Ο άνθρωπος έχει πραγματικά θεϊκές δυνάμεις αλλά βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση και χρειάζεται πνευματική εργασία για να αναπτυχθούν. Έχουν γραφτεί πολύ σημαντικά βιβλία απ’ τον μεσαίωνα ακόμη, για τις απόκρυφες ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου, που ωστόσο ακόμη, παραμένουν ανεξήγητες.
Η εμπιστοσύνη είναι στην ουσία αυτή, που δίνει το δικαίωμα σε κάποιες από αυτές τις δυνάμεις να εκδηλωθούν, μέσα από την ανάληψη δράσης του ανώτερου εαυτού. Φυσικά, σε ένα ανώτερο επίπεδο χρειάζεται αρκετή εξάσκηση αλλά ακόμη κι αυτή δεν θα είναι αρκετή αν δεν υπάρχει πίστη στο σκοπό, αν δεν υπάρχει η γνώση ότι οι δυνατότητες είναι εν δυνάμει μέσα στον άνθρωπο, έτοιμες να εκδηλωθούν ως ικανότητες, στο γήινο φυσικό πεδίο. Έχουν υπάρξει πολλά φαινόμενα στην καθημερινότητα, που οι δυνάμεις αυτές ξεδιπλώθηκαν με τρόπο θα λέγαμε ασυναίσθητο.
Η πίστη δεν είναι απλά μια ενεργειακή δύναμη αλλά είναι ένα κλειδί
Μια μητέρα σήκωσε ένα αυτοκίνητο βάρους ενός τόνου για να απελευθερώσει το παιδί της (*) που είχε εγκλωβιστεί από κάτω. Ούτε στο πιο τρελό της όνειρο δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα τα κατάφερνε δίχως αυτό το κίνητρο. Το γεγονός όμως ότι το παιδί της κινδύνευε, έφραξε τη λογική κι απελευθέρωσε τη δύναμη που βασιλεύει μέσα στην καρδιά κι αυτή ανέλαβε να εκδηλώσει μια από τις πολλές μορφές της. Ευτυχώς για την μητέρα αυτή, οι όποιες αντίθετες πεποιθήσεις της κι αν υπήρχαν, παραμερίστηκαν κι έδωσαν χώρο στον αληθινό της Εαυτό να δράσει.
Το είδος των πεποιθήσεων διαμορφώνει την προσωπικότητα κι ανάλογα με το είδος τους, γίνονται ορατές οι επιλογές μες τη ζωή. Ο άνθρωπος που έχει εμπιστοσύνη στον Εαυτό του, στην ουσία εκχωρεί τη βούληση του σ’ Αυτόν κι η προσωπικότητα υπηρετεί το θέλημα Του. Αυτή είναι η πίστη που μπορεί να κινήσει βουνά. Ο άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, δε θα τους δει ποτέ γιατί τοποθετεί δίχως να το καταλάβει, αόρατα φράγματα, που εμποδίζουν την ορατότητα του. Ο ευφυής εφευρέτης όμως δεν έβαλε ποτέ στη σκέψη του τέτοιους φραγμούς κι εκείνη ταξίδεψε ανεμπόδιστα μέσα στο συλλογικό Νου και συντονίστηκε με την ιδέα που επιθυμούσε να συλλάβει. Έτσι, ακόμη κι αν το έπραξε υποσυνείδητα, επέτρεψε στις ενέργειες σκέψη-ιδέα-έλξη να συντονιστούν, για να συλλάβει την εικόνα που κατόπιν υλοποίησε στο εικονικό-φυσικό επίπεδο στο οποίο δρούμε.
Η πίστη δεν είναι απλά μια ενεργειακή δύναμη αλλά είναι ένα κλειδί. Λειτουργεί ως μηχανισμός που ξεκλειδώνει τις υπεράνθρωπες δυνάμεις που κρύβουμε μέσα μας κι ανοίγει τις πύλες στη νέα πραγματικότητα, η οποία στέκεται στο κατώφλι, έτοιμη να εμφανιστεί. Αυτό εννοεί κι η φράση: «Πίστεψε το και θα το δεις». Εν ολίγοις, η πίστη δεν δημιουργεί αλλά αποκαλύπτει, φανερώνει, κάνει ορατά, όσα η σκέψη αναζητεί στο αόρατο.
