Όχι βέβαια, η πείνα δεν είναι το μόνο μαρτύριο που
οι θεοί έχουν θεσπίσει: κι αν ακόμη είσαι χορτάτος
και πάλι όλοι οι θάνατοι επέρχονται.
Εκείνος που σκληραίνει την ψυχή του έναντι του
δυστυχισμένου που πεινά, ενώ ο ίδιος έχει τροφή•
έναντι του άρρωστου που τον πλησιάζει ενώ άλλοτε
δέχθηκε από αυτόν τον ίδιο τις φροντίδες: δεν
βρίσκεται κανείς να τον λυπηθεί!
καθώς περιπλανάται, αδύνατος, αναζητώντας τροφή.
Βοηθώντας τον, αν ο άλλος τον καλέσει στο δρόμο του
τον κάνει φίλο του για τις επερχόμενες μέρες
Εκείνος που δεν δίνει τροφή στον φίλο του
στον σύντροφο που τον συνοδεύει αυτός δεν είναι φίλος.
Ας απομακρυνθεί από αυτόν! Δεν είναι η θέση του,
Ο ισχυρός πρέπει να δίνει στον καταπιεζόμενο:
ας θεωρεί τον δράκο που απλώνεται μακρυά!
Ο πλούτος κυλά σαν τους τροχούς του άρματος,
πότε πλησιάζει προς την μια άκρη, πότε προς την άλλη.
Μάταια ο άφρων κατακρατά την τροφή:
αλήθεια σας το λέω, τούτο είναι ο χαμός του.
Δεν νοιάζεται ούτε ένα σύντροφο, ούτε ένα φίλο,
τρώγοντας μόνος, παραμένει μόνος του με το παράπτωμά του
Καλλιεργώντας με το άροτρο χορταίνουμε την πείνα•
πηγαίνοντας με τα πόδια τελειώνουμε το ταξίδι.
Ο ιερέας που μιλά είναι ο καλύτερος από αυτόν που δεν μιλά
Ο φίλος που δίνει αξίζει περισσότερο από εκείνον που δεν δίνει.
**Οι Βέδες είναι αρχαία Ινδικά κείμενα.
*Το παραπάνω κείμενο είναι παρμένο από το βιβλίο «ΒΕΔΕΣ» (σελ.107-108) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ σε μετάφραση Γιώργου Ζωγραφάκη.
*Το παραπάνω κείμενο είναι παρμένο από το βιβλίο «ΒΕΔΕΣ» (σελ.107-108) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ σε μετάφραση Γιώργου Ζωγραφάκη.
Σημ1: Το κείμενο στο πρωτότυπο είναι στο πολυτονικό.
Σημ.2: Το συγκεκριμένο κείμενο το αφιερώνω στον Κωσταντίνο, κατά κόσμον, Άλλο Άνθρωπο γιατί με τον τρόπο του άνοιξε «Σχολή» και συνεχίζει να «διδάσκει».
