Ευεργετινός – Τόμος Πρώτος

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) το βιβλίο (σε μορφή .pdf) εδώ : Ευεργετινός – Τόμος Πρώτος

( * Το .pdf έχει μέγεθος 271 ΜΒ, να είστε υπομονετικοί, χρειάζεται κάποια λεπτά για να ανοίξει ή να αποθηκευθεί).

Ευεργετινός, ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των Θεοφόρων και Αγίων Πατέρων. (Από πάσης Γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα, οικείως τε και προσφόρως εκτεθείσα παρά Παύλου του Οσιωτάτου μοναχού, και κτήτορος Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευεργέτιδας, και Ευεργετινού επικαλουμένου. Ήτις ληφθείσα, εκ της Βιβλιοθήκης της εν Αγιωνύμω Όρει Ιεράς, Βασιλικής τε, και Πατριαρχικής Μονής του Κουτλουμούση επονομαζομένης. Νυν πρώτον τύποις εξεδόθη, Ενετίησι 1783. Εκδιδομένη το πρώτον μετά πλήρους ερμηνείας εις την απλήν Ελληνικήν των εμπεριεχομένων κειμένων. Εικονογραφημένη κατά την παράδοσιν. Πεπλουτισμένη δια πλείστων υπομνημάτων. Εκδίδεται αναλώμασι και επιμέλεια υπό του Επισκόπου Οινόης Ματθαίου Λαγγή, Έκδοσις Έκτη, Αθήναι 1985).

