“Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε νά κάμνωσιν εις εσάς οί άνθρωποι, ούτω καί σεις κάμνετε εις αύτούς”—ματθ. 7:12 - Point of view
kt9ETwW

Εν τάχει

demo-image

“Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε νά κάμνωσιν εις εσάς οί άνθρωποι, ούτω καί σεις κάμνετε εις αύτούς”—ματθ. 7:12

x4


“Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε νά κάμνωσιν εις εσάς οί άνθρωποι, ούτω καί σεις κάμνετε εις αύτούς”—ματθ. 7:12

Αφού μάς διαβεβαιώνει γιά τήν άγάπη τού Θεού πρός εμάς, ό Ιησούς μιλάει γιά τήν άγάπη πού επιβάλλεται νά έχομε ό ένας γιά τόν άλλον μέσα σέ μιά περιεκτική άρχή πού καλύπτει όλους τούς τομείς τών άνθρωπίνων σχέσεων.
Οί Ιουδαίοι νοιάζονταν πολύ γιά τήν άπολαβή. Ή μεγαλύτερη φροντίδα τους ήταν νά εξασφαλίσουν αύτό πού θεωρούσαν ότι δικαιωματικά τούς άνήκε σέ δύναμη, σέ σέβας καί σέ ύπηρεσία. Ό Χριστός όμως διδάσκει ότι δέν πρέπει νά σκοτιζόμαστε γιά τό τί θά λάβομε, άλλά γιά τό τί μπορούμε νά προσφέρομε. Ό κανόνας πού ρυθμίζει τίς υποχρεώσεις μας έναντι τών άλλων έγκειται σ’ αύτό πού εμείς οί ίδιοι θεωρούμε σάν ύποχρέωση τών άλλων άπέναντί μας.
Στίς σχέσεις σας μέ τούς συνανθρώπους σας, βάζετε τόν εαυτό σας στή θέση τή δική τους. Προσπαθήστε νά διεισδύσετε μέσα στίς δυσκολίες τους, στίς άπογοητεύσεις τους, στίς χαρές καί στίς λύπες τους. Συνταυτήστε τόν εαυτό σας μ’ αύτούς καί τότε φερθήτε τους όπως άκριβώς θά θέλατε νά σάς φερθούν εκείνοι, άν άλλάζατε τή θέση σας μ’ αύτούς. Αύτός είναι ό πραγματικός κανόνας τής εντιμότητας. Είναι μιά άλλη έκφραση τού νόμου, “Θέλεις άγαπά τόν πλησίον σου ώς σεαυτόν.” (Ματθ. 22:39). Αύτή είναι καί ή ούσία τής διδασκαλίας τών προφητών. Είναι μιά άρχή τού ούρανού πού επιβάλλεται νά καλλιεργηθεί άπ’ όλους εκείνους πού κρίνονται κατάλληλοι γιά τήν όσια συντροφιά Του.
Ό χρυσός κανόνας άποτελεΐ τήν άρχή τής πραγματικής άβροφροσύνης τής όποίας πιστό πρωτότυπο άποτελούσε ή ζωή καί ό χαρακτήρας τού Ιησού. Ώ, τί άκτίνες ομορφιάς καί άπαλότητας άντανακλούσαν καθημερινά άπ’ τή ζωή τού Σωτήρα μας! Τί γλυκύτητα ξεχύνονταν άπ’ τήν παρουσία Του καί μόνο! Τό ίδιο πνεύμα πρέπει νά έξωτερικεύουν καί τά παιδιά Του. Εκείνοι πού μέσα τους έχουν τόν Χριστό περιβάλλονται άπό μιά θεϊκή άτμόσφαιρα. Οί λευκές στολές τους τής άγνότητας άναδίδουν τό άρωμα τού κήπου τού Κυρίου. Τά πρόσωπά τους άντανακλούν τό φως Του φωτίζοντας τό μονοπάτι όπου κουρασμένα πόδια βαδίζουν καί σκοντάφτουν.
Κανένας πού ξέρει τί άποτελεϊ τό ιδανικό τού τέλειου χαρακτήρα είναι δυνατό νά άποτύχει νά έξωτερικεύει τή συμπάθεια καί τήν τρυφερότητα τού Χριστού. Ή επιρροή τής χάρης εκδηλώνεται μέ τό νά άπαλύνει τήν καρδιά, νά εξευγενίζει καί νά εξαγνίζει τά αισθήματα καί νά δημιουργεί μιά ούρανογέννητη λεπτότητα καί κοσμιότητα.
Άλλ’ ό χρυσός κανόνας έχει εύρύτερη άκόμη έννοια. Καθένας πού γίνεται οικονόμος “τής πολυειδούς χάριτος τού Θεού”, καλείται νά τή μεταδώσει στίς ψυχές πού βρίσκονται στό σκότος καί στήν άγνοια, όπως άκριβώς θά ήθελε νά τή μεταδώσουν οί άλλοι σ’ αύτόν άν βρίσκονταν στή θέση τους. Ό άπόστολος Παύλος είπε: “Χρεώστης είμαι πρός Έλληνάς τε καί βαρβάρους, σοφούς τε καί άσοφους.” (Ρωμ. 1:14). Γιά όλα όσα έχετε μάθει γιά τήν άγάπη τού Θεού καί έχετε δεχθεί άπό τά πλούσια δώρα τής χάρης Του περισσότερο άπό μιά χαμερπή καί εξαχρειωμένη ψυχή τού κόσμου, έχετε ύποχρέωση άπέναντι σ’ εκείνη τήν ψυχή νά τής μεταδώσετε άπό τά δώρα σας αύτά.
