“Μή θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης”—ματθ. 6:19
Οί συγκεντρωμένοι γήινοι θησαυροί δέν διαρκούν πολύ. Κλέφτες μπορεΐ νά έρθουν κρυφά καί νά τούς κλέψουν, ή σκουριά καί τό σκουλήκι νά τούς άχρηστεύσουν, ή πυρκαγιά καί ό άνεμοστρόβιλος νά μάς γυμνώσουν στή στιγμή άπ’ τά ύπάρχοντά μας. Καί μάς λέγεται ότι “Όπου είναι ό θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι καί ή καρδία σας.” Οί γήινοι θησαυροί άπορροφούν τή σκέψη μας καί μάς άποξενώνουν άπό τά ούράνια ενδιαφέροντα.
Ή φιλοχρηματία άποτελούσε τό μεγαλύτερο πάθος τής Ιουδαϊκής εποχής. Ή άγάπη των εγκοσμίων είχε καταλάβει τή θέση τού Θεού καί τής θρησκείας στήν ψυχή. Τό ίδιο γίνεται καί τώρα. Ή άκατάσχετη άπληστία τού πλούτου άσκεϊ μιά τέτοια συναρπαστική, τέτοια μαγική επιρροή στή ζωή των άνθρώπων, πού καταλήγει στό νά διαστρέφει τόν έξευγενισμό καί νά διαφθείρει τήν άνθρωπιά τού άτόμου μέχρι πού τόν βυθίζει στήν άπώλεια. Ή ύπηρεσία ή προσφερόμενη στόν Σατανά δέν είναι τίποτε άλλο άπό έγνοιες καί φροντίδες καί εξαντλητικές προσπάθειες καί οί επίγειοι θησαυροί πού οί άνθρωποι άποκτούν μέ τόσους μόχθους, δέν διαρκούν παρά ένα μικρό μόνο διάστημα.
Ό Ιησούς λέγει: “Θησαυρίζετε εις έαυτούς θησαυρούς έν ούρανώ, όπου ούτε σκώληξ, ούτε σκωρία άφανίζει καί όπου κλέπται δέν διατρυπούσι ουδέ κλέπτουσιν. Επειδή όπου είναι ό θησαυρός σας εκεί θέλει είσθαι καί ή καρδία σας.” Ή προτροπή άναφέρει “θησαυρίζετε εις έαυτούς θησαυρούς έν ούρανώ.” Δηλαδή γιά τό δικό σας τό καλό προσπαθήστε νά εξασφαλίσετε τούς θησαυρούς τού ούρανοΰ. Επειδή άπ’ δλα σας τά υπάρχοντα μόνο αυτοί είναι πραγματικά δικοί σας. Οί θησαυροί του ούρανοΰ είναι άφθαρτοι. Ούτε τό νερό, ούτε ή φωτιά μπορούν νά τούς βλάψουν, ούτε κλέφτες νά τούς κλέψουν, ούτε ό σκόρος κι’ ή σκουριά νά τούς άχρηστεύσουν. Γιατί προστατεύονται άπό τόν Θεό.
Ό θησαυρός αύτός τόν όποίο ό Χριστός εκτιμάει πάνω άπό κάθε τι άλλο, είναι ό “πλούτος τής δόξης τής κληρονομιάς Αύτού εις τούς άγιους.” (Έφ. 1:18). Οί οπαδοί τού Χριστού ονομάζονται “τά πολύτιμά Του”, ό άκριβός καί ό παράξενος θησαυρός Του. Λέγει ότι είναι “λίθοι διαδήματος”. Καί “θέλω καταστήσει άνθρωπον πολυτιμότερον ύπέρ χρυσίον καθαρόν· μάλιστα άνθρωπον ύπέρ τό χρυσίον τού Όφείρ.” (Ζαχ. 9:16, Ήσ. 13:12). Ό Χριστός, ό μεγάλος Φωτεινός Πυρήνας άπ’ όπου άπαυγάζει όλη ή δόξα, βλέπει τόν λαό Του καθαρό καί τέλειο σάν άμοιβή των παθημάτων, τής ταπείνωσης καί τής άγάπης Του, καί σάν τό συμπλήρωμα τής δόξας Του.
