«Η σχέση της Αγίας Τριάδος προς ολόκληρη τη δημιουργία παρέχει, κατά την πατερική θεολογία, τα σωστά πλαίσια και κριτήρια για τη θεώρηση των ορίων της Εκκλησίας. Τα όρια αυτά ποτέ δεν μπορούν νοηθούν σχηματοποιημένα και κλειστά. Πολλές φορές η σύγχρονη αντιαιρετική θεολογία παρασύρεται στη διατύπωση μιας Εκκλησιολογίας που αποδυναμώνει την παρουσία του Θεού στη δημιουργία. Η αυστηρή περιχαράκωση ορίων στη στρατευόμενη Εκκλησία, που γίνεται σωστά για λόγους παιδαγωγικούς και πολεμικούς, με κανένα τρόπο δεν πρέπει να απολιθώνει και να στατικοποιεί το θεολογικό πνεύμα. Εν προκειμένω η πατερική θεολογία, με τις διαστάσεις που παρέχει και με τη σωστή ερμηνεία, που πρέπει να γίνει, αποτελεί το μόνο κριτήριο για μια ορθόδοξη Εκκλησιολογία».
01. Περιεχόμενα: Έκδοσης Ακριβής Ορθοδόξου Πίστεως (Ιωάννου Δαμασκηνού)
02. Η Εκκλησιολογία του Ιωάννου Δαμασκηνού στο δογματικό του έργο «Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως»
03. Ότι το θείο είναι ακατάληπτο και ότι δεν πρέπει να ερευνά κανείς και να περιεργάζεται αυτά που δεν μας έχουν παραδοθεί από τους αγίους προφήτες και αποστόλους και ευαγγελιστές.
04. Γι’ αυτά που είναι δυνατόν να λεχθούν και γι’ αυτά που είναι άρρητα, και για όσα μπορεί να είναι γνωστά και όσα άγνωστα.
05. Απόδειξη ότι υπάρχει Θεός.
06. Για το τί είναι ο Θεός; Ότι δηλαδή είναι ακατάληπτος
07. Απόδειξη, ότι ένας είναι ο Θεός και όχι πολλοί.
08. Για το Λόγο του Θεού.
09. Λογική απόδειξη για το Άγιο Πνεύμα.
10. Για την Αγία Τριάδα
11. Γι’ αυτά που λέγονται για το Θεό.
12. Για τη θεία ένωση και διάκριση.
13. Γι’ αυτά που λέγονται για το Θεό ανθρωποπαθώς.
14. Για τα ίδια θέματα.
15. Για τον τόπο του Θεού και ότι το θείο είναι απεριόριστο
16. Τα ιδιώματα της θείας φύσεως.
17. Για τον αιώνα.
18. Για τη Δημιουργία
19. Για τους αγγέλους.
20. Για το Διάβολο και τους δαίμονες.
21. Για τα ορατά δημιουργήματα
22. Για τον ουρανό
23. Για το φως, τη φωτιά, τους φωστήρες, δηλαδή τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα.
24. Για τον αέρα και τους ανέμους.
25. Για τα νερά.
26. Για τα πελάγη
27. Για τη γη και για όσα προέρχονται απ’ αυτήν.
28. Επαρχίες της γης
29. Για τον Παράδεισο.
30. Για τον άνθρωπο.
31. Για τις ηδονές.
32. Για την λύπη.
33. Για το φόβο.
34. Για το θυμό.
35. Για τη φαντασία.
36. Για την αίσθηση.
37. Για το διανοητικό.
38. Για το μνημονικό.
39. Για τον ενδιάθετο και προφορικό λόγο
40. Για το πάθος και την ενέργεια.
41. Για την ενέργεια.
42. Για το εκούσιο και το ακούσιο.
43. Για την εξουσία της βουλήσεώς μας, δηλαδή για το αυτεξούσιο
44. Γι’ αυτά που συμβαίνουν.
45. Για ποιό λόγο δημιουργηθήκαμε αυτεξούσιοι.
46. Γι’ αυτά που δεν εξαρτώνται από μας.
47. Για την Πρόνοια
48. Για την πρόγνωση και τον προορισμό.
49. Για τη θεία οικονομία και για τη φροντίδα του για μας και τη σωτηρία μας
50. Για τον τρόπο της συλλήψεως του Θεού Λόγου και τη θεία σάρκωση
51. Για τις δύο φύσεις.
52. Για τον τρόπο της αντιδόσεως.
53. Για τον αριθμό των φύσεων.
