Στην Ημερίδα εκείνη παρουσιάσθηκαν επίσης εισηγήσεις σχετικά με την Ομοιοπαθητική, το Βελονισμό και άλλες «Ανορθόδοξες (κατά τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών) Θεραπευτικές Μεθόδους» από θεολόγους και ιατρούς.
Τελικώς η ανέγερση απετράπη λόγω της ενημερώσεως που έγινε και της αποκαλύψεως του πραγματικού προσώπου των παρουσιαζομένων ως «οικολόγων» μελών του «Ομίλου Ερευνών, Μελετών και Προστασίας του Ανθρώπου και του Περιβάλλοντος-Γαία Αειφόρος».
Σημειωτέον ότι η οργάνωση αυτή έχει συγκαταλεχθεί από την «Ζ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ιερών Μητροπόλεων και Ορθοδόξων Εκκλησιών επί θεμάτων αιρέσεων» που πραγματοποιήθηκε το 1995, στις ομάδες τις ασυμβίβαστες με την Ορθόδοξη Πίστη, με αύξοντα αριθμό 277.
Η ενημέρωση αύτη μέσω του κειμένου που ακολουθεί είναι χρήσιμη και σήμερα, διότι και σήμερα και με άλλες ονομασίες παρουσιάζονται Ραϊχικοί και Νεοραϊχικοί «θεραπευτές» ιδιαίτερα στην Αθήνα και υπόσχονται θεραπείαν «πάσης νόσου» με την εφαρμογή των θεωριών του δασκάλου τους Βίλχελμ Ράιχ. Το κείμενο της εισηγήσεως έχει ως εξής:
Οι σύλλογοι «Όμιλος Ερευνών Μελετών και Προστασίας του Άνθρωπου και του Περιβάλλοντος» και «Ελληνικός Σύλλογος Οργονομίας» είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, καθώς αποδεικνύεται από το καταστατικό των δύο συλλόγων, τα ονόματα των ιδρυτικών τους μελών και τα υπόλοιπα έγγραφα και στοιχεία που διαθέτουμε. Η Οργονομία του Βίλχελμ Ράιχ είναι το θεμέλιο και των δύο.
Συνεπώς η κατανόηση του τι είναι η «Οργονομία», θα μας βοηθήσει ουσιαστικά να καταλάβουμε ποιος είναι ο «Όμιλος Ερευνών Μελετών και Προστασίας του Ανθρώπου και του Περιβάλλοντος», που επιδιώκει παραπλανητικά, όπως και οι βουδιστές στο Σολομώντα να δημιουργήσει στην περιοχή Βατονια, μεταξύ Παλαιοκάστρου και Άγιου Προδρόμου Χαλκιδικής, ένα νεοεποχίτικο χωριό με εναλλακτικές θεραπείες και κυρίως οργονοθεραπεία.
Για να κατανοήσουμε σε βάθος την Οργονομία του Βίλχελμ Ράιχ (η ονομασία είναι δική του) χρήσιμο είναι να αναφερθούμε συνολικά στη ζωή και τις θεωρίες του.
Βιογραφικά Βίλχελμ ΡάιχΟ Βίλχελμ Ράιχ, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε το 1897 στην Αυστρία. Ξεκίνησε ως ψυχαναλυτής,
Ο Ράιχ ήταν ο άνθρωπος που πρώτος διεκδίκησε για τον έφηβο το δικαίωμα μιας ολοκληρωμένης σεξουαλικής ζωής με όλες τις αντισυλληπτικές ευκολίες, την κατάργηση της απαγόρευσης των εκτρώσεων, την κατάργηση της διάκρισης ανάμεσα σε παντρεμένες και ανύπαντρες σε νομική βάση, την κατάργηση της αντίληψης της μοιχείας, την ελευθερία των διαζυγίων, τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία.
Ο Ράιχ γράφει στα χρόνια που δεν είχε ακόμη διαγραφεί από το Κομμουνιστικό Κόμμα το βιβλιαράκι«Ο σεξουαλικός αγώνας των νέων», όπου δίνει συγκεκριμένες συμβουλές πάνω στον αυνανισμό, τον οργασμό, τον έλεγχο των γεννήσεων, και ισχυρίζεται ότι «η σεξουαλική ικανοποίηση είναι από τους πρωταρχικούς στόχους του σοσιαλισμού»;
Για τις θεωρίες του αυτές αποκηρύσσεται από τον Φρόυντ και το 1934 διαγράφεται από τη «Γερμανική Εταιρεία Ψυχανάλυσης». Ονομάζει τώρα τις νέες μεθόδους θεραπείας του Vegetotherapy (νευροφυτοθεραπεία). Προσπαθούσε μ' αυτές, καθώς ισχυριζόταν, να απελευθερώσει τις συγκινήσεις που κατακρατούνταν στο μυϊκό σύστημα. Το σύνολο του ιατρικού και ψυχαναλυτικού κόσμου απάντησε στις θεωρίες του με περιφρόνηση η γελοιοποίηση.
Στη συνέχεια δημιουργεί, καθώς ισχυρίζεται, σε «αποστειρωμένο» περιβάλλον, τεχνητούς σχηματισμούς που έμοιαζαν, καθώς έλεγε, με ζωντανούς και τους ονόμασε «βιόντα». Νέα γελοιοποίησή του από τον επιστημονικό κόσμο. Στις 19 Αύγουστου 1939 αφήνει την Ευρώπη, αφού για έκτη φορά εκδιώχθηκε από τις διάφορες χώρες, όπου προσπάθησε να ζήσει και να εργασθεί, έχοντας ήδη κάνει δύο αποτυχημένους γάμους.
Στις Η.Π.Α., όπου εγκαθίσταται, αρχίζει να μελετά ένα είδος ακτινοβολίας που, όπως ισχυριζόταν, εξέπεμπαν τα «βιόντα». Την ονομάζει «orgone» (οργόνη), γιατί προέκυψε, υποτίθεται, από την εφαρμογή της θεωρίας του για τον οργασμό. Θα αναφερθούμε εκτενέστερα στην οργόνη λίγο παρακάτω.
Ο Ράιχ συνέχισε τα ιδιόμορφα πειράματα του, έχοντας τώρα στρέψει το ενδιαφέρον του στον καρκίνο. Προσπάθησε να θεραπεύσει καρκινοπαθείς βάζοντας τους στο συσσωρευτή οργόνης, γιατί η μελέτη της προσωπικότητας που έκανε σε καρκινοπαθείς έδειξε, όπως ισχυριζόταν, ότιόλοι είχαν σεξουαλικές αναστολές. Εισήγαγε τον όροβιοπάθειαγια να περιγράψει κάθε αρρώστια που προκαλείται από τις σεξουαλικές αναστολές (καταπιέσεις στην παιδική και εφηβική ηλικία).
Οι μόνοι από τους γιατρούς που είδαν με συμπάθεια την ερευνά του για τον καρκίνο ήταν ο Εμμανουέλ Λέβιν και ο Βάλτερ Χόπ, εβραίοι και οι δύο, όπως και ο Ράιχ.
Την αποτυχία του να θεραπεύσει τον καρκίνο την απέδωσε ο ίδιος στην αθλιότητα του καρκίνουκαι γι' αυτό θα έπρεπε, έλεγε, να γυρίσουμε πίσω στο θεμελιώδες κοινωνικό πρόβλημα της πρόληψης του καρκίνου με κατάλληλη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.
Το 1941 εισήγαγε τον όρο«συγκινησιακή πανούκλα», ως ένα γενικό όρο για όλες τις μορφές οργανωμένης και ανοργάνωτης κοινωνικής παθολογίας.
Θεωρούσε τον εαυτό του μεγαλοφυΐα. Πίστευε ότι ήταν ένας ηγέτης σαν τον Χριστό που ξεχώριζε τους οπαδούς του από τον κόσμο και τον κόσμο άπ' αυτούς. Γράφει στο βιβλίο του «Η δολοφονία του Χριστού»: «Μόρφωση και πολιτισμός δεν έχουν υπάρξει ακόμη». Προφανώς αυτός θα κάνει την αρχή.
Το ενδιαφέρον του, μετά το 1951 που γράφει το βιβλίο «Η δολοφονία του Χριστού», στρέφεται πιο έντονα στη μελέτη της ενότητας που βρίσκεται κατά τη γνώμη του πίσω από την ποικιλία των φυσικών φαινομένων. Τη μέθοδο σκέψης που στρέφεται στην ολότητα μιας φυσικής πορείας καθώς και στις λεπτομέρειες, την ονομάζει τώρα «λειτουργισμό».
Όπως στην αρχή όταν ξεκινούσε με την ψυχανάλυση νόμιζε ότι βρήκε πως για όλα φταίει η οργασμική ανικανότητα, έτσι τώρα ψάχνει να βρει μια μορφή ενέργειας που να υπάρχει παντού. Την ονομάζει όπως είδαμε οργόνη. Πίστευε ότι η ενέργεια αυτή ήταν μια πρωτογενής κοσμική ενέργεια πανταχού παρούσα: στον οργανισμό, στην ατμόσφαιρα, στα ορυκτά, στο διάστημα. Αυτή η οργανοενέργεια πίστευε ότι ήταν προατομική, απαλλαγμένη από μάζα, η οποία όμως κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούσε να σχηματίσει μάζα. Ξεκινώντας από αυτά τα δεδομένα θα έπρεπε έλεγε να ξαναεξετάσουμε τις διδασκαλίες των θρησκειών για το Θεό, τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Θεωρούσε την ατμόσφαιρα σαν ένα ζωντανό οργανισμό με μεταβλητή κατάσταση υγείας. Το 1952 κατασκευάζει ένα μηχάνημα που το ονομάζει «νεφοδιασκορπιστή», μια συστοιχία, δηλαδή, σωλήνων πάνω σε περιστρεφόμενη βάση που μπορούν να στραφούν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Οι σωλήνες συνδέονται με καλώδια τοποθετημένα σε μια πηγή τρεχούμενου νερού. Μ' αυτό ισχυρίζεται ότι «φέρνει» βροχή εκεί που θέλει. Έρχεται, άθελα, στο μυαλό μας η μαγική νεφοδιωκτική.
Ο Χρίστος Μουσουλιώτης, βασικό στέλεχος και των δύο συλλόγων πού προαναφέραμε, δια των οποίων εκδηλώνεται η δράση των οπαδών του Ράιχ στη χώρα μας, γράφει στην εισαγωγή της ελληνικής μετάφρασης του βιβλίου του Ράιχ «Ο συσσωρευτής οργόνης»: «Η οργόνη αποτέλεσε τη μεγαλύτερη ανακάλυψη του Ράιχ αλλά και τη μεγαλύτερη «αδυναμία» του, γιατί η βαριά θωρακισμένη ανθρωπότητα δεν μπορεί εύκολα να την αντιληφθεί. Στα περισσότερα βιβλία πού έχουν γραφεί γι' αυτόν, η οργόνη είτε αγνοείται, είτε θεωρείται μια από τις «παράνοιές» του... Η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη. Χρόνια ατελείωτων ερευνών και πειραματισμών τον οδήγησαν σ' αυτήν».
