Ο Ιωάννης της Κλίμακας με τον μεστό του λόγο, περιγράφοντας τι είναι υπομονή και τι υπομονετικός γράφει:
«Εάν αποκτήσεις τη ράβδο της υπομονής, αμέσως θα σταματήσουν οι σκύλοι δαίμονες να φέρονται με αναίδεια.
Υπομονή είναι ο άθραυστος καρπός της ψυχής, ο οποίος δεν σαλεύεται καθόλου από κανένα φυσικό ή αφύσικο χτύπημα και θόρυβο...
Υπομονή είναι η σταθερή απόφαση για την αντιμετώπιση των καθημερινά αναμενόμενων θλίψεων.
Υπομονητικός είναι ο αγωνιστής εκείνος που δεν πέφτει και κερδίζει τη νίκη.
Υπομονή είναι η αποκοπή των προφάσεων και η διαρκής προσοχή για τον εαυτό μας.
Δεν έχει ανάγκη τόσο πολύ ο αγωνιστής την τροφή, όσο την υπομονή.
Γιατί;
Επειδή αν σου λείψει η τροφή θα λάβεις στεφάνι, ενώ αν σου λείψει η υπομονή θα οδηγηθείς στην καταστροφή».
(Από τον ΚΖ’ λόγο του «Περί της Ιεράς Ησυχίας» β).
