Λένε πως γεννιόμαστε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι, θα έλεγα γεννιόμαστε γυμνοί και προσπαθούμε στη διάρκεια της διαβίωσης – επιβίωσης να κρύβουμε την γύμνια μας.
Το θέμα μας δεν είναι πόσο καλοί ηθοποιοί είμαστε αλλά το πόσο κουράγιο και σθένος έχουμε να παραδεχτούμε τα λάθη, τις αδυναμίες μας, τα πάθη μας και να τα αντιμετωπίσουμε.
Δυστυχώς όσες γενιές και αν πέρασαν όσο και αν βελτιώθηκε το ανθρώπινο είδος εμείς παραμένουμε εγωιστές, αγενείς, υπερόπτες. Δεν διδαχτήκαμε τίποτα από την ιστορία της εξέλιξης και το μόνο που μας έμεινε ως σκεπτόμενα όντα είναι πως θα σκοτώσουμε, θα καταπατήσουμε, θα καταστρέψουμε, θα επιβληθούμε στους άλλους.
Παρατηρούμε λοιπόν τα τελευταία χρόνια να γίνονται πράγματα στην ανθρωπότητα που σκοπό έχουν να αλλάξουν την ιστορία, την φύση, την ανθρωπότητα στο σύνολο της. Άνθρωποι που θεωρούν πως είναι πεφωτισμένοι, οικουμενιστές, παγκοσμιοποιητές, ειρηνιστές θυσιάζουν ψυχές στο βωμό του κέρδους με αντάλλαγμα την ΨΥΧΗ και το ΠΝΕΥΜΑ του ανθρώπου αυτό ήταν πάντα που ήθελαν στο ταμείο.
Ο άνθρωπος ανταγωνιστικός, παραδόπιστος, ουτοπικός τσίμπησε το δόλωμα και απλά παίζει το παιχνίδι των ολίγων εδώ και χρόνια απλά πουλώντας έμμεσα την ψυχή και το πνεύμα του. Η διαφορά του ως υπέρτατο ον στον πλανήτη τον έκανε απλά μαριονέτα των ολίγων και κακοπροαίρετων. Είναι πολύ δύσκολο να προσφέρεις, να μοιράζεσαι, να επικοινωνείς ενώ αντιθέτως είναι πολύ εύκολο να καταστρέφεις.
Τα τελευταία χρόνια πέρα της οικονομικής μας κρίσης ζούμε και ηθική κρίση που θεωρώ πως είναι σημαντικότερη.
Μια χώρα που πεινά, μια χώρα που αστικοποιείται μόνο και μόνο για επίδειξη και γιατί το επιτάσσει η μόδα. Άδειασε η τσέπη μας και το στομάχι μας και χόρτασε το μάτι μας, γιατί ρε άνθρωπε φτάσαμε σε αυτό το σημείο ;
Μια χώρα που άνδρες και γυναίκες μένουν μόνοι κρυμμένοι στον εγωισμό, την αυθάδεια, την υποκρισία αλλά όταν τα επιτάσσει η μόδα εξευτελίζεται για το εικοσάλεπτο της τηλεθέασης, γιατί ρε άνθρωπε έφτασες τόσο χαμηλά ;
Μια χώρα και ένας λαός που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν συνεπής και αξιοπρεπής έπεσε τόσο χαμηλά γιατί όπως είχαν προβλέψει κάποιοι πεφωτισμένοι του χτύπησαν, πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια γιατί ρε άνθρωπε επέτρεψες να σε βλάψουν τόσο ;
Δυστυχώς αυτή είναι η φύση του ανθρώπου κανείς δεν έκανε προσπάθεια για αλλαγή ή μήπως κάποιος το έκανε αλλά τελικά τον σταύρωσαν ;
Μήπως κάποιοι προσπάθησαν να μας ενημερώσουν για τα μελλούμενα και εμείς τους χλευάσαμε ;
Μήπως κάποιος μας αποκάλυψε το τέλος μας αλλά εμείς τον αγνοήσαμε ; Δεν είμαι θρησκόληπτος ούτε φανατικός απλός παρατηρητής, αναγνώστης, μελετητής και για κάποιους συνωμοσιολάτρης. Μου την δίνουν τα πρέπει και τα αξιώματα για αυτό και ψάχνω, αναζητώ, διαβάζω. Ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων τότε, τώρα και στο μέλλον χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του, τους υπόλοιπους η σκέψη και όσα ανέφερα τους κουράζουν.
Είμαι τρομερά εκνευρισμένος, απογοητευμένος, αγανακτισμένος γιατί πάλι εμείς οι λίγοι θα πληρώσουμε το λογαριασμό. Αν έγραφα όπως ακριβώς τα σκεφτόμουν κάθε γραμμή κάθε λέξη θα ήταν και ένα «μπιπ» και όλα αυτά γιατί ακόμα κοιτάμε να αρπάξουμε μια θεσούλα, να κάνουμε καμιά κομπίνα εις βάρος του ίδιου μας του εαυτού.
Όσα και αν σκέπΛένε πως γεννιόμαστε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι, θα έλεγα γεννιόμαστε γυμνοί και προσπαθούμε στη διάρκεια της διαβίωσης – επιβίωσης να κρύβουμε την γύμνια μας.
Το θέμα μας δεν είναι πόσο καλοί ηθοποιοί είμαστε αλλά το πόσο κουράγιο και σθένος έχουμε να παραδεχτούμε τα λάθη, τις αδυναμίες μας, τα πάθη μας και να τα αντιμετωπίσουμε.
Δυστυχώς όσες γενιές και αν πέρασαν όσο και αν βελτιώθηκε το ανθρώπινο είδος εμείς παραμένουμε εγωιστές, αγενείς, υπερόπτες. Δεν διδαχτήκαμε τίποτα από την ιστορία της εξέλιξης και το μόνο που μας έμεινε ως σκεπτόμενα όντα είναι πως θα σκοτώσουμε, θα καταπατήσουμε, θα καταστρέψουμε, θα επιβληθούμε στους άλλους.
Παρατηρούμε λοιπόν τα τελευταία χρόνια να γίνονται πράγματα στην ανθρωπότητα που σκοπό έχουν να αλλάξουν την ιστορία, την φύση, την ανθρωπότητα στο σύνολο της. Άνθρωποι που θεωρούν πως είναι πεφωτισμένοι, οικουμενιστές, παγκοσμιοποιητές, ειρηνιστές θυσιάζουν ψυχές στο βωμό του κέρδους με αντάλλαγμα την ΨΥΧΗ και το ΠΝΕΥΜΑ του ανθρώπου αυτό ήταν πάντα που ήθελαν στο ταμείο.
Ο άνθρωπος ανταγωνιστικός, παραδόπιστος, ουτοπικός τσίμπησε το δόλωμα και απλά παίζει το παιχνίδι των ολίγων εδώ και χρόνια απλά πουλώντας έμμεσα την ψυχή και το πνεύμα του. Η διαφορά του ως υπέρτατο ον στον πλανήτη τον έκανε απλά μαριονέτα των ολίγων και κακοπροαίρετων. Είναι πολύ δύσκολο να προσφέρεις, να μοιράζεσαι, να επικοινωνείς ενώ αντιθέτως είναι πολύ εύκολο να καταστρέφεις.
Τα τελευταία χρόνια πέρα της οικονομικής μας κρίσης ζούμε και ηθική κρίση που θεωρώ πως είναι σημαντικότερη.
