα µε τη διάθεσή µας, τα ερεθίσµατα του περιβάλλοντος και τους προγραµµατισµούς µας.
Μας συµφέρει να επιταχύνουµε το ανέβασµα αυτής της ενέργειας δίνοντας λίγη ώρα κάθε µέρα σε πνευµατικές δραστηριότητες.
ΤΑ 12 ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ
Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα σας παρουσιάσουµε δώδεκα ιδέες τις οποίες αν τις χρησιµοποιήσουµε σαν επιβεβαιώσεις ή τις κρατήσουµε ζωντανές µέσα στο νου θα µας βοηθήσουνε ν’ απελευθερωθούµε από τους φόβους, τις προσκολλήσεις και τις προσδοκίες που είναι η αιτία τόσης ανησυχίας και προβληµάτων στη ζωή.
Αυτές τις επιβεβαιώσεις µπορεί να τις χρησιµοποιήσουµε σε δύσκολες στιγµές όταν δούµε ότι χάνουµε τη διαύγεια µας και την ηρεµία του νου µας.
Μπορεί ακόµα και να τις γράψει κανείς σαν επιβεβαιώσεις.
Θα ήταν καλό, για να φέρνει κανείς συχνά στο νου του αυτές τις ωραίες σκέψεις, να φτιάξει µικρές ταµπέλες και να τις τοποθετήσει σε σηµεία που θα τις βλέπει συχνά ή να γράψει τις λέξεις κλειδιά για κάθε µονοπάτι σε κάποια κάρτα που θα έχει πάντοτε µαζί του.
Οποιαδήποτε στιγµή αισθανθεί στεναχώρια, µπορεί να κοιτάξει αυτή την κάρτα και να δει ποια σκέψη θα τον φέρει πίσω στο κέντρο της ηρεµίας του.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΕ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Ο Ken Keyes έχει διατυπώσει τα 12 µονοπάτια ή έννοιες σύµφωνα µε τις οποίες αν ζούµε, θα µπορέσουµε ν’ αλλάξουµε τις προσκολλήσεις µας σε προτιµήσεις και να βρούµε την ειρήνη, την αγάπη και την ευτυχία που ψάχνουµε.
Στην τήρηση αυτών των µονοπατιών είναι σηµαντικό να δεχτούµε τρεις βασικές έννοιες.
α) Πως είµαι υπεύθυνος για την πραγµατικότητά µου µέσα από τον τρόπο που σκέφτοµαι, δρω, αισθάνοµαι και συµπέριφέροµαι.
Ο τρόπος που έχω προγραµµατιστεί να αντιδρώ σε ορισµένες καταστάσεις είναι ο αποφασιστικός παράγοντας για το αν θα συναντήσω ευτυχία ή δυστυχία.
Κανένας άλλος δεν µπορεί να κατηγορηθεί για το πώς αισθάνοµαι.
β) ‘Εχω τη δύναµη ν' αλλάξω τον προγραµµατισµό µου και να ελευθερωθώ, να αισθάνοµαι και να δρω διαφορετικά από ό,τι τώρα αν επίσης το θέλω.
γ) Είµαι µια αθόνατη ΨΥΧΗ που καταλαµβάνει προσωρινά αυτό το σώµα κι αυτό το νου που ελέγχονται από τους προγραµµατισµούς και τις προσκολλήσεις.
Δεν είµαι το σώµα ούτε οι προσκολλήσεις που το ελέγχουν, αλλά είµαι ένα ανώτερο ον που µπορεί να αλλάξει τις προσκολλήσεις, το νου και την προσωπικότητα, έτσι ώστε να έχει εµπειρία περισσότερης αγάπης, ειρήνης και ευτυχίας.
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ο αναγνώστης µπορεί να αισθάνεται πως µπορεί να δεχτεί αυτές τις έννοιες.
Αλλά µε βαθιά µελέτη του εαυτού µας και των κινήτρων µας, θα δούµε ότι δεν πιστεύουµε καν αυτές τις αλήθειες.
Πιστεύουµε λεκτικά, αλλά οι πράξεις και οι σκέψεις µας δείχνουν τις βαθύτερες πεποιθήσεις µας, πως οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για την οδύνη µας, πως δεν µπορούµε να αλλάξουµε την προσωπικότητά µας ή τη ζωή µας και πως είµαστε πραγµατικά το σώµα µας και η προσωπικότητά µας.
Αν επιτρέψουµε σ' αυτές τις ατυχείς λανθασµένες αντιλήψεις να συνεχίσουν, θα µας κρατήσουν φυλακισµένους στην παρούσα αυτοπροκαλούµενη οδύνη µας.
Σ’ αυτή τη µέθοδο ανάπτυξης δεν υπάρχει ανάγκη να αλλάξουµε οποιονδήποτε εξωτερικό παράγοντα, δεν υπάρχει ανάγκη να φύγουµε από την οικογένειά µας ή από το επάγγελµά µας ή τις ευθύνες µας.
Δεν υπάρχει ανάγκη να εγκαταλείψουµε οποιοδήποτε πλούτο ή αντικείµενο, υπάρχει µόνο η ανάγκη να γίνουµε εσωτερικά ελεύθεροι από τις προσκολλήσεις.
Δεν είναι απαραίτητο να έχουµε έναν δάσκαλο, διότι η ίδια η ΖΩΗ γίνεται δάσκαλος µε το να µας δείχνει µέσα από την οδύνη µας και τις δυσάρεστες καταστάσεις, που έχουµε προσκολληθεί και πού έχουµε γαντζωθεί.
Βέβαια µια οµάδα που έχει αφιερωθεί στην αλληλοβοήθεια ώστε να γίνει αυτός ο µετασχηµατισµός στα µέλη της µπορεί να είναι πολύ χρήσιµη για συναισθηµατική υποστήριξη, αντικειµενικότητα και διαύγεια.
Στην αρχή δεν είναι τόσο εύκολο να δούµε την αλήθεια για το ποιες προσκολλήσεις προκαλούν τα βάσανά µας.
Μια οµάδα ανάπτυξης που είναι αφιερωµένη στην αµοιβαία αυτο-ανακάλυψη µπορεί να βοηθήσει πολύ, ιδιαίτερα στην αρχή.
Ταυτόχρονα µ’ αυτή την εργασία, γίνεται µία πνευµατική ανάπτυξη στην οποία ευρύνει κανείς τη συνειδητότητα, την αγάπη και την ενέργειά του.
ΠΕΝΤΕ ΣΤΑΔΙΑ
Υπάρχουν βασικά πέντε στάδια µέσα από τα οποία περνάει κανείς κατά τη διάρκεια του µετασχηµατισµού των προσκολλήσεων σε προτιµήσεις.
1) Στο πρώτο στάδιο δεν έχει κανείς επίγνωση πως ελέγχεται απ’ αυτές τις υποσυνείδητες υποβολές που τον κάνουν να υποφέρει.
Μέχρι τώρα απέδιδε στον εξωτερικό κόσµο το φταίξιµο για τα προβλήµατά του.
2) Στο επόµενο στάδιο αρχίζει να αντιλαµβάνεται τις προσκολλήσεις που τον κάνουν να υποφέρει.
Αυτό και το επόµενο στάδιο είναι ίσως από τα πιο δύσκολα διότι αρχίζει κανείς να βλέπει το τεράστιο µέγεθος του προβλήµατος και το περίπλοκο δίκτυο προσκολλήσεων που έχουν κεντηθεί µέσα στο χώρο του νου.
Το έργο τού να αφαιρεθούν αυτά τα νήµατα επιθυµίας
-ένα προς ένα- φαίνεται τεράστιο και αδύνατο.
Δεν υπάρχει πλέον η άνεση να κατηγορεί κανείς τους άλλους για τα προβλήµατά του, τώρα πρέπει κανείς να πάρει την ευθύνη.
3) Το τρίτο στάδιο µας βρίσκει να δουλεύουµε µε τις προσκολλήσεις µία προς µία, και να ανακαλύπτουµε ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΥΡΗΝΑ που είναι η βάση για πολλές άλλες.
Σταθερά, είτε µόνος του είτε µε τη βοήθεια µιας οµάδας, αρχίζει κανείς να λύνει τους κόµπους των επιθυµιών.
Είναι σηµαντικό σ’ αυτό το στάδιο να διαλέξει κανείς µερικές από τις περισσότερο απλές προσκολλησεις, που µπορούν πιο εύκολα να µετασχηµατιστούν.
(Ακριβώς όπως ένας αθλητής άρσης βαρών θα αρχίσει µε µικρότερα βάρη και θα αναπτύξει δύναµη για τα βαρύτερα).
4) Στο τέταρτο στάδιο αρχίζει κανείς να αισθάνεται επιτυχία και ελευθερία από τα δεσµά µερικών από τις προσκολλήσεις.
Αρχίζει να αισθάνεται περισσότερο άνοιγµα, αγάπη και ευτυχία.
Έχει την εµπειρία διάφορων τρόπων δράσης και αντίδρασης, που φέρνουν περισσότερη αρµονία σ’ αυτόν και στους άλλους.
5) Το τελευταίο στάδιο είναι εκείνο όπου είναι κανείς τελείως ελεύθερος από κάθε προσκόλληση, που έχουν γίνει τώρα προτιµήσεις.
Τώρα είναι πάντοτε ευτυχισµένος ή δεκτικός, αλλά ποτέ δυστυχισµένος.
Η επιτυχία σε µια τέτοιο προσπάθεια αυτο-µετασχηµατισµού µπορεί να επιτευχθεί µόνο µέσα από τα ακόλουθα τρία:
ΑΣΚΗΣΗ ΕΠΙΜΟΝΗ ΥΠΟΜΟΝΗ
Επιπλέον βοήθεια θα βρεθεί βέβαια αν:
α) Διαβάζει κανείς συχνά το βιβλίο του Ken Keyes «The handbook to higher Consciousness».
β) Κρατάει ηµερολόγιο κάθε έντονης συναισθηµατικής εµπειρίας κάθε ηµέρας.
γ) Παρακολουθεί µία οµάδα προσανατολισµένη στην ανάπτυξη, αφιερωµένη σ’ αυτό το σκοπό.
δ) Δουλέψει µε τα ερωτηµατολόγια που βρίσκονται στο τέλος του 4ου κεφαλαίου.
Το κράτηµα του ηµερολογίου και η απάντηση του ερωτηµατολογίου στο τρίτο πρόσωπο, θα βοηθήσει την αντικειµενική διαύγεια που χρειάζεται για να βρει το δρόµο του µέσα από το πλέγµα των προσκολλήσεων.
Θα µπορούσε κανείς να γράψει µε την αντωνυµία «αυτός» ή «αυτή» αντί για το «εγώ».
Αυτό είναι πραγµατικά περισσότερο αληθινό, διότι δεν είµαστε το σώµα ή η προσωπικότητα που δρα και αντιδρά σ’ αυτές τις εµπειρίες.
Είµαστε πραγµατικά η ψυχή ή η εσώτερη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που παρακολουθεί αυτό το θέατρο της ζωής.
Η τελειοποίηση οποιασδήποτε από αυτές τις δώδεκα έννοιες θα µας φέρει στην τελειοποίηση των υπόλοιπων έντεκα.
Δεν είναι ξεχωριστές έwοιες αλλά µάλλον σαν 12 ακτίνες που πηγάζουν από το κέντρο του ίδιου τροχού.
Κάθε µία τους πηγάζει από την ίδια κεντρική αλήθεια.
Σε κάθε περίπτωση θα δώσω πρώτα την αρχική περιγραφή του µονοπατιού από τον Ken Keyes και µετά µία απλοποιηµένη περιγραφή που έχουµε βρει ευκολότερη στη µνήµη και στη χρήση για τις οµαδικές µας συναντήσεις τα τελευταία χρόνια.
Μερικές ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ δίνονται επίσης για κάθε µονοπάτι, ώστε να µας βοηθήσουν να θυµόµαστε ευκολότερα το µονοπάτι.
Τελικά υπάρχουν µερικά σχόλια που βασίζονται πάνω στην εξήγηση του Ken Keyes και στην προσωπική µου εµπειρία µέσα από τις οµαδικές συναντήσεις ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια.
ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
Το ΜΟΝΟΠΑΤΙ 1. «Ελευθερώνω τον εαυτό µου από προσκολλήσεις ασφάλειας, απόλαυσης και κυριαρχίας που µε κάνουν να προσπαθώ να ελέγχω καταναγκαστικά τις καταστάσεις στη ζωή µου καταστρέφοντας την ηρεµία µου και εµποδίζοντάς µε να αγαπώ τον εαυτό µου και τους άλλους».
Μ.1 απλοποιηµένο – ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΔΥΝΗ ΚΑΙ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.
Λέξεις κλειδία – ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.
Αυτό το µονοπάτι συνοψίζει τη µέθοδο και το στόχο του συστήµατος των δώδεκα µονοπατιών, δηλώνοντας την απόφαση να ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ από εκείνες τις προσκολλήσεις που µας εµποδίζουν από το να αισθανόµαστε την αγάπη, την ειρήνη και την ανοιχτή στάση που θα µπορούσαµε να έχουµε στη ζωή.
Βεβαίως επιτρέπουµε στον εαυτό µας να έχει την ανάγκη αρκετού φαγητού και στέγης ώστε να διατηρήσει µια υγιή ζωή, αλλά πέρα από αυτό, όλες οι επιθυµίες πρέπει να µετατραπούν σε προτιµήσεις.
Πρέπει να είµαστε τίµιοι µε τον εαυτό µας και να σκάψουµε βαθιά µέσα στη δοµή της προσωπικότητας και των συνηθειών µας, ώστε να ξεσκεπάσουµε τα κίνητρα των σκέψεων, των πράξεων και των αιτίων της οδύνης µας.
Το πρώτο µονοπάτι είναι επίσης µια έκφραση εµπιστοσύνης για την επιτυχία αυτής της προσπάθειας.
Είναι µια θεϊκή πρόταση που επιβεβαιώνει πως είµαστε αποφασισµένοι να το κάνουµε, άσχετα µε ποιες δυσάρεστες καταστάσεις µπορεί να συναντήσουµε.
Με άλλα λόγια, έχουµε υποφέρει αρκετά βρισκόµενοι στο έλεος αυτών των παλιών καταγραµµένων προγραµµάτων και των προσκολλήσεων και των προβληµάτων που επακολουθούν σε αυτά, και τώρα είµαστε έτοιµοι να αλλάξουµε τη ζωή µας.
Μπορεί να υπάρξει πολλή αντίσταση από εκείνους γύρω µας που έχουν συνηθίσει να παίζουν ορισµένους ρόλους και παιχνίδια µαζί µας.
Καθώς προσπαθούµε να ελευθερωθούµε από αυτούς τους ρόλους, οι άλλοι µπορεί να φοβηθούν και να προσπαθήσουν να µας εµποδίσουν.
Μπορεί να µας κατηγορήσουν για αναισθησία και αδιαφορία, διότι δεν συγκινούµαστε και δεν λογοµαχούµε µε τον τρόπο που συνηθίζαµε.
Μπορεί να προσπαθήσουν να µας στενοχωρήσουν και να ανανεώσουν εκείνα τα παλιά γνώριµα παιχνίδια.
Πρέπει να έχουµε υποµονή και να καταλάβουµε τη θέση τους, το φόβο τους και το κίνητρό τους.
Ίσως δεν είναι έτοιµοι να κάνουν αυτή την αλλαγή.
Αυτό είναι εντάξει και δεν χρειάζεται να προσπαθήσουµε να τους αναγκάσουµε.
Αλλά, ταυτόχρονα, έχουµε κάθε δικαίωµα να κάνουµε αυτή την αλλαγή µέσα µας.
Τελικά όλοι θα είναι ευτυχέστεροι και µε περισσότερη αγάπη.
Πρέπει να δούµε τους άλλους σαν παιδιά και να παραβλέψουµε τις κατηγορίες και τις εχθρότητές τους, χρησιµοποιώντας ακόµη κι αυτές τις αρνητικές εµπειρίες σαν δοκιµασίες της δύναµης και της αγάπης µας.
Το χειρότερο λάθος που µπορεί να κάνουµε είναι να προσπαθήσουµε να αλλάξουµε τους άλλους και να τους κάνουµε να περάσουν από τις αλλαγές που ακριβώς θελουµε να κάνουµε εµείς µέσα µας.
Αυτό είναι πολύ συνηθισµένο λάθος ανάµεσα σ’ αυτούς που έχουν ενθουσιαστεί για κάποιον καινούριο δρόµο ή τεχνικές, που αισθάνονται πως θα τους βοηθήσουν.
Πριν ακόµη το αποδείξουν στον εαυτό τους, θέλουν να το δοκιµάσουν όλοι οι άλλοι.
Αυτό δηµιουργεί πολλή αρνητικότητα ανάµεσα σ’ αυτούς που περιβάλλουν ένα τέτοιο άτοµο και κάνει την επιτυχία ακόµη πιο δύσκολη.
Ας συγκεντρωθούµε στο να αλλάξουµε τον εαυτό µας και απλά ας αφήσουµε το παράδειγµά µας να γίνει πηγή έµπνευσης για τους άλλους.
Όσο λιγότερα λέµε και όσο περισσότερα κάνουµε τόσο το καλύτερο.
Ελευθερώνοµαι από τους εθισµούς µου σηµαίνει ότι ελευθερώνοµαι από τη µηχανικότητα, από τον αυτόµατο τρόπο σκέψης και δράσης.
Για τους περισσότερους από µας η ελευθερία µας περιορίζεται πιο πολύ από τους εσωτερικούς µας φόβους, εθισµούς και προγραµµατισµούς παρά από εξωτερικά εµπόδια.
Όλοι ανησυχούν για την απειλή της ελευθερίας τους από εξωτερικές επιρροές όπως είναι οι γονείς, οι σύζυγοι, οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις.
Αλλά λίγοι έχουν καταλάβει ότι η πραγµατική ελευθερία είναι εσωτερική.
Ότι η µεγαλύτερή µας σκλαβιά είναι ο νους µας που είναι µηχανικά προγραµµατισµένος.
Ελευθερία σηµαίνει να είσαι ευτυχής ακόµα κι όταν δεν µπορείς να έχεις αυτό που σου είναι απαραίτητο.
Σηµαίνει να αισθάνεσαι ασφάλεια ακόµα κι όταν έχουν χαθεί οι πηγές κάθε ασφάλειας, όπως τα λεφτά, η δουλειά, ή ο σύντροφός σου.
Ελευθερία σηµαίνει να αισθάνεσαι την ελευθερία να µην θυµώνεις αν δεν θέλεις να θυµώσεις.
Ελευθερία σηµαίνει να έχεις την ικανότητα να µην ανησυχείς όταν λογικά καταλαβαίνεις ότι είναι χαµένος χρόνος και δεν λύνει κανένα πρόβληµα.
Ελευθερία σηµαίνει ν’ αναπτυχθούµε πέρα από τα όρια που µας βάζουν οι φόβοι µας, τα άγχη µας, και η αρνητική εικόνα που έχουµε για τον εαυτό µας.
Σηµαίνει να ελευθερωθούµε τοσο από τον προσωπικό µας προγραµµατισµό ώστε να µπορούµε να βλέπουµε και άλλες απόψεις και να µαθαίνουµε καινούργια πράγµατα στη ζωή.
Σηµαίνει ν’ αγαπάµε ακόµα κι όταν οι άλλοι µας εµποδίζουν από το ν’ αποκτήσουµε αυτό που θέλουµε, ή µας µιλάνε αρνητικά.
Ελευθερία σηµαίνει απελευθέρωση από την ταύτιση του σώµατος και της προσωπικότητας και ικανότητα να αισθανθούµε την παγκόσµια πνευµατική µας φύση.
Πραγµατική ελευθερία σηµαίνει να µπορούµε να ζούµε πάντα στο παρόν – στην παρούσα στιγµή – χωρίς περιορισµούς από σκέψεις για το παρελθόν και το µέλλον.
Οι άνθρωποι εύκολα ξεσηκώνονται για να πολεµήσουν για την απελευθέρωσή τους από την εκµετάλλευση των άλλων, αλλά σπάνια µας ενδιαφέρει να δώσουµε τις απαραίτητες µάχες για να ελευθερωθούµε από τους εσωτερικούς τυράννους, όπως είναι οι συνήθειές µας, οι φόβοι µας, η άγνοια, οι επιθυµίες µας, οι εθισµοί και οι προγραµµατισµοί.
Αυτό το µονοπάτι όταν το επαναλαµβάνουµε στο νου επιβεβαιώνει µέσα µας την πεποίθηση:
Ν’ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΘΙΣΜΟΥΣ ΜΑΣ.
ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 2. «Ανακαλύπτω πως οι προσκολλήσεις που καταδυναστεύουν τη συνείδησή µου δηµιουργούν τη δική µου διαστρεβλωµένη εικόνα του γεµάτου αλλαγή κόσµου ανθρώπων και καταστάσεων γύρω µου».
Μονοπάτι 2 απλοποιηµένο – ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΠΩΣ ΟΙ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ.
Λέξη κλειδί: ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ.
Όταν κυριαρχούµαστε από προσκολλήσεις, αντιλαµβανόµαστε λανθασµένα πολλές καταστάσεις γύρω µας.
Οι περισσότεροι από µας τοποθετούνται σε µία συνεχή κατάσταση φόβου και δυσπιστίας από τον προγραµµατισµό, την τηλεόραση και τις εφηµερίδες που γεµίζουν τη συνείδησή µας µε µόνο τα αρνητικά και τροµέρά γεγονότα που συµβαίνουν στον κόσµο.
Όταν γεµίζουµε µε καχυποψία, αισθανόµαστε τις προθέσεις των άλλων ακόµη και µε τα αγνότερα κίνητρα σαν απειλή για τις προσκολλήσεις ασφάλειας ή άλλων προσκολλήσεων που έχουµε.
Καθένας από µας έχει την εµπειρία της παρεξήγησης από κάποιον που ήταν προκατειλημμένος από κάποια αρνητική κατάσταση.
Παρεξήγησαν τελείως τις προθέσεις µας και τις αντιµετώπισαν µε µία αρνητική άποψη.
Όταν φοβόµαστε, ο καθένας γύρω µας φαίνεται σαν απειλή, και θα ενεργήσουµε χωρίς αγάπη για να προστατεύσουµε τον εαυτό µας από αυτή τη φανταστική απειλή.
Όταν είµαστε προκατειλημµένοι µε την πολιτική, θα δούµε τον κόσµο µέσα από πολιτικά χρωµατισµένους φακούς, ανίκανοι να δούµε οποιοδήποτε άτοµο γι’ αυτό που είναι, συγκεντρώνοντας την προσοχή µας µόνο στο κόµµα που ανήκει.
Όταν ελεγχόµαστε από µία προσκόλληση για σεξουαλική ικανοποίηση, κάθε σχέση και συνάντηση διαστρεβλώνεται από τις σκέψεις για τον άλλον σαν αντικείµενο απόλαυσης ή σαν απειλή για την απόλαυσή µας ή σαν χωρίς ενδιαφέρον.
Δεν βλέπουµε κανέναν γι’ αυτό που είναι, δηλαδή σαν µιά εξελισσόµενη ψυχή που καταλαµβάνει προσωρινά ένα ορισµένο σώµα και µία προσωπικότητα.
Όταν δεν αισθανόµαστε ασφαλείς µέσα µας, τότε δεν θα µπορέσουµε να είµαστε ανοιχτοί και να αγαπάµε τους γύρω µας. Είτε θα αποσυρθούµε είτε θα δηµιουργήσουµε µία µεγάλη ψεύτικη βιτρίνα αυτοπεποίθησης και επιθετικής συµπεριφοράς ώστε να προστατευτούµε.
Όλες αυτές οι µανούβρες δηµιουργούν µόνο οδύνη για όλους και µας κρατούν φυλακισµένους στην φανταστική µας άποψη για όσα συµβαίνουν γύρω µας.
Έτσι ο σκοπός που επαναλαµβάνουµε εσωτερικά αυτή την επιβεβαίωση στις κατάλληλες περιστάσεις είναι να προσπαθήσουµε να πάµε πιο βαθιά µέσα στο νου µας και ν’ ανακαλύψουµε αν βλέπουµε τον κόσµο και τους ανθρώπους γύρω µας όπως είναι ή ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ.
Έχουµε την τάση να αντιλαµβανόµαστε, ν’ αξιολογούµε και να κρίνουµε τον κόσµο γύρω µας σε σχέση µε τους εθισµούς, τους προγραµµατισµούς, τους φόβους και τις συνήθειές µας.
Συχνά αυτό που βλέπουµε στους άλλους είναι ο εαυτός µας.
