Υπάρχουν πολλοί τρόποι που ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει τον πόνο.
Ένας σημαντικός μηχανισμός του ανθρώπου στην αντιμετώπιση ενός πόνου, ο οποίος δεν λαμβάνεται τόσο υπ' όψην είναι η επιδείνωση του.
Το να πιέζει κανείς δυνατά το σημείο που τον πονά είτε πρόκειται για σωματικό η ψυχικό.
Με αυτόν τον τρόπο νιώθει, κατά κάποιον τρόπο, ανακούφιση.
Το συναίσθημα ή αίσθηση κορυφώνεται και εντείνεται.
Είναι ένας τρόπος και αυτός να εκφραστεί.
Η έκφραση ή η αίσθηση του να είσαι ζωντανός δεν είναι πάντοτε ένας δομημένος λογικός όμορφος λόγος.
Είναι συχνά μία παράλογη παραμορφωμένη φωνή.
Φτάνοντας στον έσχατο πόνο έχεις εξαντλήσει κάθε πηγή του που δεν μένει παρά ξεφλουδίζοντας, να παρουσιαστείς ως ένας άνθρωπος νέος, απαλλαγμένος από τα νεκρά κύτταρα.
Άλλοι άνθρωποι αποφεύγουν τον πόνο.
Προσπαθούν να τον κρύψουν μέσα από την καθημερινή τους ρουτίνα και όταν εκείνος απειλεί να ξετρυπώσει κάποιες Κυριακές, απωθούν κάθε αρνητική σκέψη.
Αποτελεσματικότερος τρόπος για να διώξεις το άσχημο είναι να γεμίσεις την ζωή σου με το όμορφο, ώσπου το πρώτο να αναγκαστεί να αποχωριστεί, μη χωρώντας.
Δεν ξέρω εάν μπορείς απλά να κλείσεις την πόρτα στο σκοτεινό δωμάτιο.
Νομίζω πως πρέπει να αφήσεις το φως να εισχωρήσει μέσα του.
Δεν είναι το δωμάτιο από την φύση του αιωνίως εχθρικό.
Είναι το σκοτάδι που προκαλεί στραβοπατήματα και δημιουργεί ιδέες για φαντάσματα κάτω από το κρεβάτι.
Δεν πιστεύω πως είναι δειλός αυτός που βουλιάζει στα σκοτάδια του.
Είναι γενναίος ο άνθρωπος που δε φοβάται να ζήσει και στα σκοτάδια του.
Που κλείνεται από επιλογή μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο ώσπου να μην το φοβάται πια.
Ώσπου να γνωριστεί με τον χώρο και να μάθει πως να περπατά στα τυφλά.
Δειλός αρχίζεις να γίνεσαι όταν έχεις βρει το παράθυρο που θα φωτίσει τον χώρο και αρνείσαι να το ανοίξεις.
Περιφέρεσαι στα σκοτεινά 10 τετραγωνικά σου τα πλέον γνώριμα αγκαλιά με τα φαντάσματά σου.
Όταν ο πόνος δεν έχει καμία άλλη γνώση να σου προσφέρει, όταν μένεις στάσιμος, όταν δεν είναι πια ένα εμπόδιο στην ζωή σου αλλά μία δικαιολογία που προβάλεις για να μην ζήσεις.
Είσαι δειλός γιατί φοβάσαι μην ο ήλιος σου πληγώσει τα μάτια.
Αλλά ο ήλιος το πιθανότερο απλά να σε φωτίσει, να σε ζεστάνει.
Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος δεν φοβάται να βιώσει όλα τα συναισθήματα του.
Ο δυνατός άνθρωπος ξέρει πότε πρέπει να τα αφήσει να φύγουν όταν αυτά πλέον δεν του προσφέρουν.
Γιατί προσφέρουν, όλα προσφέρουν, μέσα στο χρονικό διάστημα που τους αναλογεί.
