Ένας άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε ένα δάσος.
Καθώς περνούσαν κάτω από ένα δένδρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε στάχτη!
Όμως ο άνδρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο και συνέχισε την...
Πάντα ένα άκρο χρειάζεται, ένα σημείο που δεν έχει παραπέρα, ένα όριο που δε γίνεται να ξεπεραστεί για να ακολουθήσει μια εκτίναξη προς τα πάνω.
Είναι τότε που η σκέψη κι ο φόβος ακόμα γίνεται πολυτέλεια άχρηστη.
Είναι η στι...
Ένα κείμενο ως φιλοσοφικός προβληματισμός
για όσους πιθανά να τους ενδιαφέρει
«Το ένδον σκάψε».
Διάλογος του Φιλόσοφου Πλωτίνου
με τον μαθητή του Πορφύριο.
Ο Πλωτίνος (περ. 203 - 270 μχ)
ήταν σημαντικός φιλόσοφος της ύστερης ...
Θάλασσα πλατιά Σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις Θάλασσα βαθιά Μια στιγμή δεν ησυχάζεις Λες κι έχεις καρδιά Τη δικιά μου την μικρούλα την καρδιά Όνειρα τρελά Που πετούν στο κύμα πάνω Φτάνουν στην καρδιά Και τα νιάτα μας ξυπνάνε Όνειρα τρελά Και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά Έχω έναν καημό Που με τρώει γλυκά και με λιώνει Έχω ένα καημό θα 'ρθω να στον πω Αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ' αγαπώ Κύματα πουλιά Στα ταξίδια σας που πάτε Τα αλαργινά Την κρυφή μου λύπη πάρτε Κι απο 'κει μακριά Να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά
02. Μην τον ρωτάς τον ουρανό... Ιωαννίδης-Αλεξίου
Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό το σύννεφο και το φεγγάρι το βλέμμα σου το σκοτεινό κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό το σύννεφο και το φεγγάρι το βλέμμα σου το σκοτεινό κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
03. Συ μου χάραξες πορεία... Τσαλιγκοπούλου
Δυο φιλιά σου κι ένα χάδι Ένα πικραμένο βράδυ Μου ταράξαν της ψυχής μου τη γαλήνη Παραδόθηκα σε σένα Δε λογάριασα κανένα Κι είπα τώρα ότι θέλει ασ γίνει Συ μου χάραξεσ πορεία Εσύ γλυκιά εσύ γλυκιά μου αμαρτία Πώσ την έπαθα δεν ξέρω Ξέρω μόνο ότι υποφέρω Όλη νύχτα πάνω στο κρεβάτι Να ζητάω για φαντάσου Τα παράνομα φιλιά σου Και να μην μπορώ να κλείσω μάτι Όμως σκέπτομαι για λίγο Να καθίσω ή να φύγω Αφού ξέρω απ' τους δυο μας τι θα μείνει Να ποιο θα 'ναι το φινάλε Πόνοι δάκρυα και βάλε Μα θα μείνω κι ότι θέλει ας γίνει
04. Όνειρο ήτανε... Ζουγανέλη
Ο ουρανός ανάβει τα φώτα Τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα Ξημέρωσε πάλι Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω
για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο Ξημέρωσε πάλι Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο
μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο Μην ξημερώνεις ουρανέ Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο
κι από το όνειρό μου ακούω καθάριο Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε όνειρο ήτανε Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει Και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει Θα 'μαι κοντά σου Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου Εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου Με τα φτερά σου Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις
ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις Μην ξημερώνεις ουρανέ Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο
κι από το όνειρό μου ακούω καθάριο Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε όνειρο ήτανε
05. Ανάθεμά σε... Πάριος
Σ’ έχω ώρες ώρες μα το Θεό τόσο πολλή ανάγκη που τρέχουν απ’ τα μάτια μου θάλασσες και πελάγη
Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή αν έχεις το Θεό σου που κρέμομαι απ’ τα χείλη σου κι είμαι στο έλεός σου
Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι που καίγομαι και λιώνω που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ και τώρα μαραζώνω
Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου μες στου μυαλού τα υπόγεια αχ πόσα θέλω να σου πω μα δεν υπάρχουν λόγια
Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι που καίγομαι και λιώνω που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ και τώρα μαραζώνω
06. Όλα σε θυμίζουν... Τερζής
Μάλλον κάπου σ' έχω ξαναδεί κάτι μου θυμίζει αυτό το βλέμμα μια αγάπη τόσο δυνατή, πάνω κι από `μένα μάλλον κάπου σ’ έχω ξαναδεί
Κοίτα πως τα φέρνει ο καιρός για θυμήσου χρόνο μου ζητούσες τώρα εύχεσαι το χρόνο αυτό πίσω να γυρνούσες κοίτα πως τα φέρνει ο καιρός
Τέλειωσαν όλα, τi ψάχνεις τώρα εσύ τη διάλεξες αυτήν την ανηφόρα Τέλειωσαν όλα, ξέσπασε μπόρα ήρθες μα είναι ακατάλληλη η ώρα
Η καρδιά μου πέρασε πολλά ούτε μια στιγμή δε μετανιώνω μα θυμήθηκες λιγάκι αργά πως για σένα μόνο η καρδιά μου πέρασε πολλά
Τέλειωσαν όλα, τι ψάχνεις τώρα εσύ τη διάλεξες αυτήν την ανηφόρα τέλειωσαν όλα, ξέσπασε μπόρα ήρθες μα είναι ακατάλληλη η ώρα
Τέλειωσαν όλα, τι ψάχνεις τώρα εσύ τη διάλεξες αυτήν την ανηφόρα. Τέλειωσαν όλα, ξέσπασε μπόρα ήρθες μα είναι ακατάλληλη η ώρα ήρθες μα είναι ακατάλληλη η ώρα
07. Πάρε τα χνάρια... Αλεξίου
Πάρε τα χνάρια π' άφησαν τα μαύρα δάκρυά μου κι έλα απόψε να με βρεις εκεί στην ερημιά μου
Βήμα βήμα, δάκρυ δάκρυ, θα με βρεις σε κάποιαν άκρη να κλαίω για σέν' αγάπη μου, που τώρα ζεις μακριά μου
Αντιλαλούν οι ρεματιές όταν αναστενάζω και απ’ την καρδιά μου βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω. Πάρε τα χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς
Δακρύζουν μάτια και καρδιές όταν αναστενάζω κι από τα στήθια βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω. Πάρε τα χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς.
08. Λίγα ψίχουλα αγάπης... Πασπαλά
Δε θέλω πλούτη να μου δώσεις και παλάτια δε θέλω λούσα όπως άλλες που γυρνάς λυπήσου μόνο της καρδιάς μου τα κομμάτια και πες μου λίγο τη φτωχή πως μ' αγαπάς
Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω
Αυτά τα λίγα ψίχουλα κι αν θα μου τάξεις σου τα πληρώνω με οποιαδήποτε τιμή και θα τα πάρω κι αν ακόμα τα πετάξεις όπως πετάνε σ’ ένα σκύλο το ψωμί
Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω
09. Η αχάριστη... Γαλάνη
Δε ρώτησες τόσον καιρό για μένα πώς πέρασα, τρελή, στην ξενιτιά σ' αγάπησα, δυστύχησα για σένα και σέρνομαι, κακούργα, μακριά
