Για ακόμα μια φορά, μετά από ένα θανατηφόρο τροχαίο με εγκατάλειψη του θύματος επαναλήφθηκε το ίδιο σενάριο.
Ο δράστης καταλήφθηκε από «διήμερο πανικό», συμπτωματικά όσο διαρκεί το αυτόφωρο, συμπτωματικά όσο να μη μπορεί να ανιχνευθεί πιθανή ύπαρξη αλκοόλ στα αίμα, πανικό που δεν τον εμπόδισε να φύγει από το σπίτι του και να κρυφτεί αλλού για να μη συλληφθεί, ούτε στο να προσλάβει γνωστό δικηγόρο/πολιτικό.
Παρουσιάστηκε λοιπόν μετά την παρέλευση του πανικού (και του αυτοφώρου) και αφέθηκε αμέσως ελεύθερος αφου του αποδόθηκαν κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος!!!
Το να εγκαταλείπεις έναν άνθρωπο στο δρόμο αφού τον διαμελίσεις είναι φυσικά πλημμέλημα…
Τι κι αν το άρθρο 306 του Ποινικού Κώδικα, ορίζει:
Ποινικός Κώδικας – Άρθρο 306, Έκθεση
Όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος με πρόθεση αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο που το έχει στην προστασία του ή που έχει την υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος τραυμάτισε υπαίτια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
Αν η πράξη προκάλεσε στον παθόντα:
α) βαριά βλάβη στην υγεία του, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών,
β) το θάνατο του, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον έξι ετών.
Αλλά ο Ποινικός Κώδικας δεν αφορά τους οδηγούς, μόνο τους υπόλοιπους… Για τούς οδηγούς θεσπίστηκε ειδική νομοθεσία που υποβίβασε σε έξι μήνες την προβλεπόμενη ποινή για το ίδιο αδίκημα…
Κ. Ο. Κ. (Ν. 2696/23.03.1999 & 3542/02.03.2007)
Άρθρο 43 – Συμπεριφορά σε περίπτωση ατυχήματος
Αν από το οδικό τροχαίο επήλθε θάνατος ή σωματική βλάβη, κάθε οδηγός ή άλλος που χρησιμοποιεί την οδό, ο οποίος ενεπλάκη με οποιονδήποτε τρόπο στο ατύχημα, υποχρεούται επιπλέον:
- Να δώσει την αναγκαία βοή8εια και συμπαράσταση στους παθόντες.
- Να ειδοποιήσει την πλησιέστερη Αστυνομική Αρχή και να παραμείνει στον τόπο του ατυχήματος μέχρι την άφιξή της, εκτός αν είναι αναγκαία η απομάκρυνσή του για την ειδοποίηση της Αστυνομίας ή για την περίθαλψή των τραυματιών ή του ίδιου. Και στην περίπτωση αυτήν ο οδηγός υποχρεούται να αναγγείλει το ατύχημα στην Αστυνομική Αρχή το ταχύτερο δυνατόν.
Αυτός, που παραβαίνει τις διατάξεις της παραγράφου 2 περίπτωση α’ και β’ του άρθρου αυτού, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών. Αν από τη συμπεριφορά του ο παθών περιήλθε σε κίνδυνο ζωής ή επήλθε θάνατος ή βαριά σωματική βλάβη αυτού, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών εφόσον η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις και με αφαίρεση της άδείας ικανότητας οδηγού για χρονικό διάστημα τριών (3) έως έξι (6) μηνών, η οποία επιβάλλεται υποχρεωτικά από το δικαστήριο.
Η ιδιαίτερα ευνοική μεταχείριση που θέσπισε ο νομοθέτης μέσω του Κ.Ο.Κ. προς τους οδηγούς – θύτες που εγκαταλείπουν τα θύματα τους αποτελεί ένα από τα βασικά αίτια της έξαρσης αυτού του φαινομένου στους ελληνικούς δρόμους.
Η ιδιαίτερα ευνοϊκή μεταχείριση που θέσπισε ο νομοθέτης μέσω του ΚΟΚ προς τους οδηγούς-θύτες που εγκαταλείπουν τα θύματα τους αποτελεί ένα από τα βασικά αίτια της έξαρσης αυτού του φαινομένου στους ελληνικούς δρόμους. Αποτελεί βέβαια πρόκληση προς τις οικογένειες των θυμάτων και την μεγαλύτερη Ύβρη προς τα ίδια τα θύματα. Αλλά αυτούς ποιος τους λογαριάζει;
Τα περιστατικά εγκατάλειψης του θύματος τροχαίου αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις μίας πολύ αρνητικής μεγάλης εικόνας που ισχύει στην Ελλάδα σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, μέσα στο 2018 σημειώθηκαν 11.318 σοβαρά τροχαία που προκάλεσαν τον θάνατο ή τον τραυματισμό κάποιου ανθρώπου - κατά μέσο όρο 31 την ημέρα.
Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια του 2016 έχασαν τη ζωή τους 824 άτομα και τραυματίστηκαν σοβαρά 879, ενώ οι ελαφρά τραυματισμένοι άγγιξαν τους 12.946. Στο 66,5% των θανατηφόρων δυστυχημάτων νεκροί κατέληξαν οι οδηγοί των οχημάτων, ενώ σε ποσοστό 15,4% τη ζωή τους έχασαν συνοδηγοί και επιβάτες στα πίσω καθίσματα. Υψηλός ήταν και ο φόρος αίματος των πεζών, που είναι τα θύματα στο 15,4% των θανατηφόρων δυστυχημάτων. Τα παραπάνω στατιστικά, που δυστυχώς επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν, όταν αυτοί που εγκαταλείπουν τα θύματά τους στον δρόμο καταδικάζονται σε λίγους μήνες φυλάκιση με αναστολή, κρατώντας μάλιστα το δίπλωμά τους, ούτε όταν οι παραβάτες του ΚΟΚ έχουν τη δυνατότητα να γλιτώνουν με πλαγίους τρόπους την καταβολή των προστίμων που τους επιβάλλονται.
Το σύνολο του προβλήματος εκτινάσσεται όταν σε αυτό το θλιβερό νούμερο προσθέσουμε και την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και την Κρήτη όπου το πρόβλημα τα τελευταία έτη είναι εξαιρετικά μεγάλο.
Η μέθη, το ανασφάλιστο όχημα και η έλλειψη άδειας κυκλοφορίας είναι οι σημαντικότεροι λόγοι των οδηγών που εγκαταλείπουν τα θύματά τους προβαίνοντας σε αυτήν την απάνθρωπη πράξη. Τα μέλη του συλλόγου ζητούν τροποποίηση του άρθρου 43 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και την εφαρμογή σε αυτές τις περιπτώσεις του άρθρου 306 του Ποινικού Κώδικα που διώκεται η συγκεκριμένη πράξη ως κακούργημα.
«Τα τελευταία χρόνια οι εγκαταλείψεις είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Η μέθη, η έλλειψη άδειας οδήγησης και τα ανασφάλιστα οχήματα είναι οι σημαντικότεροι λόγοι που οδηγούν τους οδηγούς να εγκαταλείψουν τα θύματά τους αβοήθητα και μόνα τους στην άσφαλτο. Η Τροχαία από την πλευρά της κάνει καλά τη δουλειά της. Σε αυτό τον τομέα πολύ σημαντική είναι η βοήθεια από τις δεκάδες κάμερες που καταγράφουν τις όποιες κινήσεις. Υπάρχει μάλιστα και περίπτωση που υπήρξε σύλληψη μετά από 1,5 χρόνο», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος του συλλόγου «SOS-οδικά ατυχήματα», Γιώργος Κουβίδης.
Ο ίδιος μάλιστα δίνει και στοιχεία που σοκάρουν, καθώς «οι περισσότερες εγκαταλείψεις γίνονται μέσα στις πόλεις. Κάθε χρόνια μόνο στην Αθήνα υπάρχουν 25 εγκαταλείψεις. Πόσο μάλιστα σε όλη την Ελλάδα, που οι περιπτώσεις είναι πολλαπλάσιες. Ως γιατρός μπορώ να διαβεβαιώσω ότι στις μισές περιπτώσεις που άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο θα μπορούσαν, αν δεν υπήρχε η εγκατάλειψη, να έφταναν τουλάχιστον ζωντανοί στο νοσοκομείο. Τα θύματα πολλές φορές μένουν αβοήθητα για 4 και 5 ώρες. Στο παρελθόν υπήρχε περίπτωση που ένας άνθρωπος έχασε την ζωή του από διερχόμενο αυτοκίνητο και τα επόμενα λεπτά πέρασαν από πάνω του άλλα επτά αυτοκίνητα και χρειάστηκε δείγμα DNA για να βρούμε την ταυτότητά του θύματος».
Για τον κ. Κουβίδη σημαντικό ρόλο τόσο στην ενημέρωση, όσο και στην ανάδειξη του προβλήματος παίζουν τα Μέσα Ενημέρωσης τα οποία «θα πρέπει να υποχρεώνονται να δημοσιοποιούν τις εγκαταλείψεις, τόσο για να υπάρχει ευαισθητοποίηση από περισσότερους συνανθρώπους μας όσο και να συμβάλλουμε στην αναζήτηση των ατόμων που εγκατέλειψαν το θύμα. Αυτό στο εξωτερικό γίνεται και αποφέρει καρπούς», ολοκλήρωσε.
Στο ίδιο μήκος κύματος κυμάνθηκαν και οι δηλώσεις του μέλους του ΔΣ του συλλόγου «SOS-οδικά ατυχήματα», Μανώλη Σταυρουλάκη. «Οι εγκαταλείψεις θυμάτων μετά από ατύχημα έγινε πλέον συνηθισμένο φαινόμενο και δυστυχώς βρίσκεται σε έξαρση. Όμως η νομοθεσία βοηθάει αυτόν που εγκαταλείπει, αφού ουσιαστικά δεν τιμωρείται. Όλοι βασίζονται στο άρθρο 43 -και έτσι οι ποινές είναι ένα απλό χάδι- και όχι στο άρθρο 306 που θεωρεί την εγκατάλειψη κακούργημα. Η τακτική που χρησιμοποιεί ο οδηγός που εγκατάλειψε το θύμα είναι ότι εμφανίζεται σε κάποιο αστυνομικό τμήμα δύο μέρες αργότερα για να αποφύγει το αυτόφωρο. Όμως η υπόθεση μπορεί να κάνει και 10 χρόνια να εκδικαστεί, και η ποινή τότε θα είναι αφαίρεση του διπλώματος από 2 έως 6 μήνες», επισήμανε ο κ. Σταυρουλάκης.
Ο γνωστός οδηγός αγώνων, Τάσος Μαρκουίζος ή γνωστός ως «Ιαβέρης», χαρακτηρίζει αυτούς που εγκαταλείπουν τα θύματα «τρομοκράτες». «Αυτό είναι έγκλημα με πρόθεση και δόλο», συνεχίζει και προσθέτει: «Αυτός που εγκαταλείπει είναι για μένα τρομοκράτης που έχει για όπλο ένα αυτοκίνητο. Όπως ο τρομοκράτης που σκοτώνει τα θύματά του τα εγκαταλείπει αβοήθητα, έτσι και αυτοί οι οδηγοί πράττουν στην άσφαλτο. Αλλά ο Έλληνας δεν έχει παιδεία, καθώς το σύνολο των Ελλήνων οδηγών στο πορτοκαλί πατάει γκάζι αντί για φρένο. Δεν φθάνει που η Ελλάδα είναι Νο1 χώρα στην Ευρώπη στα τροχαία ατυχήματα. Η Κρήτη έχει τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα και φυσικά τις πολλές εγκαταλείψεις. Είναι η νέα μάστιγα. Πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε ακόμη περισσότερο, ενώ όλοι μας οφείλουμε να αποκτήσουμε ανάλογη παιδεία. Αυτή κερδίζεται μέσα από τα σχολεία».
