Το νιώθεις πρώτα απ’ όλα στο σώμα σου, στο στομάχι σου, εκείνο το άβολο συναίσθημα όταν είσαι με κάποιον που δεν σου κάνει καλό, που δεν έχει τις καλύτερες των προθέσεων, απλά νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα λόγια τους δεν ακούγονται ειλικρινή, τα μάτια τους δεν φαίνονται πολύ τίμια και η ενέργειά τους δεν είναι ελαφριά.
Ύστερα συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να εκφραστείς επειδή προσπαθείς να αποφύγεις άλλον έναν καυγά ή ξέρεις πως ό,τι κι αν πεις, δεν θα ακουστείς ή κατανοηθείς πραγματικά. Αρχίζεις να ακούγεσαι σαν σπασμένος δίσκος, επαναλαμβάνεσαι χωρίς νόημα, μέχρι ο δίσκος να χαλάσει τελείως.
Ύστερα, αρχίζεις σταδιακά να χάνεις το σεβασμό γι’ αυτό το άτομο λόγω των ψεμάτων ή της έλλειψης αφοσίωσης ή των αμφιλεγόμενων πράξεων. Κάτι σε σταματά να δώσεις επειδή νιώθεις ότι μόνο εσύ το έκανες μέχρι τώρα. Και αν και το να δίνεις είναι κάτι που θαυμάζουμε στους άλλους, οι μεγάλες ποσότητες στο λάθος άτομο μας αφήνουν εξουθενωμένους και άδειους.
Αρχίζεις να απολαμβάνεις το χρόνο σου χωρίς αυτούς, αρχίζεις να προτιμάς ξανά τη μοναξιά σου, επειδή ακόμα κι όταν είσαι μαζί τους, νιώθεις μόνος/η, απόμακρος, απομονωμένος/η από τον κόσμο και τον εαυτό σου. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι εννοούσαν οι άνθρωποι όταν έλεγαν ότι είναι καλύτερα να είσαι μόνος παρά να είσαι με κάποιον που σε κάνει να νιώθεις μόνος.
Και τότε είναι που θα καταλάβεις πώς θα έπρεπε να είναι για εσένα μια καλή σχέση. Θα έπρεπε να σου φέρνει χαρά συχνά, όχι μόνο κατά περίπτωση και συνθήκη. Δεν θα έπρεπε να σου είναι βάρος, δεν θα έπρεπε να σε κάνει να χάνεις τον εαυτό σου ή την αξιοπρέπεια και την ένταση της φωνής σου. Μια καλή σχέση δεν θα σε κάνει ποτέ να μετανιώσεις που έδωσες ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς σου.
Υπάρχουν δύο τρόποι να μάθεις αν είσαι σε μια καλή ή λάθος σχέση: στο τέλος της ημέρας φεύγεις με λιγότερα ή με περισσότερα απ’ όσα είχες όταν ήρθες; Φεύγεις νιώθοντας ότι είναι η αρχή ή το τέλος; Νιώθεις ότι είσαι καλύτερα όταν είστε μαζί ή όταν είσαι μόνος/η;
Επειδή παρόλο που ακούγεται αυτονόητο, όταν επενδύεις σε κάποιον, οι γραμμές είναι θολές και είναι τρομακτικά τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας και οι δικαιολογίες που επινοούμε για ανθρώπους, ώστε να τους κρατάμε στη ζωή μας περισσότερο, αλλά στο τέλος της ημέρας, όπως ακριβώς ένα αρνητικό μυαλό δεν θα σου χαρίσει ποτέ μια θετική ζωή, έτσι και ο λάθος άνθρωπος δεν θα σου χαρίσει ποτέ το σωστό είδος αγάπης.
Ο λάθος άνθρωπος θα σε κρατά πάντα σε ένα πεδίο αμφιβολίας για τον εαυτό σου, τη ζωή και την αγάπη σου, αλλά ένας σωστός άνθρωπος θα είναι πάντα εκεί δίπλα σου, προσπαθώντας να απαντήσει σε όλες αυτές τις ερωτήσεις… με εσένα.
Ο λάθος άνθρωπος θα σε κρατά πάντα σε ένα πεδίο αμφιβολίας για τον εαυτό σου, τη ζωή και την αγάπη σου, αλλά ένας σωστός άνθρωπος θα είναι πάντα εκεί δίπλα σου, προσπαθώντας να απαντήσει σε όλες αυτές τις ερωτήσεις… με εσένα.
Rania Naim
