Μπορείτε να μου πείτε πως θα το κάνω όταν τις πιο πολλές φορές δεν έχω ούτε τα χρήματα για το ελάχιστο αντίτιμο του εισιτηρίου;
Πόσο μάλλον να έχω και κάτι λίγο να ξοδέψω για το φαγητό και τον καφέ ή το ξενοδοχείο;
Θα μου πείτε ίσως να αρχίσω με περιπάτους γύρω από το σπίτι μου;
Ή σε δωρεάν εκδηλώσεις του δήμου Αθηναίων;
Αυτά τα λένε κάποιοι απαίδευτοι (εννοώ χρηματικά) που ποτέ ίσως δεν είχαν να αντιμετωπίσουν πρόβλημα καθαρά επιβίωσης.
Δεν θα επεκταθώ…
Αν έγινα κατανοητή ή όχι, δεν ξέρω αλλά μου βγήκε αυθόρμητα.
Όλους τους πόνους που περιγράφετε τους έχω και το αποδέχομαι…
Αλλά αυτά τα χρήματα πια, το ίδιο τσιτάτο κάθε φορά.....
Τα χρήματα ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξαν εμπόδιο για τη χαρά. Σίγουρα όμως υπάρχουν σαν δικαιολογία για την εμμονή μας στη δυστυχία…
Και αυτό μπορεί να αφορά μια απλή επιθυμία ή το κόλλημά μας με ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση…
Πως μπορεί να εισβάλει μέσα σε ένα γεμάτο από δυστυχία μυαλό η γαλήνη και να το ηρεμήσει…
Το σημαντικό όμως ήταν να μην τρώγαμε μαζί με αυτά και τη δυστυχία μας. Να μην την καταπίναμε αμάσητη.
Αν αφήνουμε το φόβο και την αγωνία να σκοτεινιάζει τις μέρες μας και αναζητάμε να είμαστε ξεχωριστοί μέσα από τη δυστυχία μας…
Γαλήνια ενδιαφέρομαι να είμαι…
Γι’ αυτό όταν προκύπτουν προβλήματα στη ζωή μου απλά ψάχνω λύσεις και δεν τα κάνω σημαία παρελαύνοντας…
Υπάρχουν δωρεάν προγράμματα ψυχικής υγείας στους δήμους…
Υπάρχουν θεραπευτές που κάνουν και δωρεάν σεμινάρια ή θεραπείες…
Υπάρχουν εκκολαπτόμενοι θεραπευτές που κάνουν επαναλαμβανόμενα ακριβώς το ίδιο για να αποκτήσουν εμπειρία…
Υπάρχει το ιντερνέτ με άπειρους διαλογισμούς και διδασκαλίες ώστε να ανοίξει το μυαλό μας…