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

• Εξώφυλλο.
• Πρόλογος της έκτης εκδόσεως.
• Πρόλογος.
• Προοίμιον.
• Υπόθεσις Α΄- Κανείς δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται, έστω και αν διέπραξε πολλάς αμαρτίας, αλλά να ελπίζη, ότι δια της μετανοίας θα σωθή.
• Υπόθεσις Β΄- Πρέπει ενόσω ευρισκόμεθα εις την παρούσαν ζωήν να κάμνωμεν το καλόν και να μην αναβάλλωμεν εις το μέλλον. Μετά θάνατον δεν υπάρχει διόρθωσις.
• Υπόθεσις Γ΄- Περί του πως πρέπει να μετανοώμεν.
• Υπόθεσις Δ΄- Ότι οι ασθενείς πρέπει να οδηγούνται σιγά- σιγά εις τα έργα της μετανοίας
• Υπόθεσις Ε΄- Ότι πρέπει πάντοτε να ενθυμούμεθα τον θάνατον και την μέλλουσαν κρίσιν, διότι εκείνοι που δεν αναμένουν διαρκώς τον θάνατον και την μέλλουσαν κρίσιν ευκόλως κυριεύονται από τα πάθη.
• Υπόθεσις ς΄- Η χαρά στους ουρανούς είναι ανέκφραστος, όπως και η δόξα, που αναμένει τους Αγίους, δι΄αυτό πρέπει να επιθυμώμεν με όλην μας την ψυχήν την επουράνιον χαράν και την δόξαν των Αγίων. Από όσα υπάρχουν ή όσα πράττομεν ημείς, τίποτε δεν είναι αντάξιον της χαράς και της δόξης εκείνης.
• Υπόθεσις Ζ΄- Πολλάς φοράς αι ψυχαί των εναρέτων ανθρώπων ενθαρρύνονται, κατά την ώραν του θανάτου, υπό θείας τινός επισκιάσεως, και έτσι αποχωρίζονται από το σώμα.
• Υπόθεσις Η΄- Περί εκείνων οι οποίοι αποθνήσκουν και επανέρχονται πάλιν εις την ζωήν, αυτό συμβαίνει κατά θείαν οικονομίαν. Και ότι πολλάς φοράς οι αμαρτωλοί, ενώ ακόμη αναπνέουν, βλέποντες τα ευρισκόμενα εις τον Άδην βασανιστήρια και τους δαίμονας, τρέμουν. Υπό το κράτος δε αυτού του τρόμου αποχωρίζονται αι ψυχαί των από το σώμα.
• Υπόθεσις Θ΄- Απόδειξις περί του που πηγαίνουν αι ψυχαί των αποθνησκόντων και πως είναι μετά τον χωρισμόν τους από το σώμα.
• Υπόθεσις Ι΄- Η ψυχή μετά την έξοδον της εκ του σώματος δέχεται φοβεράν εξέτασιν εις τον αέρα, από τα πονηρά πνεύματα που την συναντούν και της εμποδίζουν την άνοδον.
• Υπόθεσις ΙΑ΄- Περί του ότι μετά θάνατον αι ψυχαί κατατάσσονται εις το ίδιον μέρος με τας ψυχάς όσων έζησαν καθ΄όμοιον τρόπον επάνω εις την Γην.
• Υπόθεσις ΙΒ΄- Οι θεοφιλείς γονείς πρέπει να χαίρωνται και να ευχαριστούνται δια τους πειρασμούς που υφίστανται τα τέκνα των χάριν του Κυρίου. Ακόμη δε πρέπει οι αγαπώντες τον Θεόν γονείς να προτρέπουν τα τέκνα των να αγωνίζωνται και να κινδυνεύουν δια την αρετήν
• Υπόθεσις ΙΓ΄- Ο αποτασσόμενος πρέπει να ξενιτεύη. Περί ποίας ξενιτείας πρόκειται και ποία ωφέλεια προέρχεται εξ αυτής, και ποίοι είναι οι καταλληλότεροι τόποι προς άσκησιν
• Υπόθεσις ΙΔ΄- Από που γεννάται κατ΄αρχάς εις τον άνθρωπον ο φόβος προς τον Θεόν και η αγάπη και επί πόσον καιρόν ο άνθρωπος χρεωστεί να φοβήται και να αγαπά τον Θεόν.
• Υπόθεσις ΙΕ΄- Είναι ανάγκη, αυτοί που εγκαταλείπουν τον κόσμον, να μη επικοινωνούν με τους κατά σάρκα συγγενεις των ούτε να τρέφουν απέναντι των την ελάχιστην συμπάθειαν.
• Υπόθεσις Ις΄- Πρέπει εξ ίσου με τους άλλους αδελφούς να αγαπώμεν τους σαρκικούς συγγενείς μας, εφ΄όσον βεβαίως και εκείνοι ακολουθούν τον ίδιον τρόπον ζωής. Εαν όμως έχουν αντίθετον διαγωγήν, τότε πρέπει να τους αποφεύγωμεν ως επιβλαβείς.
• Υπόθεσις ΙΖ΄- Εκείνος ο οποίος γίνεται Μοναχός πρέπει από όλα να γυμνωθή. Πως πρέπει να τακτοποιή αυτά που του ανήκουν. Η ύπαρξις ατομικής περιουσίας δια τον Μοναχόν μέσα εις το Κοινόβιον είναι ολοφάνερη καταστροφή.
• Υπόθεσις ΙΗ΄- Πρέπει εκείνος, ο οποίος θέλει να σωθή, να επιδιώκη την συναναστροφήν των εναρέτων ανθρώπων, ως πάρα πολύ ωφέλιμον, να τους ερωτά, μετά σφοδράς επιθυμίας και πόθου φλογερού, δια να μανθάνη από αυτούς όσα είναι απαραίτητα δια την ψυχικήν σωτηρίαν.
• Υπόθεσις ΙΘ΄- Περί του ότι είναι αναγκαία η υποταγή. Ποιά ωφέλεια προέρχεται εξ αυτής και πως την κατορθώνει ο άνθρωπος.
• Υπόθεσις Κ΄- Περί του ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεται κανείς εις τον εαυτόν του δια τίποτε, αλλά να ακούη την συμβουλήν των Πατέρων εις όλα και να εξομολογήται καθαρώς τα μυστικά της καρδίας του, χωρίς να αποκρύπτη τίποτε.
• Υπόθεσις ΚΑ΄- Περί του ότι πρέπει να εξομολογούμεθα τους λογισμούς μας εις τους διακριτικούς εκ των Πατέρων και να μη τους εμπιστευώμεθα εις τους τυχαίους. Πως πρέπει να ερωτώμεν, και με ποίαν πίστιν να δεχώμεθα τας απαντήσεις των Πατέρων. Και ότι, δια της πίστεως αυτής, να συνεργώμεν εις την επιτυχίαν του αγαθού.
• Υπόθεσις ΚΒ΄- Περί του ότι εκείνος, ο οποίος θέλει να σωθή, πρέπει να αποφεύγη τας συναναστροφάς των απροσέκτων ανθρώπων, και τους θορύβους. Είναι δε αναγκαία η αποξένωσις του από τον κόσμον δι΄εκείνον που θέλει να σωθή.
• Υπόθεσις ΚΓ΄- Περί του ότι πρέπει να αποφεύγωμεν όλους όσοι μας βλάπτουν, έστω και εάν είναι φίλοι, ή μας είναι τελείως απαραίτητοι.
• Υπόθεσις ΚΔ΄- Περί του ότι πρέπει ο αρνηθείς τα εγκόσμια να μη αναμυγνείεται καθόλου εις βιοτικάς υποθέσεις έστω και αν φαίνωνται δικαιολογημέναι, αλλά και δι΄αυτάς να εμπιστεύεται εις την Θείαν Πρόνοιαν.
• Υπόθεσις ΚΕ΄- Περί του ότι η κακία είναι εύκολη και είναι πολλοί αυτοί που την προτιμούν, προ παντώς δε τώρα. Αντιθέτως, η αρέτη απαιτεί κόπον και είναι ολίγοι αυτοί που την ασκούν. αυτούς όμως πρέπει να μιμούμεθα και να μη προσέχωμεν εις τους πολλούς.
• Υπόθεσις Κς΄- Περί του ότι πρέπει να δεχώμεθα τους προσερχομένους εις την μοναχικήν πολιτείαν κατόπιν πολλής δοκιμασίας. Διότι οι εισελθώντες εις την μοναχικήν πολιτείαν, κατόπιν δοκιμασίας, ως επί το πλείστον γίνονται δοκιμώτατοι. Ποιά πράγματα πρέπει να επιτρέπωμεν εις αυτούς.
• Υπόθεσις ΚΖ΄- Περί του ότι δεν πρέπει να αποκρούωνται τελείως και αι εκ διαφόρων περιστατικών αρνήσεις του κόσμου και δεν πρέπει να αποδιώκωμεν αμέσως οποιονδήποτε προσέλθη εις το Κοινόβιον και ζητεί θερμώς να παραμείνη με τους αδελφούς, πριν εξετάσωμεν λεπτομερώς τα κατ΄αυτόν. Αλλά να του παραχωρώμεν κάποια δυνατότητα παραμονής, και να τον δοκιμάζωμεν, σύμφωνα με αυτά, που προεγράψαμεν. Αφού δε διαπιστώσωμεν ότι εμμένει εις την πρόθεσιν του, και μετά την δοκιμασίαν, να τον κάμνωμεν δεκτόν εις το Κοινόβιον, εκτός αν συμβαίνη κάτι, που το απαγορεύουν οι θείοι νόμοι.
• Υπόθεσις ΚΗ΄- Περί του από που πρέπει να αρχίζωμεν την άσκησιν, και ότι όσοι αρχίζουν έχουν ανάγκην υπομονής και πιέσεως του εαυτού των, διότι η αρετή εις την αρχήν μεν φαίνεται ότι είναι δύσκολος, εξ αιτίας των παθών και των προκαταλήψεων. Ύστερον όμως αποβαίνει παρά πολύ ευκολοκατόρθωτος. Και ότι πάρα πολύ ωφελεί η ισχυρά θεμελίωσις εις την αρχήν. Και ότι είναι αδύνατον να ακολουθήση τον Χριστόν ή να κατορθώση οποιανδήποτε αρετήν, εκείνος ο οποίος δεν θα προετοιμάση τον εαυτόν του ως να επίκειται ο θάνατός του.
• Υπόθεσις ΚΘ΄- Περί του ότι τον αγωνιζόμενον με όλην την δύναμιν του και οι δαίμονες τον πολεμούν με μανίαν, ενώ αδιαφορούν δια τους αμελείς, επειδή τους έχουν υποχείριους. Αυτοί που θέλουν το αγαθόν ευρίσκουν σύμμαχόν των τον Θεόν, ο Οποίος και τους πολέμους επιτρέπει προς το πνευματικό μας συμφέρον.
• Υπόθεσις Λ΄- Περί του ότι δεν πρέπει εις όλα όσα αμαρτάνομεν, να θεωρώμεν ως αιτίους τους δάιμονας, αλλά τους εαυτούς μας. Διότι εκείνους, οι οποίοι προσέχουν,  ούτε οι δαίμονες ημπορούν να βλάψουν, επειδή είναι μεγάλη η παρά Θεού βοήθεια. Αναλόγως δε προς την δύναμιν των ανθρώπων, ο Θεός επιτρέπει και τους πολέμους.
• Υπόθεσις ΛΑ΄- Περί του ότι πρέπει αυτός που προσήλθεν εις τον ασκητικόν βίον, τότε μόνον να ενδύεται το Μαναχικόν ένδυμα, αφού εκγυμνασθή αρκετά εις τας αρετάς και ότι το Μοναχικόν σχήμα είναι τίμιον, ψυχωφελές και σωτήριον.
• Υπόθεσις ΛΒ΄- Περί του ότι πρέπει ο πιστός να παρουσιάζη τον τρόπον του βίου, που αρμόζει εις το σχήμα του. Διότι εκείνος που δεν ζη σύμφωνα με το σχήμα του, δεν είναι πιστός. Επίσης το κατά Θεόν γήρας δεν χαρακτηρίζεται από τον χρόνον, αλλά από τον τρόπον με τον οποίον ζη ο άνθρωπος.
• Υπόθεσις ΛΓ΄- Περί του ότι ο πιστός πρέπει μετά προθυμίας να παραδέχεται όσα του υποδεικνύει ο πνευματικός του πατήρ, διότι είναι συμφέροντα, έστω και εάν του προκαλούν λύπην ή είναι κοπιαστικά. Διότι προς τον σκοπόν αυτόν και δια την ανακούφισιν από τας θλίψεις δίδεται και από τον Θεόν το έλεος.
• Υπόθεσις ΛΔ΄- Πρέπει και μέχρι θανάτου ακόμα, να υπακούωμεν εις τους εν Κυρίω προεστώτας, να  αγαπώμεν δε και να σεβώμεθα αυτούς.
• Υπόθεσις ΛΕ΄- Ότι πρέπει να υποτασσώμεθα με απλότητα εις τους εν Κυρίω προεστώτας και να δεχώμεθα τας εντολάς των ως προερχόμενας εκ Θεού, χωρίς να τας ελέγχωμεν και χωρίς να τας πολυεξετάζωμεν ή να διορθώνωμεν, έστω και αν προς το παρόν φαίνωνται ότι δεν μας συμφέρουν.
• Υπόθεσις Λς΄- Ποία είναι η αμαρτία της απείθειας και του γογγυσμού προς τους εν Κυρίω διδασκάλους. Και ότι ο Χριστιανός δεν πρέπει να αντιλέγη καθόλου ή να δικαιολογήται, αλλά εις όλας τας περιπτώσεις να αντιστέκεται εις το ιδικόν του θέλημα και να αγαπά τον έλεγχον και να μην τον αποφεύγη.
• Υπόθεσις ΛΖ΄- Δεν πρέπει να κατακρίνωμεν τον διδάσκαλον, έστω και εάν κάνη μερικά πράγματα, αντίθετα των όσων διδάσκει. Διότι πολλοί μαθητές εμπιστευθέντες τους εαυτούς των είς αμελείς διδασκάλους, επειδή δεν τους κατέκριναν, αλλά παρέμειναν εις αυτούς υποτασσόμενοι εν Κυρίω, αυτοί μεν εσώθησαν, αλλά και πολλάκις έγιναν αίτιοι να σωθούν και οι διδάσκαλοι.
• Υπόθεσις ΛΗ΄- Πολλάκις η Χάρις του Θεού διδάσκει τα πρέποντα, εις όσους προσέχουν τον εαυτόν των και εμπιστεύονται εις την πρόνοιαν του Θεού, με απλούς και αγνώστους ανθρώπους. Οι ταπεινόφρονες καταδέχονται να διδάσκωνται και από τους τυχόντας.
• Υπόθεσις ΛΘ΄- Ότι ο πιστός δεν πρέπει να στηρίζη το θάρρος του εις τον εαυτόν του, αλλά να πιστεύη ότι δια του πνευματικού αυτού Πατρός και σώζεται και ενισχύεται εις κάθε καλόν, και να ζητή τας ευχάς του γέροντος του, διότι αύται έχουν μεγάλην δύναμιν.
• Υπόθεσις Μ΄- Ότι δεν πρέπει να εξέρχεται κανείς εύκολα ή να αναχωρή απο το Μοναστήρι, εις το οποίον υπεσχέθη, ενώπιον του Θεού, να παραμείνη μέχρι τέλους της ζωής του. Διότι οι Πατέρες ούτε από το κελλί των δεν εξήρχοντο, μέσα εις το οποίον εύρον μεγάλην ασφάλειαν.
• Υπόθεσις ΜΑ΄- Περί του ότι είναι επικίνδυνον δια τους αγυμνάστους να μένουν τελείως μόνοι.
• Υπόθεσις ΜΒ΄- Ότι δεν πρέπει να αντιλέγωμεν με τρόπον φιλόνεικον ουδέ δι΄εκείνα, που θεωρούνται καλά, αλλά, χάριν του Θεού, να υποτασσώμεθα, εις όλα, εις τον πλησίον.
• Υπόθεσις ΜΓ΄- Ότι όλα όσα γίνονται, διά της δικαιοσύνης του Θεού γίνονται. Δι΄αυτό πρέπει πάντοτε ο πιστός να ακολουθή τηςν Θείαν πρόνοιαν και να μη επιδιώκη το θέλημα του, αλλά να επιζητή το θελήμα του Θεού. Διότι όποιος τοιουτοτρόπως ενεργεί ή δέχεται τα γεγονότα, αναπαυεται ψυχικώς.
• Υπόθεσις ΜΔ΄- Ότι η ταπεινοφροσύνη είναι τελείως ακατανίκητος από τους δαίμονας, και πως γεννάται η ταπεινοφοσύνη και ποία είναι η δύναμις της. Ότι η ταπεινωσις περισσότερον από όλας τας αρετάς έχει την δύναμιν και μόνη της να σώση τον άνθρωπον.
• Υπόθεσις ΜΕ΄- Ότι χαρακτηριστικόν γνώρισμα του ταπεινόφρονος είναι το να μέμφεται τον εαυτόν του, να τον εξουθενώνη και να θεωρή ότι δεν αξίζουν τίποτε όσα και οποιαδήποτε καλά και αν κάνη. Ποίαι είναι αι ιδιότητες της ταπεινοφροσύνης και ποίοι οι καρποί της.
• Υπόθεσις Μς΄- Περί του ποίον είναι το κέρδος από το να μεμφώμεθα τον εαυτόν μας
• Υπόθεσις ΜΖ΄- Ότι δεν πρέπει να ζητώμεν τιμήν, ή να επιθυμώμεν πρωτεία. Διότι όσα θεωρούν οι άνθρωποι αξιόλογα, θεωρούνται από τον Θεόν βδελυκτά.
• Υπόθεσις ΜΗ΄- Ότι το να φαινώμεθα ταπεινοί, όταν τούτο γίνεται άκαιρα ή υπερβολικά, δεν είναι ωφέλιμον αλλά βλαβερόν. Και τι πρέπει να πράττωμεν προς τους επαινούντας και ότι εκείνον που προσέχει οι έπαινοι εις τίποτε δεν τον βλάπτουν.
• Υπόθεσις ΜΘ΄- Περί του πως πρέπει και ποία και μέχρι ποίου σημείου να χρησιμοποιώμεν τα ενδύματα δια την κάλυψιν του σώματος. Και πως οι Πατέρες ηγάπων, την ευτέλειαν και εις αυτά τα ενδύματα. Αυτήν πρέπει να προτιμά ο πιστός εις πάσαν περίστασιν.
• Υπόθεσις Ν΄- Ότι δεν πρέπει προς ευχαρίστησιν ή από σφοδράν επιθυμίαν να πράττωμεν τίποτε.
• Πίναξ Περιεχομένων

____________________________________________________________________________________

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε η να αποθηκεύσετε το βιβλίο στο scribd :

Α. Ευεργετινός – Τόμος Πρώτος (Υπόθεσις Α΄- ΚΕ΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.

Τόμος Πρώτος (Υπόθεσις Α΄- ΚΕ΄) by norfid_ on Scribd

Β. Ευεργετινός – Τόμος Πρώτος (Υπόθεσις Κς΄- Ν΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.

Τόμος Πρώτος (Υπόθεσις Κς΄- Ν΄) by norfid_ on Scribd

Ευεργετινός – Τόμος Δεύτερος

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) το βιβλίο (σε μορφή .pdf) εδώ :

Ευεργετινός – Τόμος Δεύτερος

( * Το .pdf έχει μέγεθος 243 ΜΒ, να είστε υπομονετικοί, χρειάζεται κάποια λεπτά για να ανοίξει ή να αποθηκευθεί).