Τα βάσανά μου μ' έριξαν στα ξένα και μ' έχουν της ζωής κατάδικο αχάριστη, δεν πόνεσες για μένα κι αυτό το βρίσκω να `ναι άδικο
Μου είπανε πως ζεις ευτυχισμένη θεότρελη, στα πλούτη κολυμπάς μα μια κατάρα πάντα θα σε δέρνει του προδομένου ο πόνος της καρδιάς
10. Τα δάκτυλα (Το δικό σου αμάρτημα)... Πάριος
Τις αμαρτίες τις δικές μου αν χρειαστεί να τις μετρήσω από τα δέκα δάχτυλα μου μόνο τα πέντε θα κρατήσω. Μα το δικό σου αμάρτημα του κόσμου όλα τα δάχτυλα Μα το δικό σου αμάρτημα του κόσμου όλα τα δάχτυλα Τώρα το δίκιο σου γυρεύεις μες στο ποτό και μες στη ζάλη κι όλο μετράς στα δάχτυλά σου τις αμαρτίες που 'χω κάνει. Μα το δικό σου αμάρτημα του κόσμου όλα τα δάχτυλα Μα τι δικό σου αμάρτημα του κόσμου όλα τα δάχτυλα
11. Ο γκρεμός... Ανδρεάτος
Σε κάθε δρόμο πάντα υπάρχει ένας γκρεμός Αρκεί στην ώρα να τον δεις και να ξεφύγεις Έτσι σε κάθε αγάπη είν' ο χωρισμός Που μοναχά με τις θυσίες θ' αποφύγεις Για να 'χεις κάποια σε τούτη τη ζωή χαρά Τον άνθρωπό σου πάντα βάσταξε κοντά σου Και θα 'ναι στήριγμα σαν θα 'ρθει η συμφορά Και σαν θα δεις ν' ανοίγεται ο γκρεμός μπροστά σου Ένας γκρεμός μες στη ζωή μας είν' ο χωρισμός Της ευτυχίας κόβει απότομα τη στράτα Βρες άλλο δρόμο όσο ακόμα είν' ο καιρός Και με τον άνθρωπο που πόνεσες περπάτα
12. Ένα σφάλμα έκανα... Κότσιρας
Δεν έχεις το δικαίωμα τόσο να με πικραίνεις Να μου μιλάς για τα παλιά και να με τυραννάς Δεν έχεις το δικαίωμα ακόμα να επιμένεις Και όλο για το παρελθόν πικρά να μου μιλάς Ένα σφάλμα έκανα πρέπει να το ξεχάσεις Γιατί αλλιώς αγάπη μου γρήγορα θα με χάσεις Δεν έχεις το δικαίωμα ένα παλιό μου σφάλμα Να μου φέρνεις μες το νου πάλι κάθε φορά Το πλήρωσα μες τη ζωή με πόνο και με κλάμα Γι αυτό θα πρέπει τώρα εσύ να με κερνάς χαρά Ένα σφάλμα έκανα πρέπει να το ξεχάσεις Γιατί αλλιώς αγάπη μου γρήγορα θα με χάσεις Δεν έχεις το δικαίωμα ξανά να μου θυμίζεις Μια αμαρτία μου παλιά που πάει να σβηστεί Μα όπως σ' αγαπώ εγώ κι εσύ να μ' αγαπήσεις Και να γιατρέψεις με στοργή κάποια παλιά πληγή Ένα σφάλμα έκανα πρέπει να το ξεχάσεις Γιατί αλλιώς αγάπη μου γρήγορα θα με χάσεις
13. Το δίχτυ... Γαλάνη.
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά που είναι γραμμένα σ' επτασφράγιστο κιτάπι άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι μονάχος βρες την άκρη της κλωστής κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
01. Θάλασσα πλατιά... Φραγκούλης
Σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
Θάλασσα βαθιά
Μια στιγμή δεν ησυχάζεις
Λες κι έχεις καρδιά
Τη δικιά μου την μικρούλα την καρδιά
Όνειρα τρελά
Που πετούν στο κύμα πάνω
Φτάνουν στην καρδιά
Και τα νιάτα μας ξυπνάνε
Όνειρα τρελά
Και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά
Έχω έναν καημό
Που με τρώει γλυκά και με λιώνει
Έχω ένα καημό θα 'ρθω να στον πω
Αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ' αγαπώ
Κύματα πουλιά
Στα ταξίδια σας που πάτε
Τα αλαργινά
Την κρυφή μου λύπη πάρτε
Κι απο 'κει μακριά
Να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά
02. Μην τον ρωτάς τον ουρανό... Ιωαννίδης-Αλεξίου
Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
03. Συ μου χάραξες πορεία... Τσαλιγκοπούλου
