Σε άλλες περιπτώσεις υποδεικνύεται ο τρόπος που έγινε η αμαρτία ή το μέσο που την εκφράζει. Έτσι, όταν τιμωρείται το ζευγάρι που προτίμησε να κοιμηθεί μαζί από το να προσέλθει στη λειτουργία της Κυριακής, απεικονίζεται αγκαλιασμένο πάνω σε ένα κρεβάτι να βασανίζεται από δαίμονες, όπως παρατηρούμε ενδεικτικά στον ναό της αγίας Μαρίνας στον Κισσό Πηλίου σε τοιχογραφία του 19ου αιώνα.
Το αποτέλεσμα που πολλές φορές είναι άκρως ρεαλιστικό και τολμηρό γίνεται αποδεκτό μέσα στη βυζαντινή παράδοση, γιατί εκφράζει εύγλωττα τον διδακτικό σκοπό των ποινών των αμαρτωλών. Σε όλες τις περιπτώσεις είναι εμφανές πως η τιμωρία λειτουργεί ως ανταπόδοση και το αμάρτημα πρέπει να γίνεται εύκολα αντιληπτό από όλους.
Οι απεικονίσεις των ατομικών τιμωριών στους ναούς της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου είναι πάρα πολλές
Στον μεταβυζαντινό ναό του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (18ου αι.) στο Απόζαρι Καστοριάς, με πολύ σκληρό τρόπο τιμωρείται η πόρνη. Απεικονίζεται γυμνή, σε πλάγια θέση, δεμένη από τα χέρια της. Δύο διάβολοι την κρατούν ακινητοποιημένη. Ο ένας της κρατά το ένα της πόδι και ο άλλος, που βρίσκεται από κάτω της, της κρατά γερά τη λεκάνη και τον αστράγαλο. Ένας τρίτος διάβολος κρατά σίδερα και της τρυπάει το αιδοίο, από όπου το αίμα ρέει άφθονο.
Στον μεταβυζαντινό ναό της αγίας Παρασκευής (18ου αι.) στην Καλομοίρα Τρικάλων, η πόρνη τιμωρείται επίσης πολύ άσχημα. Είναι όρθια και γυμνή. Κρέμεται από τα μακριά της μαλλιά. Τα χέρια της είναι δεμένα πισθάγκωνα και τα πόδια της ανοιχτά δεμένα στο έδαφος. Μια φωτιά, την οποία κρατά αναμμένη ένας μικρός διάβολος, κατακαίει τα γεννητικά της όργανα. Δύο άλλοι διάβολοι βασανίζουν τη γυναίκα. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι και οι δύο έχουν πολύ μακριές γλώσσες που εκτοξεύονται από το στόμα τους και τρυπούν τον λαιμό της.