Πες μου τι ψάχνεις;
Μήπως μια ζυγαριά να μετρήσουμε τις αχαριστίες μας, τις προσβολές μας, τις δυστυχίες μας;
Τα πόσα δώσαμε και τα πόσα πήραμε;
Τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη που δεχτήκαμε και το πόσο πόνο έδωσαν;
Το πόσο μπορούμε να σκοτεινιάσουμε ότι μοιραστήκαμε;
Μικρά παιχνίδια για μικρούς ανθρώπους!
Στη χαρίζω τη ζυγαριά μαζί με τα πικρά σου λόγια και την άδεια σου αγάπη.
Δεν γεννήθηκα για να ανακατεύομαι με τα πίτουρα και να φοβάμαι τις κότες!
Να αναμασώ προδομένα λόγια και να κάνω παιχνίδια ελέγχου...
Να μικραίνω μέσα στη ζήλεια, την κριτική και την αρνητικότητα…
Κρατά την τοξικότητα σου μακριά μου…
Ας δηλητηριάζεις μόνο τη δική σου ζωή.
Η γκρίνια και η μιζέρια δεν είναι δική μου επιλογή.
Η σκοτεινιά της ζωής σου δεν είναι η ΖΩΗ μου…
Και μην μπερδεύεσαι και μην απορείς με όσα λέω…
Εγώ τουλάχιστον έχω μάθει να φωνάζω τα σκοτάδια μου με το όνομα μου.
Να μην επιλέγω εξιλαστήρια θύματα για να ρίχνω τις ευθύνες μου αλλά ούτε να γίνομαι το εξιλαστήριο θύμα κανενός.
Περιδιαβαίνω στις στιγμές μου ολόγιομα χωρίς να κόβω τις ανάσες μου για να μην νιώθω, να μην βλέπω ΕΜΕΝΑ…
Αφήνω τις εμπειρίες μου να δυναμώνουν και να μεγαλώνουν τα φτερά μου για να μπορώ να με παίρνω "ψηλά"…
Μπορώ να πετάω και μόνη μου και το αποδέχομαι με χαμόγελο…
Κι όσο πιο πολύ χαμογελάω τόσο πιο εύκολα πετάω…
Με ένα πλατύ χαμόγελο λοιπόν σου εύχομαι να έχεις μια καλή ζωή… αλλά Μακριά από Εμένα!