Ας δούμε πώς διαφημίζεται στο οπισθόφυλλο του παραπάνω βιβλίου η οργόνη: «Η οργόνη είναι: Το Πράνα των αρχαίων Ινδών. Το Μάνα στους πολιτισμούς πού αναπτύχθηκαν στα νησιά του Ειρηνικού. Η ενέργεια πού ρέει στους μεσημβρινούς του Βελονισμού. Το Τσι των αρχαίων Κινέζων. Η Οντική Δύναμη του Ράιχενμπαχ. Το Παγκόσμιο Ρευστό των αλχημιστών. Η Ψυχοτρονική ενέργεια των Τσεχοσλοβάκων. Το Βιόπλασμα των Σοβιετικών. Το πεδίο πού φαίνεται στη φωτογραφία Κίρλιαν. Το αθωράκιστο σώμα κατά το αντανακλαστικό του οργασμού κινείται από την οργόνη. Ο Βίλχελμ Ράιχ είναι ο μόνος πού ερμήνευσε τους νόμους της Οργόνης ολοκληρωμένα στον άνθρωπο και τη φύση». Και θα προσθέταμε: «Η οργόνη είναι η «συμπαντική ενέργεια» της Ομοιοπαθητικής, σύμφωνα με την παραδοχή του Γ. Βυθούλκα, δασκάλου της Ομοιοπαθητικής.
Έτσι η οργονομία εντάσσεται πλήρως στην λεγομένη ιατρική της «Νέας Εποχής», της οποίας το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η πίστη στην ύπαρξη μιας παγκόσμιας ενέργειας, η οποία βρίσκεται παντού και η οποία κυλά και μέσα στο ανθρώπινο σώμα και της οποίας τα «μπλοκαρίσματα» (μια αγαπημένη λέξη στο χώρο των λεγομένων εναλλακτικών θεραπειών) επιφέρουν την αρρώστια. Το ζητούμενο λοιπόν είναι το «ξεμπλοκάρισμα», η απελευθέρωση της παγιδευμένης ενέργειας. Αυτό γίνεται κατά την άποψη του Ράιχ και των οπαδών του με την οργανοθεραπεία, η οποία με τη σειρά της λαμβάνει χώρα με τη χρήση του οργονοενεργειακού συσσωρευτή ή πιο απλά του συσσωρευτή οργόνης.
Διαβάζουμε στη σελ. 26 του ίδιου βιβλίου:«Οι ιδιότητες της ατμοσφαιρικής οργονοενέργειας δηλ. παγκοσμιότητα απορροφητικότητα από τη μη μεταλλική ύλη και αντανάκλαση από τη μεταλλική, είναι οι βασικές αρχές στις οποίες βασίζεται η κατασκευή του οργονοενεργειακού συσσωρευτή».
Έτσι, ο περίφημος αυτός οργονοενεργειακός συσσωρευτής, η μεγαλύτερη κατά τους οπαδούς του ανακάλυψη του Ράιχ, η πανάκεια για όλες τις ασθένειες, είναι ένας θάλαμος στον οποίο πρέπει να χωρά καθιστό σε καρέκλα ένα άτομο και κατασκευάζεται από μια στρώση ξύλου ή άλλου οργανικού υλικού, και μια στρώση μεταλλικού υλικού (π.χ. λαμαρίνας) εναλλάξ. Έτσι μπορεί να κατασκευάσει κανείς ένα συσσωρευτή αποτελούμενο από όσα στρώματα θέλει, από δύο μέχρι είκοσι. Όσο πιο πολλά στρώματα, τόσο περισσότερη ενέργεια.
Κατά το Ράιχ και τους οπαδούς του, «ο συσσωρευτής βοηθάει τη φύση μέσα στον οργανισμό να αυτοβοηθηθεί».
Ας δούμε πώς λαμβάνει χώρα η οργανοθεραπεία.
