“Στενή είναι ή πύλη καί τεθλιμμένη ή όδός ή φέρουσα εις τήν ζωήν”—ματθ. 7:14 - Point of view

Εν τάχει

“Στενή είναι ή πύλη καί τεθλιμμένη ή όδός ή φέρουσα εις τήν ζωήν”—ματθ. 7:14



“Στενή είναι ή πύλη καί τεθλιμμένη ή όδός ή φέρουσα εις τήν ζωήν”—ματθ. 7:14

Τήν εποχή του Χριστού οί κάτοικοι τής Παλαιστίνης ζούσαν σέ περιτοιχισμένες πόλεις πού συνήθως ήταν κτισμένες πάνω σέ λόφους ή βουνά. Απότομοι βραχόδρομοι οδηγούσαν στίς πύλες οί όποιες κλείνονταν μέ τό ήλιοβασίλεμα καί οδοιπορώντας οί κάτοικοι στό τέλος τής ήμέρας γιά νά επιστρέψουν στά σπίτια τους, πολλές φορές συνέβαινε νά άνηφορίζουν βιαστικά τή δύσκολη άνεβασιά γιά νά φθάσουν στήν πύλη πρίν σκοτεινιάσει. Οί άργοπορημένοι έμειναν κλεισμένοι άπ’ έξω.
Τό στενό άνηφορικό μονοπάτι πού οδηγούσε στό σπιτικό καί στήν άναπαυσιά τού καθενός χρησίμευσε στόν Ιησού γιά παραστατική άπεικόνιση τής χριστιανικής ζωής. Τό μονοπάτι πού θέτω μπροστά σας, τούς είπε, είναι στενό. Ή πύλη είναι δυσκολοδιάβατη· επειδή ό χρυσός κανόνας άποκλείει κάθε ίχνος περηφάνειας καί προσωπικού συμφέροντος. Υπάρχει άσφαλώς ένας φαρδύτερος δρόμος, άλλ’ αύτός οδηγεί στήν καταστροφή. Άν άκολουθήσετε τό μονοπάτι τής πνευματικής ζωής, πρέπει νά άνηφορίζετε διαρκώς. Γιατί τό μονοπάτι αύτό οδηγεί πρός τά πάνω. Πρέπει νά πάτε εκεί όπου πηγαίνουν οί λίγοι. Επειδή τά πλήθη διαλέγουν τόν κατηφορικό δρόμο.
Τό θανατηφόρο αύτό μονοπάτι μπορεΐ νά τό άκολουθήσει ολόκληρη ή άνθρώπινη φυλή, κουβαλώντας μαζί της όλη της τήν κοσμικότητα, όλο της τόν εγωκεντρισμό, όλη της τήν περηφάνεια, τήν άνεντιμότητα καί τό ήθικό ξεχαρβάλωμα. Υπάρχει σ’ αύτό μεγάλη άπλοχωριά γιά τίς γνώμες καί τίς δοξασίες τού καθενός, χώρος άφθονος όπού ν’ άκολουθεΐ κανείς τίς κλίσεις του νά κάνει ό,τιδήποτε του υπαγορεύει τό κέφι του. Καί γιά νά βρει κανείς τό μονοπάτι πού φέρνει στήν καταστροφή, δέν χρειάζεται ψάξιμο· γιατί ή πύλη είναι πλατειά, ό δρόμος είναι φαρδύς καί άπό φυσικού τους τά πόδια τραβούν γιά τό μονοπάτι αύτό πού καταλήγει στό θάνατο.
Τής ζωής τό μονοπάτι όμως είναι περιωρισμένο καί ή είσοδος σ’ αύτό είναι στενή. Άν προσκολλάσθε άκόμη σέ κάποια έμμονη άμαρτία, θά συναντήσετε μεγάλη δυσκολία νά κάνετε τήν εΐσοδό σας στό μονοπάτι αύτό. Πρέπει νά άπαρνηθήτε τούς δικούς σας τρόπους, τό δικό σας θέλημα, τίς δικές σας κακές έξεις καί συνήθειες, άν θέλετε νά άκολουθήσετε τό δρόμο τού Κυρίου. Όποιος επιθυμεί νά υπηρετεί τόν Χριστό δέν μπορεΐ νά άκολουθεΐ τή γνώμη τού κόσμου, ούτε νά βαδίζει σύμφωνα μέ τούς ορισμούς τού κόσμου. Τό μονοπάτι τού ούρανού είναι πολύ στενό γιά νά βαδίζουν σ’ αύτό οί άνθρωποι κατά παρατάξεις σύμφωνα μέ τήν κοινωνική τους θέση καί τά πλούτη τους, πολύ στενόχωρο γιά τούς εγωκεντρικούς φιλόδοξους, πολύ τραχύ καί άπότομο γιά νά τό άνηφορίσουν οί καλοζωιστές. Μόχθος, ύπομονή, αύτοθυσία, φτώχεια, μομφή κι’ άντιλογία εκ μέρους τών άμαρτωλών άπέναντί Του, ήταν ή μοίρα τού Χριστού καί αύτή πρέπει νά είναι καί ή δική μας μοίρα, άν θέλομε ποτέ νά μπούμε στόν Παράδεισο του Θεού.
Άλλά μ’ αύτό δέν πρέπει νά συμπεράνομε ότι άν ό άνήφορος είναι δυσκολοδιάβατος, ό κατήφορος είναι πάντοτε εύκολοδιάβατος. Καθόλο τό μήκος τού δρόμου πού οδηγεί στό θάνατο σπαρμένος είναι ό πόνος καί οί ταλαιπωρίες έξαιτίας τών παραπτωμάτων, οί θλίψεις καί οί άπογοητεύσεις καί οί προειδοποιήσεις νά γυρίσομε πίσω. Είναι ή άγάπη τού Θεού πού καθιστά δύσκολο γιά τόν κάθε άπερίσκεπτο καί πεισματωμένο τό εργο τής αύτοκαταστοφής. Ή αλήθεια είναι ότι ό Σατανάς παρουσιάζει τό μονοπάτι ελκυστικό, άλλ’ αύτό είναι μόνο μιά οπτική άπάτη. Επειδή στό δρόμο τού κακού άπαντώνται τύψεις πικρές καί έγνοιες πού τρων σάν τό σαράκι. Μπορεΐ νά μάς φαίνεται εύχάριστο νά άκολουθούμε τήν περηφάνεια καί τή φιλοδοξία τού κόσμου, τό τέλος όμως είναι ό πόνος καί ή λύπη. Τά εγωιστικά σχέδια μπορεΐ νά μάς παρουσιάζονται σάν κολακευτικές ύποσχέσεις καί νά γεννούν ελπίδες γιά τήν άπόλαυση τής χαράς, πλήν όμως θά άνακαλύψομε ότι ή εύτυχία μας είναι δηλητηριασμένη καί ή ζωή μας πικραμένη άπό ελπίδες πού στρέφονται διαρκώς γύρω άπό τό άτομό μας. Στό δρόμο του κατήφορου ή πύλη μπορεΐ νά φαίνεται άνθοστόλιστη, τό μονοπάτι όμως είναι σπαρμένο μέ άγκάθια. Τό έλπιδοφόρο φως πού φαίνεται νά λαμποκοπάει στήν είσοδό του, καταλήγει στό σκότος τής άπόγνωσης καί ή ψυχή πού άκολουθεΐ τό μονοπάτι αύτό κατεβαίνει βυθιζόμενη διαρκώς στίς σκιές τής νύχτας τής δίχως τελειωμό.
“Ή όδός τού άφρονος είναι ορθή εις τούς οφθαλμούς αύτού,” τής σοφίας όμως,“αί όδοί αύτής είναι όδοί τερπναί καί πάσαι αί τρίβοι αύτής ειρήνη.” (Παρ. 13:15, 3:17). Κάθε πράξη ύπακοής στόν Χριστό, κάθε ενέργεια αύτοθυσίας πρός χάρη Του, κάθε δοκιμασία άντιμετωπισμένη μέ επιτυχία, κάθε νίκη κερδισμένη κατά του πειρασμού, είναι ένα προοδευτικό βήμα πρός τήν ένδοξη τελική νίκη. Άν δεχθούμε τόν Χριστό γιά όδηγό, Αύτός θά μάς καθοδηγήσει άσφαλώς. Ούτε αύτός άκόμη ό χειρότερος άμαρτωλός δέν κινδυνεύει νά χάσει τό δρόμο του. Ούτε μιά τρεμάμενη ύπαρξη ενδέχεται νά άποτύχει βαδίζοντας άνάμεσα στό άγνό καί άσπιλο φώς. Άν καί τό μονοπάτι είναι τόσο άγιο καί στενό πού ή παρουσία τής άμαρτίας άποκλείεται άπ’ αύτό, είναι μολαταύτα γιά όλους προσιτό καί οϋτε μιά τρεμάμενη, ταλαντευόμενη ψυχή χρειάζεται νά πει, “Δέν τόν μέλλει καθόλου γιά μένα τόν Θεό.”
Μπορεΐ ό δρόμος μας ναναι τραχύς κι’ ή άνηφοριά μεγάλη. Μπορεΐ ναναι λακκούβες δεξιά κι’ άριστερά. Μπορεΐ ή οδοιπορία μας ναναι ταλαιπωρία. Όταν κουρασμένοι άναζητούμε τήν άνάπαυση, μπορεΐ νά χρειασθεΐ νά συνεχίσομε μοχθώντας. Λιγοψυχώντας πρέπει νά άγωνιζόμαστε καί άποθαρρυμένοι νά διατηρούμε τήν ελπίδα μας. Άλλά μέ όδηγό μας τόν Χριστό, τελικά δέν θά άποτύχομε νά φθάσομε στόν πολυπόθητο ούρανό. Ό ίδιος ό Χριστός βάδισε τό τραχύ μονοπάτι πρίν άπό μάς καί λείανε τό δρόμο γιά τά δικά μας πόδια.
Καί καθόλο τό μήκος τής άπότομης άνηφοριάς πού οδηγεί στήν αιώνια ζωή ύπάρχουν δροσιστικές πηγές χαράς γιά νά άνακουφίζουν τούς άποκαμωμένους. Αύτοί πού βαδίζουν πάνω στά μονοπάτια τής σοφίας έχουν μέσα τους ύπέρμετρη χαρά, άκόμη καί κατά τίς δοκιμασίες. Επειδή Εκείνος πού άγαπούν μέ τήν ψυχή τους, άόρατος βαδίζει στό πλευρό τους. Σέ κάθε βήμα πρός τά πάνω τό χέρι Του διαρκώς έγγίζει τό δικό τους. Σέ κάθε τους καινούργιο βήμα λαμπρότερες άνταύγειες άπό τή δόξα τού Αοράτου φωτίζουν τό διάβα τους. Καί ό ύμνος τής δοξολογίας τους, διαρκώς πιό ζωηρός, άνεβαίνει καί ένώνεται μέ τίς άγγελικές ύμνωδίες μπροστά στό θρόνο τού Θεού. “Ή όδός τών δικαίων είναι ώς τό λαμπρόν φώς τό φέγγον επί μάλλον καί μάλλον, έωσού γείνη τελεία ήμέρα.” (Παρ. 4:18).



Επί του Όρους Ομιλία

Στη βουνοπλαγιά

“Και άνοίξας τό στόμα αύτού έδίδασκεν αυτούς λέγων, μακάριοι οί πτωχοί τώ πνεύματι· διότι αύτών είναι ή βασιλεία τών ούρανών”—ματθ. 5:2-3

“Μακάριοι οί πενθούντες· διότι αυτοί θέλουσι παρηγορηθεί”—ματθ. 5:4

“Μακάριοι οί πραείς”—ματθ. 5:5

“Μακάριοι οί πεινώντες καί διψώντες τήν δικαιοσύνην διότι αυτοί θέλουσι χορτασθεί”—ματθ. 5:6

“Μακάριοι οί έλεήμονες· διότι αύτοί θέλουσιν έλεηθή”—ματθ. 5:7

“Μακάριοι οί καθαροί τήν καρδίαν· διότι αύτοί θέλουσιν ίδεί τόν θεόν”—ματθ. 5:8

“Μακάριοι οί είρηνοποιοί· διότι αύτοί θέλουσιν όνομασθή υιοί θεού”—ματθ. 5:9

“Μακάριοι οί δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης· διότι αυτών είναι ή βασιλεία των ουρανών”—ματθ. 5:10

“Μακάριοι είσθε όταν σάς όνειδίσωσι”—ματθ. 5:11

“Σείς είσθε το άλας της γης”—ματθ. 5:13

“Σείς είσθε τό φως του κόσμου”—ματθ. 5:14

“Δέν ήλθον νά καταλύσω, άλλά νά εκπληρώσω”—ματθ. 5:17

“Όστις λοιπόν αθέτηση μίαν τών εντολών τούτων τών ελάχιστων, καί διδάξη ούτω τούς άνθρώπσυς, ελάχιστος θέλει όνομασθή εν τη βασιλεία τών ουρανών”—ματθ. 5:19

“Έάν μή περισσεύσω ή δικαιοσύνη σας πλειότερον της τών γραμματέων καί φαρισαίων, δέν θέλετε εισέλθει εις τήν βασιλείαν τών ουρανών”—ματθ. 5:20

“Πας ό όργιζόμενος άναιτίως κατά του άδελφού αύτού, θέλει είσθαι ένοχος εις τήν κρίσιν”—ματθ. 5:22

“Φιλιώθητι μέ τόν αδελφόν σου”—ματθ. 5:24

“Πας ό βλέπων γυναίκα, διά νά επιθυμήσει αυτήν, ήδη έμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αύτού”—ματθ. 5:28

“Έάν ή δεξιά σου χειρ σέ σκανδαλίζει έκκοψον αύτήν”—ματθ. 5:30

“Συγχωρείται εις τόν άνθρωπον νά χωρισθεί τήν γυναίκα αύτού”—ματθ. 19:3

“Μή όμόσητε μηδόλως”—ματθ. 5:34

“Μή άντισταθήτε πρός τόν πονηρόν άλλ’ όστις σέ ραπίση εις τήν δεξιάν σου σιαγόνα στρέψον εις αύτόν καί τήν άλλην”—ματθ. 5:39

“Αγαπάτε τούς εχθρούς σας”—ματθ. 5:44

“Έστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ό πατήρ σας ό εν τοϊς ούρανοΐς είναι τέλειος”—ματθ. 5:48

“Προσέχετε νά μή κάμνητε την ελεημοσύνην σας έμπροσθεν των άνθρώπων, διά νά βλέπησθε ύπ’ αυτών”—ματθ. 6:1

“Όταν προσεύχησαι μη έσο ώς οί ύποκριταί”—ματθ. 6:5

“Όταν προσεύχησθε μη βατολογήσητε ώς οί εθνικοί”—ματθ. 6:7

“Όταν νηστεύητε μή γίνεσθε ώς οί ύποκριταί”—ματθ. 6:16

“Μή θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης”—ματθ. 6:19

“Έάν ό οφθαλμός σου ήναι καθαρός, όλον τό σώμα σου θέλει είσθαι φωτεινόν”—ματθ. 6:22

Όύδείς δύναται δύο κυρίους νά δουλεύη”—ματθ. 6:24

“Μή μεριμνάτε”—ματθ. 6:25

“Ζητείτε πρώτον τήν βασιλείαν του θεού”—ματθ. 6:33

“Μή μεριμνήσητε λοιπόν περί τής αύριον... άρκετόν είναι εις τήν ήμεραν τό κακόν αυτής”—ματθ. 6:34

“Ούτω λοιπόν προσεύχεσθε σείς”—ματθ. 6:9

“Όταν προσεύχησθε λέγετε, πάτερ ημών”—λουκ. 11:2

“Άγιασθήτω τό όνομά σου”—ματθ. 6:9

“Έλθέτω ή βασιλεία σου”—ματθ. 6:10

“Γενηθήτω το θέλημά σου, ώς έν ούρανώ καί επί της γης”—ματθ. 6:10

“Τόν άρτον ήμών τόν έπιούσιον δός εις ήμάς σήμερον”—ματθ. 6:11

“Συγχώρησον εις ημάς τάς άμαρτίας ημών διότι καί ημείς συγχωρούμεν εις πάντα άμαρτάνοντα εις ημάς”—λουκ. 11:4

“Μή φέρης ήμάς εις πειρασμόν, άλλά έλευθέρωσον ήμάς άπό τού πονηρού”—ματθ. 6:13

“Σου είναι ή βασιλεία καί ή δύναμις καί ή δόξα”—ματθ. 6:13

“Μή κρίνετε, διά νά μή κριθήτε”—ματθ. 7:1

“Διατί βλέπεις τό ξυλάριον τό εν τω όφθαλμώ του άδελφοΰ σου”—ματθ. 7:3

“Μή δώσητε τό άγιον εις τούς κύνας”—ματθ. 7:6

“Αιτείτε καί θέλει σάς δοθή· ζητείτε καί θέλετε εύρεϊ· κρούετε καί θέλει σάς άνοιχθη”—ματθ. 7:7

“Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε νά κάμνωσιν εις εσάς οί άνθρωποι, ούτω καί σεις κάμνετε εις αύτούς”—ματθ. 7:12

“Στενή είναι ή πύλη καί τεθλιμμένη ή όδός ή φέρουσα εις τήν ζωήν”—ματθ. 7:14

“Άγωνίζεσθε νά είσέλθητε διά τής στενής πύλης”—λουκ. 13:24

“Δέν έπεσε· διότι ήτο τεθεμελιωμένη επί τήν πέτραν”—ματθ. 7:25

Pages