Ευεργετινός, ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των Θεοφόρων και Αγίων Πατέρων. (Από πάσης Γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα, οικείως τε και προσφόρως εκτεθείσα παρά Παύλου του Οσιωτάτου μοναχού, και κτήτορος Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευεργέτιδας, και Ευεργετινού επικαλουμένου. Ήτις ληφθείσα, εκ της Βιβλιοθήκης της εν Αγιωνύμω Όρει Ιεράς, Βασιλικής τε, και Πατριαρχικής Μονής του Κουτλουμούση επονομαζομένης. Νυν πρώτον τύποις εξεδόθη, Ενετίησι 1783. Εκδιδομένη το πρώτον μετά πλήρους ερμηνείας εις την απλήν Ελληνικήν των εμπεριεχομένων κειμένων. Εικονογραφημένη κατά την παράδοσιν. Πεπλουτισμένη δια πλείστων υπομνημάτων. Εκδίδεται αναλώμασι και επιμέλεια υπό του Επισκόπου Οινόης Ματθαίου Λαγγή, Έκδοσις Έκτη, Αθήναι 1985).

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

• Εξώφυλλο.
• Υπόθεσις Α΄- Όσοι αυτοεξευτελίζονται θεωρούνται άξιοι τιμής από τον Θεόν.
• Υπόθεσις Β΄- Εκ φύσεως η μεν εξουδένωσις προκαλεί ταπείνωσιν, η δε τιμή την υπερηφάνειαν. Δι΄αυτό και οι ταπεινόφρονες, όταν μεν περιφρονούνται χαίρουν, ενώ όταν τμώνται λυπούνται.
• Υπόθεσις Γ΄- Ότι δεν πρέπει να κανείς να μένη αργός, αλλά και σωματικώς να εργάζεται, και ότι η αργία γίνεται αίτιος πολλών κακών.
• Υπόθεσις Δ΄- Δια ποίον σκοπόν πρέπει να εργάζεται ο Μοναχός, πόσον χρόνον και ποία έργα πρέπει να εκτελή.
• Υπόθεσις Ε΄- Ποία πρέπει να φυλάττουν οι αδελφοί, όταν εργάζωνται μαζί.
• Υπόθεσις ς΄- Ότι εις το Κοινόβιον δεν πρέπει να έχη κανείς κάτι ιδικόν του. Δι΄ εκείνον δε που θα αποκτήση κάτι υπάρχει κίνδυνος να κληρονομήση βαρύτατην κόλασιν.
• Υπόθεσις Ζ΄- Ότι εκείνος που καταπροδίδει ή αφαιρεί κάτι από τα πράγματα που ανήκει εις το Μοναστήρι, αμαρτάνει πάρα πολύ ενώπιον του Θεού και θα κολασθεί περισσότερον. Δι΄ αυτό πρέπει να τα φροντίζωμεν πολύ ως αφιερωμένα εις τον Θεόν και να μη περιφρονώμεν ούτε τα πλέον ασήμαντα και ότι παντού η αμέλεια ζημιώνει.
• Υπόθεσις Η΄- Με ποίαν διάθεσιν πρεπέι να υπηρετούμεν ή να υπηρετούμεθα και ποίον είναι το κέρδος από την υπηρεσίαν αυτήν.
• Υπόθεσις Θ΄- Πότε και από ποίους πρέπει να προτιμάται η υπηρεσία από την προσευχήν.
• Υπόθεσις Ι΄- Πρέπει με προθυμίαν να εγειρώμεθα την νύκτα εις την προσευχήν και με υπομονήν να την παρακολουθώμεν. Από που και δια ποίαν αιτίαν καθωρίσθησαν, από την αρχήν, να γίνωνται αι προσευχαί εις ωρισμένας ώρας και ότι δεν πρέπει να τας παραμελώμεν .
• Υπόθεσις ΙΑ΄- Περί ψαλμωδίας και προσευχής και της ευταξίας, η οποία πρέπει να τηρήται κατ΄ αυτάς.
• Υπόθεσις ΙΒ΄- Πρέπει εκείνους οι οποίοι αργολογούν ή συζητούν μεταξύ των εις τας θείας συνάξεις να επιτιμώμεν. Και αν δεν διορθωθούν, να τους βγάζωμεν, με αυστηρότητα, έξω από τον Ναόν.
• Υπόθεσις ΙΓ΄- Πρέπει πάντοτε να αγρυπνώμεν και τόσον μόνον να κοιμώμεθα, όσον δια να διατηρώμεν το σώμα μας υγιές. Εκείνοι δε που αρχίζουν την άσκησιν πρέπει και με τεχνάσματα ακόμη να συνηθίζουν εις την αγρυπνίαν.
• Υπόθεσις ΙΔ΄- Περί παθολογικής αγάπης προς τον εαυτόν μας .
• Υπόθεσις ΙΕ΄- Ποία η ωφέλεια από την εγκράτειαν και ποία η βλαβη από την έλλειψιν εγκρατείας και ποία η ζημία από την άμετρον οινοποσίαν.
• Υπόθεσις Ις΄- Πως οι Πατέρες ηγάπησαν την νηστείαν και την κατόρθωσαν. Και μέχρι ποίου σημείου μετεχειρίζοντο, κατ΄ αυτήν, την ακρίβειαν.
• Υπόθεσις ΙΖ΄- Διάφοραι πράξεις Αγίων Πατέρων, αι οποίαι προτρέπουν ημάς τους αδυνάτους να κάμνωμεν υπομονήν και με υπερβολήν μας διδάσκουν την ταπείνωσιν .
• Υπόθεσις ΙΗ΄- Πως πρέπει να φροντίζωμεν διά το σώμα μας και ποία είναι η ορθή άσκησις και εγκράτεια.
• Υπόθεσις ΙΘ΄- Πως πρέπει να εορτάζη εκείνος που αγαπά τον Θεόν και ποία πρέπει να είναι η διατροφή των πατέρων κατά τας εορτάς.
• Υπόθεσις Κ΄- Ότι η λαθροφαγία είναι μεγάλο κακόν, διά τούτο και μόνη αυτή ημπορεί να οδηγήση τον Μοναχόν εις απώλειαν.
• Υπόθεσις ΚΑ΄- Ότι πρέπει ο Μοναχός να τρώγη μίαν φοράν την ημέραν, μετά την ενάτην, άν ενδιαφέρεται δια την ακρίβειαν, την οπίαν εφύλαττον οι Πατέρες, όχι μόνον οι Αναχωρηταί, αλλά και πολλοί από εκείνους, που εμόναζαν εις Κοινόβια.
• Υπόθεσις ΚΒ΄- Δεν πρέπει να τρώγωμεν δι΄ ευχαρίστησιν, αλλά διά την σωματικήν ανάγκην. Εκείνος που δεν τρώγει δι΄ ευχαρίστησιν, και αν ακόμη τα φαγητά είναι απολαυστικά, εις τίποτα δεν ζημιώνεται.
• Υπόθεσις ΚΓ΄- Πως και διά ποίον σκοπόν πρέπει να κάθηται εις την τράπεζαν ο Μοναχός, πως να εγγίζη τα φαγητά και ποία να φυλάττη μετά την τράπεζαν .
• Υπόθεσις ΚΔ΄- Περί φαγητού και ποτού. Πότε και πως εις ποία δεν πρέπει να μετέχωμεν ή από ποία να απέχωμεν.
• Υπόθεσις ΚΕ΄- Ποίος είναι ο πόλεμος της πορνείας και πως πρέπει να αγωνιζώμεθα εναντίον του .
• Υπόθεσις Κς΄- Δεν είναι δυνατόν να απαλλαγώμεν τελείως από τον πόλεμον της πορνείας κατ΄ άλλον τρόπον, παρά μόνον με την βοήθειαν του Θεού, η οποία συνοδεύει τους αγωνιζομένους. Ποία είναι η τελεία αγνεία.
• Υπόθεσις ΚΖ΄- Ποία είναι η τιμή της αγνείας και ποία η ατιμία της πορνείας. Και ποία η πληρωμή και ανταπόδοσις των δύο και εις την παρούσαν ζωήν και εις την μέλλουσαν.
• Υπόθεσις ΚΗ΄- Ότι και το να παραδέχεται κανείς τους αισχρούς λογισμούς και να μην τους απομακρύνη αμέσως, όπως επίσης και το να βλέπη κανείς περίεργα και να λαλή ή να ακούη αισχρά είναι άξια τιμωρίας. Η συγκατάθεσις (εις τον αισχρόν λογισμόν) τιμωρείται το ίδιον με την πράξιν. Το πνεύμα της πορνείας μας επιτίθεται με πολλούς και διαφόρους τρόπους, διά τούτο πρέπει πάντοτε να προσέχωμεν.
• Υπόθεσις ΚΘ΄- Ότι πρέπει να αποφεύγωμεν και τας συναναστροφάς των γυναικών και όσα άλλα ερεθίζουν την επιθυμίαν.
• Υπόθεσις Λ΄- Ότι δεν πρέπει καθόλου ο πιστός να δέχεται να ακούη φλογέραν ή κιθάραν, ή κανένα άλλον θεατρικό όργανον, αλλά να τα αποφεύγη ως καταστρεπτικά.
• Υπόθεσις ΛΑ΄- Ότι ο ενυπνιασμός (η σπερματόρροια εις τον ύπνον) προκαλείται από διαφόρους αιτίας.
• Υπόθεσις ΛΒ΄- Είναι πάρα πολύ μεγάλη η εργασία του πένθους και πόσων ειδών είναι το πένθος και ποία η διαφορά των δακρύων.
• Υπόθεσις ΛΓ΄- εις το τέλος της ζωής οι δαίμονες επιτίθενται με μεγαλυτέραν σφοδρότητα εναντίον του ανθρώπου, δια τούτο πρέπει να προσέχωμεν περισσότερον.
• Υπόθεσις ΛΔ΄- Τίποτα δεν είναι δια τον πιστόν τόσον αταίριαστον, όσον η ελευθεριότης και τα γέλια. Επίσης εδώ γίνεται λόγος και διά την ευλάβειαν και ποία είναι τα γνωρίσματά της.
• Υπόθεσις ΛΕ΄- Δεν πρέπει ποτέ να θυμώνει κανείς εναντίον ανθρώπου ή να φωνάζη. Και πως γεννάται ο θυμός και πως θεραπεύεται.
• Υπόθεσις Λς΄- Δι΄ εκείνους οι οποίοι επιθυμούν την τελειότητα και το να ταραχθή κάπως η καρδία των εναντίον του αδικούντος ή του υβρίζοντος, δεν φαίνεται να είναι χωρίς ευθύνην.
• Υπόθεσις ΛΖ΄- Ο αδελφός πρέπει να είναι μακρόθυμος προς εκείνους που τον στεναχωρούν και να μη εκδικήται εκείνους που τον αδικούν.
• Υπόθεσις ΛΗ΄- Ο Χριστιανός πρέπει όχι μόνον τους αδικούντας να μη τιμωρή, αλλά με μακαροθυμίαν  να υπομένη την αδικίαν και να τους μεταβάλλη, με την ανεξικακία του.
• Υπόθεσις ΛΘ΄- Ότι δι΄ εκείνους, οι οποίοι υπομένουν ευχαρίστως την αδικίαν και δεν ζητούν εκδίκησιν δια τους εαυτούς των, γίνεται ο Θεός εκδικητής και πολλάς φοράς τους ανταμείβει περισσότερον από όσον ηδικήθησαν .
• Υπόθεσις Μ΄- Ότι και τους εχθρούς πρέπει να αγαπώμεν, διότι μας ωφελούν πάρα πολύ, και να τους ευεργετώμεν και να ευχώμεθα διά την σωτηρίαν των.
• Υπόθεσις ΜΑ΄- Ότι δεν πρέπει να μισώμεν κανένα άνθρωπον.
• Υπόθεσις ΜΒ΄- Ότι η μνησικακία είναι ολέθριον πράγμα, και όχι μόνον καταστρέφει οποιανδήποτε πνευματικήν εργασίαν, αλλά αποκλείει και την συμπάθειαν του Θεού και πως πρέπει να την αντιμετωπίζωμεν.
• Υπόθεσις ΜΓ΄- Ότι δεν πρέπει να καταρώμεθα κανένα.
• Υπόθεσις ΜΔ΄- Ότι όχι μόνον δεν πρέπει να υβρίζωμεν κανένα, αλλά και εκείνους ακόμη οι οποίοι μας υβρίζουν να ευλογώμεν και έτσι να καταπραύνωμεν τον θυμόν των.
• Υπόθεσις ΜΕ΄- Ότι δεν πρέπει να ψευδώμεθα, αλλά να λέγωμεν την αλήθειαν.
• Υπόθεσις Μς΄- Ότι το αμάρτημα της συκοφαντίας είναι μεγάλο και ότι εις το τέλος αποβαίνει εις δόξαν των συκοφαντουμένων, αν υπομένουν αγόγγυστα τους συκοφάντας. Και ότι πολλάκις η τιμωρία των συκοφαντών επέρχεται και εις την παρούσαν ζωήν.
• Υπόθεσις ΜΖ΄- Περί λόγου και σιωπής, πως και πότε πρέπει να τα χρησιμοποιώμεν, και ότι η αργολογία είναι αμάρτημα.
• Υπόθεσις ΜΗ΄- Ότι και το απλώς να ορκίζεται κανείς είναι αμαρτία, η δε παράβασις του όρκου έχει οπωσδήποτε ως συνέπειαν την κόλασιν. Τον όρκον, ο οποίος γίνεται από προπέτειαν διά να παραβώμεν κάποιαν εντολήν του Θεού, πρέπει να τον ανακαλούμεν και να μετανοώμεν δι΄ αυτόν.
• Υπόθεσις ΜΘ΄- Όχι μόνον δεν πρέπει να καταλαλώμεν εναντίον κανενός, αλλ΄ ούτε και τον φιλοκατήγορον να ανεχώμεθα, ούτε και να ψιθυρίζωμεν ή να γογγύζωμεν.
• Υπόθεσις Ν΄- Πως πρέπει οι αδελφοί, που μένουν μαζί, να διορθώνουν ο ένας τον άλλον, όταν περιπίπτουν εις διάφορα σφάλματα. Πότε δε και διά ποία σφάλματα πρέπει μεν να σιωπούν, πότε δε και εις ποία πρέπει να ομιλούν και να μη τα αποκρύπτουν.
• Πίναξ Περιεχομένων

____________________________________________________________________________________

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε η να αποθηκεύσετε το βιβλίο στο scribd :

Α. Ευεργετινός – Τόμος Δεύτερος (Υπόθεσις Α΄- Κς΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.

Τόμος Δεύτερος (Υπόθεσις Α΄- Κς΄) by norfid_ on Scribd

Β. Ευεργετινός – Τόμος Δεύτερος (Υπόθεσις ΚΖ΄- Ν΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.

Τόμος Δεύτερος (Υπόθεσις ΚΖ΄- Ν΄) by norfid_ on Scribd

Ευεργετινός – Τόμος Τρίτος

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) το βιβλίο (σε μορφή .pdf) εδώ :

Ευεργετινός – Τόμος Τρίτος

( * Το .pdf έχει μέγεθος 247 ΜΒ, να είστε υπομονετικοί, χρειάζεται κάποια λεπτά για να ανοίξει ή να αποθηκευθεί).

Ευεργετινός, ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των Θεοφόρων και Αγίων Πατέρων. (Από πάσης Γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα, οικείως τε και προσφόρως εκτεθείσα παρά Παύλου του Οσιωτάτου μοναχού, και κτήτορος Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευεργέτιδας, και Ευεργετινού επικαλουμένου. Ήτις ληφθείσα, εκ της Βιβλιοθήκης της εν Αγιωνύμω Όρει Ιεράς, Βασιλικής τε, και Πατριαρχικής Μονής του Κουτλουμούση επονομαζομένης. Νυν πρώτον τύποις εξεδόθη, Ενετίησι 1783. Εκδιδομένη το πρώτον μετά πλήρους ερμηνείας εις την απλήν Ελληνικήν των εμπεριεχομένων κειμένων. Εικονογραφημένη κατά την παράδοσιν. Πεπλουτισμένη δια πλείστων υπομνημάτων. Εκδίδεται αναλώμασι και επιμέλεια υπό του Επισκόπου Οινόης Ματθαίου Λαγγή, Έκδοσις Έκτη, Αθήναι 1985).