Μια χώρα που πεινά, μια χώρα που αστικοποιείται μόνο και μόνο για επίδειξη και γιατί το επιτάσσει η μόδα. Άδειασε η τσέπη μας και το στομάχι μας και χόρτασε το μάτι μας, γιατί ρε άνθρωπε φτάσαμε σε αυτό το σημείο ;
Μια χώρα που άνδρες και γυναίκες μένουν μόνοι κρυμμένοι στον εγωισμό, την αυθάδεια, την υποκρισία αλλά όταν τα επιτάσσει η μόδα εξευτελίζεται για το εικοσάλεπτο της τηλεθέασης, γιατί ρε άνθρωπε έφτασες τόσο χαμηλά ;
Μια χώρα και ένας λαός που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν συνεπής και αξιοπρεπής έπεσε τόσο χαμηλά γιατί όπως είχαν προβλέψει κάποιοι πεφωτισμένοι του χτύπησαν, πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια γιατί ρε άνθρωπε επέτρεψες να σε βλάψουν τόσο ;
Δυστυχώς αυτή είναι η φύση του ανθρώπου κανείς δεν έκανε προσπάθεια για αλλαγή ή μήπως κάποιος το έκανε αλλά τελικά τον σταύρωσαν ;
Μήπως κάποιοι προσπάθησαν να μας ενημερώσουν για τα μελλούμενα και εμείς τους χλευάσαμε ;
Μήπως κάποιος μας αποκάλυψε το τέλος μας αλλά εμείς τον αγνοήσαμε ; Δεν είμαι θρησκόληπτος ούτε φανατικός απλός παρατηρητής, αναγνώστης, μελετητής και για κάποιους συνωμοσιολάτρης. Μου την δίνουν τα πρέπει και τα αξιώματα για αυτό και ψάχνω, αναζητώ, διαβάζω. Ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων τότε, τώρα και στο μέλλον χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του, τους υπόλοιπους η σκέψη και όσα ανέφερα τους κουράζουν.
Είμαι τρομερά εκνευρισμένος, απογοητευμένος, αγανακτισμένος γιατί πάλι εμείς οι λίγοι θα πληρώσουμε το λογαριασμό. Αν έγραφα όπως ακριβώς τα σκεφτόμουν κάθε γραμμή κάθε λέξη θα ήταν και ένα «μπιπ» και όλα αυτά γιατί ακόμα κοιτάμε να αρπάξουμε μια θεσούλα, να κάνουμε καμιά κομπίνα εις βάρος του ίδιου μας του εαυτού.
Όσα και αν σκέπτομαι όσα και αν γράφω και κυρίως αυτά που δεν γράφονται με θυμώνουν ακόμα περισσότερο. Θυμώνουν πολλούς εκεί έξω και ο θυμός είναι κακός σύμβουλος πόσο μάλιστα οι πράξεις που προέρχονται από αυτόν. Κάθε μέρα η υπομονή μου δοκιμάζεται, οι αντοχές μου υπερβαίνουν τα όρια και πάμε στην επόμενη πίστα επιβίωσης.
Ακόμα και σήμερα μας είναι δύσκολο να πούμε ένα μπράβο σε αυτόν που αξίζει, σε αυτόν που προσπαθεί και το μόνο που θέλουμε είναι να του δείξουμε ότι την έχουμε μεγαλύτερη, πόσο κρίμα ρε άνθρωπε … εσύ και το «ΕΓΩ» σου … πόσο κρίμα … Σε έχει θολώσει τόσο που δεν βλέπεις τίποτα άλλο πάρα μόνο αυτό …
Βγάλε τις παρωπίδες επιτέλους δες γύρω σου μπας και προλάβεις να σώσεις ότι έρχεται πριν είναι πολύ αργά για όλους μας.κρίμα ρε άνθρωπε … εσύ και το «ΕΓΩ» σου … πόσο κρίμα … Σε έχει θολώσει τόσο που δεν βλέπεις τίποτα άλλο πάρα μόνο αυτό …
Βγάλε τις παρωπίδες επιτέλους δες γύρω σου μπας και προλάβεις να σώσεις ότι έρχεται πριν είναι πολύ αργά για όλους μας.