Γι’ αύτό καί μάς προσφέρεται τό προνόμιο νά συμπράξομε μαζί Του στό μεγάλο άπολυτρωτικό εργο ώστε νά γίνομε καί συμμέτοχοι τού θησαυρού πού εχει άποκτηθεϊ μέ τόν θάνατο καί τά παθήματά Του. Ό άπόστολος Παύλος έγραφε στούς Χριστιανούς τής Θεσσαλονίκης: “Τίς ή ελπίς ήμών ή ή χαρά, ή ό στέφανος τής καυχήσεως; ή ούχί καί σείς εμπροσθεν τού Κυρίου ήμών Ιησού Χριστού έν τη παρουσία Αύτού; Διότι σείς είσθε ή δόξα ήμών καί ή χαρά.” (Α’ Θεσ. 2:19-20). Νά γιά ποιό θησαυρό μάς ζητάει νά εργαζόμαστε ό Χριστός. Ό χαρακτήρας είναι ή σπουδαιότερη συναποκομιδή μας άπό τή ζωή αύτή. Επομένως κάθε λόγος καί κάθε πράξη πού μέ τή χάρη τού Χριστού μπορεΐ νά ξυπνήσει σέ μιά ψυχή κάποια παρόρμηση γιά τά έπουράνια, κάθε τέτοια προσπάθεια πού στοχεύει στή διάπλαση ένός χριστιανικού χαρακτήρα, θησαυρίζει θησαυρούς στόν ούρανό.
Όπου είναι ό θησαυρός εκεί είναι καί ή καρδιά. Μέ κάθε προσπάθεια πού καταβάλλομε γιά νά εύεργετήσομε τούς άλλους, εύεργετοϋμε επίσης τόν έαυτό μας. Όποιος διαθέτει τά χρήματά του ή τόν καιρό του γιά τή διάδοση του εύαγγελίου, άφιερώνει τό προσωπικό του ενδιαφέρον καί τίς προσευχές του στό έργο αύτό καί στίς ψυχές πού θά ωφεληθούν άπ’ αύτό. Στρέφει τά συμπαθητικά του αισθήματα πρός τούς άλλους καί αύτό είναι πού τονώνει τήν καθιέρωσή του στόν Θεό γιά νά καταστεί ικανός νά τούς προσφέρει όσο περισσότερο καλό γίνεται.
Καί τή μεγάλη εκείνη τελική μέρα, όταν τά πλούτη τής γης θά έχουν έκμηδενισθεί, αύτός πού έχει τοποθετήσει τό θησαυρό του στόν ούρανό θά δει ποιό θάναι τό κέρδος τής ζωής του. Άν στή ζωή μας δώσαμε προσοχή στά λόγια του Χριστού, τότε καθώς θά βρεθούμε συγκεντρωμένοι γύρω άπό τόν μεγάλο λευκό θρόνο του Θεού, θά άντικρύσομε τίς ψυχές γιά τή σωτηρία τών όποίων έργασθήκαμε. Καί τότε θά μάθομε ότι αύτοί έφεραν κι’ άλλους στόν Χριστό καί εκείνοι πάλι άλλους. Μεγάλη θάναι ή ομήγυρη πού θά καταλήγει μέ τούς μόχθους μας στό λιμάνι τής άνάπαυσης δπου θά έναποθέσουν τά διαδήματά τους στά πόδια τού Χριστού καί θά Τόν δοξολογούν στούς άτελεύτητους αιώνες. Tι χαρά θά νοιώσει τότε ό Χριστιανός εργάτης άντικρύζοντας τούς λυτρωμένους αύτούς νά συμμερίζονται τή δόξα τού Λυτρωτή! Πόσο πολύτιμος θά φανεί ό ούρανός σ’ αύτούς πού ύπήρξαν πιστοί στό έργο τους τής σωτηρίας τών ψυχών! “Έάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τά άνω ζητείτε, όπου είναι ό Χριστός καθήμενος έν δεξιά του Θεού.” (Κολ 3:1).