Δες το πριν το πιστέψεις και πίστεψε για να το δεις
Στην ουσία κι αυτοί που αντιδρούν σε όλα τα παραπάνω, βιώνουν στη ζωή τους αυτό που πιστεύουν. Είναι το ίδιο και το αυτό από την δική τους πλευρά, απλά, στα υλικά τους μάτια φανερώνεται τα δικό τους πιστεύω, αποκλείοντας κάθε εναλλακτική. Είναι λογικό κι επόμενο λοιπόν, η προφητεία των δύσπιστων να εκπληρώνεται κι αυτό είναι ακόμη πιο ενισχυτικό της δυσπιστίας τους κι ο φαύλος κύκλος καλά κρατεί. Είναι αστείο αλλά εν τούτοις χρησιμοποιούν το ίδιο κλειδί κι ας μη το καταλαβαίνουν, με τη διαφορά ότι ανοίγουν άλλες πόρτες ή δε βρίσκουν ποτέ την «άλλη» πόρτα, διότι δε λένε «μπορεί» ή «ίσως», δεν αφήνουν μια χαραμάδα που θα φωτίσει τη μαγική κλειδωνιά, είναι κάθετοι, λένε: «δεν γίνεται», «δεν υπάρχει» αλλά κι αυτό το απόλυτο «δεν γίνεται, δεν υπάρχει» είναι επίσης πεποίθηση που επαληθεύει τις αρνητικές σκέψεις τους. Άρα και πάλι είναι η πίστη τους που διαμορφώνει την πραγματικότητα τους.
Συνεπώς, είναι βέβαιο ότι θα δεις αυτό που πιστεύεις. Όλο το μυστικό κρύβεται μέσα σε τούτη τη φράση: Δες το πριν το πιστέψεις και πίστεψε για να το δεις. «Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι τι θαύματα μπορεί να γεννήσει η πίστη;»είπε ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Νίκος Καζαντζάκης.
Ίσως έχετε ακούσει για τα φάρμακα placebo. Τα χρησιμοποιούν κι οι ψυχολόγοι σε εργαστηριακά πειράματα. Είναι ψεύτικα φάρμακα που έχουν χορηγηθεί σε ασθενείς, πείθοντας τους ότι είναι άκρως αποτελεσματικά και για ένα μυστήριο λόγο, οι ασθενείς γιατρεύτηκαν. Σε μια άλλη περίπτωση, ένας γιος προσποιήθηκε ότι ταξίδεψε για χάρη του άρρωστου πατέρα του στην Αυστραλία για να του φέρει δυο μαγικές πέτρες τις οποίες ακούμπησε στο στήθος του που έπασχε από καρκίνο. Μέσα σε λίγους μήνες ο πατέρας του βγήκε υγιής από το νοσοκομείο κι ο γιός ποτέ δε του αποκάλυψε ότι τις πέτρες τις μάζεψε από ένα πεζοδρόμιο, λίγα στενά πιο κάτω. Μπορείτε εσείς να δώσετε μια άλλη εξήγηση πλην της πίστης, στις δυο αυτές περιπτώσεις; Οι σκεπτικιστές θα τρέξουν να πουν ότι τα άτομα ήταν να γίνουν καλά κι έγιναν.
Πίστη είναι η ενθύμηση της καταγωγής μας
Σαφώς: Αυτό το «ήτανε να γίνουν καλά» έχει μια άλλη σημασία που συνδέεται με το νόμο της ηθικής αιτιότητας (κάρμα). Βέβαια, δεν είναι δεοντολογικό να κάνουμε πειράματα για να διαπιστώσουμε τι θα συνέβαινε αν τους λέγαμε, πριν γιατρευτούν ή μετά, ότι όλα τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ψεύτικα. Σε μια θεραπεία, ο Ιησούς είπε στο άτομο που γιάτρεψε: «Πήγαινε τώρα και μη μιλήσεις σε κανέναν γι αυτό». Ο λόγος ήταν πως ελλόχευε ο κίνδυνος να γίνει περίγελος και να κλονιστεί η πίστη του, με αποτέλεσμα μια υποτροπή.
Ο Παράκελσος, διάσημος αλχημιστής του μεσαίωνα είπε επ’ αυτού : «Είτε είναι αληθινό το αντικείμενο της πίστης σου είτε ψεύτικο θα έχεις τα ίδια αποτελέσματα. Έτσι αν πιστεύω στο άγαλμα του Αγίου Πέτρου ή στον ίδιο τον Άγιο, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Κάποιοι θα το εκλάβουν αυτό ως δεισιδαιμονία αλλά η πίστη είναι αυτή που κάνει τα θαύματα κι είτε είναι πίστη σε κάτι αληθινό είτε όχι θα έχει τα ίδια εκπληκτικά αποτελέσματα». Να προσθέσω κι εγώ με τη σειρά μου ότι αληθινό για τον καθένα είναι αυτό που αναγνωρίζει ο ίδιος ως αληθινό.
Οι μωαμεθανοί, για παράδειγμα, πιστεύουν ότι στον άλλο κόσμο θα αντικρύσουν βουνά από πιλάφι κι όσο αστείο κι αν ακούγεται αυτό, οι απόκρυφες εσωτερικές επιστήμες το δέχονται, γιατί γνωρίζουν ότι άπαξ μια σκέψη-μορφή συνοδευτεί από ακλόνητη πίστη, τότε, παίρνει σάρκα και οστά στον κόσμο που αναμένεται η υλοποίηση , εν προκειμένω στη μεταθανάτια ζωή.
«Πίστη είναι το πουλί που νιώθει το φως όταν η αυγή είναι ακόμη τυλιγμένη στο σκοτάδι» – Ταγκόρ
Συνοπτικά: Οι πεποιθήσεις δεν πρέπει να είναι άκαμπτες αλλά να κυλούν σαν το νερό για να μπορούν να ανακαλύπτουν συνεχώς, όλες τις διαθέσιμες διαδρομές που υπάρχουν κι ανοίγονται μπροστά μας.
Έχει διαφορετική σημασία η δογματική πίστη από την Εμπιστοσύνη στον Εαυτό και την θεϊκή καταγωγή μας. Οπότε, καταληκτικά, το πραγματικό περιεχόμενο της λέξης πίστη είναι: Γνωρίζω, κι όταν κάποιος πραγματικά γνωρίζει είναι ακλόνητος, γιατί η αλήθεια είναι Γνώση. Τελικά το ερώτημα είναι: Με ποια μάτια βλέπουμε; Της ψυχής ή του σώματος; Επειδή η ψυχή Γνωρίζει κι απλά κάνει τη γνώση εμπειρία όταν κάτι είναι Αληθινό το διαισθάνεται ακαριαία, ενώ η προσωπικότητα δεν γνωρίζει κι αναζητά τη γνώση μέσω της εμπειρίας και πολλές φορές όχι μόνο λανθάνει αλλά επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, παρεμποδίζοντας την εξέλιξη της ψυχής.
Να θυμάστε ότι:
► Αν οι πεποιθήσεις σας είναι παγιωμένες και ταυτόχρονα δεν υποστηρίζουν με το περιεχόμενο τους το στόχο σας τότε, είναι η ώρα να αλλάξετε πεποιθήσεις αν και το ορθό είναι να μην έχετε καθόλου πεποιθήσεις, κάθε τι πρέπει να το ερευνάτε ενδελεχώς, μέχρι να διαισθανθείτε την αληθινή γνώση-πίστη.
► Σπάστε το ασβεστολιθικό τείχος γύρω σας, για να κυκλοφορήσουν νέες ενέργειες μέσα σας. Επιτρέψτε σ’ αυτές να σας πλημμυρίσουν κι αφεθείτε με εμπιστοσύνη στη συμπαντική ροή. Εκχωρείστε τη βούληση της προσωπικότητας σας στον εσωτερικό Άνθρωπο. Θα σας οδηγήσει με ασφάλεια, στον αληθινό προορισμό σας.
► Πίστη είναι η ενθύμηση της καταγωγής μας. Είναι η γέφυρα που ενώνει την καρδιά με τη λογική. Το πουλί κάθεται προσωρινά σε ένα κλαδί αλλά ανοίγει τα φτερά του και πετάει απ’ αυτό. Δεν στέκεται αιώνια στο ίδιο μέρος ούτε βασίζεται σ’ αυτό, αλλά στα φτερά του.