54. Ότι όλη η θεία φύση με μία από τις υποστάσεις της
ενώθηκε με όλη την ανθρώπινη φύση και όχι με ένα μέρος της
55. Για τη μία σύνθετη υπόσταση του Θεού Λόγου.
56. Γι’ αυτούς που ρωτούν· οι φύσεις του Κυρίου υπάγονται στο αδιάσπαστο
ποσό ή στο διαχωρισμένο;
57.Απάντηση στο ερώτημα, αν υπάρχει φύση ανυπόστατη.
58. Για τον Τρισάγιο Ύμνο.
59. Για τη φύση και διαφορά, την ένωση και σάρκωση που θεωρείται
στο γένος και στο άτομο, και πώς πρέπει να εννοούμε
60. Ότι η αγία παρθένος είναι Θεοτόκος.
61. Για τα γνωρίσματα των δύο φύσεων.
62. Για τα θελήματα και τα αυτεξούσια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
63. Για τις ενέργειες που έχει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός
64. Απάντηση σ’ αυτούς που λένε: εάν ο άνθρωπος έχει δύο φύσεις και δύο
ενέργειες, πρέπει για το Χριστό να παραδεχθούμε τρεις φύσεις και άλλες
τόσες ενέργειες.
65. Για το ότι έχει θεωθεί η φύση της σάρκας του Κυρίου και το θέλημά της
66. Και άλλα για τα θελήματα, για το αυτεξούσιο, για τις σκέψεις,
τις γνώσεις και τις σοφίες.
67. Για τη θεανδρική ενέργεια.
68. Για τα φυσικά και αδιάβλητα πάθη.
69. Για την άγνοια και τη δουλεία.
70. Για την προκοπή.
71. Για τη δειλία.
72. Για την προσευχή του Κυρίου.
73. Για την οικείωση.
74. Για το πάθος του σώματος του Κυρίου και για την απάθεια
της θείας φύσεώς του.
75. Για το ότι η θεότητα του Λόγου παρέμεινε αχώριστη από την ψυχή
και το σώμα και στο θάνατο του Κυρίου, και ότι η υπόσταση παρέμεινε μία.
76. Για τη φθορά και τη διαφθορά.
77. Για την κάθοδο στον Άδη.
78. Για τα μετά την ανάσταση.
79. Για το ότι κάθεται στα δεξιά του Πατέρα του.
80. Σ’ αυτούς που μας λένε ότι, εάν ο Χριστός έχει δύο φύσεις, τότε συμβαίνει
ένα από τα δύο: ή λατρεύετε και την κτίση, προσυνώντας την κτιστή φύση,
ή θεωρείτε ότι μία φύση πρέπει να προσκυνείται και μία δεν πρέπει.
81. Γιατί έγινε άνθρωπος ο Υιός και όχι ο Πατέρας ή το Άγιο Πνεύμα
και τί πέτυχε με την ενανθρώπησή του.
82. Απάντηση σε όσους ρωτούν τί είναι η υπόσταση του Χριστού,
κτιστή ή άκτιστη.
83. Για το πότε ονομάσθηκε Χριστός.
84. Απάντηση σ’ αυτούς που ρωτούν, εάν η αγία Θεοτόκος γέννησε δύο
φύσεις, και εάν δύο φύσεις κρεμάσθηκαν πάνω στο σταυρό.
85. Πώς λέγεται ο μονογενής Υιός του Θεού πρωτότοκος.
86. Για την πίστη και το βάπτισμα.
87. Για την πίστη.
88. Για το σταυρό, και ακόμη για την πίστη.
89. Για την προσκύνηση προς την ανατολή.
90. Για τα άγια και άχραντα μυστήρια του Κυρίου.
91. Για τη γενεαλογία του Κυρίου
και για την αγία Θεοτόκο.
92. Για την τιμή των Αγίων και των λειψάνων τους.
93. Για τις εικόνες.
94. Για την Αγία Γραφή.
95. Γι’ αυτά που λέγονται για το Χριστό.
96. Ότι ο Θεός δεν είναι αίτιος των κακών.
97. Ότι δεν υπάρχουν δύο αρχές.
98. Για ποιό λόγο, αν και ο Θεός γνώριζε εκ των προτέρων ότι αυτοί επρόκειτο
να αμαρτήσουν και να μη μετανοήσουν, τους δημιούργησε.
99. Σχετικά με το νόμο του Θεού και το νόμο της αμαρτίας.
100. Εναντίον των Ιουδαίων, σχετικά με το Σάββατο.
101. Για την Παρθενία.
102. Για την Περιτομή.
103. Για τον Αντίχριστο.
104. Για την Ανάσταση.