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

• Εξώφυλλο.
• Υπόθεσις Α΄- Δεν πρέπει από υπόνοιας να κατακρίνη κανείς, ούτε ακόμη και να δίδη εμπιστοσύνην εις τας υπόνοιας.
• Υπόθεσις Β΄- Δεν πρέπει κανείς ούτε τον αποδεδειγμένως αμαρτάνοντα να κατακρίνη και να εξευτελίζη, αλλά να προσέχη τον εαυτόν του, και να μη ασχολήται φιλοπεριέργως με ξένας υποθέσεις. Διότι ασφαλώς εκείνος, ο οποίος προσέχει τα ιδικά του σφάλματα, δεν δύναται να κατακρίνη τον πλησίον.
• Υπόθεσις Γ΄-  Δεν πρέπει κανείς να σκανδαλίζη με πράξεις, εκτελουμένας χωρίς εντολήν. Και τι ημπορεί να κάμη το σκάνδαλον. Δεν πρέπει κανείς να σκανδαλίζεται. Να θεραπεύη δε τους σκανδαλιζομένους.
• Υπόθεσις Δ΄- Πρέπει ο Χριστιανός να αιχμαλωτίζη κάθε του σκέψιν εις τον Χριστον. Διότι οι πνευματικοί, και μερικοί απο τούς κοσμικούς, και απο αισχράς ακόμα παραστάσεις εξάγουν αγαθάς και υψηλάς έννοιας.
• Υπόθεσις Ε΄- Περί δόλου και πονηρίας, απλότητος και ακακίας. Από που γεννώνται, και ποια η εξ αυτών βλάβη και ωφέλεια. Και περι φθόνου.
• Υπόθεσις ς΄- Περί εκείνων, που ειρωνεύονται και περιφρονούν τους απονήρευτους και αυτοταπεινουμένους ανθρωπους. Πόσον ούτοι αμαρτάνουν.
• Υπόθεσις Ζ΄- Πρέπει ο πιστός ότι κάνει να το κάνη από αγαθήν συνείδησιν και όχι από πονηράν, διότι ο Θεός κρίνει τας πράξεις ενός εκάστου όχι κατά το φαινόμενον αυτών, αλλά κατά την προαίρεσιν και τον σκοπόν του πράττοντος.
• Υπόθεσις Η΄- Μέγα αγαθόν έχει δωρηθή εις ημάς υπό του Θεού η συνείδησις. Πάρα πολύ δε βοηθεί εκείνον που υπακούει εις αυτήν.
• Υπόθεσις Θ΄- Πρέπει πάντοτε να προσέχωμεν και να περιφρουρώμεν τους εαυτούς μας από όλα τα σημεία, επειδή ο εχθρός από παντού και δι΄ όλων των μέσων προσβάλλει .
• Υπόθεσις Ι΄- Πρέπει να εξετάζωμεν μετά προσοχής τους εαυτούς μας, ώστε να διορθώνωμεν τα σφάλματα και να πολλαπλασιάζωμεν τα καλά.
• Υπόθεσις ΙΑ΄- Διά τον πιστόν είναι επικίνδυνος η παράβασις και μιας έστω εντολής, επειδή έλαβεν από τον Θεόν την δύναμιν να τας εκτελεί όλας. Επίσης και η μικρά κακία βλάπτει πάρα πολύ.
• Υπόθεσις ΙΒ΄- Εκείνοι, οι Μοναχοί και ευλαβείς λαικοί, που έλαβον παρά Θεού την θείαν γνώσιν τιμωρούνται με μεγάλας τιμωρίας και διά τα παραμικρά πταίσματα.
• Υπόθεσις ΙΓ΄- Πρέπει να αντιστεκώμεθα με γενναιότητα εναντίον της ακηδίας, να αντιμετωπίζωμεν την εκ του δαίμονος λύπην, και να έχωμεν υπομονήν.
• Υπόθεσις ΙΔ΄- Πρέπει ο αγωνιστής, και όταν ακόμη είναι άρρωστος, να μη ποθή καθόλου τας ηδονάς και να καταργή την άσκησιν ή να στηρίζη την ελπίδα της θεραπείας του εις ιατρείας, αλλά μόνον εις τον Θεόν, ο οποίος παραχωρεί και τας ασθένειας.
• Υπόθεσις ΙΕ΄- Πως και πότε πρέπει να επιζητούμεν ιατρείας και ποίας ιατρείας. Δεν πρέπει ο Μοναχός χάριν σωματικής ιατρείας να φεύγη από το Μοναστήρι, αλλά και άρρωστος να μένη εις αυτό αρκούμενος εις τας θεραπείας των αδελφών.
• Υπόθεσις Ις΄- Δεν πρέπει ο Μοναχός, χωρίς σοβαράν ανάγκην, να λούεται ή να γυμνώνεται τελείως.
• Υπόθεσις ΙΖ΄- Δεν υπάρχει τίποτε ακαθόριστον από τον Θεόν. Όλα όσα γίνονται, και αυτοί ακόμη οι αιφνίδιοι θάνατοι, έχουν προκαθορισθή υπό της προνοίας του Θεού.
• Υπόθεσις ΙΗ΄- Περί της υπομονής, που πρέπει να επιδεικνύωμεν εις τας ασθένειας. Εις μερικούς εναρέτους επιτρέπονται και οικονομικαί τιμωρίαι από τον Θεόν, διά την ολοκληρωτική των κάθαρσιν.
• Υπόθεσις ΙΘ΄- Ο Θεός επιτρέπει, ώστε και οι δίκαιοι, πολλάς φοράς, να αποθνήσκουν με βίαιον θάνατον.
• Υπόθεσις Κ΄- Δεν πρεπει να παραξενευώμεθα, όταν συμβή κανέν περιστατικόν εις δικαίους ανθρώπους.
• Υπόθεσις ΚΑ΄- Πρέπει ο πιστός και όταν ακόμη κάποτε στερηθή, προς το συμφέρον του, των αναγκαίων, να μη λιποψυχήση αμέσως, αλλά να ευχαριστή τον Κύριον και να υπομένη, και να ελπίζη, χωρίς δισταγμόν, ότι ο καλός Θεός θα προνοήση και δι΄ αυτόν. Είναι αισχρόν διά τον Ασκητήν, που είναι υπηρέτης του Θεού, να συναναστρέφεται με κοσμικούς και να ζητή παρ΄ αυτών τα προς συντήρησιν, έστω και αν υποφέρη.
• Υπόθεσις ΚΒ΄- Ποία ελπίς εις τον Χριστόν είναι παράλογος.
• Υπόθεσις ΚΓ΄- Δεν πρέπει ο άνθρωπος να παραβαίνη και την παραμικρότέραν εντολήν διά σωματικήν ανάγκην, όσον σοβαρά και να είναι, ή διά φόβον ανθρώπινον.
• Υπόθεσις ΚΔ΄- Πρέπει ο πιστός, και αν ακόμη περιπέση εις θορύβους, να μη μεταβληθή υπό των εξωτερικών συνθηκών, αλλά παντότε προς τον Θεόν να αποβλέπη και να κάμη εκείνο που αρέσει εις Αυτόν.
• Υπόθεσις ΚΕ΄- Αυτός, που θέλει να ευαρεστή εις τον Θεόν, ουδόλως πρέπει να λαμβάνη υπ΄ όψιν του τους εξευτελισμούς ή τας τιμάς των ανθρώπων.
• Υπόθεσις Κς΄- Πρέπει την αρετήν να την ασκή ο άνθρωπος κρυφά, χωρίς επιδείξεις η καυχησιολογίας. Τι είναι κενοδοξία και τι ανθρωπαρέσκεια. Από που γεννάται η κενοδοξία, ποία κακά επιφέρει και πως πολεμείται.
• Υπόθεσις ΚΖ΄- Δεν πρέπει να επιδιώκωμεν τας φιλίας των κατά κόσμον επιφανών.
• Υπόθεσις ΚΗ΄- Δεν πρέπει να κάμνωμεν τίποτε περισσότερον από τους άλλους αδελφούς της Μονής, εξ΄ αισθήματος αυταρέσκειας.
• Υπόθεσις ΚΘ΄- Και μόνον η υπερηφάνεια είναι ικανή να καταστρέψη τον Χριστιανόν. Εκείνοι που φουσκώνουν από υπερηφάνειαν διά, δήθεν, κατορθώματα, εγκαταλέιπονται από την Θείαν Χάριν και πίπτουν θανασίμως.
• Υπόθεσις Λ΄- Από που γεννάται η βλασφημία και πως θεραπεύεται.
• Υπόθεσις ΛΑ΄- Μεταξύ των αρέτων μεγαλυτέρα είναι η διακρίσις. Ο πιστός πρέπει να ενεργή, όσα πράττει, με διακρίσιν. Διότι όσα γίνονται ασκόπως και χωρίς διάκρισιν, και εάν ακόμη είναι καλά, δεν ωφελούν, κάποτε δε και βλάπτουν.
• Υπόθεσις ΛΒ΄- Χωρίς την βοήθειαν του Θεού δεν δύναται ο αγωνιζόμενος ούτε από την κακίαν να απαλλαγή, ούτε την αρετήν να πραγματοποιήση. Η υιοθεσία δεν είναι αποτέλεσμα των έργων μας αλλά της Θείας Χάριτος.
• Υπόθεσις ΛΓ΄- Ποία είναι η αιτία των πειρασμών, ποία η εξ αυτών ωφέλεια και ποία η μεταξύ των διαφορά.
• Υπόθεσις ΛΔ΄- Πως πρέπει να αντιμετωπίζωμεν τους πειρασμούς. Δεν πρέπει να εκτιθέμεθα εις τους πειρασμούς. Εις ποίας περιπτώσεις πρέπει να αποφεύγωμεν τον πειρασμόν και εις ποίας να τον υφιστάμεθα.
• Υπόθεσις ΛΕ΄- Δεν πρέπει να επιδιώκη ο δυνάμενος θαυματουργίας. Προτιμότερον είναι να παραιτέιται αυτού εκ ταπεινώσεως. Ωσαύτως δεν πρέπει να επιζητώμεν και να επιθυμώμεν διάφορα άλλα χαρίσματα. Αλλά και εάν αξιωθώμεν τοιούτων χαρισμάτων, να μη μεγαλοφρονώμεν, αλλά να περιφρουρούμεθα διά της ταπεινώσεως. Εκείνοι που ζουν όπως θέλει ο Θεός δεν είναι κατώτεροι όσων θαυματουργούν. Εκτός από την θαυματουργίαν, υπάρχουν άλλα μεγαλύτερα χαρίσματα, από τα οποία γνωρίζονται οι πνευματικοί άνθρωποι.
• Υπόθεσις Λς΄- Η μεγαλυτέρα από όλας τας αρετάς είναι η αγάπη. Αυτός που αγαπά τον πλησίον του, όπως θέλει ο Θεός, προτιμά και επιδιώκει, περισσότερον και από τα προσωπικά του συμφέροντα, την ωφέλειαν ή την ανάπαυσιν του πλησίον.
• Υπόθεσις ΛΖ΄- Διά τον πλησίον πρέπει και την ζωήν μας ακόμη να θυσιάζωμεν.
• Υπόθεσις ΛΗ΄- Αυτός που αισθάνεται την εν Κυρίω αγάπην και ταπείνωσιν, προσέχει να μη λυπήση τον πλησίον, αλλά με κάθε τρόπον τον εξυπηρετεί, και αισθάνεται ως ιδικάς του τας ανάγκας του και τα προβλήματά του .
• Υπόθεσις ΛΘ΄- Εκείνος που αγαπά τον πλησίον του, κατά το θέλημα του Θεού, τον ευεργετεί ακόμη και χωρίς εκείνος να γνωρίζη τον ευεργέτη του.
• Υπόθεσις Μ΄- Πρέπει ο πιστός και όταν πωλή και όταν αγοράζη, ή ότι σχετικόν άλλον κάμνη, να έχη προ των οφθαλμών του τον Θεόν και να μη καταδέχεται την ζημίαν του πλησίον, έστω και αν εκείνος λέγη, ότι δεν ζημιώνεται. Επίσης πρέπει οι νέοι να είναι σεμνοί και να μη αποκτούν εύκολα θάρρος. Εις τα κοινόβια δεν πρέπει να συνιστώνται ιδιαίτεραι ομάδες διότι είναι καταστρεπτικαί.
• Υπόθεσις ΜΑ΄- Τι πρέπει να κάμνωμεν προς τους επισκεπτομένους, και πως να υποδεχώμεθα και να ομιλώμεν προς αυτούς.
• Υπόθεσις ΜΒ΄- Κατά τας επισκέψεις εναρέτων αδελφών, πολλοί των Πατέρων, χάριν της αναπαύσεως των επισκεπτών των, εχαλάρωναν ελαφρώς την άσκησίν των, χωρίς να βλάπτωνται εξ αυτού, επειδή ήσαν απαθείς. Μερικοί πάλιν απ΄ αυτούς, διά την ολίγην αυτήν άνεσιν, μετά εβασάνιζον τον εαυτόν των. Εκείνος όστις κατά τας επισκέψεις και τας παρηγόρους συναναστροφάς διατηρεί την άσκησίν του, ή την χαλαρώνει κάπως, είναι αξιέπαινος από αυτούς που κρίνουν ορθώς. Δεν πρέπει να δίδωμεν εμπιστοσύνην εις εκείνους που πιέζουν περισσότερον του δέοντος εις παρήγορον επίσκεψιν.
• Υπόθεσις ΜΓ΄- Δεν πρέπει οι επισκεπτόμενοι κοινόβιον, έστω και εάν είναι Μοναχοί, να επικοινωνούν ελεύθερα και να συναναστρέφωνται τους αδελφούς. Πως πρέπει οι αδελφοί του Κοινοβίου να συμπεριφέρωνται προς τους επισκέπτας.
• Υπόθεσις ΜΔ΄- Δεν πρέπει να συντρώγωμεν με αδιαφόρους ανθρώπους. Αυτούς, που ερωτούν και δεν εφαρμόζουν τας συμβουλάς, πρέπει να τους αποφεύγωμεν μετά από την πρώτην ή δευτέραν συνάντησιν.
• Υπόθεσις ΜΕ΄- Και οι επισκέπται πρέπει να γνωρίζουν την συμπεριφοράν των εις ξένον μέρος και πως πρέπει να περιπατούν και να συνοδεύουν τους αδελφούς.
• Υπόθεσις Μς΄- Πρέπει αυτούς που μας επισκέπτονται, διά να μας ζητήσουν ελεημοσύνην, να μην τους αποδιώκωμεν με κενάς χείρας, αλλά να τους δεχόμεθα με αγάπην ως απεσταλμένους του Θεού, και να τους δίδωμεν από ότι έχομεν, έστω και εάν είναι απαιτητικοί. Να είμεθα ανεξίκακοι και να μη οργιζώμεθα, μιμούμενοι τον Θεόν. Ο Θεός αμείβει πολλάς φοράς τους ελεήμονας με πολύ μεγάλας αμοιβάς. Και πως πρέπει και υπό ποίων να γίνεται η ελεημοσύνη εις τα Κοινόβια.
• Υπόθεσις ΜΖ΄- Δεν πρέπει ο Μοναχός, με την πρόφασιν της ελεημοσύνης, να έχη χρήματα, αλλ΄ ούτε και να λαμβάνη προσφερόμενα διά τον σκοπόν αυτόν. Ποία ελεημοσύνη ταιριάζει εις τον Μοναχόν.
• Υπόθεσις ΜΗ΄- Πολλάκις μερικοί πτωχοί που ελεούν, κατά δύναμιν, όταν αποκτήσουν χρήματα, νικώνται από την φιλαργυρίαν και ούτω και αυτήν την ολίγην ελεημοσύνην την οποίαν προσέφερον πρότερον την εσταμάτησαν.
• Υπόθεσις ΜΘ΄- Ο Μοναχός δεν πρέπει να λαμβάνη αδιακρίτως από οιονδήποτε άνθρωπον, ούτε περισσότερα από όσα έχει ανάγκην. Αυτός που δέχεται την ελεημοσύνην ή δωρεάν οφείλει να κοπιάζη χάριν αυτών, που δίδουν (ευχόμενος και νηστεύων).
• Υπόθεσις Ν΄- Πρέπει να απέχωμεν από όσα δεν μας ενδιαφέρουν πνευματικώς και είναι δι΄ ημάς ξένα, ως επικίνδυνα και καταστρεπτικά.
• Πίναξ Περιεχομένων

____________________________________________________________________________________

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε η να αποθηκεύσετε το βιβλίο στο scribd :

Α. Ευεργετινός – Τόμος Τρίτος (Υπόθεσις Α΄- ΚΗ΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.

Τόμος Τρίτος (Υπόθεσις Α - ΚΗ΄) by norfid_ on Scribd

Β. Ευεργετινός – Τόμος Τρίτος (Υπόθεσις ΚΘ΄- Ν΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.

Τόμος Τρίτος (Υπόθεσις ΚΘ΄ - Ν΄) by norfid_ on Scribd

Ευεργετινός – Τόμος Τέταρτος

Μπορείτε να διαβάσετε ή να αποθηκεύσετε (download) το βιβλίο (σε μορφή .pdf) εδώ :

Ευεργετινός – Τόμος Τέταρτος

( * Το .pdf έχει μέγεθος 239 ΜΒ, να είστε υπομονετικοί, χρειάζεται κάποια λεπτά για να ανοίξει ή να αποθηκευθεί).

Ευεργετινός, ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των Θεοφόρων και Αγίων Πατέρων. (Από πάσης Γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα, οικείως τε και προσφόρως εκτεθείσα παρά Παύλου του Οσιωτάτου μοναχού, και κτήτορος Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευεργέτιδας, και Ευεργετινού επικαλουμένου. Ήτις ληφθείσα, εκ της Βιβλιοθήκης της εν Αγιωνύμω Όρει Ιεράς, Βασιλικής τε, και Πατριαρχικής Μονής του Κουτλουμούση επονομαζομένης. Νυν πρώτον τύποις εξεδόθη, Ενετίησι 1783. Εκδιδομένη το πρώτον μετά πλήρους ερμηνείας εις την απλήν Ελληνικήν των εμπεριεχομένων κειμένων. Εικονογραφημένη κατά την παράδοσιν. Πεπλουτισμένη δια πλείστων υπομνημάτων. Εκδίδεται αναλώμασι και επιμέλεια υπό του Επισκόπου Οινόης Ματθαίου Λαγγή, Έκδοσις Έκτη, Αθήναι 1985).

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

• Εξώφυλλο.
• Υπόθεσις Α΄- Ότι ο Μοναχός έχει υποσχεθή την ακτημοσύνην. Ποίον είναι το γνώρισμα του μη θέλοντος να έχη υλικά αγαθά, και πως κατώρθωσαν την ακτημοσύνην οι Πατέρες.
  • Α΄. Του Αγίου Παλλαδίου.
  • Β΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
  • Γ΄. Εν τω βίω του Οσίου Μαρκιανού.
  • Δ΄. Εν τω βίω του Αγίου Αντωνίου.
  • Ε΄. Εν τω βίω του Αγίου Εφραίμ.
  • ς΄. Εν τω βίω της Αγίας Συγκλητικής.
  • Ζ΄. Εν τω βίω του Οσίου Ιλαρίωνος.
  • Η΄. Εν τω βίω της Αγίας Μελάνης.
  • Θ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Ι΄. Αντιόχου του Παντέκτου.
  • ΙΑ΄. Του Αββά Ησαίου.
  • ΙΒ΄. Του Αββά Μάρκου.
  • ΙΓ΄. Του Αββά Ισαάκ.
  • ΙΔ΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • ΙΕ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Ις΄. Του Αββά Νείλου.
  • ΙΖ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • ΙΗ΄. Του Αγίου Εφραίμ.
• Υπόθεσις Β΄- Η σωματική ελεημοσύνη είναι αναγκαία διά τους κοσμικούς, επειδή ούτοι δεν είναι ακτήμονες, και επειδή απείρους ευεργεσίας απολαμβάνουν εξ αυτής. Αυτήν την ελεημοσύνην πρέπει και οι απλοί κοσμικοί να ασκούν με όλας τας δυνάμεις, προσφέροντες τα εκλεκτότερα εξ όσων έχουν.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Ισαάκ.
  • Γ΄. Του Αγίου Μαξίμου.
• Υπόθεσις Γ΄- Το πάθος της φιλαργυρίας είναι το καταστρεπτικώτερον από όλα τα άλλα πάθη.
  • Α΄. Αντιόχου του Παντέκτου.
  • Β΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις Δ΄- Από που αναπτύσσεται η προς Θεόν αγάπη, πως εκφράζεται και ποία τα έργα της.
  • Α΄. Του Αγίου Μάρκου.
  • Β΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • Γ΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • Δ΄. Του Αββά Ισαάκ.
  • Ε΄. Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις Ε΄- Μέγιστον κατόρθωμα μεταξύ των αρετών είναι η ησυχία, όταν ο ησυχάζων έχει πλήρη επίγνωσιν της σημασίας της. Έχει δε αύτη ανάγκην μεγάλων ψυχών διά να κατορθωθή. Ποιά είναι η μετ΄επιγνώσεως ησυχία και πως κατορθώνεται αύτη.
  • Α΄. Εν τω  βίω του Αγίου Αρσενίου.
  • Β΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Γ΄. Αντιόχου του Παντέκτου.
  • Δ΄. Του Αββά Ησαίου.
  • Ε΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • ς΄. Του Αγίου Ισαάκ.
• Υπόθεσις ς΄- Με ποίον τρόπον και από που αντλών δύναμιν νικά κανείς τους λογισμούς του και μέχρι ποίου σημείου δεν είμεθα υπεύθυνοι δια τους λογισμούς, οι οποίοι μας έρχονται.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Γ΄. Του Αγίου Ησαίου.
  • Δ΄. Του Αββά Μάρκου.
  • Ε΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • ς΄. Του Αγίου Κασσιανού.
  • Ζ΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • Η΄. Του Αγίου Βαρσανουφίου.
  • Θ΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Ι΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις Ζ΄- Διά τον πιστόν είναι θάνατος η άσκοπος περιπλάνησις του νου και η λήθη. Όπως, αντιθέτως, η συνεχής ενθύμησις του Θεού και η διαρκής παρουσία του Θεού εν τη διανοία και καρδία είναι δι΄αυτόν ζωή και απαλλαγή από κάθε κακία.
  • Α΄. Παλλαδίου.
  • Β΄. Εν τω βίω του Οσίου Εφραίμ.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Δ΄. Του Αγίου Μάρκου.
  • Ε΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις Η΄- Πρέπει να προσευχώμεθα αδιαλείπτως. Τι είναι η αδιάλειπτος προσευχή και πως κατορθώνεται.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Αντιόχου του Παντέκτου.
  • Γ΄. Του Αββά Ησαίου.
  • Δ΄. Του Αββά Μάρκου.
  • Ε΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • ς΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Ζ΄. Του Αγίου Ησαίου.
  • Η΄. Του Αγίου Μάρκου.
  • Θ΄. Του Αγίου Ισαάκ.
  • Ι΄. Του Αγίου Μαξίμου.
• Υπόθεσις Θ΄- Εκείνος, ο οποίος περιφρουρείται πάντοτε από την προσευχήν, δεν κυριεύεται από τους νοητούς εχθρούς, δι΄αυτό πρέπει διαρκώς να φροντίζωμεν δια την προσευχήν.
  • Α΄. Εν τω βίω του Αγίου Παχωμίου.
  • Β΄. Εν τω βίω του Αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Δ΄. Του Αγίου Ησαίου.
  • Ε΄. Του Αγίου Μάρκου.
  • ς΄. Του Αγίου Εφραίμ.
• Υπόθεσις Ι΄- Ποία είναι η δύναμις της προσευχής. Διά της προσευχής δίδεται εις τον άνθρωπον υπό του Θεού παν αγαθόν. Διά της προσευχής ενούται ο άνθρωπος μετά του Θεού.
  • Α΄. Εν τω βίω του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος.
  • Β΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Γ΄. Αντιόχου του Παντέκτου.
  • Δ΄. Του Αββά Μάρκου.
• Υπόθεσις ΙΑ΄- Ότι πρέπει ο ζητών τι παρά του Θεού να μην ζητή εκείνο το οποίον αρέσκει εις αυτόν, αλλ΄ότι είναι συμφέρον εις αυτόν, κατά την κρίσιν του Θεού.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Ησαίου.
  • Γ΄. Του Αγίου Βαρσανουφίου.
• Υπόθεσις ΙΒ΄- Αυτός που ζητεί από τον Θεόν τα συμφέροντα εις την ψυχήν του, πρέπει ευχαρίστως να δέχεται και τα υπό της Θείας Προνοίας παραχωρούμενα, έστω και αν είναι αντίθετα προς την επιθυμίαν και το θέλημα του αιτούντος.
  • Α΄. Εν τω βίω του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος.
  • Β΄. Εν τω βιώ του Αγίου Ουάρου.
• Υπόθεσις ΙΓ΄- Πρέπει η προσευχή να ενισχύεται από την εκτέλεσιν καλών έργων. Ποία πράγματα καθιστούν την προσευχήν απρόσδεκτον από τον Θεόν.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Βαρσανουφίου.
• Υπόθεσις ΙΔ΄- Η προσευχή μας δεν γίνεται δεκτή όταν έχωμεν έχθραν εναντίον άλλου, ή όταν άλλοι έχουν έχθραν εναντίον μας και δεν φροντίζωμεν να συμφιλιωθώμεν.
  • Α΄. Εν τω βίω του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος.
  • Β΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Γ΄. Αντιόχου του Παντέκτου.
  • Δ΄. Του Αββά Ησαίου.
• Υπόθεσις ΙΕ΄- Διά τον πιστόν είναι αναγκαία η ανάγνωσις των Γραφών και μεγάλη η εξ αυτής ωφέλεια.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Γ΄. Του Αββά Μάρκου.
  • Δ΄. Του Αγίου Ισαάκ.
• Υπόθεσις Ις΄- Αυτά που διαβάζομεν πρέπει και να τα εκτελώμεν, διότι η σωτηρία επιτυγχάνεται με έργα και όχι με λόγους. Διά τούτο η απλή γνώσις δεν ωφελεί. Ο πνευματικός άνθρωπος δεν πρέπει να περιορίζεται εις το γράμμα του κειμένου, αλλά να αναζητή την υψηλοτέραν έννοιαν, το πνεύμα αυτού.
  • Α΄. Του Αββά Ησαίου.
  • Β΄. Του Αββά Μάρκου.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Δ΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • Ε΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • ς΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Ζ΄. Του Αγίου Ισαάκ.
• Υπόθεσις ΙΖ΄- Δεν πρέπει κινούμενοι απο υπερηφάνειαν να πολυπραγμονώμεν περί τα υψηλά νοήματα της Γραφής και περί τα δογματικά και υπέρτερα της λογικής ή να προσπαθώμεν να εννοήσωμεν τα κρίματα του Θεού.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αββά Ησαίου.
• Υπόθεσις ΙΗ΄- Ο πιστός πρέπει να απέχη τελείως από την ψευδώνυμον γνώσιν και να μη συναναστρέφεται με αιρετικούς. Ποιά είναι η πραγματική κατά Θεόν σοφία. Μερικούς ανθρώπους τους ωφελεί να ζούν εν απλότητι μακράν των συζητήσεων αυτών.
  • Α΄. Του Αββά Ησαίου.
  • Β΄. Του Αββά Μάρκου.
  • Γ΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • Δ΄. Του Αββά Ισαάκ.
  • Ε΄. Του Αγίου Εφραίμ.
• Υπόθεσις ΙΘ΄- Τίποτε δεν ημπορούν να κάμουν οι δαίμονες εναντίον των πιστών. Δι΄αυτό πρέπει να τους καταφρονώμεν, να μη δειλιάζωμεν εξ αιτίας των, και να μη τους δίδωμεν καμμίαν σημασίαν, ότι και άν κάμουν. Πως πρέπει να διακρίνη ο άνθρωπος μιάν οπτασίαν, εάν δηλαδή προέρχεται από τους δαίμονας ή από τους Αγγέλους, διότι πολλάς φοράς οι δαίμονες δυκνείουν και φαντασίας διά να πλανήσουν τους απλούστερους και παρηγορούν την ψυχήν. Ποιά είναι η θεία και ποία η σατανική οπτασία.
  • Α΄. Εν τω βίω του Αγίου Αντωνίου.
  • Β΄. Εν τω βίω του Αγίου Παχωμίου.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Δ΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • Ε΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις Κ΄- Κατά πολλούς τρόπους παρουσιάζονται τα όνειρα, διά τούτο ασφαλέστερον είναι να μη δίδωμεν πίστιν εις αυτά, και ότι ουδέν από τα μέλλοντα γνωρίζουν οι δαίμονες, έστω και αν προσποιούνται ότι γνωρίζουν μερικά και τα προλέγουν δήθεν από ιδικήν των γνώσιν.
  • Α΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
  • Β΄. Εν τω βίου του Μεγάλου Αντωνίου.
  • Γ΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • Δ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Ε΄. Του Αγίου Εφραίμ.
• Υπόθεσις ΚΑ΄- Οι δαίμονες καθόλου δεν γνωρίζουν τι έχει εις την καρδίαν του ο άνθρωπος, ούτε από ποία πάθη νικώμεθα. Τας διαθέσεις και τας αδυναμίας ημών πληροφορούνται μόνον από όσα λέγομεν ή πράττομεν.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αββά Κασσιανού.
• Υπόθεσις ΚΒ΄- Ποίον είναι το μέτρον της απαθείας, ποίαι αι ιδιότητές της και πως αποκτώνται από τον άνθρωπον.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αββά Ησαίου.
  • Γ΄. Του Αββά Μάρκου.
  • Δ΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • Ε΄. Του Αββά Ισαάκ.
  • ς΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • Ζ΄. Του Αββά Ισαάκ.
• Υπόθεσις ΚΓ΄- Πότε και πως πρέπει να εγγίζη κανείς προς την θεολογίαν. Ποίος είναι ο λόγος της πνευματικής σοφίας και ποίος ο λόγος της γνώσεως. Ποιά η μεταξύ των διαφορά και πως ο νούς γίνεται άξιος αυτών.
  • Α΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • Β΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • Γ΄. Αββά Ισαάκ.
• Υπόθεσις ΚΔ΄- Πως και από που ο νούς γίνεται μέτοχος της Χάριτος του Θεού και φέρεται εις το ύψος της θεωρίας και πως διατηρείται εις την κατάστασιν αυτήν της Χάριτος;
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αββά Ησαίου
  • Γ΄. του Αββά Μάρκου.
  • Δ΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • Ε΄. Του Αββά Ισαάκ.
  • ς΄. Του Αγίου Μαξίμου.
• Υπόθεσις ΚΕ΄- Κατά πόσους τρόπους επέρχεται η θεία παραχώρησις και εγκατάλειψις, και τι πρέπει να  κάμνωμεν εις τας περιπτώσεις αυτάς, ώστε να επανέρχεται εις ημάς η θεία Χάρις.
  • Α΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • Β΄. Του Αγίου Μαξίμου.
• Υπόθεσις Κς΄- Η θεωρία διεγείρει τον νούν και τον κάμνει να λησμονή όλα τα γήινα. Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος γίνεται διά τους τελείους το παν και τροφή, και ποτόν και ένδυμα. Δι΄αυτόν τον λόγον και μερικοί εκ των Αγίων, ενδυναμούμενοι υπό της Θείας Χάριτος, ή ουδόλως εχρησιμοποίουν τα υλικά αυτά εφόδια, ή κατ΄ελάχιστον τα εχρησιμοποίουν, κατανικώντες τους όρους της φύσεως.