► Πίστη δεν είναι η τυφλή αποδοχή θρησκευτικών δοξασιών, αυτό είναι εκχώρηση της δύναμης της σκέψης, όπως ακριβώς συμβαίνει κι όταν αποδίδουμε κύρος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και παπαγαλίζουμε τις ειδήσεις δίχως διασταύρωση. Το πολιτικό σύστημα τρίβει τα χέρια του από ευχαρίστηση κι οι διαφημιστικές εταιρίες «περνάνε» τα μηνύματα τους εύκολα, μέσω «γκρίζων» διαφημίσεων, εν είδη υποβολών. Π.χ το είδωλο του σινεμά που καπνίζει μια συγκεκριμένη μάρκα τσιγάρων στη ταινία ή πίνει ένα γνωστό αναψυκτικό. Όταν οι «άλλοι» χρησιμοποιούν αυτές τις τεχνικές για να σας πείσουν, άραγε τι προσδοκούν κατόπιν από σας; Σκεφτείτε το κι αναρωτηθείτε: γιατί να μην χρησιμοποιήσω τη μέθοδο της πειθούς προς όφελος μου;
► Η έρευνα είναι το μονοπάτι της ενθύμησης. Στην ουσία, καθώς βιώνουμε τις εμπειρίες στη διαδρομή της ζωής κι ερευνούμε προς κάθε κατεύθυνση, δεν ανακαλύπτουμε κάτι νέο, όσο κι αν η παρούσα προσωπικότητα μας το θεωρεί έτσι, αλλά ενθυμούμαστε τη γνώση που έχουμε ήδη μέσα μας.
► Η ζωή είναι ένας δάσκαλος που μέσα από τα μαθήματα της έχει σαν σκοπό να μας αφυπνίσει.. Όλη η μαγεία ξεκινά από την πίστη-ενθύμηση του πραγματικού Εαυτού. Το ακατόρθωτο γι Αυτόν είναι λέξη άγνωστη…
Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων:«Το λυχνάρι του Αλαντίν»
1964 Chevy Impala.
Αυτή είναι η ίδια μάρκα και μοντέλο που σήκωσε η μαμά. Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, 9 Απριλίου 1982 στο Lawrenceville της Γεωργίας και ο Anthony Vincent Cavallo II, ένας έφηβος εκείνη την εποχή, έβαλε το Chevy Impala του 1964 (το ίδιο μοντέλο με αυτό της φωτογραφίας παραπάνω) στο γρύλο για να εργαστεί από κάτω. Αφού αφαιρέθηκε το πίσω ελατήριο της ανάρτησης (και όχι το ελαστικό, όπως ισχυρίστηκαν μερικές πηγές), ο γρύλος ολισθαίνει, αφήνοντας τον Anthony να συσφίγγεται μεταξύ της κορυφής του πίσω τροχού και της κορυφής του φτερού ενός 3,340 - 3,895 λιβρών (Chevy Impala). Η μητέρα του Άντζελα, η οποία περιγράφει τον εαυτό της ως 5′ 8″ πόδια, ύψος καρδαμωμένη και δυνατή" ήταν στην κουζίνα, όταν ένα γειτονικό παιδί έτρεξε και είπε ότι ο Anthony είχε ένα ατύχημα. Έτρεξε έξω και σήκωσε τη γωνία του αυτοκινήτου μόλις λίγα εκατοστά, ώστε να μην πιέζει συνεχώς τον πλακωμένο Anthony ενώ το παιδί πήγε για βοήθεια.
Εκτιμά ότι κράτησε τη γωνία του αυτοκινήτου για περίπου 5 λεπτά μέχρι να έρθει η βοήθεια και να τραβήξουν τον Anthony. Ο Anthony ανέκαμψε πλήρως και σήμερα διαχειρίζεται πέντε καταστήματα ελαστικών Goodyear. Προσωπικά, έχω ακούσει τις εκδόσεις αυτής της ιστορίας όπου μιλάει για ένα παιδί τριών ετών που βρισκόταν κάτω από ένα φορτηγάκι και η μητέρα σήκωσε το φορτηγό με το ένα χέρι, τραβώντας το παιδί έξω με το άλλο. Όπως βλέπουμε, ήταν πολύ πιο πιστευτό και η αδρεναλίνη φαίνεται να είναι μια λογική εξήγηση (παρόλο που η αδρεναλίνη που διαρκεί 5 λεπτά είναι θέμα συζήτησης έως αδύνατον). Σε κάθε περίπτωση αυτό φαίνεται να εμπίπτει στο "τι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν σε ακραίες καταστάσεις" στρεσαρίσματος.
