Δε δικαιολογείσαι άνθρωπε
via
Όπως είχε πει κάποτε ο αγαπημένος μου Λιαντίνης, «αν ο Χριστός κατέβαινε σήμερα στην γη, δε θα ήταν Χριστιανός». Πόσο εύστοχα απέδωσε μέσα σε μία φράση την υποκρισία της σημερινής κοινωνίας.
Δε ξέρω αν ο Χριστός ήταν θεάνθρωπος. Δε νομίζω πως θα μπορέσει να το αποδείξει ποτέ κανείς. Αυτό που ξέρω είναι πως υπήρξε κάποιος, που μίλησε για τα θεμέλια μιας υγιούς κοινωνίας.
Μας μίλησε για σεβασμό, για αγάπη, για αλληλεγγύη. Για αξίες, που αν μπορέσεις για λίγο να σηκώσεις τα μάτια σου από τη μίζερη ζωή σου -την οποία σ' έχουν προγραμματίσει να ζεις- θα δεις πως είναι ο μόνος δρόμος πάνω στον οποίο μπορείς να στηρίξεις το σύντομο πέρασμα σου από αυτήν εδώ τη ζωή. Αν θες αυτή να έχει κάποιο νόημα.
Όμως εσύ κατάντησες εγκλωβισμένος, μέσα σε πλασματικές ανάγκες, να χάνεις την ουσία, να ψάχνεις κάποιο νόημα, χωρίς ωστόσο να κάνεις ούτε ένα μικρό βήμα για να ξεφύγεις από το βόλεμα σου.
Όχι, δε σε δικαιολογώ, δεν αξίζεις ελαφρυντικά. Δε δικαιολογείσαι γιατί ξέρεις. Γνωρίζεις την αδικία, γνωρίζεις τα συμφέροντα που κρύβει ο πόλεμος. Γνωρίζεις τη χρησιμότητα των συνόρων.
Δε σε δικαιολογώ, γιατί είναι επιλογή σου να κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες. Δε σε δικαιολογώ, γιατί γίνεσαι υποκριτής κάνοντας μετάνοιες μέσα σε ναούς επιμελώς κατασκευασμένους, έτσι ώστε να σου δημιουργήσουν φόβο. Ένα πολύ δυνατό εργαλείο, που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες ώστε οι μάζες να γίνονται διαχειρίσιμες. Όμως τώρα πια το ξέρεις, δε μπορείς να κρύβεσαι άλλο πίσω από το δάχτυλό σου. Ο φόβος δεν έχει καμία δύναμη πάνω σου, παρά μόνο αυτή που του δίνεις εσύ.
Είσαι δειλός όταν συνεχίζεις να υποστηρίζεις πολιτικά συστήματα, τα οποία είναι προγραμματισμένα να σου στερήσουν το πνεύμα, κάνοντας σε να υμνείς και να επικεντρώνεσαι μόνο στην ύλη και τα κατώτερα σου ένστικτα, χάνοντας την πραγματική σου υπόσταση.
Δε σε δικαιολογώ όταν «ξαφνιασμένος» και «αγανακτισμένος» κλαίγεσαι για το άγχος και την κατάθλιψη που νιώθεις, ενώ ουσιαστικά εσύ τα προκαλείς στον εαυτό σου με τις επιλογές σου.
Παραπονιέσαι για όλα, μα πες μου τι έχεις κάνει για να αλλάξεις το οτιδήποτε; Μπορείς να κοιμάσαι το βράδυ μέσα στα ζεστά σου παπλώματα, ενώ υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που κοιμάται στο κρύο. Μπορείς να πετάς το φαγητό που περίσσεψε στα σκουπίδια, ενώ υπάρχει έστω κι ένα παιδί εκεί έξω που πεινάει.
Δε μπήκες στο κόπο να κάνεις έστω κάτι ελάχιστο μέσα στη μέρα σου, που δεν αφορά μόνο το μικρόκοσμό σου, όπως, ας πούμε, να δώσεις λίγο νερό σε ένα αδέσποτο σκυλί.
Γι' αυτό δεν αξίζεις καμία δικαιολογία. Τραβολογάς τον όρο «άνθρωπος» από εδώ και από κει, όπως σου γουστάρει, νιώθοντας υπερήφανος για την υποτιθέμενη ανωτερότητα σου σε σχέση με υπόλοιπα πλάσματα. Θεωρείς ότι ο τίτλος αυτός σου ανήκει δικαιωματικά.
Όχι λοιπόν, δε σου ανήκει και δε σου αξίζει, γιατί αν μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος και βολεμένος στο κρεβατάκι σου τα βράδια, δε διαφέρεις από τα άλογα όντα.
Για την ακρίβεια είσαι χειρότερος από αυτά, διότι εκείνα δεν έχουν την επιλογή για κάτι καλύτερο. Εσύ όμως την έχεις και την πετάς. Μπορείς να κάνεις καλό και επιλέγεις να μην το κάνεις. Μπορείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο, μα επιλέγεις να μη ξεβολευτείς. Μπορείς να διαμαρτυρηθείς για την αδικία, μα επιλέγεις να εθελοτυφλείς.
Επιλέγεις, γι' αυτό δεν έχεις δικαιολογία.
Όμως κάθε δράση έχει και την αντίδραση της, τώρα θα πληρώσεις το τίμημα. Δε θα νιώσεις ποτέ πληρότητα.
Επέλεξες να πετάξεις το μισό σου εαυτό, το πνεύμα σου και να κρατήσεις μόνο την ύλη. Ποτέ δε θα βρεις την ισορροπία μέσα σου κι αυτό θα είναι η τιμωρία σου για τις επιλογές σου.
Δε σου είπανε ποτέ πως ο άνθρωπος είναι δισυπόστατος; Φυσικά και σου το είπανε κι αν όχι, σου το λέω τώρα εγώ. Μα εσένα σε κουράζει να τα σκέφτεσαι όλα αυτά, επιλέγεις τον εύκολο δρόμο, αυτόν που σε σπρώχνει το σύστημα να πάρεις. Αυτόν που θα σου στερήσει τις μεγάλες ιδέες, οι οποίες θα σου δείξουν το δρόμο για την αλλαγή της σαπισμένης μας κοινωνίας.
Έχεις καταντήσει ένα ον χωρίς λογική και χωρίς ψυχή. Να ονοματίζεις λογικό το παράλογο και να θεωρείς ηθικό το ανήθικο.
Έχεις γίνει κάτι ξένο από αυτό που πραγματικά είναι ο άνθρωπος. Έτσι έχεις φτιάξει και διατηρείς κοινωνίες απάνθρωπες, παράλογες και ανήθικες.
Κοινωνίες διαμετρικά αντίθετες από αυτές που θεωρητικά υμνούν οι θρησκείες οι οποίες έχεις επιλέξει να ασπαστείς, χωρίς ωστόσο να μπεις ποτέ στο κόπο να καταλάβεις τι πραγματικά πρεσβεύουν. Επιτρέποντας στους έχοντες να συνεχίζουν να τις παραποιούν, ανάλογα με τα συμφέροντα τους.
Βασίζεις εκεί το πλάνο της ζωής σου, παραδίδοντας τον έλεγχο στους υποκριτές και τους φαρισαίους του 21ου αιώνα. Σε βολεύει και σου είναι πιο εύκολος ο ρόλος του θύματος, λες κι έτσι απαλλάσσεσαι από οποιαδήποτε ευθύνη.
Αν καθόσουν μια στιγμή να αναλογιστείς καημένε άνθρωπε, τι πραγματικά έχει αξία στη ζωή και τι δύναμη κρύβεις μέσα σου για να το διεκδικήσεις. Τι δύναμη κρύβει το μυαλό σου και η ψυχή σου, θα τρόμαζες από την μικρότητα στην οποία έχεις επιλέξει να ζεις.
Η δίκαιη κρίση του Θεού
| |
1 Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις· τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων.
2 οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρῖμα τοῦ Θεοῦ ἐστι κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας.
3 λογίζῃ δὲ τοῦτο, ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά, ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρῖμα τοῦ Θεοῦ;
4 ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει;
5 κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ,
6 ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ ἔργα αὐτοῦ,
7 τοῖς μὲν καθ᾿ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον,
8 τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας, καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῇ ἀληθείᾳ, πειθομένοις δὲ τῇ ἀδικίᾳ, θυμὸς καὶ ὀργή·
9 θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένου τὸ κακόν, ᾿Ιουδαίου τε πρῶτον καὶ ῞Ελληνος·
10 δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, ᾿Ιουδαίῳ τε πρῶτον καὶ ῞Ελληνι·
11 οὐ γάρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ.
12 ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται.
13 οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλ᾿ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται.
14 ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος,
15 οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων
16 ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.
|
1 Γι’ αυτό αναπολόγητος είσαι, ω άνθρωπε. καθένας που κρίνει. Γιατί σ’ ό,τι κρίνεις τον άλλο, τον εαυτό σου κατακρίνεις, επειδή τα ίδια πράττεις κι εσύ που κρίνεις.
2 Και ξέρουμε ότι η κρίση του Θεού είναι σύμφωνη με την αλήθεια σ’ όσους πράττουν τέτοια πράγματα.
3 Και λογαριάζεις αυτό, ω άνθρωπε που κρίνεις όσους πράττουν τέτοια πράγματα ενώ κάνεις τα ίδια, ότι εσύ θα ξεφύγεις την καταδίκη του Θεού;
4 Ή καταφρονείς τον πλούτο της χρηστότητάς του και της ανοχής και της μακροθυμίας του, αγνοώντας ότι η καλοσύνη του Θεού σε οδηγεί σε μετάνοια;
5 Σύμφωνα με τη σκληρότητά σου, λοιπόν, και με την αμετανόητη καρδιά σου, θησαυρίζεις για τον εαυτό σου οργή κατά την ημέρα της οργής και της αποκάλυψης της δικαιοκρισίας του Θεού,
6 ο οποίος θα αποδώσει σε καθέναν σύμφωνα με τα έργα του.
7 Αφενός σ’ εκείνους που, κάνοντας με υπομονή έργα αγαθά, ζητούν δόξα και τιμή και αφθαρσία, θα δώσει ζωή αιώνια.
8 αφετέρου σ’ εκείνους που από φατριαστικό πνεύμα απειθούν στην αλήθεια και πείθονται στην αδικία, οργή και θυμός.
9 Θλίψη και στενοχώρια πάνω σε κάθε ψυχή ανθρώπου που κατεργάζεται το κακό, του Ιουδαίου πρώτα και μετά του Έλληνα.
10 Δόξα, όμως, και τιμή και ειρήνη σε καθέναν που εργάζεται το αγαθό, στον Ιουδαίο πρώτα και μετά στον Έλληνα.
11 Γιατί δεν υπάρχει προσωποληψία στο Θεό.
12 Γιατί, όσοι χωρίς νόμο αμάρτησαν, χωρίς νόμο και θα καταστραφούν. Και όσοι με το νόμο αμάρτησαν, διαμέσου του νόμου θα κατακριθούν.
13 Γιατί οι ακροατές του νόμου δεν είναι δίκαιοι μπροστά στο Θεό, αλλά οι τηρητές του νόμου θα δικαιωθούν.
14 Επειδή, όταν οι εθνικοί που δεν έχουν νόμο, κάνουν από τη φύση τους τα έργα του νόμου, αυτοί, αν και δεν έχουν νόμο, είναι νόμος στους εαυτούς τους.
15 Οι οποίοι αποδείχνουν ότι το έργο του νόμου είναι γραμμένο στις καρδιές τους, ενώ συμμαρτυρεί η συνείδησή τους και μεταξύ τους οι λογισμοί κατηγορούν ή και απολογούνται.
16 Αυτά θα φανερωθούν κατά την ημέρα που θα κρίνει ο Θεός τα κρυφά των ανθρώπων σύμφωνα με το ευαγγέλιό μου μέσω του Χριστού Ιησού.
|
Οι Ιουδαίοι και ο Νόμος
| |
17 ῎Ιδε σὺ ᾿Ιουδαῖος ἐπονομάζῃ, καὶ ἐπαναπαύῃ τῷ νόμῳ, καὶ καυχᾶσαι ἐν Θεῷ,
18 καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα, καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα, κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου,
19 πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει,
20 παιδευτὴν ἀφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ.
21 ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις; ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις;
22 ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις; ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς;
23 ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι, διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις;
24 τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται.
25 περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ, ἐὰν νόμον πράσσῃς· ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ᾖς, ἡ περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν.
26 ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται;
27 καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου.
28 οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ ᾿Ιουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή,
29 ἀλλ᾿ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ ᾿Ιουδαῖος, καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ Θεοῦ.
|
17 Αν όμως εσύ επονομάζεσαι Ιουδαίος και επαναπαύεσαι στο νόμο και καυχιέσαι στο Θεό
18 και γνωρίζεις το θέλημά του και διακρίνεις αυτά που διαφέρουν μεταξύ τους, επειδή κατηχείσαι από το νόμο,
19 κι έχεις πείσει τον εαυτό σου πως είναι οδηγός τυφλών, φως αυτών που είναι στο σκοτάδι,
20 παιδαγωγός αφρόνων, δάσκαλος νηπίων, που έχει τη διαμόρφωση της γνώσης και της αλήθειας μέσα στο νόμο.
21 εσύ, λοιπόν, που διδάσκεις τον άλλο, τον εαυτό σου δε διδάσκεις; Εσύ που κηρύττεις να μην κλέβουν, κλέβεις;
22 Εσύ που λες να μη μοιχεύουν, μοιχεύεις; Εσύ που αισθάνεσαι βδελυγμία για τα είδωλα, ιεροσυλείς;
23 Εσύ ο οποίος καυχιέσαι στο νόμο, με την παράβαση του νόμου το Θεό ατιμάζεις!
24 Γιατί το όνομα του Θεού εξαιτίας σας βλαστημιέται μεταξύ των εθνών, καθώς είναι γραμμένο.
25 Γιατί, βέβαια, η περιτομή ωφελεί, αν πράττεις το νόμο. Αν όμως είσαι παραβάτης του νόμου, η περιτομή σου έχει γίνει ακροβυστία.
26 Αν λοιπόν αυτός που έχει την ακροβυστία φυλάει τις διατάξεις του νόμου, η ακροβυστία του δε θα λογιστεί περιτομή;
27 Και θα κρίνει αυτός που έχει την ακροβυστία εκ φύσεως και εκτελεί το νόμο, εσένα, που με το γράμμα του νόμου και την περιτομή είσαι παραβάτης του νόμου.
28 Γιατί δεν είναι Ιουδαίος αυτός που φαίνεται ούτε περιτομή είναι αυτή που είναι φανερή στη σάρκα.
29 Αλλά ο Ιουδαίος είναι αυτός που είναι στον κρυφό άνθρωπο, και περιτομή είναι αυτή της καρδιάς με το Πνεύμα, όχι με το γράμμα. Αυτού ο έπαινος δεν προέρχεται από ανθρώπους, αλλά από το Θεό.
|
