Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.
Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της «τριπλής διύλισης».
«Τριπλή διύλιση;», ρώτησε με απορία ο γνωστός του.
«Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου, θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις», του εξήγησε ο Σωκράτης, και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
«Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;»
- «Εεε...όχι ακριβώς, απλά το άκουσα…»
- «Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα...
Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ.
Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου, είναι κάτι καλό;»
- «Όχι, το αντίθετο μάλλον...»
- «Άρα, θέλεις να μου πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου, αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.
Παρ’ όλ’ αυτά, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ, γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.
Αυτό της ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ.
Αυτό που θέλεις να μου πεις λοιπόν για τον μαθητή μου, είναι κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;»
- «Όχι, δε νομίζω...»
- «Ε, τότε, αφού αυτό που θες να μου πεις, δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;!»
