Και άκουγα τη βροχή.
Σαν να ήταν η απαρίθμηση των δακρύων μου.
Η κάθε μία σταγόνα μου θύμιζε όλα μου τα ξάγρυπνα βράδια.
Ήταν η κάθε μου σκέψη ξεχωριστά.
Το όνομά σου…
Οι αναμνήσεις μου…
Ο πόνος μου και η χαρά μου..
Εσύ…
Εγώ…
Το...
Η ζωή μου όλη πάλλεται μεταξύ θεών και δαιμόνων… Aπορώ πραγματικά και εγώ πώς με εξουσιάζουν…
Διαπερνούν κάθε μου κύτταρο αργά και αθόρυβα ολένα και περισσότερο γεμίζοντας καρκίνο κάθε συναισθηματικό ιστό που έχει απομείνει…
Είναι...