Το τίποτα φοβάμαι

Με πνίγει απόψε το παράπονο

τα δάκρυα δυνατή βροχή στο πρόσωπό μου

καυτός ο αέρας, ο κόσμος αδιάφορος

κι εσύ να φεύγεις μακριά απ’ τ’ όνειρό μου

Οι σκέψεις σέρνονται στου φεγγαριού τη σιωπή

τρομαγμένη η καρδιά, ερημιά στο μυαλό και την ψυχή

το τίποτα φοβάμαι, τις ώρες που ασταμάτητα κυλούν

με συγκλονίζει η δύση, το αύριο, η ανατολή

Σου φωνάζω να ’ρθεις κοντά μου, μα είναι αδύναμη η φωνή μου

δεν θέλεις ν’ ακούσεις, δεν ανοίγεις τα μάτια σου να δεις

για σένα η αλήθεια είναι παραμύθι μιας άλλης εποχής

και μένα που σου ’δωσα ψυχή απ’ την ψυχή μου θέλεις ν’ απαρνηθείς.

via

sapfiros

«Διότι μέσα στην πολλή σοφία υπάρχει πολλή γνώση και όποιος προσθέτει γνώση, προσθέτει θλίψη.»

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση