Παραπονιέσαι…
Πως στην δύσκολη περίοδο…
Δεν έχεις κανέναν δίπλα σου…
Και αυτό σε πονάει…
Περισσότερο απ’ όλα!
Κοιτάζουν όλοι τον εαυτούλη τους…
Χωρίς να νοιάζονται καθόλου
Πόσο άσχημα αισθάνεσαι!
Ωραία τα λες…
Μα έλα…
Που σε ξέρω!
Τα ίδια υποστήριζες…
Όταν ζήτησες την βοήθεια μου!
Δεν στην αρνήθηκα!
«Βούτηξα» στο πρόβλημα σου…
«Δίνοντας» την ψυχή μου να το λύσεις!
Δεν ήμουν υποχρεωμένη…
Αλλά ήθελα το ίδιο…
Να κάνεις στην θέση μου!
Παρακαλούσες τον Θεό…
Να μου ανταποδώσει…
Αυτό το καλό…
Και εσύ…
Θα βοηθούσες σε ότι ήθελα!
Δεν ήξερες πώς να με ευχαριστήσεις…
Για τον χρόνο που «έκλεβα»…
Από την δουλειά και την ξεκούραση μου…
Αναγνωρίζοντας παράλληλα την υπομονή…
Να ακούω διαρκώς τα ίδια πράγματα!
Επαναλάμβανες …
Πόση ευγνωμοσύνη ένοιωθες…
Που ενώ δεν σου όφειλα τίποτα…
Εντούτοις δεν γύρισα την πλάτη…
Όπως έκαναν…
'Οσοι είχαν ευεργετηθεί από σένα!
Ορκιζόσουν…
Πως δεν θα το ξεχνούσες ΠΟΤΕ…
Και ζητούσες συγνώμη…
Που «φόρτωνες» με παραπάνω προβλήματα…
Την καθημερινότητα μου!
Μου χρωστούσες χάρη…
Γιατί ουδέποτε ενοχλήθηκα…
Από την συνεχή επικοινωνία που επιζητούσες…
Ενώ έπρεπε…
Να καλύψω ταυτόχρονα…
Τις τρέχουσες υποχρεώσεις μου!
Μόλις λοιπόν…
Πίστεψες πως…
Ξεπέρασες το πρόβλημα…
Εξαφανίστηκες!
Όχι μόνο…
«Ξέχασες» τα μεγάλα λόγια…
Αλλά φρόντισες…
Με τον καλύτερο τρόπο…
Να αποδείξεις…
Πως δεν διαθέτεις στάλα φιλότιμο!
Δεν θέλησες…
Να τηρήσεις ούτε καν τα προσχήματα…
Αποχωρώντας με τακτ!
Ας είναι!
Δεν με πείραξε καθόλου!
'Επαψα προ πολλού…
Να επηρεάζομαι αρνητικά
Από τέτοιου είδους συμπεριφορές!
Ομολογώ…
Πως δεν ήταν καθόλου εύκολο…
Στην αρχή…
Να διαχειριστώ τόσο θράσος μαζεμένο!
«Πόναγε» η ψυχή μου…
Σε τέτοιο σημείο…
Που σκέφτηκα κάποια στιγμή…
Να κλείσω εντελώς την «πόρτα»…
Σε οποιονδήποτε ζητούσε βοήθεια!
Δεν ήμουν υποχρεωμένη…
Να μοιράζομαι το πρόβλημα του…
Και στο τέλος…
Όχι μόνο…
Να μην ακούω «ευχαριστώ»…
Αλλά να κομπάζει κιόλας…
Πως με χρησιμοποίησε!
'Υστερα όμως…
Από ωριμότερη σκέψη…
Το βρήκα ανεδαφικό!
Αν ο επόμενος…
'Ηταν καλός άνθρωπος…
Δεν ήθελα να πληρώσει τα σπασμένα…
Των προηγούμενων…
Επειδή μου επέβαλλαν με τον τρόπο τους…
Να καταντήσω σαν και δαύτους!
Αποφάσισα λοιπόν…
Να κάνω αυτό που νοιώθω…
Θωρακίζοντας όμως τον εαυτό μου..
Για να μην πληγώνομαι!
Θεωρούσα λοιπόν …
Από την αρχή δεδομένη την αχαριστία!
Δεν περίμενα άλλη συμπεριφορά!
Εύλογα…
Θα αναρωτηθείς…
Μα πόσο δυνατή είσαι που αντέχεις…
Κάτι τόσο ψυχοφθόρο;
Σου απαντώ…
Πως με τα χρόνια…
Ευτυχώς…
Απέκτησα την πείρα…
Να καταλαβαίνω αμέσως…
Σε μια-δυο μέρες το πολύ…
Με τι άνθρωπο έχω να κάνω!
Όχι…
Δεν είμαι πιο έξυπνη από σένα!
Απλά…
Δίνω την δέουσα σημασία στις λεπτομέρειες…
Που εσύ…
Προσπερνάς!
Όταν ο άλλος βρίσκεται «μέσα» στο πρόβλημα…
Ανοίγεται πολύ περισσότερο…
Απ’ όσο πιστεύει!
Δεν μπορεί να κρυφτεί…
Γιατί πρέπει να σου εξηγήσει τα πάντα…
Με σκοπό να τον βοηθήσεις!
'Ετσι αναγκάζεται…
Να ομολογήσει το σκεπτικό του!
Την φιλοσοφία…
Και την στάση ζωής που έχει υιοθετήσει!
Με μια λέξη…
«Ξεγυμνώνεται»!
'Αρα λοιπόν…
Γνωρίζω με τι άτομο έχω να κάνω!
Δεν με εκπλήσσει το παρακάτω!
Με δικαιώνει!
Δεν αποχωρώ όμως!
Από την στιγμή
Που ο Θεός τον έστειλε στον δρόμο μου…
Οφείλω να του σταθώ μέχρι τέλους…
Χωρίς δεύτερη σκέψη!
Είναι απαγορευτικό…
Να τον εγκαταλείψω στα μισά!
Από κει και πέρα…
Ας κάνει ότι θέλει!
Αυτό επιτάσσει η συνείδηση…
Και η ψυχή μου…
Για να βρίσκονται σε αρμονία…
Προσφέροντας γαλήνη…
Η οποία είναι η πηγή της δύναμης μου!
Δεν διακινδυνεύω λοιπόν…
Επ’ ουδενί…
Να την διαταράξω!
Οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό…
Φαντάζει ασήμαντο!
Δεν σου κρύβω…
Πως χαμογελώ ακούγοντας…
Να ξεστομίσουν με στόμφο τόσα «κούφια» λόγια…
Νομίζοντας πως δεν καταλαβαίνω
Πόσο ψεύτικα είναι!
Δεν αντιλαμβάνονται τι εννοώ...
Όταν επαναλαμβάνω…
«Μην λες μεγάλες κουβέντες! Είναι ανώφελο!»
Θεωρώντας πως με δουλεύουν!
Διαπιστώνουν βέβαια…
Πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει…
Όταν στην επόμενη δυσκολία…
Ή, ψυχολογικό αδιέξοδο που βρίσκονται…
Με θυμούνται πάλι…
Αλλά δεν επιθυμώ…
Καμία επαφή περαιτέρω!
Απολύτως…
Καμία όμως…
Και το δείχνω ξεκάθαρα!
Το αστείο είναι ότι τότε…
Ζητάνε και τα ρέστα από πάνω!
Αν τους υπενθυμίσω την ανεπίτρεπτη…
Εξαφάνιση τους…
Γίνονται κακοί…
Περιπαιχτικοί…
Είρωνες…
Υποστηρίζοντας…
Πως ΕΓΩ φταίω που δεν τους αναζήτησα…
(Για φαντάσου!)
Και ως εκ τούτου…
Θίχτηκαν…
Αποφασίζοντας να μην με ενοχλήσουν!
ΤΩΡΑ όμως…
Που με χρειάζονται πάλι…
Δεν τους πειράζει…
Που ενοχλούν…
Ότι ώρα και να ‘ναι!
Βλέπεις…
Η «ευγένεια», η «ευαισθησία»…
Και η «διακριτικότητα» τους…
Είναι μετακινούμενες!
Πηγαινοέρχονται ανάλογα…
Με την ψυχολογική τους κατάσταση!
Τους «επιστρέφω» λοιπόν…
Το περίσσιο θράσος τους…
Δίνοντας την ευχή…
Να είναι καλά…
Αφού δεν αξίζει…
Να χαλαλίσω λέξη παραπάνω!
Δεν πρόκειται να καταλάβουν!
Από την στιγμή…
Που το ψέμα «κυλάει» στο αίμα τους…
Προσπαθώντας να καλύψουν…
Τα πάντα με αυτό…
Είναι πασιφανές…
Πως δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα!
Είναι αδίστακτοι!
Παρ’ όλο που βλέπουν…
Ότι δεν στεριώνουν καμία σχέση…
Είτε ερωτική, είτε φιλική…
Δεν αλλάζουν με τίποτα νοοτροπία!
'Ολοι τους χρωστάνε!
Αν λαθέψει κανένας…
Να τους δώσει περισσότερα…..
Θεωρούν πως δεν τους κάνει χάρη!
Το αξίζουν…
Με τέτοιο «μεγαλείο» που διαθέτουν!
Δεν εκτιμούν τίποτα…
Γι’ αυτό στο τέλος…
Χάνουν τα πάντα!
'Εχουν «τυφλωθεί» τόσο πολύ…
Από το «σκοτάδι» τους…
Που δεν κατανοούν πως…
Η αχαριστία…
Δεν συγχωρείτε με τίποτα!
Ούτε το ψέμα…
Το οποίο δεν ανέχομαι!
Είναι πάνω από τις δυνάμεις μου!
Με αποσυντονίζει σε τέτοιο σημείο…
Που χάνω ακόμα και τον εαυτό μου!
Δεν το αντέχω…
Οποιοδήποτε όφελος και αν παρουσιάσουν…
Ως δέλεαρ!
Μεγαλύτερο από την ηρεμία…
Της ψυχής μου…
ΔΕΝ υπάρχει!
Μου έχουν προτείνει δεκάδες φορές…
Να ασχημονήσω…
Με απολαβή τόσα κέρδη…
Που άλλοι για ένα χιλιοστό…
Από αυτά…
Θα σκότωναν!
Κατάλαβα όμως πολύ νωρίς…
Γιατί το βίωσα…
Πως ότι κάνεις σε αυτή την ζωή…
ΠΑΝΤΑ…
Επιστρέφεται!
Ακολουθώ λοιπόν πιστά…
Την συνείδηση και την καρδιά μου…
Χωρίς να περιμένω…
Τίποτα από κανέναν!
Και το εννοώ!
Ελάχιστοι…
Απ’ όσους γνώρισα στην πορεία…
Μετρημένοι στην παλάμη του ενός χεριού…
'Ηταν αληθινοί!
Οι υπόλοιποι…
Με θυμόντουσαν στην δυσκολία…
Μόνο που τότε…
Τους είχα ξεχάσει εγώ!
'Ετσι…
Συνεχίζω να αντιδρώ!
Ούτως ή άλλως…
Χειρότερη τιμωρία…
Από την ερημιά και την μοναξιά…
Που επιβάλλουν οι ίδιοι στον εαυτό τους…
Δεν υπάρχει!
Δικαίωμα τους!
Τους αγνοώ!
Οτιδήποτε χρειάζομαι…
Στρέφω το βλέμμα στον ουρανό…
Και ευχαριστώ τον Θεό…
Που μου το προσφέρει απλόχερα!
Ουδείς…
Μπορεί να μου στερήσει ότι δικαιούμαι!
'Οσο γι’ αυτούς…
Που ξεπληρώνουν το καλό…
Με ατιμία…
Περιμένοντας με αυτό τον τρόπο…
Να ζήσουν όσα επιθυμούν…
Ας μάθουν…
Πως η ευτυχία δεν χαρίζεται ποτέ…
Στους αχάριστους…
Στους ανόητους και στους…
«Λίγους»!