  • Α΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις ΚΖ΄- Το αξίωμα της ιερωσύνης είναι μέγα, διά αυτό δεν πρέπει να προσπαθή ο πιστός να το κατακτήση. Απ΄εναντίας πρέπει, από ευλάβειαν, να παραιτείται τελείως ο καλούμενος εις αυτό, εάν μάλιστα σχηματίση την γνώμην, ότι η κλήσις του εις την ιερωσύνην δεν οφείλεται εις το θέλημα του Θεού, αλλ΄ εις ανθρωπίνην ενέργειαν. Ομοίως πρέπει να ενεργή ο πιστός, οσάκις καλείται εις οιανδήποτε άλλην εξουσίαν ή εις το έργον της διδασκαλίας.
  • Α΄. Παλλαδίου.
  • Β΄. Εν τω βίω του Αγίου Γρηγορίου του θαυματουργού.
  • Γ΄. Εν τω βίω του Αγίου Αμφιλοχίου.
  • Δ΄. Εν τω βίω του Αγίου Γρηγορίου Ακραγαντινών.
  • Ε΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις ΚΗ΄- Περί ιερωσύνης, ότι εκείνος που αναλαμβάνει αναξίως τα καθήκοντα του Ιερέως προετοιμάζει διά τον εαυτόν του αυστηροτάτην τιμωρίαν. Όπως αντιθέτως, και εκείνος που ιερατεύει μετά προσοχής και παραμένει άξιος του υπουργήματος, ωφελείται ψυχικώς πάρα πολύ.
  • Α΄. Παλλαδίου.
  • Β΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις ΚΘ΄- Η καθημερινή Λειτουργία προξενεί μεγίστην ωφέλειαν, δι΄αυτό και οι Πατέρες καθ΄εκάστην ιερούργουν. Κατά την Θείαν Λειτουργίαν ενώνονται τα ουράνια με τα επίγεια.
  • Α΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
  • Β΄. Εν τω βίω του Αγίου Ευθυμίου.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις Λ΄- Όχι μόνον εις τους ζώντας, αλλά και εις τους αποθανόντας μεγάλην βοήθειαν παρέχει η υπέρ αυτών τελουμένη προσφορά .
  • Α΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
  • Β΄. Εν τω βίω του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος.
• Υπόθεσις ΛΑ΄- Μετά θάνατον δεν υπάρχει συγχώρησις, εκτός των πάρα πολύ ελαφρών αμαρτημάτων, αλλά και τούτων μετά μεγίστης δυσκολίας. Αυτός, τον οποίον αι πράξεις του κατέστησαν άξιον της κολάσεως, είναι αδύνατον να εξέλθη ποτέ εξ αυτής.
  • Α΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
  • Β΄. Του Αγίου Διαδόχου.
  • Γ΄. Του Αγίου Μαξίμου.
• Υπόθεσις ΛΒ΄- Ποία η αιτία των αγιασμάτων (του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας), ποία η δύναμις και διά ποίον σκοπόν πρέπει να προσερχώμεθα εις αυτά.
  • Α΄. Εν τω βίω του Αγίου Αρσενίου.
  • Β΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις ΛΓ΄- Πως και πότε πρέπει να προσερχώμεθα εις την μετάληψιν των θείων Δώρων και πως πρέπει να είναι η συνείδησίς μας.
  • Α΄. Παλλαδίου.
  • Β΄. Του αυτού.
  • Γ΄. Εκ του Διαλόγου.
  • Δ΄. Εν τω βίω του Αγίου Ευθυμίου.
  • Ε΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • ς΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Ζ΄. Του Αββά Ησαίου.
  • Η΄. Του Αββά Βαρσανουφίου.
• Υπόθεσις ΛΔ΄- Η τακτική θεία Μετάληψις είναι πάρα πολύ ωφέλιμος. Εξ αντιθέτου δε, η μη συχνή Μετάληψις είναι βλαβερά καί επικίνδυνος.
  • Α΄. Παλλαδίου.
  • Β΄. Του αυτού.
  • Γ΄. Εξ επιστολής του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου προς Καισαρίαν Πατρικίαν.
  • Δ΄. Εν τω βίω του Αγίου Ευθυμίου.
  • Ε΄. Παλλαδίου.
  • ς΄. Του Αββά Κασσιανού του Ρωμαίου.
• Υπόθεσις ΛΕ΄- Αυτός που ευρίσκεται υπό επιτίμιον και δεν μεταλαμβάνει, κατά την Θείαν Λειτουργίαν πρέπει να εξέρχεται εκ του Ναού μαζί με τους κατηχουμένους.
  • Α΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
  • Β΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις Λς΄- Ο ενταφιασμός ενός Χριστιανού εις την Εκκλησίαν, ωφελεί μεν τους ευσεβείς, προκαλεί όμως κόλασιν είς τους καταδικασθέντας εις το αιώνιον πυρ.
  • Α΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
• Υπόθεσις ΛΖ΄- Και ο πολυτελής ενταφιασμός δεν είναι μικρή ζημία δια την ψυχήν. Δι΄αυτό και αυτοί που αγαπούν τον Θεόν, επιθυμούν πάρα πολύ τον άσημον και άδοξον ενταφιασμόν και τον προτιμούν.
  • Α΄. Εν τω βίω του Αγίου Εφραίμ.
  • Β΄. Εν τω βίω του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου.
  • Γ΄. Εν τω βίω του Αγίου Παχωμίου.
  • Δ΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις ΛΗ΄- Δεν είναι ίδιον του οιουδήποτε η διδασκαλία, αλλά μόνον εκείνου ο οποίος προεβλήθη υπό της Θείας Προνοίας ως ικανός εις τούτο και εφαρμόζει εκείνα, τα οποία διδάσκει και ενίκησε τα πάθη του. Εκείνος δε που δεν έχει τα προς διδασκαλίαν προσόντα, πρεέπει να προσέχη τον εαυτόν του, μη τυχόν, θέλων να οικοδομήση τους άλλους, παραμελήση και ζημιώση τον εαυτόν του. Υπάρχουν μερικοί, καίτοι σπάνιοι, οι οποίοι ωδηγήθησαν ευθύς εξ αρχής υπό του Αγίου Πνεύματος και όχι μόνον δεν έλαβον ανάγκην από ανθρωπίνην συμβουλήν και οδηγίαν, αλλά και ηδυνήθησαν ύστερον να γίνουν πνευματικοί οδηγοί άλλων. Το φαινόμενον αυτών των ανθρώπων πρέπει να τα θαυμάζωμεν, αλλά να μη επιδιώκωμεν να το μιμηθώμεν, αποβλέποντες εις την αδυναμίαν μας.
  • Α΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
  • Β΄. Εν τω βίω της Οσίας Συγκλητικής.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Δ΄. του Αββά Μάρκου.
  • Ε΄. Του Αββά Ισαάκ.
  • ς΄. Του Αγίου Βαρσανουφίου.
  • Ζ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Η΄. Του Αγίου Εφραίμ.
• Υπόθεσις ΛΘ΄- Εκείνος ο οποίος αποφασίζει κατα φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος, και άν δεν είναι Ιερεύς, εις ότι και να αποφασίση έχει σύμφωνον τον Θεόν Το να διδάσκουν άλλους είναι επιτετραμμένον εκ Θεού, όχι μόνον εις τους Ιερείς, αλλά και εις άλλους, τους καθαρούς κατά την ψυχήν. Και ποία είναι η μυστική Ιερωσύνη. Και πως πρέπει να μεταλαμβάνουν των αχράντων Μυστηρίων οι ζώντες εις τας ερήμους, όταν δεν παρίσταται Ιερεύς.
  • Α΄. Γρηγορίου του Διαλόγου.
  • Β΄. Του Αγίου Μαξίμου.
  • Γ΄. Εν τω βίω του Αγίου Λουκά του Νέου.
• Υπόθεσις Μ΄- Ο Αληθινός Ποιμήν πρέπει μετά προθυμίας να υφίσταται κάθε κίνδυνον διά τα πρόβατά του και να φροντίζη ολοψύχως δι΄αυτά.
  • Α΄. Εν τω βίω του Αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας.
  • Β΄. Εν τω βίω του Αγίου Αβραμίου.
  • Γ΄. Εν τω υπομνήματι τω εις τον Άγιον Ιωάννην Ιωάννην τον θεολόγον.
  • Δ΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Ε΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • ς΄. Του Αγίου Εφραίμ.
• Υπόθεσις ΜΑ΄- Εκείνοι που έλαβον εκ Θεού την Χάριν να διδάσκουν, όσον περισσότερον φροντίζουν να αυξάνουν τον κύκλον των διδάσκομένων, τόσον και περισσοτέραν Χάριν απολαμβάνουν. Διά τούτο πρέπει ούτοι να διδάσκουν ακούραστα. Εκείνοι δε που ακούουν με αδιαφορίαν την διδασκαλίαν, θα υποστούν ανυπόφορον τιμωρίαν. Ο Προεστώς πρέπει να παραμένη εις την Μονήν, και να έχη Δεύτερον, ο οποίος να τον βοηθή, εις την επιστασίαν των αδελφών.
  • Α΄. Εν τω βίω του Αγίου Παχωμίου.
  • Β΄. Εν τω βίω του Αγίου Εφραίμ.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
  • Δ΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Ε΄. Του Αββά Ησαίου.
  • ς΄. Του Αββά Μάρκου.
• Υπόθεσις ΜΒ΄- Δεν πρέπει κανείς να διδάσκη ή να ελέγχη εκείνους,οι οποίοι δεν υπάγονται εις την εξουσίαν του, έστω και εάν αμαρτάνωσιν, εκτός εάν ήθελε ζητηθή τούτο από αυτούς. Αλλ΄ούτε και να αναλαμβάνη την υπεράσπισιν των, όταν αδικούνται.
  • Α’. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αββά Ησαίου.
  • Γ΄. Του Αββά Μάρκου.
• Υπόθεσις ΜΓ΄- Δεν πρέπει να φερώμεθα με αυταρχικότητα εις τους υποτακτικούς, ούτε να επιβάλλωμεν εις αυτούς έργα, τα οποία δεν αρμόζει. Παν ότι επιβάλλεται με ταπεινοφροσύνην και καθαράν συνείδησιν, το φέρει εις αίσιον πέρας η Χάρις του Θεού.
  • Α’. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Γ΄. του Αββά Μάρκου.
• Υπόθεσις ΜΔ΄- Δεν πρέπει να απογοητεύωμεν αυτόν, που κάμνει κάποιο καλό, έστω και εάν είναι ατελής. Απ΄εναντίας πρέπει να ενισχύωμεν την προθυμίαν του, και σιγά – σιγά να τον ανυψώνωμεν προς την τελειότητα.
  • Α’. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις ΜΕ΄- Ο Ηγούμενος πρέπει δια των δυνατωτέρων να εκπαιδεύη και τους ασθενεστέρους εκ των αδελφών εις την υπακοήν, την υπομονήν και την λοιπήν άσκησιν. Όσον δε ημπορεί να είναι επιεικής προς τους αρχαρίους.
  • Α’. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Εφραίμ.
• Υπόθεσις Μς΄- Δεν πρέπει να ζητώμεν από όλους την ιδίαν άσκησιν, αλλά αναλόγως προς την προηγούμενην ζωήν των και την σωματικήν των αντοχήν.
  • Α’. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Εφραίμ.
• Υπόθεσις ΜΖ΄- Πρέπει να φροντίζωμεν ιδιαιτέρως διά τους αδυνάτους και να είμεθα συγκαταβατικώτεροι με αυτούς, εις όσας περιπτώσεις δεν συμβαίνει παράβασις καποιας εντολής του Θεού, διά να μη σκανδαλίζωνται. Τα επιτεύγματα και τα αμαρτήματα ενός εκάστου κρίνονται ανάλογα με την δύναμιν και τας γνώσεις του.
  • Α’. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Εφραίμ.
• Υπόθεσις ΜΗ΄- Εκείνον, ο οποίος περιέπεσεν εις κάποιο αμάρτημα και διά τούτο έχει περιέλθει εις απελπισίαν, δεν πρέπει να τον καταθλίβωμεν αμέσως με απότομον έλεγχον, αλλά να τον παρηγορώμεν με συμπάθειαν και να προσπαθώμεν με καλωσύνην να τον σηκώσωμεν από την πτώσιν του. Ομοίως και εκείνον, ο οποίος απεχωρίσθη από το Κοινόβιον και κατόπιν επέστρεψε, πρέπει να τον υποδεχώμεθα με καλόν τρόπον.
  • Α’. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Γ΄. Εν τω Γεροντικώ.
• Υπόθεσις ΜΘ΄- Ο Ηγούμενος δεν πρέπει ποτέ να ησυχάζη και να αδιαφορή οσάκις αμαρτάνουσιν οι υποτακτικοί του, αλλά να τους ελέγχη, να τους επιτημά και με καθε τρόπον να τους διωρθώνη.
  • Α’. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Γ΄. Του Αββά Μάρκου.
• Υπόθεσις Ν΄- Αυτόν, που παραμένει αδιόρθωτος εις την αμαρτίαν και ζημιώνει με την επιμονήν του αυτήν την αδελφότητα, αφου καταβληθή προς ωφέλειαν του η πρέπουσα φροντίς και δεν φέρη αποτέλεσμα, πρέπει να τον αποδιώκωμεν. εις την περίπτωσιν αυτήν ο Ηγούμενος δεν πρέπει, χρησιμοποιών υπέρ το μέτρον την συμπάθειαν, να ζημιώνη και τον εαυτόν του και τους υπολοίπους.
  • Α’. Εν τω Γεροντικώ.
  • Β΄. Του Αγίου Εφραίμ.
  • Γ΄. Του Αββά Μάρκου.
• Πίναξ Περιεχομένων

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε η να αποθηκεύσετε το βιβλίο στο scribd :

Α. Ευεργετινός – Τόμος Τέταρτος (Υπόθεσις Α΄- ΙΘ΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.

Τόμος Τέταρτος (Υπόθεσις Α΄- ΙΘ΄) by norfid_ on Scribd

Β. Ευεργετινός – Τόμος Τέταρτος (Υπόθεσις Κ΄- Ν΄). Ενετίησι 1783, εκδ. έκτη 1985.

Τόμος Τέταρτος (Υπόθεσις Κ΄- Ν΄) by norfid_ on Scribd