Οι μη περιπατητικοί ασθενείς μπορούν να δεχθούν τη θεραπευτική δράση της οργόνης με την οργονοκουβέρτα. Ας δούμε πώς κατασκευάζεται. Διαβάζουμε: «Μπορείτε να βάλετε μια συνηθισμένη μάλλινη κουβέρτα, βάζετε τη σίτα, μετά οποιοδήποτε μάλλινο υλικό, σίτα, μάλλινο υλικό, σίτα και ένα σεντόνι. Τα ράβετε μαζί». Σημειωτέον ότι πωλείται και σε ειδικά καταστήματα και μάλιστα σε τιμή καθόλου ευκαταφρόνητη.
Έκτος όμως από το συσσωρευτή οργόνης και την οργονοκουβέρτα, υπάρχει και το οργονοβόλο (κάθε σπίτι πρέπει να έχει ένα, συμβουλεύει ο Ράιχ).
«Κατά μέσον όρο, η οργονική ακτινοβόληση για τους ανθρώπους απαιτεί από πέντε μέχρι τριάντα λεπτά κάθε μέρα. Με τη συστηματική χρήση, μειώνεται και ο αναγκαίος χρόνος».
Όμως, «Τα σοβαρά χρόνια κρυολογήματα και οι φλεγμονές του ρινικού κοιλώματος θα απαιτήσουν ακτινοβόληση όλου του οργανισμού για ένα ή δύο χρόνια προτού φανούν τα καλά αποτελέσματα πού είναι δυνατόν να κατορθωθούν». «Είναι δυνατόν» μας λέγει· συνεπώς δεν είναι τίποτε σίγουρο. Εξ άλλου «....η οργόνη είναι η ενέργεια του ίδιου του σώματος, έτσι ώστε η αντίδραση διαφορετικών ατόμων στην οργονική ακτινοβόληση να εξαρτάται από την κατάσταση του κάθε ατόμου».
Η οργονοενέργεια θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν. Θεραπεύει αυτό πού ο Ράιχ ονομάζει βιοπάθειες και μάλιστα «βιοπάθειες της καρκινωματικής συρρίκνωσης», πού ορίζονται ως «μια χρόνια διαταραχή της σεξουαλικής λειτουργίας στο ζωντανό οργανισμό».
Όποτε για όλα, ακόμη και για τον καρκίνο φταίει η καταπίεση της σεξουαλικότητας, πού ξεκινά από την παιδική ηλικία. Όπως αναφέρεται σε άλλο σημείο στο ίδιο βιβλίο: «(Ο καρκίνος) είναι μια αρρώστια πού προκαλείται από την κτηνώδη καταπίεση πού υφίσταται η ρίζα της ζωής και του ζωντανού, δηλαδή η λειτουργία της ηδονής».
Ενώ στη σελ. 44 μας λένε ότι: «Στη μέση περίπτωση η ακτινοβόληση με οργονοενέργεια είναι ακίνδυνη. Είναι μια ενέργεια του ίδιου του σώματος και όχι ένα ξένο είδος ακτινοβόλου ενέργειας», στην αμέσως προηγούμενη μας είχαν πει:«Είναι αρκετά πιθανό να συμβεί διάρρηξη των αιμοφόρων αγγείων, νευροφυτικό σοκ, σταμάτημα της καρδιάς, εάν γίνει υπερβολική ακτινοβόληση με ένα συσσωρευτή ας πούμε είκοσι στρωμάτων».
Κριτική
«Η εξέταση των ευρημάτων της Οργονομίας πρέπει να προχωρήσει με τις αρχές της οργονομίας και όχι κάποιας άλλης οπτικής γωνίας» διαβάζουμε στη σελ. 45 του προμνημονευθέντος έργου του Ράιχ. Και παρακάτω: «....η οργονοενέργεια λειτουργεί σύμφωνα με νέους νόμους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι προσιτοί μόνο σ' αύτούς πού ασχολούνται συνεχώς με τις οργονικές κοσμικές λειτουργίες».
Αυτή η αντίληψη βέβαια, ότι δηλαδή μόνον αυτός πού αποδέχεται κάποια θεωρία νομιμοποιείται να την κρίνει, είναι τελείως αυθαίρετη και αντιεπιστημονική.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο σύγχρονός του, εβραϊκής καταγωγής και αυτός, διάσημος φυσικός Αϊνστάιν, πού του έγραψε, όταν πλέον ο Ράιχ του έγινε φορτικός, να μην τον ξαναενοχλήσει.
Μεταξύ θεωρίας και πράξης βρίσκουμε στον Ράιχ μια τεράστια διάσταση.
Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο «Ο Ράιχ για αρχάριους»: «Μια από τις συζύγους του Ράιχ, η Ιλζε Όλεντορφ αναφέρει ότι ο Ράιχ «πάντοτε επέμενε με αυστηρότητα στην καλή συμπεριφορά και στους καλούς τρόπους στη διάρκεια γευμάτων σε δημόσιους χώρους», και ότι «ενοχλούνταν πολύ όταν τα παιδιά του ήταν άτακτα». Οι σχέσεις του με τις κόρες του, από όσα στοιχεία υπάρχουν, ήταν τεταμένες. Όσο για το γιο του Πήτερ, πού υπηρέτησε στον αμερικάνικο στρατό την εποχή του Βιετναμικού πολέμου και πού από τις αναμνήσεις του από τα παιδικά του χρόνια δεν λείπουν τα όπλα (και του ίδιου του Βίλχελμ Ράιχ του άρεσε να κρατάει όπλο στα χέρια) είχε να πει τα εξής: «Λυπάμαι πού (ο Βίλχελμ Ράιχ) με έκανε να βλέπω τις στρατιωτικές αρχές κατά ένα τρόπο συνεπή με την ιδιότητα του πατέρα ... αλλά ασυνεπή με τη φιλοσοφία του».
Την πλήρη διάσταση θεωρίας και πράξης και τη φασιστική νοοτροπία του στην πράξη τη βλέπουμε και στο πρόγραμμα του, εάν θα εδραιωνόταν, να υποβάλει σε θεραπεία καταναγκαστική όλους εκείνους πού σύμφωνα με τη θεωρία του είναι «θωρακισμένα» «βιοπαθητικά» άτομα. Θυμόμαστε εδώ τη μεταχείριση πού επιφυλάσσει η λεγομένη Νέα Εποχή του Υδροχόου σ' αυτούς πού «παρεμποδίζουν την εξέλιξη της ανθρωπότητας προς τη Νέα Εποχή» (οι «ανέντιμοι», δηλαδή όσοι διαφωνούν και ασκούν κριτική, δεν έχουν δικαιώματα, διακηρύσσει η Σαηεντολογία).
μοναχούΑρσενίουΒλιαγκόφτη,πτ. Θεολογίας, πτ. Φιλοσοφίας, εντεταλμένου Ι. Μ. Κασσανδρείας επί θεμάτων αιρέσεων
Read more:http://www.egolpion.com/orgonomy.el.aspx#ixzz3iDbc6K5e
Χρησιμοποιήθηκαν κυρίως τα εξής βιβλία:
Βίλχελμ Ράιχ: «Ο συσσωρευτής οργόνης», εκδόσεις «Πάλμοργον» (Χρίστου Μουσουλιώτη), χωρίς τόπο και χρόνο εκδόσεως.
Βίλχελμ Ράιχ: «Η δολοφονία του Χριστού», έκδ. «Αποσπερίτης», Αθήνα, 1984.
Νταίηβιντ Μποαντέλα: «Βίλχελμ Ράιχ. Η ζωή και το έργο του», έκδ. «Πύλη», Αθήνα, 1982.
Νταίηβιντ Μαϊροβιτς-Τζέρμαν Γκονζάλες: «Ο Ράιχ για αρχάριους», έκδ. «Επιλογή», Θεσσαλονίκη, 1986.
Read more:http://www.egolpion.com/orgonomy.el.aspx#ixzz3iDbFkA6O