Σε μερικούς υπερβατικιστές φαίνεται παράξενο, είναι όμως βέβαιο πώς για τη θρησκεία της Κ.Δ. η ανάσταση του Ιησού είναι η ιστορική “απαρχή” της νέας ιστορικής πραγματικότητας του καινούργιου κόσμου του Θεού. Αυτή την ανάσταση, καθώς και το Πνεύμα του σταυρωμένου και θριαμβευτή Χριστού, ο Παύλος ονομάζει “απαρχή” και “αρραβώνα”, μια δηλ. προκαταβολή του νέου κόσμου, που θα φέρει στην πληρότητά του ο Χριστός, όταν έλθει ξανά, συντρίβοντας θεαματικά όλες τις αντίθετες δυνάμεις, εγκαθιστώντας τη βασιλεία του Θεού. Το slogan για τον Ιησού και την αρχική Εκκλησία είναι “ιδού καινά ποιώ πάντα” (Αποκ. 21:5)
Αυτά τα πράγματα τονίζονται, γιατί πάρα πολλοί χριστιανοί δεν έχουν αληθινή ιστορική αντίληψη για το χριστιανισμό, ούτε βγαίνει από τη χριστιανική τους πίστη κάποια ιστορική ελπίδα. Δεν σκέπτονται ιστορικά και εκκλησιολογικά, αλλά ατομικά και μυστικιστικά. Για πολλούς χριστιανούς ο Χριστός είναι απλώς μια υπερβατική πραγματικότητα, στην οποία όσο βαθύτερα βυθιστεί κανείς, τόσο περισσότερο θα μπορέσει να αποφύγει τα προβλήματα, τις έγνοιες και υποχρεώσεις που επιβάλλει η ιστορική πραγματικότητα, και να βρει ειρήνη και γαλήνη. Μ’ αυτή την έννοια την υπερβατιστική και μυστικίζουσα ο Χριστός εστίν η ειρήνη ημών. Πρόκειται για λαθεμένο χριστιανισμό, πίσω από τον οποίο υπάρχει όχι η Π.Δ. και οι Πατέρες της Εκκλησίας, η λειτουργική και μυστηριακή παράδοση της Εκκλησίας, αλλά καμουφλαρισμένος πλατωνισμός.
Δυστυχώς αυτός ο τύπος ιδεολογίας έχει διαποτίσει αρκετά χριστιανικά στρώματα και έχει παραλύσει τη συνείδηση της ιστορικής αποστολής της Εκκλησίας.
Δυστυχώς αυτός ο τύπος ιδεολογίας έχει διαποτίσει αρκετά χριστιανικά στρώματα και έχει παραλύσει τη συνείδηση της ιστορικής αποστολής της Εκκλησίας.
Σάββας Αγουρίδης