Αυτό που πολλές φορές µας ενοχλεί σε κάποιον άλλον είναι αυτό που µας θυµίζει κάτι στο δικό µας εαυτό και το οποίο δεν µπορούµε να δεχτούµε ή δεν θέλουµε να δούµε.
Υπάρχει η ιστορία για τον αισιόδοξο και τον απαισιόδοξο και πως βλέπουν µισό ποτήρι νερό.
Ο αισιόδοξος το βλέπει µισογεµάτο και ο απαισιόδοξος µισοάδειο.
Ο απαισιόδοξος βλέπει ένα πρόβληµα σε κάθε ευκαιρία και ο αισιόδοξος βλέπει µια ευκαιρία σε κάθε πρόβληµα.
Ένας άνθρωπος µε µανία για την καθαριότητα θα δει αµέσως κάτι που δεν είναι καθαρό µέσο σ’ ένα δωµάτιο, ενώ κάποιος που δίνει σηµασία στο πόσα χρήµατα έχει ο άλλος θα δει τι κοστίζει κάθε αντικείµενο µέσο στο δωµάτιο, άλλος θα προσέξει τα βιβλία που διαβάζει ένας άνθρωπος, ένας άλλος τι ρούχα φοράει.
Άλλος πάλι θα παρατηρήσει τι είδους φυτά υπάρχουν, ενώ κάποιος άλλος θα προσέξει τον ήλιο που λάµπει µέσα στο δωµάτιο.
Ο καθένας µας έχει την τάση να βλέπει αυτό που τον ενδιαφέρει, αυτό που έχει αξία γι’ αυτόν, και δεν παίρνει είδηση για όλα τ’ άλλα.
Ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι είναι αποτυχηµένος στη ζωή θα βλέπει µόνο τις αποτυχίες του και δεν θα είναι σε θέση ν’ αναγνωρίσει ή να δεχτεί τις επιτυχίες του σαν αληθινές.
Ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι οι άλλοι τον δέχονται ή τον αγαπούν θα ερµηνεύσει κάθε πράξη και λέξη των άλλων σαν µια µορφή απόρριψης, και θ’ αγνοήσει τελείως την αγάπη και την παραδοχή που του δείχνουν.
Έχουµε την τάση να βλέπουµε µόνο αυτό που ενισχύει τα τωρινά µας πιστεύω και ν’ αγνοούµε κάθε γεγονός της εξωτερικής πραγµατικότητάς µας που δεν ταιριάζει µε την προκαθορισµένη εικόνα που έχουµε για τον εαυτό µας και τον κὀσµο γύρω µας.
Επαναλαµβάνουµε αυτή τη δεύτερη επιβεβαίωση για ν αφυπνίσουµε την ικανότητα της διάκρισης ώστε να λειτουργήσει έτσι ο νους µας να µπορούµε ν’ ανακαλύψουµε σε ποιες περιπτώσεις παραποιούµε αυτά που γίνονται γύρω µας, δηµιουργώντας για τον εαυτό µας άσκοπη δυστυχία.
Αυτή η δουλειά χρειάζεται θάρρος, εξάσκηση, ειλικρίνια και υποµονή, αλλά η ανταµοιβή θα είναι µεγαλύτερη διαύγεια και αρµονία στο περιβάλλον, ηρεµία στο νου και αυτογνωσία.
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 3. «Καλωσορίζω την ευκαιρία (αν και οδυνηρή) που µου προσφέρει η ζωή κάθε στιγµή να συνειδητοποιήσω τις προσκολλήσεις που πρέπει να επαναπρογραµµατίσω για να ελευθερωθώ από τις συναισθηµατικές µου δοµές που µε κάνουν να ενεργώ σαν ροµπότ».
Μ.3 Απλοποιηµένο – ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΩ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΠΟΙΕΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΟΥΝ.
Λέξεις κλειδιά: ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Η ζωή είναι ο δάσκαλος, ο οδηγός σ’ αυτό το µονοπάτι που οδηγεί σε ανώτερα επίπεδα συνείδητότητας.
Εδώ επίσης βρίσκεται το κλειδί που αφορά το πώς να αρχίσει κανείς τη διαδικασία της δουλειάς πάνω στις προσκολλήσεις.
Συχνά στην αρχή, είναι κανείς σε σύγχυση και δεν ξέρει µε ποια προσκόλληση ν’ αρχίσει.
Είναι πολύ απλό.
Αν κρατάει κανείς ηµερολόγιο ή δουλεύει µε το ερωτηµατολόγιο όπως συστήσαµε, ή απλώς παρατηρεί την εµπειρία του, θα συνειδητοποιήσει ορισµένες επαναλαµβανόµενες καταστάσεις οδύνης ή δυσάρεστων συναισθηµάτων.
Αυτά είναι τα µηνύµατα ή συµπτώµατα πως υπάρχει κάποια προσκόλληση.
Αν έχουµε σοβαρότητα γι’ αυτή τη διαδικασία µετασχηµατισµού, θα καλωσορίσουµε κάθέ τέτοιο εµπειρία, ακόµη κι αν είναι οδυνηρή, σαν ευκαιρία για να ανακαλύψουµε µία προσκόλληση που περιορίζει τη συνειδητότητά µας (Μ.2) και να ελευθερωθούµε από αυτή την προσκόλληση (Μ.1).
Έτσι όταν βρισκόµαστε σε δύσκολες καταστάσεις, αρχίζοντας να παθαίνουµε κατάθλιψη και να ρίχνουµε το φταίξιµο στους ανθρώπους γύρω µας και στην κοινωνία, ας επαναλάβουµε το µονοπάτι 3, ας καλωσορίσουµε την εµπειρία σαν δάσκαλο και ας επανεπιβεβαιώσουµε την απόφασή µας να ανακαλύψουµε και να ελευθερωθούµε από την προσκόλληση που υπάρχει.
Μ’ αυτό τον τρόπο, η ζωή γίνεται πιο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική.
Τελικά έχουµε µία αποτελεσµατική µέθοδο για να µετασχηµατίσουµε την οδύνη και την αρνητικότητα σε κάτι θετικό.
Όταν χαλάει ένα µηχάνηµα, αντί να στενοχωρηθούµε, µπορούµε να το δούµε σαν µια ευκαιρία να καταλάβουµε πως έχουµε προσκολληθεί σαν να λειτουργεί τέλεια το µηχάνηµα, πως έχουµε προσκολληθεί στο να µην κάνουµε πολλή χειρωνακτική εργασία, πως έχουµε προσκολληθεί στο χρόνο που τώρα χάνουµε και πως έχουµε συναισθήµατα ανεπάρκειας διότι δεν ξέρουµε πώς να επιδιορθώσουµε το µηχάνηµα εµείς οι ίδιοι.
Κανονικά γινόµαστε αρνητικοί, στενοχωριόµαστε, θυµώνουµε στο µηχάνηµα και πιθανώς σε κάθε αθώο που µπορεί να πέσει στο πεδίο βολής µας.
Θα προσπαθούσαµε να ρίξουµε το φταίξιµο αλλού, οπουδήποτε παρά στον εαυτό µας.
Αλλά τώρα µε τη βοήθεια αυτού του µονοπατιού, και του επόµενου, µπορούµε να δεχτούµε την κατάσταση και να την καλωσορίσουµε σαν µία ευκαιρία να ασκήσουµε εσωτερική ειρήνη και ικανοποίηση ή τουλάχιστον να ανακαλύψουµε ποιες προσκολλήσεις µας κάνουν να ταραζόµαστε.
Από πρακτική άποψη ο νους µας θα έχει περισσότερη διαύγεια και ηρεµία και µεγαλύτερη ικανότητα να λύσει το πρόβληµα που παρουσιάστηκε.
Μπορούµε να διορθώσουµε εµείς οι ίδιοι το µηχάνηµα µέσω καθαρής λογικής και διορατικής σκέψης.
Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε την ευκαιρία αυτή για να καλλιεργήσουµε ταλέντα που είχαµε αρνηθεί στον εαυτό µας προηγουµένως.
Πιθανώς το µηχάνηµα θα αρχίσει µάλιστα να λειτουργεί τόσο µυστηριωδώς όπως χάλασε, διότι έχουµε περάσει τη δοκιµασία και δεν έχουµε χάσει την υποµονή και την ηρεµία µας.
Ένα άλλο παράδειγµα µπορεί να είναι η εµπειρία µιας κατάστασης στην οποία το αγαπηµένο µας πρόσωπο έχει στρέψει την προσοχή του σε κάποιον άλλον.
Το πιο πιθανό είναι πως το αγαπηµένο µας πρόσωπο στην πραγµατικότητα δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το άλλο πρόσωπο αλλά όπως εκφράστηκε στο Μονοπάτι 2 οι προσκολλήσεις µας διαστρεβλώνουν την αντίληψή µας για την πραγµατικότητα της κατάστασης.
Στο παρελθόν η αντίδρασή µας θα ήταν να αισθανθούµε πληγωµένοι, να φοβηθούµε πως θα χάσουµε αυτό το αντικείµενο οσφάλειας, αυτή τήν απόλαυση ή το συναίσθηµα κυριαρχίας και ίσως να νιώσουµε ζήλεια και θυµό.
Με κανένα τρόπο δεν είναι δυνατή η ζήλεια όταν το κίνητρο είναι καθαρή αγάπη άνευ όρων.
Όταν αγαπάµε κάποιον για αυτό που είναι, θέλουµε να κάνει αυτό που του δίνει ικανοποίηση και ευτυχία.
Αισθανόµαστε πληγωµένοι, ζηλεύουµε ή θυµώνουµε µόνο όταν οι δικές µας προσκολλήσεις βρίσκονται στον κίνδυνο να µην εκπληρωθούν.
Με τη χρήση των µονοπατιών 1, 2 και 3 καλωσορίζουµε αυτό το µάθηµα που µας προσφέρει η ζωή, ώστε ν’ ανακαλύψουµε ποια προσκόλληση µας κάνει να αισθανόµαστε φόβο και ζήλεια εκείνη τη στιγµή, και να καθησυχάσουµε τον εαυτό µας πως είµαστε πλήρεις µέσα στον εαυτό µας και δεν υπάρχει πραγµατική ανάγκη για φόβο απλώς κατευθυνόµαστε από τις προσκολλήσεις µας.
Μ’ αυτό τον τρόπο η εµπειρία γίνεται µια ευκαιρία να αναπτύξει κανείς µεγαλύτερη συναισθηµατική ωριµότητα και περισσότερη αυτοπεποίθηση, επανεπιβεβαιώνοντας την αληθινή φύση της ψυχής µας σαν ένα πλήρες ον, είτε έχουµε την ασφάλεια µιας σχέσης, είτε όχι.
Αυτό που είναι πνευµατικά πρακτικό είναι επίσης πρακτικό και στα άλλα επίπεδα της ύπαρξης.
Τα συναισθήµατα ζήλειας και πίκρας, µόνο θα µας αποξενώσουν από τον σύντροφό µας, προκαλώντας πολλή αρνητικότητα καθώς η σύγκρουση πραγµατώνει πιο βέβαια και πιο γρήγορα το χωρισµό που φοβόµαστε.
Ακόµη και αν ο σύντροφός µας δεν ενδιαφερόταν για κάποιον άλλο ή δεν είχε απογοητευτεί από τη δική µας σχέση, οι αρνητικές συγκρούσεις που θα προκληθούν από εκείνα τα συναισθήµατα ζήλειας, φόβου, άγχους και θυµού, θα αµαυρώσουν οπωσδήποτε τη σχέση µας.
Πολλά από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ προκαθορίζονται από παρελθούσες σκέψεις, λόγια, και πράξεις (ΚΑΡΜΑ) αλλά έχουµε την ελεύθερη βούληση ή να αντιδράσουµε σύµφωνα µε τις προσκολλήσεις µας και να χάσουµε το µάθηµα κάνοντάς το απαραίτητο να το ξανασυναντήσουµε, ή να ελευθερωθούµε από τα δεσµά των προσκολλήσεων, να αποκτήσουµε περισσότερη αυτοπεποίθηση και να περάσουµε τη δοκιµασία εφόσον έτσι η επανάληψή της δεν είναι πια απαραίτητη.
Όταν έχουµε µια τέτοια στάση, η ζωή γίνεται πολύ πιο ευτυχισµένη και ενδιαφέρουσα.
Ξαφνικά δεν υπάρχει φόβος γιατί δεχόµαστε µε χαρά τα µαθήµατα.
