Οι ανόητοι είναι απολύτως ευτυχείς με τις δουλειές τους, με το να βγάζουν χρήματα, με το να αναπαράγονται, με το να τρώνε, με το να πίνουν, με το να πηγαίνουν στο σινεμά, με το να συμμετέχουν σ’ αυτό και σ’ εκείνο.
Το απολαμβάνουν!
Δεν βαριούνται.
Αυτό είναι το χαμηλότερο είδος ανθρώπου.
Για την ακρίβεια, δεν ανήκουν ακόμη στο ανθρώπινο είδος, αλλά στον κόσμο των βοδιών.
Ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος όταν αρχίσει να βαριέται.
Μπορείς να το δεις:
Το πιο έξυπνο παιδί είναι το παιδί που βαριέται περισσότερο, επειδή τίποτα δεν μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του για πολύ.
Ο ίδιος ο Βούδας βαριόταν.
Άφησε το βασίλειό του, έχοντας βαρεθεί τα πάντα – τις γυναίκες, το χρήμα, τα ποτά, το βασίλειο, τα πάντα.
Τα είχε δει όλα και έβλεπε και ξανάβλεπε τα ίδια και τα ίδια, ώσπου τα βαρέθηκε.
Να θυμάσαι ότι δεν εγκατέλειψε τον κόσμο επειδή ο κόσμος ήταν κακός, αλλά απλώς επειδή τον είχε βαρεθεί.
Παραδοσιακά, λέγεται ότι ο Βούδας αποκήρυξε τον κόσμο, επειδή ο κόσμος είναι κακός.
Αυτά είναι ανοησίες!
Αποκήρυξε τον κόσμο επειδή απλώς τον είχε βαρεθεί.
Ο κόσμος δεν είναι ούτε καλός ούτε είναι κακός.
Αν είσαι ευφυής είναι βαρετός.
Αν είσαι ανόητος, μπορείς να συνεχίσεις να μετακινείσαι από το ένα πράγμα που σου κάνει εντύπωση, στο άλλο.
Ενδιαφέρεσαι για ασήμαντα πράγματα και τα επαναλαμβάνεις και δεν είσαι καν τόσο συνειδητός για να δεις την επανάληψη, ότι κάνεις τα ίδια πράγματα που έκανες και χθες.
Πρέπει να μην είσαι καθόλου ευφυής.
Πώς μπορεί ένας ευφυής να αποφύγει την πλήξη;
Είναι αδύνατον!
Ευφυΐα σημαίνει να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι.
Ο βούδας άφησε τον κόσμο εξαιτίας της πλήξης.
Βαριόταν τόσο πολύ, που το έσκασε από τον κόσμο.
Ο συνηθισμένος άνθρωπος είναι χαρούμενος μόνο όταν υπάρχει λόγος.
Η χαρά του όμως είναι στιγμιαία.
Χαίρεται επειδή αγόρασε καινούργιο αυτοκίνητο.
Αύριο όμως θα του περάσει η χαρά και θα ψάχνει για καινούργιο αυτοκίνητο.
Κι αυτό συνεχίζεται και συνεχίζεται, χωρίς να βλέπει πως ό,τι κι αν κάνει, τελικά θα το βαρεθεί.
Ο ευφυής άνθρωπος το βλέπει.
Όσο γρηγορότερα το δεις, τόσο πιο ευφυής δείχνεις.
Τότε τι μένει;
Τότε το μόνο που μένει, είναι η πλήξη και πρέπει κανείς να διαλογιστεί πάνω σ’ αυτήν.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δραπετεύεις από αυτήν.
Μπες μέσα της.
Δες που οδηγεί.
Και αν μπορείς να συνεχίσεις να προχωράς μέσα της, αυτό θα σε οδηγήσει στη φώτιση.
Βαριέμαι
Osho
