Εξομολόγηση με μάτια ορθανοιχτά, κοιτώντας κατάματα τα μάτια που σε πόνεσαν και τώρα σε κοιτάζουν με δέος και λατρεία…
Και μετά, λόγια ψιθυριστά, λόγια που λαχταρούσες χρόνια να ακούσεις,τρυφερά εύθραυστα αγγίγματα, προστατευτική αγκαλιά, διαμαντένια δάκρυα στα μάτια σου από λατρεία για εκείνον και μετά …. μετά …. σιωπή… και μετά… απομάκρυνση… και μετά…μετά μένεις και μετράς τα κομμάτια σου και προσπαθείς να συνεχίσεις…. και τα ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ!!!!….
Η ζωή είναι πολύ ωραία, όταν καταφέρεις να κρατήσεις μόνο τις καλές αναμνήσεις και να αφήσεις κάθε τι που σε πλήγωσε και σε πόνεσε στη θέση που του αξίζει… στο ΠΑΡΕΛΘΟΝ…. Δεν είναι εύκολο, υπάρχουν στιγμές που λυγίζεις όμως δεν το βάζεις κάτω και συνεχίζεις τον αγώνα.
Αφήνεις πίσω τις άσχημες αναμνήσεις και τις πίκρες, μαζί με τα λάθη σου, όλα αυτά σου χρησιμεύουν μόνο για να σου δείξουν ποια “προγράμματα” δεν πρέπει να επαναλάβεις, ποιά “προγράμματα” πρέπει να κάνεις delete για να μην έχεις πάλι το ίδιο οδυνηρό αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να κάνεις “κάτι” για να αλλάξεις το παρελθόν, ότι έγινε – έγινε, ΕΣΥ δημιουργείς καθημερινά την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ σου, διδασκόμενος από το παρελθόν δημιουργείς το ΠΑΡΟΝ σου και το ΜΕΛΛΟΝ σου !!!!
Μην κλαις για κάτι που τέλειωσε… να νοιώθεις ευτυχισμένος γιατί το έζησες !!!!!
Χαμογέλα ακόμα κι όταν τα δάκρυα πέφτουν βροχή από τα μάτια σου, γιατί κάποια μέρα τα δάκρυά σου θα στεγνώσουν, το χαμόγελο όμως θα μείνει !!!!
Όλα τελειώνουν εκεί που σε πονάνε…Όλα αρχίζουν εκεί που σε πονάνε….!!!
