*
Μίλα μου
Μίλα μου για μήλα
όχι για ποιήματα
*
Από τον Βαμβακάρη στα χερουβίμ
Πώς να βολέψεις
αυτά τα σ’ αγαπώ
τα να με θυμάσαι
τα μυστικά γράμματα
που δεν έχουν ηλικία πια
εξαντλείσαι να τα διαβάζεις
δίχως γυαλιά
φωνάζεις και την γειτόνισσα
με το ράγισμα στο γοφό
τρέχει για να σωθείς
από τις μακρινές ευτυχίες
Μαρί - Μαρί
κρύψε με λες
και μείνε-μείνε
εγώ θα σ’ αγαπώ
θα σε φροντίζω
θα σε πλένω
θα σε χτενίζω
θα φωνάζω το όνομα σου
στα τρένα
στα μπαρ
στους δρόμους
κι ας γέρασα
θα σου φιλάω το στήθος
τον ώμο
τα χείλια
τα χέρια
τα μάτια
τα φρύδια
τα μαλλιά
όλα τα χερουβίμ
και του Βαμβακάρη
για εσένα
επειδή να σου χαρίσω
θέλω
ένα ποίημα
και δεν τολμώ
*
Θα
θα ‘ρθεις;
θα έρθω
θα ‘χεις;
θα έχω
θα ‘θες;
θα θέλω
θα μου ‘πεις;
θα σου πω
πως μ’ αγαπάς τρελά;
πως αγαπώ την τρέλα σου
κι’ ύστερα;
και ύστερα θα φύγουν
οι άνω κάτω τελείες
οι τοίχοι
τα πλακάκια
τα έπιπλα
τα σεμεδάκια
της μαμάς σου
της μαμάς μου
οι συγγενείς
τα σου ξου μου ξου
τα μανταλάκια
τα ρούχα που μας σκεπάζουν
θα μείνουμε γυμνοί.
Κι ‘ύστερα;
Ύστερα θα σε βρω
έξω από την πόλη.
Πολύ
θα ‘ρθεις;
θα έρθω
θα ‘χεις;
θα έχω
θα ‘θες;
θα θέλω
θα μου ‘πεις;
θα σου πω
πως μ’ αγαπάς τρελά;
πως αγαπώ την τρέλα σου
κι’ ύστερα;
και ύστερα θα φύγουν
οι άνω κάτω τελείες
οι τοίχοι
τα πλακάκια
τα έπιπλα
τα σεμεδάκια
της μαμάς σου
της μαμάς μου
οι συγγενείς
τα σου ξου μου ξου
τα μανταλάκια
τα ρούχα που μας σκεπάζουν
θα μείνουμε γυμνοί.
Κι ‘ύστερα;
Ύστερα θα σε βρω
έξω από την πόλη.
Πολύ
*
Explosions
Μεγαλώσαμε
να βρεθεί μια νοητικότητα
δίχως καθρέφτες
κοιτάζοντας κατάματα
που γεράσαμε
που σκαλίζουμε τις ρυτίδες μας
επί της ουσίας
γιατί
γινόμαστε πιο σοφοί;
σιγά μην απαντήσουμε
οι γειτονιές
οι δρόμοι
έχουν ατομικές εκρήξεις
για εμάς
*
[ Έτσι πιάνεσαι κάποιες φορές από μια πόλη
και νομίζεις ότι θα αντέξεις τα βλέμματα των σκύλων]
