“Ο ανώτερος άνθρωπος ελέγχει τον εαυτό του, ο κατώτερος τους άλλους”*

Θέλοντας και μη, αν θέλουμε να μιλήσουμε για αρετές και αξίες, τους Κινέζους σοφούς, τους βρίσκουμε πάντα μπροστά μας. Επειδή είναι πολύ δύσκολο να σας απαντήσω και να μου απαντήσετε σε ερωτήματα όπως «τι είναι καλό;», «ποιός είναι ο καλός άνθρωπος;» και όλα αυτά, και για να αποφύγουμε την «αμπελο-φιλοσοφία», ας ξεκινήσουμε αντίστροφα. Τι δεν είναι καλό λοιπόν… και έτσι, μπορεί και να βρούμε κάποια άκρη. Είναι καλό να είμαστε λοιπόν αυστηροί;

Απαιτήσεις…

Επιθυμίες και ποιότητα. 

Τα λεγόμενα standards για τα οποία περηφανευόμαστε πολλές φορές. Τα κριτήρια που έχουμε βάλει στη ζωή μας, για να την απολαμβάνουμε όπως νομίζουμε εμείς καλύτερα. Αυτές οι απαιτήσεις, είναι γεμάτες από «θέλω» και «μπορώ». Γι’ αυτές τις απαιτήσεις λοιπόν, υπεύθυνοι είμαστε εμείς. Είναι δικά μας κτίσματα, σε γη και ουρανό. «Αυτή είναι καλή δουλειά για μένα, και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να με περιβάλλουν». Βέβαια, όλες οι απαιτήσεις έχουν και μια …ανωφέρεια! Όλοι έχουμε μεγάλες απαιτήσεις. Αφού τις έχουμε λοιπόν, γιατί δεν ζούμε όλοι σύμφωνα με αυτές; Γιατί δεν γινόμαστε το ίδιο «ψηλοί» με αυτές;

Δικές μας, ολόδικές μας οι απαιτήσεις…

Εντάξει ο Κομφούκιος μιλά για «ανώτερους» και «κατώτερους». Όμως όσο δεν ξέρουμε να απαντήσουμε απερίφραστα στο «τι είναι καλό;», δεν ξέρουμε να απαντήσουμε και ποιός στέκεται σε πάνω και σε κάτω ράφια. Ωστόσο, μπορούμε να μιλήσουμε για λογικό, σωστό κτλ. Οι απαιτήσεις σου λοιπόν, αντανακλούν τις επιθυμίες σου. Είναι η κόλλα σου με τον κόσμο. Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος αν ήταν όπως τον ήθελες. Άλλος, έχει απαίτηση να ζει με τα ψέματα γιατί πολύ απλά πιστεύει πως σε έναν τέτοιον κόσμο, θα είναι πρωταγωνιστής και όχι κομπάρσος. Επομένως, έχεις τις δικές σου εικόνες για τον κόσμο. Βγες, και πραγματοποίησέ τις. Είναι καθαρά, προσωπική σου υπόθεση και σε χαρακτηρίζουν. Για κάτι που είναι κομμάτι του εαυτού σου, την ευθύνη την έχεις εσύ. Την επόμενη φορά που θα ακούσεις κάποιον να λέει «όλα κι όλα, αυτές είναι οι απαιτήσεις μου», θύμησέ του, να μην κατηγορήσει κάποιον άλλον… αν αυτές δεν ικανοποιούνται.

Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες που περνούν μέσα από τους άλλους

Οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχώς, κάνουν «όνειρα» και έχουν «φιλοδοξίες» που περνούν από άλλους. Γι’ αυτούς, οι άνθρωποι είναι απλά «μέσα». Πλοία, αεροπλάνα, τρένα… Εκείνοι είναι αυτοί που θα τους οδηγήσουν στην εκπλήρωση των απαιτήσεών τους. Στις διαπροσωπικές σχέσεις, αυτές τους οι «φιλοδοξίες», έχουν ημερομηνία λήξης καθώς εξαρτώνται από την υπομονή και την ανοχή του «αεροπλάνου». Υπάρχουν και άλλα επίπεδα στα οποία οι άνθρωποι με τέτοιου τύπου «υψηλά standards», ταυτίζουν τις απαιτήσεις τους με τον εαυτό τους. Πολλοί από αυτούς, δίνουν την εντύπωση ανθρώπων που αγαπάνε τα πράγματα «έτοιμα». Γι’ αυτό άλλωστε τα ζητάνε και από τους άλλους. Ξέρουν καλά ότι στην «ετοιμασία», δεν τα πάνε καλά.

 Εκείνοι τα πάνε καλά μόνο στο να εκφράζουν απαιτήσεις…

Από τους άλλους δεν απαιτείς. Ζητάς τη συντροφιά τους.

Εσύ, χρειάζεται να επιμείνεις στο να ζητάς τις «χάρες» από τον εαυτό σου. Μην «παραγγέλνεις» από τους άλλους. Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι, όχι για να ηθικολογήσουμε αλλά επειδή είναι αλήθεια. Τουλάχιστον, θέλουν να είναι ελεύθεροι. Δεν ξέρουμε αν είναι ανώτερος ένας άνθρωπος που ζητάει μόνο από τον εαυτό του να υλοποιήσει τα όνειρα που ο ίδιος έκανε. Ξέρουμε πως εκείνος που βλέπει στους άλλους ανθρώπους «μάγους με δώρα» και «άστρα λαμπρά», είναι τουλάχιστον αδύναμος… Το μόνο που δικαιούσαι από τους άλλους, είναι η συντροφιά τους. Η συντροφιά εκείνων που νομίζεις οτι σου ταιριάζει. Αν κάποτε νιώσεις οτι δεν σου ταιριάζει η συντροφιά, καλύτερα να τους αφήσεις, παρά να δοκιμάσεις να τους κρατήσεις με κάποιον τρόπο, ζητώντας τους να αλλάξουν επειδή απλά, το απαιτείς.

*Ρητό του Κομφούκιου

via