Αυτό το αφρικανικό λουλούδι μυρίζει σαν κόπρανα και μοιάζει με ένα τρομακτικό γυναικείο κόλπο διάσπαρτο με κυνόδοντες
Η τραγωδία της γυναικείας περιτομής
Με το βιβλίο της Γουόρις Ντίρι «Λουλούδι της ερήμου» και την ταινία που στηρίχτηκε σ’αυτό, έμαθε ολόκληρος ο κόσμος για τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων που υφίστανται μικρά κορίτσια σε διάφορες περιοχές της γης μέσω της κλειτοριδεκτομής.
Η Γουόρις Ντίρι υπέστη αυτή την επώδυνη και απάνθρωπη επέμβαση όταν ήταν μόλις τριών χρόνων. Στα 13 της, στην προσπάθειά της να γλυτώσει από έναν γάμο που οι δικοί της είχαν κανονίσει για λογαριασμό της με έναν πολύ μεγαλύτερό της άνδρα, βρέθηκε στο Λονδίνο. Εκεί την ανακάλυψε ο φωτογράφος μόδας Τέρενς Ντόνοβαν και την έστρεψε προς το επάγγελμα του φωτομοντέλου. Σύντομα η Γουόρις έγινε διάσημη.
Αλλά τα όσα πέρασε ως παιδί δεν μπόρεσε εύκολα να τα ξεχάσει και το 2002 ίδρυσε στην Αυστρία το Ίδρυμα «Λουλούδι της ερήμου» που έχει στόχο την εξάλειψη της κλειτοριδεκτομής στον κόσμο.
Σήμερα, ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων των γυναικών, η αφαίρεση δηλαδή μέρους ή όλων των γεννητικών οργάνων προκειμένου να εμποδιστεί η ευχαρίστηση* μιας γυναίκας από την σεξουαλική πράξη, εξακολουθεί να υπάρχει σαν έθιμο κατά κύριο λόγο στην Αφρική αλλά και στην Μέση Ανατολή και Νοτιοανατολική Ασία καθώς και στην Ευρώπη, μεταξύ των προσφύγων από τις παραπάνω χώρες.
Το βάρβαρο αυτό έθιμο υφίσταντο συνήθως τα κορίτσια μεταξύ τεσσάρων και οκτώ ετών, ενώ πρόσφατα γίνεται και σε μωράκια μερικών ημερών, εβδομάδων ή μηνών. Εννοείται ότι πολλά κορίτσια πεθαίνουν στη διάρκεια της επέμβασης
Το βάρβαρο αυτό έθιμο υφίσταντο συνήθως τα κορίτσια μεταξύ τεσσάρων και οκτώ ετών, ενώ πρόσφατα γίνεται και σε μωράκια μερικών ημερών, εβδομάδων ή μηνών. Εννοείται ότι πολλά κορίτσια πεθαίνουν στη διάρκεια της επέμβασης
Λουλούδι της Ερήμου (Desert Flower)
Συγκλονιστική ταινία… με εκπληκτική μουσική επένδυση και θεματικό άξονα μια τρομαχτικά σοκαριστική αλήθεια...Τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων όπως συμβαίνει ακόμα και στις μέρες μας στην Αφρική, σε αραβικές χώρες και την Ασία, αλλά εξακολουθεί συχνά να ασκείται και από οικογένειες μεταναστών στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία.
Είχα ακούσει πολλά χρόνια πριν γι`αυτό το βιβλίο (βάσει του οποίου έγινε η κινηματογραφική μεταφορά) και μετανιώνω που δεν το είχα διαβάσει πριν δω την ταινία. Σίγουρα θα είναι ακόμα περιεκτικότερο και συγκλονιστικό. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία ζωής μιας κοπέλας από τη Σομαλία που υπέστη τον ακρωτηριασμό, διένυσε μια ολόκληρη έρημο για να ξεφύγει από τη μοίρα της και τελικά κατόρθωσε να γίνει διάσημο μοντέλο και Ειδική Πρέσβειρα του ΟΗΕ. Η δράση της μέχρι σήμερα έχει επιφέρει σημαντικά αποτελέσματα. Λόγω ασφυκτικής πίεσης από τη διεθνή κοινότητα, 14 αφρικανικά κράτη έχουν απαγορεύσει τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων των γυναικών από το νόμο από το 2007. Παρόλα αυτά σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ, περίπου 6.000 κορίτσια πέφτουν θύματα αυτού του απάνθρωπου εθίμου κάθε μέρα..
Αν και έχω εξοργιστεί με τον παραλογισμό και τον εγκληματικά αναχρονιστικό τρόπο ζωής κάποιων λαών, με αυτή την ταινία σοκαρίστηκα και εξαγριώθηκα ακόμα περισσότερο. Είναι εξωφρενικό να εξακολουθούν να συντηρούνται τόσο αποτρόπαια έθιμα.. Το γεγονός δε ότι θύματα είναι μικρά παιδάκια... προκαλεί την απόλυτη απέχθεια, θλίψη και αποτροπιασμό…
Μην τη χάσετε….