Δεν υπάρχει πικρία γιατί µεταχειριζόµαστε τις εµπειρίες µας σαν µαθήµατα και αισθανόµαστε ευγνωµοσύνη γι’ αυτούς που µας διδάσκουν µε το να δυσκολεύουν τα πράγµατα για µας.
Δεν υπάρχει αγωνία γιατί κάθε εµπειρία είναι απλώς µια δοκιµασία, µια ευκαιρία ν’ αναπτύξουµε εσωτερική δύναµη και να ξεπεράσουµε φόβους, αδυναµίες και προσκολλήσεις.
Αυτός που µπορεί να δεχτεί αυτή τη θεωρία και να την εφαρµόσει στη ζωή του, έχει βρει τη µισή λύση όλων του των προβληµάτων.
Γιατί θα πάψει ν’ αποφεύγει τα προβλήµατά του, θα πάψει να περιµένει ν’ αλλάξουν οι άλλοι και να του λύσουν τα προβλήµατά του.
Θ’ αρχίσει να ψάχνει να βρει γιατί έχει αυτό το πρόβληµα.
Τι κάνει ο ίδιος ή τι δεν κάνει που δηµιουργεί αυτό το πρόβληµα, και το πιο σηµαντικό απ’ όλα, τι µπορεί να µάθει απ' αυτό το πρόβληµα.
ΑΚΡΙΒΩΣ Ο, ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 4. «Θυµάµαι πάντα πως έχω ό,τι χρειάζοµαι για να απολαύσω το εδώ και το τώρα µου, εκτός αν αφήνω τη συνειδητότητά µου να κυριαρχείται από απαιτήσεις και προσδοκίες που βασίζονται στο νεκρό παρελθόν ή το φανταστικό µέλλον».
Μ. 4 Απλοποιηµένο – Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΜΑΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ.
Λέξεις κλειδιά: ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ.
Για πολλούς αυτό το µονοπάτι είναι µερικές φορές πολύ δύσκολο να το πιστέψουµε.
Μπορεί να έχουµε µεγάλη αµφιβολία σε ορισµένες περιστάσεις, πως η ζωή µας δίνει ακριβώς αυτό που χρειαζόµαστε εκείνη τη στιγµή.
Για να µπορέσουµε να καταλάβουµε αυτή την πολύ σηµαντική αλήθεια, χρειάζεται να ευρύνουµε τη συνειδητότητά µας και να βαθύνουµε την πίστη µας.
Μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβουµε γιατί χρειαζόµαστε ορισµένες δύσκολες εµπειρίες σε µία δεδοµένη στιγµή.
Αλλά αν βλέπαµε τη ζωή µας από τη σκοπιά και του παρόντος και του µέλλοντος θα καταλαβαίναµε πως αυτό που περνάµε τώρα είναι ένα πολύ απαραίτητο βήµα σε ολόκληρη τη διαδικασία της ανάπτυξής µας.
Θα δούµε πως µαθαίνουµε και γινόµαστε δυνατότεροι και αποκτάµε µεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αυτάρκεια µέσα από τέτοιες δοκιµασίες και δύσκολες καταστάσεις.
Ελκύουµε στον εαυτό µας ακριβώς εκείνες τις εµπειρίες που χρειαζόµαστε, για να µπορέσουµε να κάνουµε το επόµενο βήµα στη διαδικασία της ανάπτυξής µας.
Αν κάποιος µας κακοµεταχειρίζεται µε κάποιον τρόπο, αυτό ακριβώς είναι ό,τι χρειαζόµαστε εκείνη τη στιγµή ώστε να καταλάβουµε τον εαυτό µας βαθύτερα µέσω των µονοπατιών 1, 2 και 3.
Συχνά όταν η παρούσα µας εµπειρία είναι ευχάριστη ή τουλάχιστον χωρίς αρνητικούς παράγοντες, παρ’ όλα αυτά εξακολουθούµε να µην είµαστε ευτυχισµένοι ή ήρεµοι γιατί ο νους µας κυριαρχείται από την ανάµνηση παλιών αρνητικών εµπειριών ή τη φαντασίωση µελλοντικών προβληµάτων.
Πολύ-πολύ λίγα προβλήµατα υπάρχουν πραγµατικά στο παρόν.
Αν ερωτηθείτε αυτή τη στιγµή αν έχετε προβλήµατα, ο νους σας θα ψάξει στο παρελθόν και στο µέλλον για να ανακαλύψουµε τις πλευρές της ζωής σας που δεν είναι όπως τις θέλετε να είναι.
Αλλά έχετε τάχα πρόβληµα ΤΩΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ;
Υπάρχει µια τίγρη εκεί έτοιµη να σας χυµήξει και να σας φάει;
Υπάρχει κανένας κλέφτης µέσα στο δωµάτιό σας που κλέβει την περιουσία σας, βρίσκεται η ζωή σας σε κίνδυνο, πεθαίνετε της πείνας, ή από κρύο;
Αν βρίσκεστε µέσα σε µία τόσο ασφαλή κατάσταση ώστε να διαβάζετε αυτό το βιβλίο, τότε είναι απίθανο πως έχετε πραγµατικό πρόβληµα την παρούσα στιγµή.
Αν απαντήσατε ναι, τότε έχετε προβλήµατα, αλλά είναι περισσότερο πιθανό πως αφήνετε τη συνειδητότητά σας να κυριαρχείται από την ανάµνηση παρελθόντων προβληµάτων ή το φόβο µελλοντικών.
Άλλη µία πλευρά της κατανόησης πως η παρούσα στιγµή µάς δίνει ακριβώς όσα χρειαζόµαστε, έχει να κάνει µε το ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ.
Σύµφωνα µ’ αυτή την ιδέα, οι εµπειρίες της ζωής µας καθορίζονται από τον τρόπο που έχουµε σκεφτεί, µιλήσει και δράσει στο παρελθόν.
Οι καλές πράξεις φέρνουν καλά αποτελέσµατα.
Οι εγωιστικές πράξεις και σκέψεις φέρνουν την ίδια µορφή κακής µεταχείρισης από τους άλλους.
Οι βλαβερές πράξεις προκαλούν το ίδιο είδος κακού σ’ εκείνον που τις κάνει.
Μπορεί να το βρούµε δύσκολο να καταλάβουµε πως αυτά που έχουµε κάνει στο παρελθόν έχουν δηµιουργήσει την παρούσα αρνητική εµπειρία.
(Ούτε καν αναρωτιόµαστε γι’ αυτό όταν πρόκειται για µία θετική εµπειρία).
Δύο παράγοντες κάνουν την κατανόηση της αιτίας δύσκολη.
Πρώτον, πραγµατικά δεν θέλουµε να δούµε την αλήθεια για τον εαυτό µας και τα κίνητρά του, κι έτσι δεν ψάχνουµε πολύ βαθιά ή τίµια για την αιτία της παρούσας εµπειρίας µας.
Δεύτερο, η έννοια µας του χρόνου και της µνήµης είναι πολύ µικροπρόθεσµη.
Με δυσκολία θυµόµαστε αυτά που κάναµε πέρυσι τον ίδιο καιρό.
Πώς να θυµόµαστε πράξεις που µπορεί να κάναµε πολλά χρόνια πριν;
Επίσης είναι πολύ πιθανό πως µε την έννοια της µετενσάρκωσης µπορεί να είχαµε κάνει ορισµένες πράξεις ενώ βρισκόµασταν σε άλλα σώµατα και προσωπικότητες, και πληρώνουµε γι’ αυτές τις πράξεις αυτή τη στιγµή.
Είναι δυνατό να θεωρήσουµε αυτή την Καρµική επιστροφή σκέψεων, λόγων και πράξεων σαν τιµωρία ή σαν µία ευκαιρία για να δούµε πού είµαστε ατελείς και χρειάζεται να µεγαλώσουµε και να αλλάξουµε.
Η εµπειρία δεν µπορεί να αποφευχτεί αλλά η αντίδρασή µας υπόκειται στην ελεύθερη βούλησή µας.
Μπορούµε να γίνουµε περισσότερο αρνητικοί και πικραµένοι και να κατηγορήσουµε τον κόσµο κι ακόµη και το Θεό για τη δυστυχία µας ή µπορεί να δεχτούµε πως η ζωή µας δίνει ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ αυτή τη στιγµή ώστε να τελειοποιήσουµε την προσωπικότητά µας και να γίνουµε περισσότερο ευτυχισµένοι και γεµάτοι αγάπη.
Για παράδειγµα, ο ή η σύζυγός µας ή το παιδί µας µπορεί να πεθάνει.
Είναι πολύ πιθανό, εφόσον κάθε ζωντανό ον πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη σήµερα, είναι σίγουρο πως θα πεθάνει µέσα στα επόµενα εκατό χρόνια.
Κάθε άνθρωπος που ξέρουµε θα πεθάνει αργά ή γρήγορα, ακόµα και το σώµα που έχετε τώρα.
Και παρ’ όλα αυτά όταν κάποιος εγκαταλείψει το σώμα του γογγύζουµε και θρηνούµε σαν να συνέβη κάτι τροµερό και απροσδόκητο.
Μήπως νοµίζαµε πως αυτό το σώµα που ονοµάζαµε σύζυγο θα κρατούσε για πάντα;
Θα µπορούσαµε κάλλιστα να δεχτούµε ακριβώς τώρα ότι οι άνθρωποι που αγαπάµε περισσότερο στον κόσµο καταλαµβάνουν σώµατα που κάποια µέρα θα ξαναγυρίσουν στη γη.
Τώρα όταν κάποιος εγκαταλείψει το σώµα του, έχουµε πολλές εκλογές ως προς το πώς θα αντιδράσουµε.
Μπορούµε να πικραθούµε, να πληγωθούµε, να πάθουµε κατάθλιψη και να θυµώσουµε µε το Θεό που µας έχει προδώσει και άφησε το αγαπηµένο µας πρόσωπο να πεθάνει.
Μπορούµε να βυθιστούµε σε οίκτο προς τον εαυτό µας, και σε απελπισία και να ελκύσουµε καρκίνο και να εγκαταλείψουµε το σώµα µας διότι δεν έχουµε πλέον λόγο να ζούµε.
Ή µπορούµε γρήγορα να βρούµε κάποιον άλλον να γεµίσει το κενό και την ανασφάλεια που δηµιουργήθηκε από την εξαφάνιση του σώµατος στο οποίο είχαµε προσκολληθεί.
Ή µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε αυτή την εµπειρία για να αυξήσουµε την πίστη µας στο Θεό και στην αιώνια φύση της Ψυχής µας γνωρίζοντας πως κανένας δεν «πέθανε» παρά µόνο ένα πνεύµα εγκατέλειψε τη φυλακισµένη του κατάσταση µέσα σε ένα υλικό σώµα.
Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε αυτή την ευκαιρία για να γίνουµε συναισθηµατικά δυνατότεροι και περισσότερο αυτάρκεις.
Μπορούµε να βρούµε νέα ενδιαφέροντα στη ζωή και να αφιερώσουµε τις ενέργειές µας πιο έντονα στην ανακάλυψη του ποιος είµαστε µέσα µας.
Μπορούµε να στρέψουµε τις ενέργειές µας προς την ωφέλεια της κοινωνίας.
Εδώ υπάρχουν πολλές δυνατότητες και η εκλογή είναι δική µας, αλλά η ίδια η εµπειρία ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.
Όταν συνεχώς υπενθυµίζουµε στον εαυτό µας αυτό το µονοπάτι, µαθαίνουµε να συντονιζόµαστε διαισθητικά µε κάθε καινούρια κατάσταση µε µία φρεσκάδα και αυθορµητισµό που είναι δυνατός µονο όταν ο νους είναι απελευθερωµένος από το παρελθόν και το µέλλον.
Όταν σχηµατίζουµε προσδοκίες µιας συγκεκριµένης στιγµής ή εµπειρίας, θα αισθανόµαστε πάντα προδοµένοι απ’ αυτή την εµπειρία.
Πρέπει να είχατε την εµπειρία του να σας διηγηθεί κάποιος φίλος πόσο θαυµάσιο και συναρπαστικό ήταν κάποιο κινηµατογραφικό έργο, και τότε, όταν θελήσατε να το δείτε µε τις προσδοκίες σας στο νου, χάλασε, και δεν το ευχαριστηθήκατε.
Οι προσδοκίες σας το σκότωσαν για σας, ενώ το άτοµο δίπλα σας που το είδε χωρίς προσδοκίες το απόλαυσε πλήρως.
