«Δε δημιούργησε ο Θεός το σύμπαν» -Stephen Hawking - Point of view

Εν τάχει

«Δε δημιούργησε ο Θεός το σύμπαν» -Stephen Hawking



«Δε δημιούργησε ο Θεός το σύμπαν αλλά οι νόμοι της φυσικής», γράφει ο περίφημος βρετανός θεωρητικός φυσικός Stephen Hawking.


Ο διάσημος επιστήμονας εξηγεί πως μία νέα σειρά από θεωρίες καθιστά «περιττό» έναν δημιουργό για το σύμπαν.

«Επειδή υπάρχει ένας νόμος όπως αυτός της βαρύτητας, το σύμπαν μπορεί να δημιουργηθεί και θα δημιουργηθεί μόνο του από το τίποτα. Η αυτόματη δημιουργία είναι ο λόγος που υπάρχει κάτι από το να μην υπάρχει τίποτα, ο λόγος που υπάρχει το σύμπαν, ο λόγος που υπάρχουμε εμείς».

«Δεν είναι απαραίτητο να επικαλούμαστε τον Θεό για να ανάψει το διακόπτη λειτουργίας του σύμπαντος».


[(«Δημιουργήστε δικό σας χώμα… και νόμους»




   Ένας επιστήμονας λέει στον Θεό:

 «Κύριε, δεν σε χρειαζόμαστε πια. Η επιστήμη έχει βρει έναν τρόπο να δημιουργήσει τη ζωή από το τίποτα. Με άλλα λόγια, μπορούμε τώρα να κάνουμε αυτό που κάνατε στην αρχή ».

   "Α αλήθεια; Πες μου περισσότερα », απαντά ο Θεός.
   «Λοιπόν», λέει ο επιστήμονας, «μπορούμε να πάρουμε το χώμα και να το πλάσουμε και να του δώσουμε ζωή».
   «Λοιπόν, αυτό είναι ενδιαφέρον. Δείξε μου."

   Έτσι ο επιστήμονας σκύβει στη γη και αρχίζει να πλάθει το χώμα.
   «Ω, όχι, όχι», διακόπτει ο Θεός. «Πάρτε το δικό σας χώμα (βαρύτητα)».

Πολλοί πιστεύουν ότι η εξέλιξη εξηγεί την ύπαρξη ζωής, ότι δεν χρειαζόμαστε πια τον Θεό. Αυτό δεν είναι ξεκάθαρο, για δύο λόγους.

Όταν ο Δαρβίνος κατέληξε στη θεωρία του, είδε τους μονοκύτταρους οργανισμούς να μην είναι πιο πολύπλοκοι από μια «σκούπα ή έναν πολυέλαιο». Έτσι ήταν εύκολο για αυτόν να απεικονίσει μια διαδικασία εξέλιξης: μια μικρή αλλαγή συμβαίνει σε έναν οργανισμό που τον κάνει καλύτερο (και έτσι ευδοκιμεί και έχει πολλά παιδιά, περνώντας τη βελτίωση), και όλες αυτές οι αλλαγές με την πάροδο του χρόνου εξελίσσονται ακόμη και σε νέα πλάσματα. Ωστόσο, τώρα γνωρίζουμε ότι ακόμη και οι «απλοί» οργανισμοί είναι γεμάτοι συστήματα όπου όλα τα συστατικά πρέπει να υπάρχουν για να δημιουργηθεί οποιοδήποτε καλό. (Σκεφτείτε μια ποντικοπαγίδα: Μπορούμε να ξεκινήσουμε με τη βάση του ξύλου και να το δουλέψουμε λίγο. Και στη συνέχεια προσθέστε το ελατήριο και αφήστε το να πιάσει περισσότερα ποντίκια. Και στη συνέχεια συνδέστε το μεταλλικό σύρμα στο ελατήριο και πιάστε ακόμα περισσότερα. Όχι, όλα τα συστατικά πρέπει να υπάρχουν για να λειτουργήσει η παγίδα · αν ένα μέρος απουσιάζει, η παγίδα δεν πιάνει μισά ποντίκια, πιάνει μηδέν.)

Ακόμα κι αν δώσουμε στην εξέλιξη το όφελος της αμφιβολίας και υποθέσουμε ότι κάποια μέρα η επιστήμη θα επιδείξει εύλογους μηχανισμούς που θα βοηθήσουν όλα αυτά τα κομμάτια να συγκεντρωθούν αμέσως για να σχηματίσουν τα βιολογικά συστήματα, θα χρειαζόμασταν ακόμα τον Θεό. Θα πρέπει να λογοδοτήσουμε για την παρουσία αυτών των μηχανισμών και των νόμων πίσω από αυτούς που επέφεραν όλες τις μορφές ζωής. Θα μπορούσε ένα σύνολο νόμων της φύσης τόσο πλούσιων, τόσο εντυπωσιακά προσαρμοσμένων να υποστηρίξουν τη ζωή, απλά να «συμβεί»; Γενικά, όταν τα πράγματα είναι προγραμματισμένα έτσι ώστε να συμβεί το καλό, περιμένουμε να βρούμε νοημοσύνη πίσω από αυτό.

Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να τελειώσει με τον Θεό να λέει: «Πάρε τη βαρύτητά σου. Και, παρεμπιπτόντως, απόκτησε το δικό σου σύμπαν με τις δικές του φυσικές ιδιότητες και νόμους! ")]





Ο σπουδαίος θεωρητικός φυσικός πάσχει από μία νευρομυική διαταραχή και είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι από το οποίο επικοινωνεί με τον υπόλοιπο κόσμο μέσω υπολογιστή.


Ο Χόκινγκ, που θεωρείται ένας από τους πιο λαμπρούς επιστήμονες της γενιάς του, πέθανε στην ηλικία των 76 ετών.


«Είμαστε ελεύθεροι να πιστέψουμε ό, τι θέλουμε, και πιστεύω ότι η απλούστερη εξήγηση είναι ότι δεν υπάρχει Θεός. Κανείς δεν δημιούργησε το σύμπαν και κανείς δεν κατευθύνει τη μοίρα μας. Αυτό με οδηγεί σε μια βαθιά συνειδητοποίηση: πιθανώς δεν υπάρχει παράδεισος και μετά θάνατον ζωή. Νομίζω ότι η πίστη στη μετά θάνατον ζωή είναι απλώς ευσεβής πόθος», γράφει.


«Δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία για αυτό, και πάει κόντρα σε ό, τι γνωρίζουμε στην επιστήμη.

Νομίζω ότι όταν πεθάνουμε γινόμαστε χώμα. Αλλά υπάρχει μια αίσθηση πως ζούμε μέσα από την επιρροή μας και τα γονίδια που περάσαμε στα παιδιά μας»,

 αναφέρει στο κεφάλαιο περί ζωής και ύπαρξης του Θεού.

Pages