(Συνοπτικά σχόλια)
Εάν λάβει κανείς υπ' όψιν ότι ο άγιος Συμεών έζησε κατά τα μέσα του 11ου αιώνος, δεν θα εκπλαγεί για την κάπως διάφορη διδασκαλία του περί προσευχής, από την κατόπιν κοινώς αποδεκτή διδασκαλία του 14ου αιώνος. Πράγματι ο θείος Πατέρας, μαθητής του Στουδίτου Συμεών του Ευλαβούς, εκτός από την προσωπική του πείρα για την προσευχή, ακολουθούσε τους διδασκάλους του μοναχισμού από τον 6ον αιώνα, άγιον Ιωάννη της Κλίμακος, Μάρκον Ασκητή, όσιον Ησύχιον, Ησαΐα τον Αναχωρητή, Σιναΐτη Φιλόθεο, τον Μέγα Βαρσανούφιο.
Επομένως, ενώ τονίζει την ανάγκη της προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», όμως θεωρεί, ορθότατα, και άλλες πνευματικές εργασίες, εξίσου ωφέλιμες. Είναι φανερόν ότι ο άγιος Συμεών δεν απέδιδε ιδιαίτερη σημασία σε τυποποιημένες πνευματικές μεθόδους, επηρεασμένος ασφαλώς από τις θεοφάνειες, που τον αξίωνε ο Θεός για την υπακοή στον Γέροντά του και την εν συνεχεία επιμέλεια της συνειδήσεώς του, βοηθούμενος από την εγκάρδια φλόγα του και τον έρωτά του για τον Χριστό.
