Το σεξ δημιουργεί ζήλια, μα αυτό είναι κάτι δευτερεύον. Έτσι, το ζήτημα δεν είναι πώς να παρατήσεις τη ζήλια. Δεν μπορείς να την παρατήσεις, επειδή δεν μπορείς να παρατήσεις το σεξ. Το ζήτημα είναι πώς να μεταμορφώσεις το σεξ σε αγάπη.. Τότε εξαφανίζεται η ζήλια.
Αν αγαπάς έναν άνθρωπο, η ίδια η αγάπη είναι αρκετή εγγύηση, η ίδια η αγάπη είναι αρκετή ασφάλεια. Αν αγαπάς έναν άνθρωπο, ξέρεις πως δεν μπορεί να πάει με κανέναν άλλον. Και αν πάει, πήγε. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Τί μπορείς να κάνεις εσύ;
Η ζήλια είναι μία από τις πιο διαδομένες περιοχές της ψυχολογικής άγνοιας σχετικά με τον εαυτό σου, σχετικά με τους άλλους – και πιο συγκεκριμένα – σχετικά με τις σχέσεις. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι ξέρουν τι είναι ο έρωτας. Δεν ξέρουν. Και επειδή καταλαβαίνουν στραβά τον έρωτα, αυτό προκαλεί ζήλια. Με τον ‘έρωτα’ οι άνθρωποι εννοούν ένα συγκεκριμένο είδος μονοπωλίου, κάποια κτητικότητα, χωρίς να κατανοούν ένα απλό γεγονός της ζωής, ότι τη στιγμή που έχεις κάνει κτήμα σου ένα ζωντανό ον, το έχεις σκοτώσει. Η ζωή δεν μπορεί να γίνει κτήμα κανενός. Δεν μπορείς να την κρατήσεις στη χούφτα σου. Αν θέλεις να την έχεις, πρέπει να κρατήσεις τα χέρια σου ανοιχτά.
Η ρίζα δεν είναι η ίδια η ζήλια. Αγαπάς μια γυναίκα, αγαπάς έναν άντρα. Θέλεις να σου ανήκει ο άντρας ή η γυναίκα, από φόβο ότι μπορεί αύριο να βγαίνει με κάποιον άλλον. Ο φόβος του αύριο καταστρέφει το σήμερά σου και είναι ένας φαύλος κύκλος. Αν κάθε μέρα καταστρέφεται εξαιτίας του φόβου για το αύριο, αργά ή γρήγορα ο άνθρωπος πρόκειται να αρχίσει να ψάχνει για άλλη γυναίκα, επειδή εσύ του έχεις καθίσει στο σβέρκο. Και όταν αρχίσει να κοιτάζει για άλλες γυναίκες ή αρχίσει να βγαίνει με άλλη γυναίκα, εσύ θεωρείς ότι η ζήλια σου έχει αποδειχθεί σωστή. Στην πραγματικότητα, η ζήλια σου έχει προκαλέσει το όλο πράγμα.
Η ζήλια δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη. Για την ακρίβεια, αυτό που εσύ ονομάζεις αγάπη, δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη. Αυτές είναι όμορφες λέξεις, τις οποίες χρησιμοποιείς χωρίς να γνωρίζεις τι σημαίνουν, χωρίς να έχεις βιώσει τι σημαίνουν. Εξακολουθείς να χρησιμοποιείς τη λέξη αγάπη. Τη χρησιμοποιείς τόσο πολύ, που έχεις ξεχάσει το γεγονός ότι δεν την έχεις βιώσει ακόμα. Αυτός είναι ένας από τους κινδύνους όταν χρησιμοποιείς τόσο όμορφες λέξεις. ‘’θεός’’, ‘’αγάπη’’, ‘’προσευχή’’ … όμορφες λέξεις. Εξακολουθείς να τις χρησιμοποιείς, τις επαναλαμβάνεις και σιγά – σιγά, η ίδια η επανάληψη σε κάνει να αισθάνεσαι σαν να τις γνωρίζεις. Τι γνωρίζεις για την αγάπη; Αν γνωρίζεις οτιδήποτε για την αγάπη, δεν μπορείς να κάνεις αυτή την ερώτηση, επειδή η ζήλια δεν βρίσκεται ποτέ στην αγάπη. Όποτε η ζήλια είναι παρούσα, η αγάπη δεν είναι παρούσα. Η ζήλια δεν είναι μέρος της αγάπης, η ζήλια είναι κομμάτι της κτητικότητας. Η κτητικότητα δεν έχει τίποτα να κάνει με την αγάπη: Θέλεις να κατέχεις.
Μέσα από την κτητικότητα, αισθάνεσαι ισχυρός: Η ιδιοκτησία σου είναι μεγαλύτερη. Και αν κάποιος άλλος προσπαθήσει να περάσει μέσα από την ιδιοκτησία σου, θυμώνεις. Ή αν κάποιος άλλος έχει μεγαλύτερο σπίτι από το δικό σου, ζηλεύεις. Ή αν κάποιος άλλος προσπαθήσει να σου πάρει την ιδιοκτησία σου, ζηλεύεις και θυμώνεις. Αν αγαπάς, η ζήλια είναι ανέφικτη. Δεν είναι καθόλου εφικτή.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ-OSHO