Τό ϊδιο καί μέ τά δώρα καί τ’ άγαθά ετούτης τής πρόσκαιρης ζωής. Ό,τιδήποτε έχετε στήν κατοχή σας πάνω άπ’ ό,τι έχουν οί συνάνθρωποί σας, σάς καθιστά χρεώστες άνάλογα μέ τή διαφορά, πρός τούς λιγότερο εύνουμένους τής ζωής αύτής. Άν έχομε πλούτη ή άπλώς άπολαβαίνομε μιά άνετη ζωή, τότε επιβαρυνόμαστε μέ τή σοβαρότατη ύποχρέωση νά φροντίζομε γιά τούς πτωχούς άρρώστους, γιά τή χήρα καί τό ορφανό, άκριβώς όπως θά θέλαμε νά φροντίσουν αύτοί γιά μάς άν οί όροι τής ζωής μας άντιστρέφονταν.
Ό χρυσός κανόνας διδάσκει κατ’ επίπτωση τήν ίδια αλήθεια πού διδάσκεται σ’ ενα άλλο σημείο τής επί τού Όρους Ομιλίας καί ή όποία λέγει ότι “μέ όποιον μέτρον μετρεϊτε θέλει άντιμετρηθή εις εσάς.” Ό,τιδήποτε κάνομε στούς άλλους, εϊτε καλό εϊτε κακό, θά μάς έπιστραφεϊ οπωσδήποτε μιά μέρα σέ μορφή εύλογίας ή κατάρας. Ό,τιδήποτε δίνομε θά τό πάρομε πίσω. Οί επίγειες εύλογίες τίς όποιες μοιραζόμαστε μέ τούς άλλους, είναι δυνατό, καί αύτό συχνά συμβαίνει, νά μάς άνταποδοθούν σέ είδος. Αύτό πού δίνομε, πολλές φορές μάς έπιστρέφεται σέ ώρα άνάγκης καί μάλιστα στό τετραπλάσιο. Άλλ’ εκτός άπ’ αύτό, άμοιβόμαστε γιά όλη μας τή γενναιοδωρία ήδη σ’ ετούτη τή ζωή μέ τήν περίσσια έκχυση τής άγάπης Του ή όποία άποτελεϊ τό συνάθροισμα τής δόξας τού ούρανού καί όλων τών θησαυρών του. Τό ϊδιο καί τό κακό πού κάνομε ξαναγυρίζει κι’ αύτό σ’ εμάς. Όποιος χωρίς νά πολυσκοτίζεται κατακρίνει ή άποθαρρύνει τούς άλλους, νωρίς ή άργά θά περάσει κι’ αύτός άπό τήν ίδια έπώδυνη πείρα άπό τήν όποία τούς άνάγκασε νά περάσουν. Καί τότε θά αισθανθεί τό τί ύπέφεραν εκείνοι εξ αιτίας τής σκληρής καί άσπλαχνης στάσης του.
Καί αύτό άκόμη είναι ένα επινόημα τής άγάπης τού Θεού πού άποβλέπει στό νά μάς κάνει νά άποστρεφόμαστε τόν εαυτό μας γιά τή σκληροκαρδία μας καί νά προσφέρομε τίς καρδιές μας κατοικητήριο στόν Χριστό. Έτσι λοιπόν καλό μπορεΐ νά προέλθει καί άπ’ τό κακό, καί αύτό πού άρχικά φαίνονταν σάν κατάρα, μπορεΐ νά καταλήξει σέ εύλογία.
Ό χρυσός κανόνας άποτελεϊ τόν ιδανικό, κανόνα τής Χριστιανωσύνης. Κάθε τι πού δέν έρχεται σέ σύγκριση μ’ αύτόν εξαπατά. Θρησκεία πού οδηγεί τούς άνθρώπους νά ύποτιμούν τούς όμοιους τους, τούς όποίους ό Χριστός έξετίμησε σέ σημείο πού νά θυσιασθεϊ γι’ αύτούς, θρησκεία πού μάς κάνει άδιάφορους έναντι τών ανθρωπίνων αναγκών, συμφορών καί δικαιωμάτων, είναι νόθα θρησκεία. Όταν καταφρονούμε τά δικαιώματα τών φτωχών, τών άναξιοπαθούντων καί τών δυστυχών άμαρτωλών, προδίδομε τόν Χριστό. Ό λόγος γιά τόν όποίο ό Χριστιανισμός άσκεΐ τόσο περιωρισμένη επιρροή στόν κόσμο είναι ότι αύτοί πού φέρουν τό όνομα τού Χριστού άρνούνται μέ τόν τρόπο της ζωής τους τόν χαρακτήρα τού Χριστού. Όλα αύτά έχουν γιά επιπλοκή νά βλασφημεϊται τό όνομα τού Κυρίου.
Γιά τήν άποστολική εκκλησία, κατά τίς λαμπρές εκείνες μέρες όταν ή δόξα τού άναστημένου Σωτήρα άκτινοβολούσε πάνω στούς Χριστιανούς, άναφέρεται ότι Όύδέ εις ελεγεν ότι είναι εαυτού τι εκ τών ύπαρχόντων αύτού.” “Ούδέ ητο τις μεταξύ αύτών ενδεής.” “Καί μετά δυνάμεως μεγάλης άπέδιδον οί άπόστολοι τήν μαρτυρίαν τής άναστάσεως τού Κυρίου Ιησού· καί χάρις μεγάλη ήτο επί πάντας αύτούς.” “Καί καθ’ ήμέραν έμμένοντες όμοθυμαδόν έν τω ίερώ καί κόπτοντες τόν άρτον κατ’ οίκους, μετελάμβανον τήν τροφήν έν άγαλλιάσει καί άπλότητι καρδίας, δοξολογούντες τόν Θεόν καί εύρίσκοντες χάριν ενώπιον όλου τού λαού. Ό δέ Κύριος προσέθετε καθ’ ήμέραν εις τήν εκκλησίαν τούς σωζομένους.” (Πράξ. 4:32,34,33, 2:46-47).
Μπορειτε νά άνατρέξετε γή καί ούρανό, άλλά δυναμικότερη άλήθεια δέν θά άνακαλύψετε ποτέ άπ’ αύτή πού έξωτερικεύεται μέ έργα εύσπλαχνίας γιά κείνους πού χρειάζονται τή συμπάθεια καί τή βοήθειά μας. Αύτή τήν άλήθεια έξωτερικεύει ό Χριστός. Όταν αύτοί πού φέρουν τό όνομα τού Χριστού εφαρμόσουν τίς άρχές τού χρυσού κανόνα, ή ϊδια τών άποστολικών χρόνων δύναμη θά συνοδεύσει καί πάλι τό κήρυγμα τού εύαγγελίου.



Επί του Όρους Ομιλία

Στη βουνοπλαγιά

“Και άνοίξας τό στόμα αύτού έδίδασκεν αυτούς λέγων, μακάριοι οί πτωχοί τώ πνεύματι· διότι αύτών είναι ή βασιλεία τών ούρανών”—ματθ. 5:2-3

“Μακάριοι οί πενθούντες· διότι αυτοί θέλουσι παρηγορηθεί”—ματθ. 5:4

“Μακάριοι οί πραείς”—ματθ. 5:5

“Μακάριοι οί πεινώντες καί διψώντες τήν δικαιοσύνην διότι αυτοί θέλουσι χορτασθεί”—ματθ. 5:6

“Μακάριοι οί έλεήμονες· διότι αύτοί θέλουσιν έλεηθή”—ματθ. 5:7

“Μακάριοι οί καθαροί τήν καρδίαν· διότι αύτοί θέλουσιν ίδεί τόν θεόν”—ματθ. 5:8

“Μακάριοι οί είρηνοποιοί· διότι αύτοί θέλουσιν όνομασθή υιοί θεού”—ματθ. 5:9

“Μακάριοι οί δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης· διότι αυτών είναι ή βασιλεία των ουρανών”—ματθ. 5:10

“Μακάριοι είσθε όταν σάς όνειδίσωσι”—ματθ. 5:11

“Σείς είσθε το άλας της γης”—ματθ. 5:13

“Σείς είσθε τό φως του κόσμου”—ματθ. 5:14

“Δέν ήλθον νά καταλύσω, άλλά νά εκπληρώσω”—ματθ. 5:17

“Όστις λοιπόν αθέτηση μίαν τών εντολών τούτων τών ελάχιστων, καί διδάξη ούτω τούς άνθρώπσυς, ελάχιστος θέλει όνομασθή εν τη βασιλεία τών ουρανών”—ματθ. 5:19

