“Σου είναι ή βασιλεία καί ή δύναμις καί ή δόξα”—ματθ. 6:13
Όπως ή πρώτη έτσι καί ή τελευταία φράση τής Κυριακής Προσευχής άναφέρεται στόν Θεό τόν Οποίο τοποθετεί πάνω άπό κάθε δύναμη καί εξουσία καί “ύπέρ πάν όνομα όνομαζόμενον.” Ό Σωτήρας άτένιζε στά χρόνια πού περίμεναν τούς άποστόλους, όχι έτσι όπως αύτοί τά οραματίζονταν, χαρούμενα καί πλέοντα σέ πελάγη εύδαιμονίας καί κοσμικών τιμών, άλλά σκοτεινά άπό τό ξέσπασμα τής θύελλας του άνθρώπινου μίσους καί τής σατανικής οργής. Άνάμεσα σέ συγκλονιστικά πολιτικά γεγονότα καί καταστροφές, ή ζωή τών αποστόλων θά ζώνονταν άπό διάφορους κινδύνους καί επανειλημμένα οί ψυχές τους θά γέμιζαν μέ φόβο. Θά εβλεπαν τήν Ιερουσαλήμ νά ερημώνεται, τό ίερό νά ισοπεδώνεται, τό ιερατικό σύστημα γιά πάντα νά άφανίζεται καί τό λαό του Ισραήλ νά διασκορπίζεται στά πέρατα τής γης σάν άνεμοδαρμένα ναυάγια πάνω σέ πανέρημη άκτή. Ό Ίησοϋς είπε: “Θέλετε άκούσει πολέμους καί φήμας πολέμων.” “Θέλει έγερθή έθνος επί έθνος καί βασιλεία επί βασιλείαν· καί θέλουσι γείνει πεΐναι καί λοιμοί καί σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δέ ταύτα είναι άρχαί ώδίνων.” (Ματθ. 24:6-8). Παρ’ όλα αύτά οί οπαδοί τού Χριστού δέν έπρεπε νά φοβούνται ότι οί ελπίδες τους θά πήγαιναν χαμένες ή ότι ό Θεός είχε λησμονήσει τή γή. Ή δύναμη καί ή δόξα άνήκουν σ’ Αύτόν τού Οποίου οπωσδήποτε οί μεγάλοι σκοποί άνεμπόδιστοι βαίνουν τελικά πρός τήν ολοσχερή εκπλήρωσή τους. Στήν προσευχή όπου εκφράζουν τίς καθημερινές τους άνάγκες, οί μαθητές παροτρύνονται νά στρέψουν τά βλέμματα ψηλά πάνω άπ’ όλη τή δύναμη καί τήν κυριαρχία τού κακού, πρός τόν Κύριο καί Θεό τους, του Όποίου ή βασιλεία διοικεί τά πάντα καί ό Όποίος είναι Πατέρας τους καί Φίλος τους παντοτεινός.
Ή καταστροφή τής Ιερουσαλήμ άποτελεΐ τό σύμβολο τής τελικής καταστροφής πού πρόκειται νά κατακλύσει τόν κόσμο. Οι προφητείες πού βρήκαν μερική μόνο εκπλήρωση στήν κατάρρευση τής Ιερουσαλήμ θά βρούν τήν ολοκληρωτική τους εκπλήρωση στίς έσχατες ήμερες. Ζούμε τώρα δρασκελίζοντας τό κατώφλι μεγάλων καί δραματικών γεγονότων. Μάς περιμένει μιά τέτοια κρίση πού παρόμοια ποτέ δέν εχει ίδεϊ ό κόσμος. Άλλά τό ίδιο τώρα παρήγορη γιά μάς, όπως καί γιά τούς πρώτους εκείνους μαθητές, έρχεται ή διαβεβαίωση ότι ό Κυρίαρχος Θεός κυβερνάει τά πάντα καί ότι ή αλληλουχία τών έπερχομένων γεγονότων κατευθύνεται άπό τά χέρια τού Δημιουργού μας. Ή μεγαλειότητα τού ουρανού διευθύνει τήν τύχη τών εθνών καθώς καί τά συμφέροντα τής εκκλησίας Του. Ό θεϊκός Δάσκαλος απευθύνεται στόν κάθε συντελεστή γιά τήν εκπλήρωση τών σχεδίων Του μέ τά ίδια λόγια πού άπηύθυνε στόν βασιλιά Κύρο: “Έγώ σέ περιέζωσα αν καί δέν Μέ έγνώρισας.” (Ήσ. 45:5).
Στήν δράση τού προφήτη Ιεζεκιήλ τά χερουβείμ παρουσιάζονται μ’ ένα χέρι κάτω άπ’ τίς φτερούγες τους. Αύτό διδάσκει τούς δούλους Του ότι τήν επιτυχία τους τήν οφείλουν στή θεϊκή δύναμη. Εκείνοι τούς όποίους ό Θεός χρησιμοποιεί γιά αγγελιοφόρους Του δέν πρέπει νά νομίζουν ότι τό έργο Του έξαρτάται άπ’ αύτούς. Σέ περιορισμένα ανθρώπινα όντα δέν άνατίθεται νά σηκώσουν μιά τέτοια βαρειά εύθύνη. Εκείνος ό Όποίος δέν κοιμάται καί ό Όποίος εργάζεται άκατάπαυστα γιά τήν εκπλήρωση τών σχεδίων Του, θά άποπερατώσει ό ίδιος τό έργο Του. Θά άνατρέψει τούς σκοπούς τών πονηρών άνθρώπων καί θά προκαλέσει σύγχυση στίς βουλές εκείνων πού έβαλαν γιά στόχο τους νά βλάψουν τό λαό Του. Αύτός πού είναι ό Βασιλιάς καί Κύριος τών δυνάμεων έχει στημένο τό θρόνο Του άνάμεσα στά σεραφείμ καί θά φυλάξει τά τέκνα Του άσφαλη άνάμεσα στήν ταραχή καί στή διαμάχη τών εθνών. Αύτός πού διοικεί στόν ούρανό είναι ό Λυτρωτής μας. Αύτός άναμετράει τήν κάθε δοκιμασία καί ελέγχει τή φωτιά μέσ’ τό καμίνι άπ’ όπου ή κάθε ψυχή πρέπει νά περάσει. Όταν τά προπύργια τών επιγείων βασιλέων θά καταρρέουν, όταν τά βέλη τής οργής Του θά διαπερνούν τίς καρδιές τών εχθρών Του, ό λαός Του θά επαναπαύεται στά χέρια Του άσφαλής.
“Σού, Κύριε, είναι ή μεγαλωσύνη καί ή δύναμις καί ή τιμή καί ή νίκη καί ή δόξα· διότι Σοϋ είναι πάντα τά έν ούρανώ καί τά επί γης... καί εις τήν χειρα Σου τό νά μεγαλύνης καί νά ισχυροποιης τά πάντα.” (Α’ Χρον. 29:11,12).