*Ευχαρίστηση: Αυτή η άγνωστη
Θέλει θάρρος και ευελιξία στον λόγο για να καταφέρεις να κάνεις μια ομιλία σε ένα ακροατήριο που δεν είναι συνάδελφοί σου, πόσο μάλλον αν το θέμα σου αφορά το γυναικείο όργανο που λέγεται κλειτορίδα!
Η γυναικολόγος και μαιευτήρας Odile Buisson, που συνεργάζεται με την ομάδα του Dr P. Foldès, πρωτοπόρου στην επιδιόρθωση κλειτοριδεκτομής, διαθέτει και από τα δυο. Σε μια άτυπη ομιλία που έδωσε στα πλαίσια των συναντήσεων του Ινστιτούτου Ντιντερό στο Παρίσι εξήγησε εν συντομία κύρια και άγνωστα στοιχεία γύρω από αυτό το όργανο.
Έτσι μαθαίνουμε με έκπληξη ότι η πλήρης ανατομία της κλειτορίδας έγινε το 1998 από την Αυστραλέζικη ομάδα της Dr Helen O’Connell. Είναι η ίδια χρονιά που βγήκε στην αγορά το Viagra, φαρμακευτικό σκεύασμα για την αντιμετώπιση δυσλειτουργιών στην ανδρική στύση και η διαφορά αυτή στη γνώση είναι εντυπωσιακή (να σκεφτεί κανείς ότι τον 16ο αιώνα αναφέρεται για πρώτη φορά αυτό το όργανο στην ιατρική βιβλιογραφία). Ακολούθησε το 2005 η πρώτη μαγνητική τομογραφία από την ίδια Αυστραλέζικη ομάδα. Το 2008 δημοσιεύθηκε η πρώτη απεικόνιση της κλειτορίδας μέσω υπερήχων από την ομάδα της Βuisson και το 2011 κατά τη διάρκεια συνουσίας. Οι δυο τελευταίες περιπτώσεις μεταφράστηκαν και σε ψηφιακό μοντέλο για καλύτερη οπτικοποίηση και κατανόηση και μπορείτε να τις δείτε στο παρακάτω βίντεο ακόμα και αν δεν καταλαβαίνετε γαλλικά.
Όπως εξηγεί η ίδια, ξέρουμε τώρα ότι το εξωτερικό σημείο σε σχήμα βαλάνου που γνωρίζουμε είναι μόνο η κορυφή ενός παγόβουνου που αντιπροσωπεύει ένα εσωτερικό όργανο σε σχήμα διπλής αψίδας, το οποίο πλαισιώνει τον κόλπο και την ουρήθρα. Το εσωτερικό μέρος αποτελείται από στυτικό ιστό γεμάτο νευρικές καταλήξεις (8000 απολήξεις μόνο στο εξωτερικό μέρος, νούμερο που είναι το υψηλότερο όλων των οργάνων του ανθρώπου) και αιμοφόρα αγγεία. Μετακινείται και αλλάζει μορφή (διογκώνεται) κατά τη διάρκεια της συνουσίας και καθώς επέρχονται συσπάσεις των μυών της πυέλου. Η διέγερσή του είναι η αιτία του γυναικείου κολπικού οργασμού καθώς ο ίδιος ο κόλπος είναι φτωχός σε νευρικές απολήξεις, μια πραγματικότητα που δεν είναι γνωστή. Αντιθέτως, οι μηχανισμοί που υποστηρίζουν την ανδρική στύση είναι γνωστοί από το 1990.
Όργανο καθαρά συνδεδεμένο με τη γυναικεία σεξουαλικότητα και κέντρο της γυναικείας σεξουαλικής ευχαρίστησης είναι θέμα ταμπού και ελάχιστη έρευνα γίνεται γύρω από αυτό. Όπως αναφέρει η Βuisson το γεγονός αυτό προέρχεται είτε από θρησκευτικά αίτια καθώς η κλειτορίδα δεν συνδέεται με την γεννητικότητα, είτε λόγω φαλλοκρατικής νοοτροπίας που θέλει την επιτυχημένη συνουσία μια ανδρική επίδοση και όχι μια ανταλλαγή, είτε από φόβο η φαρμακευτική βιομηχανία να ελέγξει τη γυναικεία σεξουαλικότητα, είτε ακόμα από αντιστάσεις των ψυχαναλυτών να συνδέσουν τις ψυχικές εκφράσεις (την ψυχική επιθυμία) με τις σωματικές εκφράσεις. Το αποτέλεσμα είναι η κλειτορίδα να παραμένει ακόμα σήμερα ένα όργανο κατά πολύ άγνωστο.