Με τον ίδιο τρόπο, πολλοί «καλλιεργηµένοι» άνθρωποι που νοµίζουν πως έχουν αναπτύξει µια ορισµένη «ευαισθησία» σε κάποιον τοµέα όπως η µουσική, η τέχνη ή ο χορός δεν µπορούν πλέον να εκτιµήσουν απλές καλλιτεχνικές εκφράσεις που µπορεί να συναντήσουν, διότι τις συγκρίνουν µε προσδοκίες που έχουν δηµιουργήσει στο νου τους βάσει περασµένων εµπειριών, αντί απλά να χαρούν όσα τους δίνει η ζωή εκείνη τη στιγµή.
Η ικανοποίηση και η ευγνωµοσύνη είναι ιδιότητες του νου που µπορούν και χρειάζεται να καλλιεργηθούν.
Έχουµε τόσα πολλά για τα οποία πρέπει να είµαστε ευγνώµονες.
Συνήθως σκεφτόµαστε αυτά που δεν έχουµε και σπάνια συνειδητοποιούµε πόσα έχουµε.
Ένα ταξίδι στην lνδία, την Αιθιοπία ή τη Σοµαλία θα µας γιάτρευε από την αγνωµοσύνη µας.
Έχουµε τόσους πολλούς λόγους για να είµαστε ευτυχισµένοι, κι όµως ο νους µας στρέφεται στη µοναδική αιτία που έχουµε για να ΜΗΝ είµαστε ευτυχισµένοι.
Είναι αυτό που ο Ken Keys ονοµάζει περίπτωση του κουνουπιού.
Αν υπάρχουν δέκα κουνούπια µέσα στο δωµάτιο και σκοτώσουµε τα εννέα δεν θα µπορούµε να ησυχάσουµε εξαιτίας του δέκατου.
Έτσι αν θέλουµε δέκα πράγµατα και αποκτήσουµε τα εννέα, αντί να είµαστε ευτυχισµένοι που έχουµε τα εννέα, είµαστε δυστυχισµένοι γιατί δεν έχουµε το δέκατο.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε φαγητό, ούτε νερό, ούτε ρούχα, για να µη µιλήσουµε για σπίτια, αυτοκίνητα, κρεβάτια, τρεχούµενο νερό για να πλένονται, δέντρα, λουλούδια, φίλους, χρήµατα, δουλειά, υγεία και το κυριοτέρο ένο καθαρό νου για να χαρούν αυτά τα πράγµατα και να είναι ευγνώµονες και να δοξάζουν το δηµιουργό για όλα αυτά.
Αν κάθε µέρσ σκεφτόµαστε τα πράγµατα για τα οποία θα έπρεπε να είµαστε ευγνώµονες θα παύαµε να χάνουµε το σωστό µονοπάτι προς την ανώτερη συνειδητότητα.
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 5 «Παίρνω πλήρη ευθύνη εδώ και τώρα για κάθε µου εµπειρία, διότι αυτό που δηµιουργεί τις πράξεις µου και επηρεάζει τις αντιδράσεις των ανθρώπων γύρω µου, είναι ο δικός µου προγραµµατισµός».
Μ.5 Απλοποιηµένο
-Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΠΟΥ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΕΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΤΑ ΛOΓlA ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΣΕ ΜΕΝΑ.
Λέξεις κλειδιά: Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ
Αν πιστεύουµε πως ο κόσµος είναι γεµάτος κλέφτες, θα συναντήσουµε κλέφτες.
Αν πιστεύουµε πως οι άνθρωποι είναι εγωιστές και άκαρδοι, αυτό θα είναι το είδος των ανθρώπων που θα συναντήσουµε.
Αν πιστεύουµε πως οι άνθρωποι έχουν καλωσύνη και αγάπη, θα προσελκύσουµε αυτή τη συµπεριφορά από τους ανθρώπους.
Στην πραγµατικότητα ο νους είναι ένας προβολέας που προβάλλει την προσωπικότητά του πάνω στον καθρέφτη αυτού που ονοµάζουµε «πραγματικότητα».
Αυτό του οποίου έχουµε εµπειρία στον κόσµο γύρω µας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αντανάκλαση των σκέψεων, λόγων, πράξεων, επιθυµιών και πεποιθήσεων που έχουµε τώρα και που είχαµε στο παρελθόν.
Σύµφωνα µε τον Ken Keyes
«ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΜΑΤΟ ΑΓΑΠΗ. ΕΝΑ ΕΧΘΡΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΧΘΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ. Καθένας που συναντάς είναι ο καθρέφτης σου».
Πρέπει να δεχτούµε πως είµαστε ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ της οποίας έχουµε εµπειρία.
Πως ο νους µας είναι σαν ραδιοφωνικός ποµπός που στέλνει σήµατα στους άλλους να αντιδράσουν απέναντί µας µε τον τρόπο που αντιδρούν.
Καθώς αλλάζουµε τα σήµατα που στέλνουµε αλλάζοντας τα πιστεύω µας, τις σκέψεις µας, τα λόγια µας, και τις πράξεις µας, τότε η εικόνα που προβάλλουµε στον καθρέφτη ή η πραγµατικότητα θα αλλάξει επίσης.
Είχαµε τη δύναµη να δηµιουργήσουµε την πραγµατικότητα της εµπειρίας µας και τώρα έχουµε τη δύναµη να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.
Αυτή η αλλαγή πραγµατικότητας µπορεί να επιτευχθεί ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΙΓΜΗ, µέσω συνειδητής παρατήρησης και µετασχηµατισµού των προσκολλήσεων και των συνηθειών µας.
Θυµίζοντας στον εαυτό µας αυτό το µονοπάτι, βοηθάει να αποφύγουµε τη συνήθεια να κατηγορούµε τους άλλους σπαταλώντας χρόνο και ενέργεια, όπως την κυβέρνηση, τον ή τη σύζυγό µας, τα παιδιά µας, την κοινωνία, τον καιρό ή ακόµη και το Θεό για τα προβλήµατα και τις καταστάσεις που έχουµε εµείς οι ίδιοι δηµιουργήσει.
Αν κατηγορούµε τους άλλους, όχι µόνο έχουµε λάθος στην κατανόησή µας, αλλά είµαστε αβοήθητοι να αλλάξουµε τις καταστάσεις διότι πιστεύουµε πως η αιτία της πραγµατικότητάς µας είναι οι άλλοι, και ο µόνος τρόπος να αλλάξουµε την πραγµατικότητά µας είναι ν’ αλλάξουµε τους άλλους αλλά αυτό είναι αδύνατο.
Τώρα µπορούµε να ξυπνήσουµε από αυτό τον εφιάλτη και να καταλάβουµε πως εµείς έχουµε δηµιουργήσει τα βάσανά µας.
Αυτά είναι τα δυσάρεστα νέα.
Τα ευχάριστα νέα είναι πως εφόσον εµείς τα δηµιουργήσαµε, µπορούµε τώρα να σταµατήσουµε να δηµιουργούµε όσο δεν µας αρέσουν και να δηµιουργήσουµε αυτά που µας αρέσουν.
Δουλεύοντας µε τα ερωτηµατολόγια που παραθέσαµε στο 40 κεφάλαιο θα βοηθηθούµε πολύ στο να κατονοήσουµε µέσω ποιών πιστεύω, κινήτρων, προσκολλήσεων και αποστροφών έχουµε δηµιουργήσει την παρούσα µας πραγµατικότητα.
Έτσι αν βρίσκουµε ότι οι άνθρωποι µας απορρίπτουν, µπορεί να είναι απλώς η δικιά µας απόρριψη του εαυτού µας που αντανακλάται στον άλλον.
Όταν αρχίσουµε να δεχόµαστε και ν’ αγαπάµε και να σεβόµαστε τον εαυτό µας, τότε και οι άλλοι θ’ αρχίσουν να µας αγαπάνε και να µας δέχονται και να µας σέβονται περισσότερο.
Όταν πιστεύουµε ότι µπορούµε να πετύχουµε, τότε θα δούµε την επιτυχία στη ζωή µας.
Όταν πιστεύουµε ότι µπορούµε να είµαστε ευτυχείς και υγιείς, τότε θα έχουµε και ευτυχία και υγεία.
Ο κόσµος γύρω µας είναι απλώς µια αντανάκλαση του τι πιστεύουµε για τον εαυτό µας, για τους άλλους και την φύση του ίδιου του κόσµου.
Δεν είναι µόνο τα πιστεύω µας που αντανακλώνται στον καθρέφτη της ζωής, αλλά επίσης η συµπεριφορά και οι πράξεις µας.
Ο εγωισµός αντανακλάται σαν εγωισµός.
Η έλλειψη σεβασµού προς τους άλλους σαν έλλειψη σεβασµού από τους άλλους προς εµάς.
Αλλά επίσης η έλλειψη σεβασµού του εαυτού µας αντανακλάται από τους άλλους σαν έλλειψη σεβασµού από αυτούς προς εµάς.
Η επιθετικότητα µας, µας έρχεται πίσω σαν επιθετικότητα από τους άλλους.
Η προσπάθεια να ελέγχουµε τους άλλους αντανακλάται στην προσπάθειά τους να µας αντισταθούν ή και ακόμα να µας ελέγξουν αυτοί.
Αυτά λέγονται παιχνίδια δύναµης που συνήθως παίζονται ανάµεσα σε γονείς και παιδιά, ανάµεσα σε ανθρώπους που έχουν κάποια στενή σχέση, και σε διάφορες καταστάσεις στην δουλειά.
Αυτό που µας ενοχλεί περισσότερο στην συµπεριφορά των άλλων είναι συνήθως η αντανάκλαση κάποιας ιδιότητας που έχουµε µέσα µας αλλά δεν µπορούµε να δούµε ή δεν θέλουµε να δεχτούµε.
Γι’ αυτό αν κάνουµε ένα κατάλογο αυτών που µας ενοχλούν περισσότερο στους άλλους, µπορεί να µας βοηθήσει ν’ ανακαλύψουµε τι είναι αυτό που χρειάζεται ν’ αλλάξουµε µέσα µας.
Από την άλλη µεριά, το να παρατηρήσουµε τι είναι αυτό που θαυµάζουµε ή σεβόµαστε στους άλλους µπορεί να µας βοηθήσει να καταλάβουµε τις θετικές ιδιότητες που έχουµε έρθει στην γη για να καλλιεργήσουµε ακόµη περισσότερο.
ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 6 «Δέχοµο: τον εαυτό µου πλήρως εδώ και τώρα και έχω συνειδητή εµπειρία όσων αισθάνοµαι, σκέπτοµαι, λέω και κάνω (περιλαµβάνοντας τις συναισθηµατικά βασισµένες προσκολλήσεις µου) σαν απαραίτητο µέρος της ανάπτυξής µου σε µία ανώτερη συνειδητότητα.
Μ.6 Απλοποιηµένο
-ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΛΗΡΩΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΩ ΣΕ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.
Λέξεις κλειδιά: ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΛΗΡΩΣ
Αυτή είναι µία πολύ σηµαντική πλευρά των µονοπατιών.
Πολλοί από µας πέφτουµε µέσα στήν παγίδα του µίσους για τον εαυτό µας και της απόγνωσης όταν αρχίσουµε να συνειδητοποιούµε ποια ήταν τα κίνητρά µας όλα αυτά τα χρόνια, πόσο εγωιστές, αδύναµοι και ανασφαλείς υπήρξαµε.
Δεν µας αρέσει καθόλου να δούµε πιο καθαρά γιατί δρούσαµε µε τους τρόπους εκείνους.
Δεν είµαστε ευτυχισµένοι µε την πραγµατικότητα που δηµιουργήσαµε.
Όταν εµφανιστούν αυτά τα συναισθήµατα αναξιότητας ή άλλα αρνητικά συναισθήµατα για τον εαυτό µας πρέπει να επαναλάβουµε µε πίστη και τιµιότητα πως δεχόµαστε τον εαυτό µας πλήρως όπως είµαστε, περιλαµβάνοντας τις αδυναµίες και τις προσκολλήσεις µας τις οποίες παρατηρούµε και µετασχηµατίζουµε.
Έχουµε εµπειρία του εαυτού µας σαν δύο εαυτούς.
Ο ένας είναι το σώµα και η προσωπικότητα που αντιπροσωπεύεται από τον εαυτό µε µικρό «έ».
Ο δεύτερος είναι εκείνος ο Εαυτός καθαρής συνειδητότητας που παρατηρεί όλ’ αυτά.
Αυτός είναι ο αληθινός, µόνιµος Εαυτός µας που γράφεται µε κεφαλαίο «Ε».
