Έχεις ζήσει λάθος, παραδέξου το και ξεκίνα από την Αρχή! - Point of view

Εν τάχει

Έχεις ζήσει λάθος, παραδέξου το και ξεκίνα από την Αρχή!




Καταπατημένα όνειρα και χιλιοειπωμένες εκδόσεις δυστυχίας που αναστενάζουν ρυθμικά καθώς επαναλαμβάνονται μέσα σε βαρύ ομιχλώδες τοπίο.


Τι κι αν γύρω έχει λιακάδα; 


Τι κι αν ο ήλιος ανατέλλει και δύει παιχνιδιάρικα; 

Εσύ εκεί... 

κολλημένος μέσα σε απατημένες αγάπες, προδομένα φιλιά και ανεκπλήρωτες επιθυμίες…

Ζώντας μια σχιζοφρενική ζωή ανάμεσα σε "πρέπει" που κραυγάζουν και σε "δεν πρέπει" που εθελοτυφλούν ξεχνώντας Εσένα…


Ένα συνοθύλευμα ανεκπλήρωτου που κατασκευάζει μια βουλιμική ζωή γεμάτη από μια λαχτάρα που αργοσαλεύει αλλά δεν τολμά να φωνάξει "ΘΕΛΩ"…


Αυτό είσαι ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ!

Μια καρικατούρα ανθρώπου που όλο τρέχει και δεν προλαβαίνει.

 Όλο θέλει και δεν έχει. 

Όλο απαιτεί ζωή κι όλο την απαρνιέται “πριν ο πετεινός λαλήσει τρεις”…


Και συνεχίζεις να ζεις ανεπηρέαστος στα ανελέητα μοτίβα της ζωής σου "τρέχοντας". 

Γιατί αν σταματήσεις, θα δεις την πολλαπλά βιασμένη σου αθωότητα…

Αν σταματήσεις και αναρωτηθείς που πήγε η ζωή μου, τότε δεν θα έχεις άλλα περιθώρια… "ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ"…


Και πώς να κάνεις κάτι… 

 ΦΟΒΑΣΑΙ!



Φοβάσαι να παραδεχτείς ότι έχεις ζήσει λάθος!

Ότι έχεις κάνει όλα όσα κατηγορούσες, κι ακόμα περισσότερα!

Ότι κλείστηκες μέσα σε ελεγκτικά κλουβιά προσπαθώντας να είσαι ασφαλής!

Ότι κατασκεύασες αγάπες κι έρωτες για να μην νιώθεις ότι ζεις σαν πεθαμένος!

ΟΤΙ…


Πόσο ακόμα ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ;

Πόσο ακόμα ο φόβος θα κυβερνά τις σκέψεις σου; 

Οι ενοχές τις πράξεις σου; 

Η ανασφάλεια, τις σχέσεις σου και η δυστυχία θα δηλητηριάζει το παρόν σου γκρεμίζοντας ταυτόχρονα το μέλλον σου;


Πόσο ακόμα θα ζεις με απέλπιδες ελπίδες περιμένοντας ένα θαύμα, που βαθιά μέσα σου ξέρεις, ότι δεν πρόκειται να συμβεί αν δεν αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου και βροντοφωνάξεις: 

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!



ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!

Όχι για να το ακούσουν οι άλλοι αλλά για να το ακούσεις ΕΣΥ!


Για να ταρακουνηθεί η καρδιά και το μυαλό σου ταυτόχρονα και να αποφασίσεις να κάνεις επιτέλους το βήμα στο Άγνωστο.


Να μείνεις για λίγο μετέωρος, χωρίς να αρπάζεσαι από κάπου και να βουτήξεις μέσα σου… 


Εκεί στα υπόγεια της ύπαρξής σου, εκεί που λανθασμένα νομίζεις ότι έχεις κρύψει τις πληγές σου… 

Εκεί που έχεις κλειδαμπαρώσει τον ΑΝΘΡΩΠΟ!


Λοιπόν, είσαι έτοιμος να φωνάξεις; 

Είσαι έτοιμος να βουτήξεις στο κενό; 

Είσαι έτοιμος να απελευθερωθείς από τον ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ και να καλωσορίσεις τον ΑΝΘΡΩΠΟ;



Τι λες ανθρωπάκο, ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ;


Pages