Λίγοι άνθρωποι είναι αρκετά έξυπνοι…
(νομίζω το έξυπνοι δεν είναι η κατάλληλη λέξη),
αλλά τέλος πάντων, ώστε να προτιμούν την κριτική που είναι πιο ωφέλιμη, απ’ τον έπαινο που είναι μια απλή κολακεία.
Είναι πολύ σημαντικό να βελτιώνεσαι μέσα από την κριτική, πάρα να επαναπαύεσαι από τα γλυκοξενέρωτα σχόλια του καθένα.
Χμ, είναι όμως και που ο καθένας στην πορεία γίνεται… ο κάποιος.
Εκεί ακριβώς στριμώχνεται το συναίσθημα και την πατάμε.
Αγαπάμε και το δείχνουμε με ένα τρόπο ιδιαίτερο, εκείνους που μας θαυμάζουν, αλλά δεν αγαπάμε πάντοτε εκείνους που
αξίζουν να τους θαυμάζουμε.