Πρέπει να ταυτιστούµε µε τον µόνιµο Εαυτό που δεν αλλάζει και δεν επηρεάζεται µε κανένα τρόπο από τις προσκολλήσεις και τις αδυναµίες του σώµατος και του νου.
Οι αµαρτίες του σώµατος δεν επηρεάζουν αυτό τον καθαρό Εαυτό που είµαστε στην πραγµατικότητα.
Δεν παθαίνουµε κατάθλιψη αν υπάρχει κάποια αδυναµία ή ατέλεια σέ ένα από τα όργανα ή µηχανήµατά µας όπως το αυτοκίνητό µας ή η φωτογραφική µας µηχανή.
Δεχόµαστε το µηχάνηµα γι’ αυτό που µπορεί να κάνει και το επισκευάζουµε.
Μπορούµε επίσης να δούµε το σώµα και το νου µας σαν όργανα και µηχανήµατα µέσα από τα οποία ζούµε αυτή τη ζωή.
Αν υπάρχουν µερικές ατέλειες, µπορούµε να δεχτούµε το σώµα και τον νου ενώ ταυτόχρονα θα δουλέψουµε για την τελειοποίησή τους.
Πολλοί από µας αισθανόµαστε πως αν µονάχα µπορούσαµε να αποκτήσουµε κάποιο αντικείµενο ή τίτλο ή καταφέρουµε να κόψουµε κάποια κακή συνήθεια θα είµασταν «εντάξει».
Αν δεν αισθανόµαστε εντάξει µε τον εαυτό µας όπως είµαστε, άσχετα µε αυτό που κάνουµε ή αποκτούµε ή σταµατάµε να κάνουµε, δεν θα αισθανθούµε εντάξει για πολύ καιρό.
Πρέπει να ταυτιστούµε µε την καθαρή φύση της ψυχής µας και να καταλάβουµε πως ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΤΑΞΕΙ. Δεν χρειάζεται να κάνουµε κάτι για να αισθανθούµε εντάξει.
Συχνά παθαίνουµε κατάθλιψη όταν δεν υπάρχει γρήγορη ανάπτυξη ή συµβαίνει αυτό που φαίνεται να είναι ένα βήµα προς τα πίσω.
Πρέπει να καταλάβουµε τη φύση της διαδικασίας ανάπτυξης.
Υπάρχουν τρία βασικά στάδια.
Μπορεί οποιαδήποτε στιγµή να βρεθούµε σε ένα απ' αυτά τα τρία κυκλικά στάδια.
Πρώτα είναι το στάδιο όπου αισθανόµαστε δυσαρεστηµένοι µε κάποιο πλευρά του εαυτού µας.
Αυτό δεν σηµαίνει πως πρέπει να είµαστε δυσαρεστηµένοι µε τον εαυτό µας, αλλά συχνά έτσι συµβαίνει.
Είναι δυνατό να δούµε κάποιο ελάττωµα στο σώµα ή στο νου µας και να διορθώσουµε αυτό το ελάττωµα ενώ ταυτόχρονα να δεχτούµε τον εαυτό µας πλήρως.
Αυτή η δυσαρέσκεια φέρνει µία περίοδο προσπάθειας για αλλαγή και ανάπτυξη.
Υπάρχει συχνά εδώ µία πάλη και ένα φτάσιµο στα άκρα ώστε να απαλλαγούµε από κάποια συνήθεια.
Τελικά έρχεται η επιτυχία και το συναίσθηµα ικανοποίησης.
Όµως, αυτή η ικανοποίηση είναι µόνο προσωρινή και γρήγορα µεταβάλλεται σε απογοήτευση ώστε να µπορέσει να γίνει η επόµενη προσπάθεια και να αποκτηθεί ένα καινούργιο στάδιο.
Αυτές οι καταστάσεις εναλλάσσονται συνεχώς και το άτοµο που έχει επίγνωση όλων τους, θα τις δεχτεί και θα δεχτεί τον εαυτό του να περνάει µέσα από κάθε µία τους.
Δεν θα αποθαρρυνθεί ή θα πάθει κατάθλιψη όταν βρεθεί στο στάδιο δυσαρέσκειας ή θα ανησυχήσει στο στάδιο της προσπάθειας ή θα συνεπαρθεί στο στάδιο ικανοποίησης.
Θα δεχτεί τον εαυτό του τελείως σε κάθε στάδιο.
Καθώς αναπτύσσουµε υποµονή µε τον εαυτό µας, θα αναπτύξουµε επίσης την ικανότητα να δεχτούµε τους άλλους στο σηµείο που βρίσκονται.
Με το να δεχόµαστε τον εαυτό µας και τους άλλους µ’ αυτό τον τρόπο, θα αλλάξουµε όλοι γρηγορότερα, διότι θα αισθανθούµε περισσότερο θετικοί απέναντι στον εαυτό µας και στους άλλους.
Η ανάπτυξη µπορεί να συµβεί µόνο όταν υπάρχει ασφάλεια.
Όταν είναι κανείς ανασφαλής θα αποσυρθεί πάντοτε σ’ αυτά που του είναι οικεία, παρόλο που µπορεί να υποφέρει εκεί µέσα.
Για πολλούς, η οικεία οδύνη είναι προτιµότερη από κάτι καινούργιο και άγνωστο.
Ο Αµέρικονός ψυχολόγος Χάρρισον εξετάζει σε βάθος την αυτοαποδοχή στο σύστηµά του
(TRANSACTIONAL ΑΝΑLΥSIS) που εκφράζεται στο βιβλίο του
«Είµαι ΕΝΤΑΞΕΙ είσαι ΕΝΤΑΞΕΙ».
Μια σκέψη κλειδί που µας βοηθάει να δεχτούµε τον εαυτό µας ακριβώς όπως είµαστε, είναι να συνειδητοποιήσουµε ότι βρισκόµαστε µέσα στην ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ.
Και ότι δεν είµαστε τέλειοι και δεν µπορεί κανείς να έχει την απαίτηση να είµαστε τέλειοι, γιατί διαφορετικά δεν θα είχqµε κανένα λόγο να έχουµε ενσαρκωθεί πάνω στη γη.
Σαν ψυχές πήραµε αυτά τα υλικά σώµατα και αυτή την προσωπικότητα για να συνεχίσουµε να µαθαίνουµε, και να τελειοποιήσουµε τον εαυτό µας.
Το να έχουµε τύψεις, ή να µην αγαπάµε και να µην δεχόµαστε τον εαυτό µας, είναι το ίδιο παράλογο µε το να πάει κανείς στο σχολείο για να µάθει κάτι και κατά την διάρκεια της σχολικής περιόδου ν’ απορρίπτει τον εαυτό του γιατί δεν ξέρει ήδη αυτό που ήρθε να µάθει.
Πως µπορούµε λοιπόν να έχουµε την απαίτηση να µην κάνουµε ποτέ λάθη, να αισθανόµαστε πάντοτε ασφαλείς, να µην φοβόµαστε ποτέ, πάντοτε να πετυχαίνουµε, πάντοτε ν’ αγαπάµε αγνά, αφού αυτές είναι ακριβώς οι ιδιότητες που ήρθαµε να µάθουµε και ενώ τις µαθαίνουµε µπορούµε να αισθανόµαστε εντάξει παρ’ όλο που δεν τις έχουµε τελειοποιήσει.
Γι’ αυτό είναι καλύτερα να παραδεχτούµε ότι: «Ναι, έχω πολλά ελαττώµατα, αδυναµίες και πράγµατα που πρέπει να µάθω”, αλλά µετά να δεχτούµε, τον εαυτό µας όπως είµαστε, γνωρίζοντας ότι κάθε στιγµή επιζητούµε ν’ απελευθερωθούµε όλο και περισσότερο από τους περιορισµούς µας.
‘Ετσι θα µπορέσουµε να δεχτούµε και τον εαυτό µας και τους άλλους όπως είµαστε, γιατί ξέρουµε ότι άσχετα µε την ηλικία µας είµαστε πνευµατικά νήπιο.
Η ουσία αυτού του µονοπατιού µπορεί να συνοψιστεί στο απόφθεγµα του Ken Keyes:
ΑΓΑΠΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ
– ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΜΑΖΙ.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 7. «Ανοίγοµαι ειλικρινά σε όλους τους ανθρώπους και είµαι διατεθειµένος να επικοινωνήσω πλήρως τα βαθύτερά µου συναισθήµατα, εφόσον το να κρύβοµαι σε οποιοδήποτε βαθµό, µε κρατάει µπλοκαρισµένο στην ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας από τους άλλους ανθρώπους».
Μ.7 Απλοποιηµένο – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΩ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΤΗΤΑΣ.
Λέξεις κλειδιά: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ
Ποιοί είναι µερικοί από τους λόγους που κρύβουµε τα συναισθήµατά µας από τους άλλους;
Ένας λόγος µπορεί να είναι πως ντρεπόµαστε για τα συναισθήµατά µας.
Μπορεί να έχουµε προγραµµατιστεί να πιστεύουµε πως είναι λάθος ή ένδειξη αδυναµίας να έχουµε συναισθήµατα.
Αυτό συµβαίνει ιδιαίτερα στην Αµερική, την Αγγλία και τη Γερµανία όπου οι άνθρωποι σπάνια εκφράζουν αυτά που αισθάνονται πραγµατικά.
‘Η µπορεί να αισθανόµαστε πως ο άλλος θα σταµατήσει να µας αγαπάει αν του λέγαµε την αλήθεια για το πώς αισθανόµαστε.
Όσο περισσότερο µπλοκαριζόµαστε εσωτερικά και κρύβουµε τα συναισθήµατά µας, τόσο δεν µπορούµε να δεχτούµε τα συναισθήµατα των άλλων.
Όταν χτίζουµε ένα τοίχο σταµατάει η ροή και από τις δύο κατευθύνσεις.
Αυτό το κρύψιµο βασίζεται στο ότι νιώθουµε αποµονωµένοι και ευάλωτοι από τους άλλους.
Αυτό το συναίσθηµα ξεχωριστότητας, µας κάνει να βυθιστούµε όλο και περισσότερο στην προσπάθεια να ικανοποιήσουµε τις προσκολλήσεις µας ασφάλειας, απόλαυσης και κυριαρχίας.
Μ’ αυτό τον τρόπο θα σπαταλάµε πολλή ενέργεια καλύπτοντας την αληθινή µας φύση και προσπαθώντας να χτίσουµε µία βιτρίνα-εγώ για να προστατευτούµε από τους άλλους.
Όταν αυτό το κράτηµα των συναισθηµάτων και η αρνητική ενέργεια γίνουν αρκετά έντονα, προκαλούν ανισορροπίες στο ενδοκρινικό και ανοσοποιητικό σύστηµα και µπορούν να οδηγήσουν σε πολλές σωµατικές και ψυχικές ασθένειες ανάµεσα στις οποίες είναι και ο καρκίνος.
Συχνά αισθανόµαστε πως οι άλλοι θα πάψουν να µας αγαπούν αν δείξουµε την αλήθεια.
Αν συµβαίνει αυτό, τότε τι είδος αγάπης είναι αυτή και τι έχουν να µας δώσουν;
Αξίζει τάχα αυτή η προσωρινή, ψεύτικη αίσθηση της ασφάλειας, σε βάρος της υγείας και της ευτυχίας µας αν αυτή η αγάπη είναι τόσο προσωρινή και µε τέτοιους όρους;
Εκεί όπου υπάρχει πραγµατική αγάπη, κάθετί µπορεί να ειπωθεί αν ΕΙΠΩΘΕΙ ΣΩΣΤΑ.
Όταν εκφράζουµε το πώς αισθανόµαστε, δεν πρέπει να ρίχνουµε το φταίξιµο στον άλλον.
Αυτό δεν θα ‘ταν τίµιο, διότι έχουµε ήδη επιβεβαιώσει πως οι προσκολλήσεις µας είναι η αιτία της οδύνης µας.
Η αλήθεια είναι πως η συµπεριφορά του άλλου ατόµου διεγείρει τις προσκολλήσεις µας που µας κάνουν να υποφέρουµε.
Είναι σηµαντικό να παίρνουµε ευθύνη για τα συναισθήµατά µας.
Αντί να κατηγορούµε τους άλλους και να χάνουµε την ηρεµία µας και να τους λέµε κάθε είδος άσχηµα επίθετα, µπορούµε να εξηγήσουµε πως η συµπεριφορά τους ερεθίζει µία από τις προσκολλήσεις µας που µας κάνει να αισθανόµαστε άσχηµα εκείνη τη στιγµή, και πως ελπίζουµε πως θα σταµατήσουν εκείνη τη συµπεριφορά.
Αν έχουµε προσκολληθεί στο να µας µιλάνε µε αγάπη και σεβασµό και κάποιος χάσει το συναισθηµατικό του αυτοέλεγχο και αρχίζει να φωνάζει παράλογα, βρίζοντάς µας µε διάφορους τρόπους, δεν αξίζει να µπούµε στην ίδια κατάσταση και εµείς.
Είναι εντελώς κατορθωτό µε την άσκηση και την επίγνωση, να περιµένουµε µέχρι να τελειώσουν τις φωνές τους και να εξηγήσουµε πως η συµπεριφορά τους διεγείρει την προσκόλλησή µας για αγάπη και σεβασµό και πως το εγώ µας αισθάνεται πληγωµένο εκείνη τη στιγµή, και πως αυτή η συζήτηση θα πρέπει να συνεχιστεί κάποια άλλη στιγµή ή µε κάποιον άλλον τρόπο.
Αν από την άλλη µεριά συγκρατήσουµε τον πόνο και δεν τον εκφράσουµε, µας καίει εσωτερικά, και η πίκρα που αισθανόµαστε θα βλάψει και εµάς και τους άλλους.
Η τρίτη δυνατότητα είναι να αρχίσουµε να ανταποδίδουµε τις φωνές, κατηγορώντας τους και βρίζοντας αποκαλώντας τους µε άσχηµα επίθετα.
Από τη δική σας εµπειρία, ξέρετε πως αυτό δεν οδηγεί πουθενά εκτός από συνεχή σύγκρουση και δυστυχία.
Αν πάρουµε την ευθύνη για τα συναισθήµατα που νιώθουµε που είναι αποτέλεσµα των προσκολλήσεών µας, εκφράζουµε πώς αισθανόµαστε χωρίς να κατηγορούµε τον άλλον επειδή µας έκανε να αισθανθούµε έτσι.
Μερικοί έχουν προγραµµατιστεί να συγκρατούν τις προσκολλήσεις τους όταν παίρνονται αποφάσεις.
Αφήνουν τους άλλους να πάρουν τις αποφάσεις και µετά αισθάνονται πληγωµένοι και δυστυχισµένοι όταν αυτό που ήθελαν, αλλά δεν έκφρασαν δεν συνέβη.
Περιµένουν από τον άλλον να διαβάζει το νου τους, και µετά στην πρώτη ευκαιρία προσπαθούν να εκδικηθούν και παραπονούνται για τον εγωισµό του άλλου ατόµου γιατί δεν τους έκανε αυτό που ήθελαν, αλλά που δεν ζήτησαν ποτέ.
Όταν επιθυµούµε έντονα κάτι, πρέπει να το αποκαλύψουµε και στους άλλους.
Αυτό είναι και δικαίωµά µας και καθήκον µας.
Δεν πρέπει να φοβόµαστε να είµαστε ο εαυτός µας και να εκφράσουµε το πώς αισθανόµαστε και τι πιστεύουµε πραγµατικά.
Καθώς αρχίζουµε να εκφραζόµαστε περισσότερο ανοιχτά και τίµια, θα έχουµε εµπειρία περισσότερης αγάπης που θα ρέει σε µας και από εµάς σε όλες τις σχέσεις µας.
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 8
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 8 – ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΝΩ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΩΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.
Λέξεις κλειδιά: ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ
Έχουµε εκφράσει στα µονοπάτια 3 και 4 πως η ζωή µας δίνει πάντα ακριβώς τα µαθήµατα που χρειαζόµαστε, µέσα από τα οποία µπορούµε να ωριµάσουµε.
Αυτό αληθεύει επίσης για όλα τα όντα πάνω στον πλανήτη.
Έτσι σύµφωνα µε το µονοπάτι 8 προσφέρουµε οποιοδήποτε είδος βοήθειας µπορούµε µε αγάπη και συµπόνοια στους φίλους µας, τους συγγενείς µας ή σ’ οποιονδήποτε βρίσκεται σε ανάγκη, ενώ ταυτόχρονα θυµόµαστε πως τα προβλήµατά τους υπάρχουν για να τους βοηθήσουν να αναπτυχθούν.
Βέβαια δεν θα µπορέσουµε να τους το πούµε αυτό, διότι µπορεί να µη βρίσκονται σε ένα επίπεδο που θα το καταλάβουν.
Μερικές φορές το καλύτερο που µπορούµε να κάνουµε είναι να είµαστε παρόντες, να ακούµε και να έχουµε αγάπη και ειρήνη.
Με την ηρεµία και το να είµαστε ευχάριστοι, δίνουµε περισσότερη βοήθεια παρά µε πολλές συµβουλές.
Δεν υπάρχει ανάγκη να παίζουµε το ρόλο του σωτήρα ή του µάρτυρα.
Κάθε άνθρωπος πρέπει τελικά να λύσει τα δικά του προβλήµατα.
Δεν µπορούµε να τους αφαιρέσουµε τις ευκαιρίες να αναπτύξουν µεγαλύτερη αυτοπεποίθηση µε τη δική τους προσπάθεια.
Μπορούµε να βοηθήσουµε, µπορούµε να υπηρετήσουµε, αλλά δεν µπορούµε να σώσουµε.
Πρέπει να αποφύγουµε να τους βοηθάµε όταν δεν αισθανόµαστε πραγµατικά την ενέργεια και την αγάπη για να το κάνουµε.
Είναι καλύτερο, να είµαστε τίµιοι και να πούµε πως έχουµε κουραστεί ή είχαµε αρκετά δικά µας προβλήµατα, παρά να βοηθήσουµε µε αποστροφή και επιφύλαξη.
Δεν τους βοηθάµε µε το να χανόµαστε µέσα στα προβλήµατά τους και να χάνουµε την διαύγεια και ισορροπία µας.
Αυτό θα ήταν σα να βουτούσαµε µέσα στη θάλασσα για να σώσουµε έναν άνθρωπο που πνίγεται και πνιγόµαστε µαζί του κι εµείς.
Κανένα όφελος σε κανέναν.
Ενώ αισθανόµαστε µε την καρδιά µας, πρέπει να καταλάβουµε µε το νου µας πως όλα αυτά τα προβλήµατα είναι αποτέλεσµα προσκολλήσεων και άγνοιας της αλήθειας για τη φύση της Ψυχής µας.
Οταν κάποιος είναι άρρωστος, δεν χρειάζεται οίκτο, κλάµατα και λυπηµένα πρόσωπα.
Χρειάζεται ένα χαρούµενο, χαµογελαστό, δραστήριο, ήρεµο άτοµο, να του δώσει ελπίδα, ενέργεια και ειρήνη στο πνεύµα.
Αν πρόκειται να φέρουµε κάθε είδος συναισθήµατος λύπης και απελπισµένης συζήτησης στους άρρωστους ανθρώπους που επισκεπτόµαστε, θα αρρωστήσουν χειρότερα.
Καλύτερα να µην πάµε καθόλου.
Δεν βοηθάµε τους άλλους µε το να υποφέρουµε γι’ αυτούς.
Η οδύνη µας δεν ακυρώνει την ανάγκη τους να µάθουν µέσα από τις δικές τους δυσκολίες.
Απλώς προσθέτουµε άλλη µία µίζερη σκέψη στον κόσµο.
Θα ήµασταν πολύ πιο αποτελεσµατικοί αν οραµατιζόµασταν το άλλο άτοµο χωρίς το πρόβληµα, και περικυκλωµένο µε λευκό θεραπευτικό φως.
Συχνά όταν οι άνθρωποι είναι πολύ αρνητικοί, όπως οι αλκοολικοί ή οι τοξικοµανείς, δεν µπορούµε να πούµε ή να κάνουµε πολλά εκτός από το να τους αγαπάµε και να τους δεχόµαστε, βλέποντός τους κάθέ µέρα περικυκλωµένους από λευκό φως.
Η προσευχή επίσης βοηθάει.
Επίσης ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ και να συνεχίσουµε µε τις δραστηριότητες της ηµέρας ζώντας στο παρόν.
ΑΓΑΠΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ
– ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
ΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 9. «Ενεργώ ελεύθερα όταν είµαι συντονισµένος, ισορροπηµένος και νιώθω αγάπη, αλλά αν είναι δυνατόν αποφεύγω να δρω όταν είµαι διαταραγµένος συναισθηµατικά και στερώ τον εαυτό µου από τη σοφία που ρέει από την αγάπη και τη διευρυµένη συνειδητότητα.
Μ.9 Απλοποιηµένο – ΙΣΟΡΡΟΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΔΡΑΣΩ.
ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΝΑ ΔΡΩ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ.
Λέξεις κλειδιά: ΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ
Αυτό µπορεί να φανεί σε αντίφαση µε το µονοπάτι 7.
Όµως δεν είναι.
Πρέπει να επικοινωνήσουµε γι’ αυτό που αισθανόµαστε.
Αλλά είναι πολύ καλύτερο αν επικοινωνήσουµε αυτά τα συναισθήµατα αφού προηγουµένως βρούµε το ειρηνικό µας κέντρο.
Μ’ αυτό τον τρόπο δεν προσθέτουµε στις συγκρούσεις του κόσµου.
Όταν αντιδράµε ενώ είµαστε συναισθηµατικά διαταραγµένοι, απλώς διαιωνίζουµε τη ροή της αρνητικής ενέργειας στον κόσµο γύρω και µέσα µας.
Αυτό συµβαίνει συνεχώς στην κοινωνία, όπου οι άνθρωποι απορροφούν αρνητικά συναισθήµατα από ένα άτοµο και τα περνάνε στο άλλο.
Ένα κοινό κέντρο εκφόρτισης αρνητικών συναισθηµάτων είναι το δίκτυο λεωφορείων της Αθήνας.
Ο κόσµος που µπαίνει στο λεωφορείο εκφορτίζει την έντασή του στον οδηγό και τον εισπράκτορα, οι οποίοι µε τη σειρά τους εκφορτίζονται πάνω στους άλλους επιβάτες, οι οποίοι µε τη σειρά τους µεταφέρουν αυτή την αρνητικότητα έξω στο δρόµο και µέσα στα σπίτια τους.
Η Λώρα Χάξλεϋ (γυναίκα του συγγραφέα ‘Αλντους Χάξλεϋ) έχει γράψει ένα χαριτωµένο και πολύ χρήσιµο βιβλίο που λέγεται ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ.
Η ουσία αυτού του βιβλίου είναι πως δεν είµαστε ο στόχος για την αρνητική ενέργεια που βγαίνει από τους ανθρώπους.
Έχουν προβλήµατα, δεν είναι ευτυχισµένοι, έχουν απωθηµένα και δεν έχουν τρόπο να βρουν το κέντρο του εαυτού τους ή να αντιµετωπίσουν αυτή την ένταση, έτσι τη βγάζουν έξω µε τη µορφή κατηγοριών και θυµού πάνω στους άλλους.
Αν καταλάβουµε αυτό, θα συνειδητοποιήσουµε πως δεν υπάρχει ανάγκη να δεχτούµε τα αρνητικά τους λόγια και πράξεις.
Το άτοµο που τα εκφράζει δεν θέλει στην πραγµατικότητα να µας πληγώσει αλλά απλώς θέλει να απαλλαγεί απ' αυτά τα αρνητικά συναισθήµατα µ’ αυτό τον συναισθηµατικά ανώριµο τρόπο.
Αν δούµε τους ανθρώπους σαν τα συναισθηµατικά παιδιά που είναι στην πραγµατικότητα, θα έχουµε περισσότερη υποµονή και κατανόηση και θα µπορέσουµε πιο εύκολα να ξαναβρούµε το κέντρο µας σε τέτοιες καταστάσεις.
Τότε θα µπορέσουµε να δράσουµε από το κέντρο του νου µας, που σηµαίνει να έχουµε αγάπη και ευελιξία ή να διδάξουµε στο άλλο άτοµο ένα µάθηµα.
Αλλά τώρα δεν δρούµε από θυµό, μα από το κέντρο µας µετά από σκέψη.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να λέµε στους ανθρώπους πότε έχουν λάθος, και να τους διορθώνουµε, αρκεί να µην είµαστε συναισθηµατικά διαταραγµένοι και κάτω από την επιρροή των προσκολλήσεών µας.
Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει πρώτα να διαπιστώσουµε ποια προσκόλληση έχει διεγερθεί, να ξαναποκτήσουµε το κέντρο µας και µετά να δράσουµε.
Υπάρχουν µερικοί τρόποι να ξαναποκτήσουµε το κέντρο µας.
Απλώς επαναλαµβάνοντας ένα ή περισσότερα από τα µονοπάτια θα βοηθήσει.
Επίσης βοηθούν µερικές βαθιές αναπνοές.
Επιπλέον θα πρέπει να αισθανθεί κανείς ποια µέρη τού σώµατος αρχίζουν να µαζεύουν ένταση και να τα χαλαρώσει συνειδητά µε βαθιές αναπνοές και νοητικές εντολές χαλάρωσης.
Ένα τελικό σηµείο που αφορά τη δράση από το κέντρο.
Ο νόµος Κάρµα δηλώνει πως οτιδήποτε κι αν πούµε, σκεφθούµε ή κάνουµε πρέπει να γυρίσει πίσω σε µας.
Όταν δράσουµε µε έναν συναισθηµατικά διαταραγµένο τρόπο, συχνά λέµε και κάνουµε πράγµατα που δεν εννοούµε πραγµατικά και που δεν θα λέγαµε ή θα κάναµε κανονικά στους άλλους και βέβαια που δεν θα θέλαµε να µας πουν ή να µας κάνουν.
Λοιπόν κάθε φορά που κάνουµε κάτι δυσάρεστο στους άλλους, δηµιουργούµε µία µελλοντική κατάσταση µέσα στην οποία πρέπει κι εµείς να έχουµε εµπειρία της Καρµικής επιστροφής αυτών των αρνητικών εκφράσεων.
Είναι ακόµα πιο σηµαντικό να καταλάβουµε πως ό,τι κάνουν οι άλλοι σε µας, είναι επίσης µια λειτουργία του ίδιου νόµου.
Πως εµείς έχουµε δηµιουργήσει στο παρελθόν την αιτία και την ανάγκη να µας συµπεριφέρονται µε αυτόν ακριβώς τον τρόπο κάθε στιγµή στη ζωή µας.
Δηλαδή η αίσθηση της αδικίας βασίζεται πάνω, στην άγνοια αυτού του νόµου.
ΗΡΕΜΩ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 10. «Συνεχώς ηρεµώ την “ασταµάτητη αναζήτηση του λογικού µου νου ώστε να µπορέσω να αντιληφθώ τις λεπτότερες ενέργειες που µου επιτρέπουν να γίνω ένα µε κάθετί γύρω µου».
Μ.10 Απλοποιηµένο – ΗΡΕΜΩ ΤΙΣ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΩ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ MOΥ.
Λέξεις κλειδιά: ΗΡΕΜΩ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
Έχετε ποτέ παρατηρήσει το νου σας καθώς λειτουργεί;
Αν το κάνετε, θα δείτε πως είναι πολύ καλά οργανωµένος, πώς κινείται από ένα αντικείµενο στο άλλο, έρµαιο του πλέγµατος προσκολλήσεων που µας τραβούν από δω κι από κει, στο παρελθόν και στο µέλλον, πάντοτε µακριά από την ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Η ευτυχία µας υπονοµεύεται πάντοτε απ' αυτές τις σκέψεις του παρελθόντος και του µέλλοντος που µας εµποδίζουν από το να χαιρόµαστε το παρόν.
Μόνο όταν αφαιρεθούν οι διαταραχές θα υπάρξει γαλήνη.
Οι διαταραχές θα φύγουν πιο εύκολα αν µετασχηµατιστούν οι προσκολλήσεις σε προτιµήσεις.
Χωρίς προσκολλήσεις δεν υπάρχει διαταραχή.
Ταυτόχρονα, όµως, µπορούµε επίσης να ασκηθούµε στο να ηρεµούµε τις διαταραχές µέσω της πρακτικής του διαλογισµού ή τεχνικών συγκέντρωσης που θα µας βοηθήσουν να κερδίσουµε έναν έλεγχο πάνω στο νου µας.
Αυτό θα µας ελευθερώσει από τα δεσµά των προσκολλήσεων και θα απελευθερώσει µέσα µας περισσότερη ειρήνη, αγάπη και ενέργεια.
Μ’ αυτό τον τρόπο θα είµαστε παρόντες, πιο συνειδητοί, περισσότερο ένα µε τον κόσµο γύρω µας στην παρούσα στιγµή.
Καθώς ο νους ελευθερώνεται περισσότερο από τα σκουπίδια που δηµιουργούνται από αυτές τις προσκολλήσεις, αντιλαµβανόµαστε πιο καθαρά την πραγµατικότητα.
Έχουµε εµπειρία των ίδιων συµβάντων αλλά από µία πιο γαλήνια άποψη, πλουτισµένη µε περισσότερη αγάπη.
Αισθανόµαστε λιγότερη ένταση και λιγότερη απειλή από νέες εµπειρίες, έχουµε περισσότερη ειρήνη µε τον εαυτό µας.
Αυτή η διαδικασία του να ηρεµούµε τις διαταραχές του νου, µπορεί να γίνει τακτικά για συγκεκριµένες περιόδους σαν διαλογισµός και επιπλέον καθόλη τη διάρκεια της ηµέρας µε την παρατήρηση του νου και επιτρέποντάς του να είναι ήρεµος και ήσυχος.
Μ’ αυτό τον τρόπο γινόµαστε µάρτυρας των δραστηριοτήτων του νου και του σώµατος και χανόµαστε λιγότερο µέσα σε παράλογες αντιδράσεις.
Η συµπεριφορά µας γίνεται λιγότερο µηχανική καθώς βλέπουµε κάθε κατάσταση σαν καινούργια.
Μπορεί κάποιος γι’ αυτή την προσπάθεια να χρησιµοποιήσει οποιοδήποτε όνοµα του Θεού, ή κάποια ιδέα όπως ειρήνη, ή Αγάπη ή ένα χρώµα όπως πράσινο ή µπλε.
‘Οταν παρατηρήσετε πως ο νους γίνεται ανήσυχος ή χάνει το κέντρο του, εισάγετε την ειδική σας λέξη, ήχο, χρώµα ή ιδέα που αφαιρεί τις διαταραχές του νου και σας φέρνει ειρήνη.
ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΚΕΝΤΡΩΝ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 11. «Έχω συνεχή επίγνωση από ποιο από τα επτά κέντρα συνειδητότητας ενεργώ και αισθάνοµαι την ενέργειά µου, την αντίληψή µου, την αγάπη µου και την εσωτερική µου γαλήνη να µεγαλώνουν καθώς ανοίγω όλα τα Κέντρα Συνειδητότητας.
Μ.11 Απλοποιηµένο – ΕΧΩ ΣΥΝΕΧΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ ΔΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΘΩΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ.
Λέξεις κλειδιά: ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΕΠΤΑ ΚΕΝΤΡΩΝ
Η έννοια επτά επιπέδων συνειδητότητας µέσα στον άνθρωπο, είναι µια πανάρχαια αντίληψη που βρίσκεται µέσα σε πολλά θρησκευτικά συστήματα.
Προσπαθούµε µήπως να ικανοποιήσουµε κάποια προσκόλληση;
Αισθανόµαστε ξεχωριστοί ή ευάλωτοι;
Ή αισθανόµαστε αλτρουιστική αγάπη και είµαστε ανοιχτοί µε τους ανθρώπους γύρω µας;
Μπορεί να αλλάξουµε από κέντρο σε κέντρο µέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Δεν µένουµε πάντα στο ίδιο κέντρο.
Μπορεί να αισθανόµαστε αγάπη και ευτυχία και µετά να αιχµαλωτιστούµε από κάποια προσκόλληση και να κλείσουµε την καρδιά µας και να αισθανθούµε πληγωµένοι.
Η διαδικασία εξέλιξης προς την ανώτερη συνειδητότητα αφυπνίζει τα ανώτερα κέντρο περισσότερης Αγάπης και Επίγνωσης ώστε τα κατώτερα κέντρο να µπορέσουν να βρεθούν υπό τον έλεγχό µας.
Αυτή τη στιγµή οι περισσότεροι από µας ελεγχόµαστε από τα κατώτερα κέντρα µας.
Τώρα πρέπει να µάθουµε να τα ελέγχουµε και να τα χρησιµοποιούµε για το όφελός µας.
Είναι σαν τη διαφορά ανάµεσα στο να σας πάει το αυτοκίνητό σας εκεί που θέλει αυτό και το να το πάτε εσείς εκεί που θέλετε εσείς.
ΑΦΥΠΝΙΖΟΜΕΝΟ ΟΝ
ΜΟΝΟΠΑΤΙ 12. «Αντιλαµβάνοµαι κάθε άνθρωπο, µαζί και τον εαυτό µου σαν ένα αφυπνιζόµενο ον που βρίσκεται εδώ για να διεκδικήσει το δικό του δικαίωµα γέννησης σε ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας, που το χαρακτηρίζει απόλυτη αγάπη και ενότητα.
Μ.12 Απλοποιηµένο – ΚΑθΕΝΑΣ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΦΥΠΝΙΖΟΜΕΝΟ ΟΝ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΩΤΕΡΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ.
Λέξεις κλειδιά: ΑΦΥΠΝΙΖΟΜΕΝΟ ΟΝ
Κάθε ανθρώπινο πλάσµα µαζί µε εσάς τον αναγνώστη είναι µία ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ που κατοικεί σ' ένα προσωρινο σώµα και νου για το σκοπό της εξέλιξης σε ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας.
Αυτή η εξέλιξη άρχισε µε µικροσκοπικούς κυτταρικούς οργανισµούς πάνω στη γη πριν εκατοµµύρια χρόνια.
Η συνειδητότητα που καταλαµβάνει το σώµα µε το οποίο κρατάτε αυτό το βιβλίο έχει εξελιχτεί µέσα από το ζωικό βασίλειο και είναι τώρα σε θέση να χειρίζεται ένα ανθρώπινο σώµα και νου.
Τι θα µπορούσε να µας κάνει να νοµίσουµε πως αυτή η διαδικασία εξέλιξης έχει σταµατήσει;
Συνεχίζουµε να εξελισσόµαστε.
Δεν έχουµε εκλογή.
Μπορούµε είτε να προχωρήσουµε γρήγορα και οµαλά είτε αργά και ανώµαλα.
Είτε θα εξελιχτούµε συνειδητά µέσω των διαφόρων συστηµάτων ανθρώπινης εξέλιξης, είτε µέσω εµπειρίας και οδύνης όπως ο περισσότερος πληθυσµός.
Πρέπει να προσπαθήσουµε να πείσουµε τον εαυτό µας γι’ αυτή την αλήθεια.
Πως τα παιδιά µας δεν είναι τα δικά µας παιδιά αλλά αφυπνιζόµενες ψυχές που πρέπει να εκπληρώσουν το δικό τους προορισµό.
Ο σύντροφός µας δεν είναι ο δικός µας σύντροφος, αλλά ένα αφυπνιζόµενο ον, ένα αθάνατο ον που έχει παίξει το ρόλο του συντρόφου πολλών άλλων σε πολλά άλλα θεατρικά έργα περασµένων ζωών.
Πρέπει να δούµε πέρα από τα επιφανειακά ρούχα της εθνικότητας, του πολιτικού κόµµατος, της θρησκείας, του χρώµατος, του φύλου, της ηλικίας, της εµφάνισης και της κοινωνικής τάξης και να δούµε κάθε άνθρωπο σαν ένα αφυπνιζόµενο ον που βρίσκεται στο δρόµο προς την ανώτερη συνειδητότητα.
Πρέπει να δούµε τον εαυτό µας σαν ψυχή κι όχι σαν σώµα, και να επιτρέψουµε στον εαυτό µας να ανέβει στα ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας που είναι το δικαίωµά µας και ο προορισµός µας.
Επαναλάβετε στον εαυτό σας συχνά
«είµαι µία ΨΥΧΗ.
Είµαι µία ΨΥΧΗ.
Αισθανθείτε τι σηµαίνει να είναι κανείς ΨΥΧΗ, ένα αθάνατο και τέλειο ον ενωµένο µε κάθε άλλο ον.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θα αισθανθείτε περισσότερο την ένωσή σας µε τους ανθρώπους και τον κοσµο γύρω σας.
Η συχνή επανάληψη αυτού του µονοπατιού θα είναι µία µεγάλη βοήθεια για να βρει κανείς τη γαλήνη και την ευτυχία που αναζητεί.
[full_width]