Ένα πικραμένο βράδυ
Μου ταράξαν της ψυχής μου τη γαλήνη
Παραδόθηκα σε σένα
Δε λογάριασα κανένα
Κι είπα τώρα ότι θέλει ασ γίνει
Συ μου χάραξεσ πορεία
Εσύ γλυκιά εσύ γλυκιά μου αμαρτία
Πώσ την έπαθα δεν ξέρω
Ξέρω μόνο ότι υποφέρω
Όλη νύχτα πάνω στο κρεβάτι
Να ζητάω για φαντάσου
Τα παράνομα φιλιά σου
Και να μην μπορώ να κλείσω μάτι
Όμως σκέπτομαι για λίγο
Να καθίσω ή να φύγω
Αφού ξέρω απ' τους δυο μας τι θα μείνει
Να ποιο θα 'ναι το φινάλε
Πόνοι δάκρυα και βάλε
Μα θα μείνω κι ότι θέλει ας γίνει
04. Όνειρο ήτανε... Ζουγανέλη
Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
Τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι
Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω
Ξημέρωσε πάλι
Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε όνειρο ήτανε
Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
Και τ' όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα 'μαι κοντά σου
Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου
Εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου
Με τα φτερά σου
Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο
Το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε όνειρο ήτανε
05. Ανάθεμά σε... Πάριος
Σ’ έχω ώρες ώρες μα το Θεό
τόσο πολλή ανάγκη
που τρέχουν απ’ τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη
Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
που κρέμομαι απ’ τα χείλη σου
κι είμαι στο έλεός σου
Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ
και τώρα μαραζώνω
Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου
μες στου μυαλού τα υπόγεια
αχ πόσα θέλω να σου πω
μα δεν υπάρχουν λόγια
Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ
και τώρα μαραζώνω
06. Όλα σε θυμίζουν... Τερζής
Μάλλον κάπου σ' έχω ξαναδεί
κάτι μου θυμίζει αυτό το βλέμμα
μια αγάπη τόσο δυνατή, πάνω κι από `μένα
μάλλον κάπου σ’ έχω ξαναδεί
Κοίτα πως τα φέρνει ο καιρός
για θυμήσου χρόνο μου ζητούσες
τώρα εύχεσαι το χρόνο αυτό
πίσω να γυρνούσες
κοίτα πως τα φέρνει ο καιρός
Τέλειωσαν όλα,
τi ψάχνεις τώρα
εσύ τη διάλεξες αυτήν την ανηφόρα
Τέλειωσαν όλα,
ξέσπασε μπόρα
ήρθες μα είναι ακατάλληλη η ώρα
Η καρδιά μου πέρασε πολλά
ούτε μια στιγμή δε μετανιώνω
μα θυμήθηκες λιγάκι αργά
πως για σένα μόνο
η καρδιά μου πέρασε πολλά
Τέλειωσαν όλα,
τι ψάχνεις τώρα
εσύ τη διάλεξες αυτήν την ανηφόρα
τέλειωσαν όλα,
ξέσπασε μπόρα
ήρθες μα είναι ακατάλληλη η ώρα
Τέλειωσαν όλα,
τι ψάχνεις τώρα
εσύ τη διάλεξες αυτήν την ανηφόρα.
Τέλειωσαν όλα,
ξέσπασε μπόρα
ήρθες μα είναι ακατάλληλη η ώρα
ήρθες μα είναι ακατάλληλη η ώρα
07. Πάρε τα χνάρια... Αλεξίου
Πάρε τα χνάρια π' άφησαν τα μαύρα δάκρυά μου
κι έλα απόψε να με βρεις εκεί στην ερημιά μου
Βήμα βήμα, δάκρυ δάκρυ, θα με βρεις σε κάποιαν άκρη
να κλαίω για σέν' αγάπη μου, που τώρα ζεις μακριά μου
Αντιλαλούν οι ρεματιές όταν αναστενάζω
και απ’ την καρδιά μου βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς
Δακρύζουν μάτια και καρδιές όταν αναστενάζω
κι από τα στήθια βγαίνουν φωτιές για σένα όταν σπαράζω.
Πάρε τα χνάρια να με βρεις και σώσε με αφού μπορείς.
