Σ’ αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε έναν σύντομο οδηγό που θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε έμπρακτα ποια είναι η αληθινή μας φύση.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να απαντήσουμε σε μερικές πολύ εύκολες ερωτήσεις, χρησιμοποιώντας την ικανότητά μας να παρατηρούμε.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να απαντήσουμε σε μερικές πολύ εύκολες ερωτήσεις, χρησιμοποιώντας την ικανότητά μας να παρατηρούμε.
Στις ερωτήσεις που ακολουθούν δεν υπάρχει σωστό ή λάθος και το περιεχόμενο των απαντήσεών σας δεν έχει καμία σημασία.
Σημασία έχει μόνο να είστε σίγουροι για τις απαντήσεις σας.
Όλες οι ερωτήσεις αφορούν αποκλειστικά το παρόν, δηλαδή θα απαντήσετε αφού στρέψετε την προσοχή σας εκεί όπου χρειάζεται κάθε φορά.
1) Έξω είναι μέρα ή νύχτα;
2) Νιώθετε φόβο μέσα σας;
3) Υπάρχει κάποιος ελέφαντας κοντά σας;
4) Αναπνέετε;
5) Κάθεστε ή στέκεστε όρθιοι;
6) Νιώθετε πόνο στο δεξί σας χέρι;
7) Σκέφτεστε κάτι άλλο πέρα από αυτό που διαβάζετε τώρα;
8) Θυμάστε σε ποια πόλη/χωριό γεννηθήκατε;
Πρέπει να είστε σίγουροι για τις απαντήσεις σας.
Και υποθέτουμε πως είστε, γιατί δεν υπήρχε και κάποια ιδιαίτερη δυσκολία εδώ που τα λέμε!
Πώς μπορείτε λοιπόν να είστε σίγουροι γι’ αυτά που απαντήσατε;
Επειδή στρέψατε την προσοχή σας εκεί όπου χρειαζόταν κάθε φορά, με αποτέλεσμα να γνωρίζετε αν είχατε μία από τις εξής εμπειρίες:
τις σκέψεις
(«σκέφτεστε κάτι άλλο πέρα από αυτό που διαβάζετε τώρα;«),
τα συναισθήματα
(«νιώθετε φόβο μέσα σας;»),
τις αισθήσεις του σώματος
(«νιώθετε πόνο στο δεξί σας χέρι;») και
την αντίληψη
(«έξω είναι μέρα ή νύχτα;»).
Δεν υπάρχει αντικείμενο-ερέθισμα στη ζωή μας που να μην εμπίπτει σε μία από αυτές τις τέσσερις κατηγορίες.
Και αν και το περιεχόμενο των εμπειριών αλλάζει συνεχώς, εσείς είστε πάντα παρόντες.
Με άλλα λόγια, ο σταθερός παράγοντας σε όλες τις περιπτώσεις είστε εσείς ο παρατηρητής:
«Εγώ παρατηρώ αν σκέφτομαι κάτι άλλο πέρα από αυτό που διαβάζω τώρα», «εγώ παρατηρώ αν υπάρχει φόβος μέσα μου», «εγώ παρατηρώ αν υπάρχει πόνος στο δεξί μου χέρι», «εγώ παρατηρώ αν έξω είναι μέρα ή νύχτα».
Αυτό το εγώ είναι αυτό που είμαστε και μέσω του οποίου αποκτάμε επίγνωση των εμπειριών μας.
Δεν είμαστε οι σκέψεις που παρατηρούμε, ούτε τα συναισθήματα, ούτε οι αισθήσεις στο σώμα, ούτε αυτά που αντιλαμβανόμαστε.
Όλα αυτά τα παρατηρούμε ως φαινόμενα που έρχονται και φεύγουν.
Το όφελος στη διαδικασία τού να έχεις επίγνωση των εμπειριών σου είναι ότι γνωρίζεις τι σημαίνει να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι, να νιώθεις και να αντιλαμβάνεσαι.
Με άλλα λόγια, γνωρίζεις τι σημαίνει να ζεις.
Υπερβαίνεις το περιεχόμενο του νου και πας κατευθείαν στην εμπειρία τού σκέπτεσθαι.
Υπερβαίνεις το περιεχόμενο ενός συναισθήματος, δηλαδή δεν «κολλάς» σ’ αυτό και δεν του δίνεις διαστάσεις που δεν έχει, και πας κατευθείαν στο πώς είναι να αισθάνεσαι κάτι.
Και το ίδιο κάνεις με τις αισθήσεις του σώματος και την αντίληψη.
Ο κοινός παρονομαστής είναι πάντα το «εγώ» του παρατηρητή, που στην πραγματικότητα δεν είναι «εγώ», αλλά καθαρή γνώση.
Δεν υπάρχει κριτική, ούτε πεποιθήσεις γύρω από μια αυτοεικόνα ή κάποιον εαυτό, αλλά μόνο η γνώση των εμπειριών, δηλαδή η επίγνωση.
Η διαφορά με το «εγώ» που προσδιορίζει την ψευδαίσθηση του εαυτού, είναι ότι η επίγνωση δεν μας ανήκει, είναι πάντα παρούσα, πάντα γαλήνια και ανεξάρτητη από το περιεχόμενο των εμπειριών, καθώς επιτρέπει σε όλες τις εμπειρίες να είναι ακριβώς όπως είναι χωρίς καμία αντίσταση.
Όσο πιο συχνά θυμόμαστε να στρέφουμε την προσοχή μας προς την επίγνωση μιας εμπειρίας, τόσο πιο συχνά συνδεόμαστε με την πηγή της γαλήνης μέσα μας.