“Έάν μή περισσεύσω ή δικαιοσύνη σας πλειότερον της τών γραμματέων καί φαρισαίων, δέν θέλετε εισέλθει εις τήν βασιλείαν τών ουρανών”—ματθ. 5:20

“Πας ό όργιζόμενος άναιτίως κατά του άδελφού αύτού, θέλει είσθαι ένοχος εις τήν κρίσιν”—ματθ. 5:22

“Φιλιώθητι μέ τόν αδελφόν σου”—ματθ. 5:24

“Πας ό βλέπων γυναίκα, διά νά επιθυμήσει αυτήν, ήδη έμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αύτού”—ματθ. 5:28

“Έάν ή δεξιά σου χειρ σέ σκανδαλίζει έκκοψον αύτήν”—ματθ. 5:30

“Συγχωρείται εις τόν άνθρωπον νά χωρισθεί τήν γυναίκα αύτού”—ματθ. 19:3

“Μή όμόσητε μηδόλως”—ματθ. 5:34

“Μή άντισταθήτε πρός τόν πονηρόν άλλ’ όστις σέ ραπίση εις τήν δεξιάν σου σιαγόνα στρέψον εις αύτόν καί τήν άλλην”—ματθ. 5:39

“Αγαπάτε τούς εχθρούς σας”—ματθ. 5:44

“Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ό πατήρ σας ό εν τοϊς ούρανοΐς είναι τέλειος”—ματθ. 5:48

“Προσέχετε νά μή κάμνητε την ελεημοσύνην σας έμπροσθεν των άνθρώπων, διά νά βλέπησθε ύπ’ αυτών”—ματθ. 6:1

“Όταν προσεύχησαι μη έσο ώς οί ύποκριταί”—ματθ. 6:5

“Όταν προσεύχησθε μη βατολογήσητε ώς οί εθνικοί”—ματθ. 6:7

“Όταν νηστεύητε μή γίνεσθε ώς οί ύποκριταί”—ματθ. 6:16

“Μή θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης”—ματθ. 6:19

“Έάν ό οφθαλμός σου ήναι καθαρός, όλον τό σώμα σου θέλει είσθαι φωτεινόν”—ματθ. 6:22

Όύδείς δύναται δύο κυρίους νά δουλεύη”—ματθ. 6:24

“Μή μεριμνάτε”—ματθ. 6:25

“Ζητείτε πρώτον τήν βασιλείαν του θεού”—ματθ. 6:33

“Μή μεριμνήσητε λοιπόν περί τής αύριον... άρκετόν είναι εις τήν ήμεραν τό κακόν αυτής”—ματθ. 6:34

“Ούτω λοιπόν προσεύχεσθε σείς”—ματθ. 6:9

“Όταν προσεύχησθε λέγετε, πάτερ ημών”—λουκ. 11:2

“Άγιασθήτω τό όνομά σου”—ματθ. 6:9

“Έλθέτω ή βασιλεία σου”—ματθ. 6:10

“Γενηθήτω το θέλημά σου, ώς έν ούρανώ καί επί της γης”—ματθ. 6:10

“Τόν άρτον ήμών τόν έπιούσιον δός εις ήμάς σήμερον”—ματθ. 6:11

“Συγχώρησον εις ημάς τάς άμαρτίας ημών διότι καί ημείς συγχωρούμεν εις πάντα άμαρτάνοντα εις ημάς”—λουκ. 11:4

“Μή φέρης ήμάς εις πειρασμόν, άλλά έλευθέρωσον ήμάς άπό τού πονηρού”—ματθ. 6:13

“Σου είναι ή βασιλεία καί ή δύναμις καί ή δόξα”—ματθ. 6:13

“Μή κρίνετε, διά νά μή κριθήτε”—ματθ. 7:1

“Διατί βλέπεις τό ξυλάριον τό εν τω όφθαλμώ του άδελφοΰ σου”—ματθ. 7:3

“Μή δώσητε τό άγιον εις τούς κύνας”—ματθ. 7:6

“Αιτείτε καί θέλει σάς δοθή· ζητείτε καί θέλετε εύρεϊ· κρούετε καί θέλει σάς άνοιχθη”—ματθ. 7:7

“Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε νά κάμνωσιν εις εσάς οί άνθρωποι, ούτω καί σεις κάμνετε εις αύτούς”—ματθ. 7:12

“Στενή είναι ή πύλη καί τεθλιμμένη ή όδός ή φέρουσα εις τήν ζωήν”—ματθ. 7:14

“Άγωνίζεσθε νά είσέλθητε διά τής στενής πύλης”—λουκ. 13:24

“Δέν έπεσε· διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί τήν πέτραν”—ματθ. 7:25

Pages

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *