Σαν συνειδητοποιήσει κανείς πόσο πρόσκαιρη και εύθραυστη είναι η ζωή του τότε ψάχνει απεγνωσμένα και ακούραστα να ανακαλύψει το νόημα της ζωής, τον λόγο της ύπαρξης του τον λόγο για τον οποίο ζει.
Γιατί υπάρχω, γιατί ζω, γιατί ήρθα σε αυτόν τον κόσμο, ποιό το νόημα της ζωής; (υπαρξιακά ερωτήματα )
Μόνο σαν συνειδητοποιήσουμε την ματαιότητα της πρόσκαιρης ζωής μας είμαστε πλέον σε θέση να αναζητήσουμε ειλικρινά την πραγματική αξία και το νόημα της ζωής μας. Μια σπουδαία υπόσχεση υπάρχει στον λόγο του Θεού γι' αυτόν που ακούραστα ψάχνει το νόημα της ζωής.
Διαβάζουμε στο Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο 7:7 Ζητάτε, και θα σας δοθεί· ψάχνετε, και θα βρείτε· κρούετε, και θα σας ανοιχτεί· 8 επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θα ανοιχτεί. Αυτό φυσικά το γνωρίζει και ο εχθρός της ψυχής ( ο διάβολος) και για’ αυτό φροντίζει επιμελώς να καταπνίξει κάθε προσπάθεια της ψυχής να αναζητήσει το ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ.
ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ - Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΜΑΣ
Στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο 13 περιγράφεται η ανταπόκριση διάφορων ανθρώπων στα υπαρξιακά ερωτήματα της ζωής:
3 Και τους μίλησε πολλά με παραβολές, λέγοντας: Δέστε, βγήκε αυτός που σπέρνει για να σπείρει. 4 Και ενώ έσπερνε, άλλα μεν έπεσαν κοντά στον δρόμο· και ήρθαν τα πουλιά τού ουρανού, και τα κατέφαγαν.5 Άλλα, όμως, έπεσαν επάνω στα πετρώδη μέρη, όπου δεν είχαν χώμα· κι αμέσως φύτρωσαν, επειδή δεν είχαν βάθος γης· 6 και όταν ανέτειλε ο ήλιος, κάηκαν, και, επειδή δεν είχαν ρίζα, ξεράθηκαν.7 Και άλλα έπεσαν επάνω στα αγκάθια, και τα αγκάθια μεγάλωσαν, και τα κατέπνιξαν. 8 Άλλα, όμως, έπεσαν επάνω σε καλή γη· και έδιναν καρπό, το ένα 100, το άλλο 60, και το άλλο 30. 9 Αυτός που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει.
Η Παραβολή του σπορέα !
Στην παραβολή του Σπορέα ο “άνθρωπος του δρόμου” είναι αυτός που συμβιβάζεται με κάποια κοσμοθεωρία μέσα στην οποία δεν υπάρχει λόγος για να αναζητήσει ο άνθρωπος νόημα ζωής. Όλα έγιναν από ένα μεγάλο μπαμ, λειτούργησε ο νόμος των πιθανοτήτων, δεν δημιουργήθηκα για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό ούτε και υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα στην ζωή.
Θα κάνω ότι μπορώ να απολαύσω την ζωή όπως εγώ γνωρίζω καλύτερα. Με άλλα λόγια το νόημα της ζωής είναι ο εαυτός μου. Αυτό παρεμπίπτοντος διδάσκεται πλέον επίσημα στα σχολεία μας από το δημοτικό μέσα από την θεωρία της εξέλιξης.
Το πετρώδες έδαφος είναι ο άνθρωπος που αναγνωρίζει διανοητικά ότι το νόημα της ζωής είναι ότι πιο σπουδαίο στην ζωή. Ξεκινά την αναζήτηση του με ζήλο και η υπόσχεση του Θεού στην ζωή του πραγματοποιείται. Βρίσκει, του ανοίγεται η θύρα αλλά αλίμονο, μόλις βλέπει τον στενό δρόμο πίσω από την στενή πύλη αλλάζει γνώμη.
Οι θλίψεις της πίστης, το κόστος της μαρτυρίας του φαίνεται αβάσταχτο. Τρέχει λοιπόν στον πλατύ δρόμο του συμβιβασμού και φιλοσοφεί την πίστη του στον Θεό. Συμβιβάζει τον λόγο του Θεού και τον τροποποιεί στα μέτρα του. Αρνείται να σηκώσει τον σταυρό του στον ώμο και αρνείται να ζήσει τον πραγματικό ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.
Η παραβολή του σπορέα!
Το έδαφος με τα αγκάθια είναι ο άνθρωπος που δεν του μένει χρόνος για να αναζητήσει ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ. Αναζητά να κερδίσει μαζί με το πραγματικό νόημα της ζωής και όλα τα άλλα που προσφέρει ο κόσμος. Η δόξα και η αποδοχή του κόσμου, αυτά που για τον κόσμο είναι ηδονές και απολαύσεις, η δίψα για χρήμα και πλούτο πνίγουν την αποκάλυψη του για το πραγματικό νόημα της ζωής.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο εγωισμός, οι θλίψεις, οι μέριμνες ο πλούτος και οι ηδονές είναι τα όπλα του πονηρού ενάντια σε κάθε ψυχή ανθρώπου που αναζητά την αλήθεια μέσα στην ζωή του. Η καλοπέραση μας με άλλα λόγια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας στην αναζήτηση του πραγματικού λόγου της ζωή μας.
Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει το αληθινό ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ καλείτε να ξεπεράσει κάθε ανθρώπινο όριο του, κάθε δική του προσπάθεια, κάθε κατεστημένο που τον δεσμεύει. Η απόφαση του να ζήσει ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ πραγματοποιείται με την χάρη του Θεού δια του Αγίου Πνεύματος και ισοδυναμεί με την απόφαση να χάσει την ζωή του. Λουκάς 7:24 Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου, αυτός θα τη σώσει. Αυτός ο άνθρωπος είναι η καλή γη που θα φέρει πλούσιο καρπό.
Ο απόστολος των εθνών (ο Παύλος) πέρασε μέσα από αναρίθμητες θλίψεις για να δοκιμαστεί η πίστη του. Μπροστά σε όλες τις θλίψεις και τις κακουχίες όμως δεν λύγισε. Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ήταν συνεχώς μπροστά του. Διαβάζουμε στις πράξεις των αποστόλων 20:23-24:
«Δεν φροντίζω για τις θλίψεις που με πληροφορεί το Πνεύμα ότι με περιμένουν, αλλά ούτε και την ίδια μου την ζωή δεν θεωρώ πολύτιμη». Τι ήταν αυτό που έκανε τον Παύλο να απαρνηθεί την ίδια του την ζωή; Διαβάζουμε στο χωρίο 24 όμως, δεν φροντίζω για κανένα απ' αυτά ούτε έχω πολύτιμη τη ζωή μου, παρά το να τελειώσω τον δρόμο μου με χαρά, και τη διακονία, που πήρα από τον Κύριο Ιησού, να διακηρύξω το ευαγγέλιο τής χάρης τού Θεού. ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Παύλου: να τελειώσει τον δρόμο του με χαρά και να τελειώσει την διακονία που του έδωσε ο Ιησούς. Μέσα σε τόσες θλίψεις μπορεί να μιλάει για χαρά, χαρά μέχρι το τέλος του δρόμου, χαρά που δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις και τις καταστάσεις, χαρά που δεν περιορίζεται από θλίψεις, διωγμούς και προβλήματα.
Τι ήταν αυτό άραγε που έδινε τόση χαρά στον Παύλο ώστε αυτή να μην μπορεί να σβήσει ακόμα και με όλα τα πυροσβεστικά μέσα του πονηρού. Το μυστικό αυτής της μυστήριας χαράς ήταν να γνωρίζει, να αγαπά, να μένει, να ελπίζει, να πιστεύει και να ζει τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ….τον πραγματικό ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του. Διαβάζουμε στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο τις διακηρύξεις του Ιησού:
6:35 Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής, 8:18 Το φως της ζωής ( του κόσμου) 11:25 Η ανάσταση και η ζωή, 14:6 Ο δρόμος και η αλήθεια και η ζωή.
Όταν ζούμε τον πραγματικό Λόγο της ζωής μας η ζωή μας είναι γεμάτη χαρά αφού όλη η ζωή μας είναι ο Χριστός. Χανόμαστε πλέον μέσα στον Χριστό εκεί που κανένας και τίποτα δεν μπορεί να μας πειράξει. Το φαΐ μας το φως μας ο δρόμος μας και η νίκη μας επάνω στον θάνατο (δηλαδή ή ανάσταση μας) είναι ο Χριστός.
Τότε μπορεί να πει με παρρησία ο πιστός «Ρωμαίους 8:18 Επειδή, θεωρώ ότι τα παθήματα του παρόντα καιρού δεν είναι άξια να συγκριθούν με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφθεί σε μας.» Αυτός που ζει τον πραγματικό λόγο της ζωής έχει τα μάτια του στραμμένα στον ουρανό, δεν ζει για τα επίγεια αλλά για την δόξα που δεν φαίνεται και την οποία περιμένει με ανυπομονησία να του αποκαλυφθεί μετά θάνατον.
Όλα τα επίγεια στα οποία στηριζόμαστε για ασφάλεια, όλες οι πρόσκαιρες χαρές του κόσμου τούτου, όλα όσα θεωρεί ο κόσμος σημαντικά και πολύτιμα ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ μετατρέπονται σε σκύβαλα. Φιλιππησιους 3:7 όμως, εκείνα που ήσαν σε μένα κέρδη, αυτά τα θεώρησα ζημία για τον Χριστό.8 Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό.
Αυτά λοιπόν για τα οποία πολλές φορές πασκίζουμε και αγωνιζόμαστε μέχρι τελικής πτώσεως αποτελούν ζημιά για να κερδίσουμε τον Χριστό, ζημιά απέναντι στο έξοχο της γνώσης του, ζημιά για τον άνθρωπο που θέλει να ζήσει το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Γιατί τρέχουμε στους σκουπιδοτενεκέδες για να βρούμε ζωή όταν μας προσφέρεται τόσο άφθονα και με τέτοια μεγάλη θυσία ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ;
Όπως όταν αγαπάς κάποιον νιώθεις την ανάγκη να τον αγκαλιάσεις σφιχτά και να τον καταφιλήσεις έτσι και η χαρά της αγάπης και της γνώσης του Χριστού ξεσπά σε μια τρελή αναζήτηση της άνω κλήσης του Θεού εν Χριστώ Ιησού.
Στην προς Φιλιππησίους επιστολή ο απόστολος Παύλος περιγράφει το πάθος αυτής του της αναζήτησης: 3:7 12 Όχι ότι έλαβα κιόλας το βραβείο ή έγινα ήδη τέλειος· τρέχω, όμως, πίσω απ' αυτό, ίσως το αποκτήσω, για το οποίο και αποκτήθηκα από τον Ιησού Χριστό. 13 Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι τον εαυτό μου ότι το έχω αποκτήσει. 14 Αλλά, ένα πράγμα κάνω, λησμονώντας μεν όσα βρίσκονται πίσω, επεκτεινόμενος δε σε όσα βρίσκονται μπροστά, τρέχω προς τον σκοπό, για το βραβείο τής άνω κλήσης τού Θεού εν Χριστώ Ιησού.
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ( Δηλαδή ο Ιησούς Χριστός) δίνει νόημα ζωής, δίνει πραγματικό σκοπό και νόημα, μας καλεί να αποκτήσουμε αυτό για το οποίο αποκτηθήκαμε από τον Χριστό, μας καλεί να περπατήσουμε στα έργα που αυτός προετοίμασε για μας. Σκοπός του Παύλου ήταν να τελειώσει τον δρόμο του με χαρά, να μείνει δηλαδή με τον Χριστό μέχρι τέλους ώστε να τελειώσει τον σκοπό που του εμπιστεύτηκε ο Ιησούς επιτυχώς.
Ζούμε για να χαιρόμαστε τον Ιησού και να απολαμβάνουμε την γνώση του …μόνο έτσι θα μπορέσουμε να παραλάβουμε τον σκοπό που έχει για μας και να τον εκτελέσουμε. Λοιπόν ας μην αμελούμε μια τέτοια σπουδαία προσφορά. Μπροστά μας είναι η ζωή, στα χέρια μας είναι η κάθε στιγμή που μας χαρίζει ο Θεός. Η απόφαση να ζήσουμε τον ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ( ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ) είναι ΜΟΝΟ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ.
