Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που μας καλεί να αντιδράσουμε επιθετικά σε ένα άσχημο ερέθισμα που δεχόμαστε. Είναι ένας τρόπος άμυνας του εαυτού μας που όμως αν εκδηλωθεί με λάθος τρόπο, μπορεί να επιφέρει την καταστροφή.
Όπως είχε γράψει και ο σπουδαίος Αριστοτέλης: «Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο».
Αυτό μας δείχνει πως πολλές φορές ξεσπάμε το θυμό μας με λάθος τρόπο ή τον αφήνουμε να βγει στην επιφάνεια σε λάθος άνθρωπο. Ειδικότερα, οι γυναίκες τείνουν να καταπίνουν περισσότερο το θυμό τους, αφού μέσα στην κοινωνία έχουν ταυτιστεί διαχρονικά με έναν ρόλο περισσότερο υποτακτικό και συγκαταβατικό.
Ο θυμός είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα που επιθυμεί να προστατεύσει την αξιοπρέπειά μας και τη ζωή μας, όταν εκείνη απειληθεί από κάποιο σοβαρό κίνδυνο. Παρόλα αυτά, δε συνδέεται πάντα με κάποιο κίνδυνο, υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να νευριάσουν και να θέλουν να διαλύσουν τα πάντα γύρω τους χωρίς όμως να έχει υπάρξει ένας σοβαρός λόγος.
Σίγουρα ο θυμός, ο οποίος δεν εκδηλώνεται καθόλου, είναι βλαπτικός για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, διότι συσσωρεύεται μέσα μας και επηρεάζει τη σωματική, ψυχική μας υγεία και δεύτερον επειδή αυτός ο θυμός θα εκδηλωθεί σίγουρα με άσχημο τρόπο αφού έχει θαφτεί μέσα μας και περιμένει απλώς μία αφορμή για να ξεσπάσει.
Πώς θα μπορούσε κάποιος να αξιοποιήσει το συναίσθημα του θυμού ώστε αυτό να είναι προς όφελός του; Τι πρέπει να σκέφτομαι όταν ο θυμός έρθει σε εμένα;
Παρακάτω παραθέτω μερικούς τρόπουςπου έχω αξιοποιήσει και εγώ και διαπίστωσα πως είναιχρήσιμοι και παραγωγικοί:
• Όταν αισθανθώ πως ο θυμός μου χτυπάει την πόρτα, ας τον αποδεχτώ και ας τον αναγνωρίσω. Είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που αισθανόμαστε όλοι, οπότε θα έρθει η στιγμή να το βιώσω και εγώ.
• Όσο είναι εφικτό, ας μην επιτρέπω σε κανέναν άλλο έξω από εμένα να με κάνει να σκέφτομαι αρνητικά, να θυμώνω και να πονώ ψυχικά. Εννοείται πως άνθρωποι και καταστάσεις μας πληγώνουν, αλλά ας προσπαθήσουμε όσο είναι εφικτό, να μην παίρνουμε τα πάντα στα σοβαρά. Είναι αυτή η εξαιρετική φράση που είχα διαβάσει παλαιότερα και συμπύκνωνε τόση σοφία: «εκείνος που σε θυμώνει, σε ελέγχει. Μη δώσεις σε κανένα αυτή την ικανοποίηση’.’
• Βρίσκω και ανακαλύπτω εποικοδομητικούς τρόπους για να αξιοποιήσω το θυμό μου. Ασχολούμαι με μία τέχνη, έρχομαι πιο κοντά στη φύση, ασχολούμαι με ένα άθλημα. Έτσι και το μυαλό θα αδειάσει και δε θα σκέφτεται διαρκώς το γεγονός που με έχει κάνει να θυμώσω.
• Μιλάω ανοιχτά με τους ανθρώπους της ζωής μου και τους αναφέρω συμπεριφορές δικές τους που με έχουν θυμώσει. Ο διάλογος είναι και αυτός ένα σπουδαίο αγαθό που βοηθάει τις ανθρώπινες σχέσεις να ευδοκιμήσουν.
• Ξεσπώ ανοιχτά και κλαίω αν αισθανθώ την ανάγκη. Ένα μαξιλάρι σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα χρήσιμο.
Ο θυμός είναι και αυτός απαραίτητος και πολλές φορές είναι εκείνος που μας κινητοποιεί και μας βγάζει από την αδράνεια. Είναι στο χέρι μας το πόσο σωστός και ωφέλιμος θα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα τον διαχειριστούμε.