08. Λίγα ψίχουλα αγάπης... Πασπαλά
Δε θέλω πλούτη να μου δώσεις και παλάτια
δε θέλω λούσα όπως άλλες που γυρνάς
λυπήσου μόνο της καρδιάς μου τα κομμάτια
και πες μου λίγο τη φτωχή πως μ' αγαπάς
Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω
κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω
Αυτά τα λίγα ψίχουλα κι αν θα μου τάξεις
σου τα πληρώνω με οποιαδήποτε τιμή
και θα τα πάρω κι αν ακόμα τα πετάξεις
όπως πετάνε σ’ ένα σκύλο το ψωμί
Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω
κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω
09. Η αχάριστη... Γαλάνη
Δε ρώτησες τόσον καιρό για μένα
πώς πέρασα, τρελή, στην ξενιτιά
σ' αγάπησα, δυστύχησα για σένα
και σέρνομαι, κακούργα, μακριά
Τα βάσανά μου μ' έριξαν στα ξένα
και μ' έχουν της ζωής κατάδικο
αχάριστη, δεν πόνεσες για μένα
κι αυτό το βρίσκω να `ναι άδικο
Μου είπανε πως ζεις ευτυχισμένη
θεότρελη, στα πλούτη κολυμπάς
μα μια κατάρα πάντα θα σε δέρνει
του προδομένου ο πόνος της καρδιάς
10. Τα δάκτυλα (Το δικό σου αμάρτημα)... Πάριος
αν χρειαστεί να τις μετρήσω
από τα δέκα δάχτυλα μου
μόνο τα πέντε θα κρατήσω.
Μα το δικό σου αμάρτημα
του κόσμου όλα τα δάχτυλα
Μα το δικό σου αμάρτημα
του κόσμου όλα τα δάχτυλα
Τώρα το δίκιο σου γυρεύεις
μες στο ποτό και μες στη ζάλη
κι όλο μετράς στα δάχτυλά σου
τις αμαρτίες που 'χω κάνει.
Μα το δικό σου αμάρτημα
του κόσμου όλα τα δάχτυλα
Μα τι δικό σου αμάρτημα
του κόσμου όλα τα δάχτυλα
11. Ο γκρεμός... Ανδρεάτος
Σε κάθε δρόμο πάντα υπάρχει ένας γκρεμός
Αρκεί στην ώρα να τον δεις και να ξεφύγεις
Έτσι σε κάθε αγάπη είν' ο χωρισμός
Που μοναχά με τις θυσίες θ' αποφύγεις
Για να 'χεις κάποια σε τούτη τη ζωή χαρά
Τον άνθρωπό σου πάντα βάσταξε κοντά σου
Και θα 'ναι στήριγμα σαν θα 'ρθει η συμφορά
Και σαν θα δεις ν' ανοίγεται ο γκρεμός μπροστά σου
Ένας γκρεμός μες στη ζωή μας είν' ο χωρισμός
Της ευτυχίας κόβει απότομα τη στράτα
Βρες άλλο δρόμο όσο ακόμα είν' ο καιρός
Και με τον άνθρωπο που πόνεσες περπάτα
12. Ένα σφάλμα έκανα... Κότσιρας
Δεν έχεις το δικαίωμα τόσο να με πικραίνεις
Να μου μιλάς για τα παλιά και να με τυραννάς
Δεν έχεις το δικαίωμα ακόμα να επιμένεις
Και όλο για το παρελθόν πικρά να μου μιλάς
Ένα σφάλμα έκανα πρέπει να το ξεχάσεις
Γιατί αλλιώς αγάπη μου γρήγορα θα με χάσεις
Δεν έχεις το δικαίωμα ένα παλιό μου σφάλμα
Να μου φέρνεις μες το νου πάλι κάθε φορά
Το πλήρωσα μες τη ζωή με πόνο και με κλάμα
Γι αυτό θα πρέπει τώρα εσύ να με κερνάς χαρά
Ένα σφάλμα έκανα πρέπει να το ξεχάσεις
Γιατί αλλιώς αγάπη μου γρήγορα θα με χάσεις
Δεν έχεις το δικαίωμα ξανά να μου θυμίζεις
Μια αμαρτία μου παλιά που πάει να σβηστεί
Μα όπως σ' αγαπώ εγώ κι εσύ να μ' αγαπήσεις
Και να γιατρέψεις με στοργή κάποια παλιά πληγή
Ένα σφάλμα έκανα πρέπει να το ξεχάσεις
Γιατί αλλιώς αγάπη μου γρήγορα θα με χάσεις
13. Το δίχτυ... Γαλάνη.
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ' επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι