Δυστυχώς, ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να παραδεχτούν ότι έχουν κατάθλιψη ή ότι υπήρξε μια περίοδος της ζωής τους που ένιωσαν όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα που συνοδεύουν την κατάθλιψη. Η ευθύνη δεν είναι δική τους, καθώς ένα από τα βασικά συμπτώματα της νόσου είναι η άρνηση του ατόμου να παραδεχτεί ότι πάσχει αυτή τη νόσο.
Τα τελευταία χρόνια γίνονται αρκετές προσπάθειες για να βοηθηθούν οι άνθρωποι αυτοί είτε από τον ίδιο τους τον εαυτό, είτε ζητώντας βοήθεια. Πολλοί βέβαια το γνωρίζουν, αλλά υιοθετούν ένα συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς ώστε να μην γίνεται αντιληπτό το πρόβλημά τους και γιατί ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια. Δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε ένα άτομο που πάσχει από κατάθλιψη. Φτάνει μόνο να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά του και να δώσουμε σημασία στα σημάδια.
Το πρώτο σημάδι είναι η άρνησή τους.
Αποφεύγουν να συζητήσουν για οτιδήποτε μπορεί να τους απασχολεί, για όσα νιώθουν και δεν δέχονται ότι μπορεί να πάσχουν από κατάθλιψη. Συνήθως λένε ότι βρίσκονται σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής τους, ότι περνάνε μια δύσκολη φάση, αλλά χωρίς ποτέ να μπούνε σε λεπτομέρειες και χωρίς να κάνουν μια συζήτηση για το θέμα.
Οι συνήθειες διατροφής και ύπνου έχουν αλλάξει και δεν είναι προς το καλύτερο.
Τις περισσότερες φορές συναντάμε την βουλιμία και όχι την ανορεξία. Έχουν περισσότερη όρεξη για φαγητό και δεν τους ενδιαφέρει αν παχαίνουν ή αν κάνουν κακό στην υγεία τους. Κοιμούνται πολύ, συνήθως αργά το βράδυ και δυσκολεύονται να ξυπνήσουν.
Τα συναισθήματά τους εναλλάσσονται από την μια στιγμή στην άλλη και δεν καταφέρνουν να τα διαχειριστούν.
Μπορεί να χαρούνε ή να συγκινηθούνε με κάτι απλό και μέσα σε λίγα λεπτά και αμέσως επιστρέφουν στα αρνητικά συναισθήματα. Συχνά, όταν χαρούνε για κάτι, έχουν την τάση να απολογούνται γιατί νιώθουν ένοχοι για το ευχάριστο συναίσθημα που νιώσανε.
Η έντονη αρνητικότητα και η απαισιοδοξία είναι σημάδια κατάθλιψης.
Δεν βλέπουν και δεν περιμένουν τίποτα σημαντικό στη ζωή τους. Αντιθέτως, περιμένουν πάντα το χειρότερο, είτε πρόκειται για τη δουλειά, είτε για την προσωπική τους ζωή.
Είναι πολύ δύσκολο να προσεγγίσεις με στόχο να βοηθήσεις ένα άτομο με κατάθλιψη όταν το ίδιο το άτομο δεν θέλει να αναγνωρίσει το πρόβλημά του. Μια τυχαία αναφορά σε παρόμοια προβλήματα που αντιμετώπισε κάποιος οικείος του μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση, να το απελευθερώσει και τελικά να σας ανοιχτεί.
