Ο Θεός είναι πανάγαθος, μου λένε. Είναι επίσης παντοδύναμος και παντογνώστης. Έτσι μου λένε εδώ και χρόνια από τότε που τη μόρφωσή μου την έπαιρνα μόνο από το σχολείο.
Το παραπάνω ακούγεται πολύ ωραίο και απολύτως λογικό, για ένα θεό. Αλλά αν κοιτάξουμε τον πραγματικό κόσμο και όχι τον κόσμο όπως θα θέλαμε να είναι, βλέπουμε κάτι εντελώς διαφορετικό.
Κάθε χρόνο 9.000.000 παιδιά πεθαίνουν κάτω από την ηλικία των 5. Για να καταλάβετε το μέγεθος του αριθμού αυτού σκεφτείτε ένα τσουνάμι σαν αυτό που έσπειρε το θάνατο πριν μερικά χρόνια και σκότωσε περίπου 250.000 ανθρώπους. Για να φτάσουμε λοιπόν τον αριθμό των 9.000.000 πρέπει να έχουμε ένα τέτοιο τσουνάμι κάθε 10 μέρες και να σκοτώνει μόνο παιδιά κάτω των 5 ετών. Μιλάμε για 24.000 παιδιά την ημέρα, 1.000 την ώρα, 17 περίπου το λεπτό. Πριν τελειώσω αυτό το κείμενο μερικές εκατοντάδες παιδιά θα έχουν πεθάνει.
Αυτή τη στιγμή, μερικές χιλιάδες γονείς που πιστεύουν στο Θεό προσεύχονται σε αυτόν για να σωθούν τα παιδιά τους, αλλά οι προσευχές τους δεν θα εισακουστούν.
Ένας Θεός που επιτρέπει να πεθάνουν τόσα παιδιά και να υποφέρουν τόσοι γονείς, είτε δεν μπορεί να σταματήσει το κακό, είτε δεν ενδιαφέρεται, διότι η επιλογή να ενδιαφέρεται και να μην κάνει κάτι ακυρώνει την πιθανότητα να είναι πανάγαθος. Συνεπώς ο Θεός είτε είναι ανίκανος είτε κακός.
Ακόμα χειρότερα, οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους θα πάνε στη κόλαση διότι προσεύχονται στον λάθος Θεό. Είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε μια χώρα που δεν είναι Χριστιανική, όπου ποτέ δεν έμαθαν την «αλήθεια» και έτσι δεν θα μπουν στον παράδεισο. Ο Θεός τους τοποθέτησε σε αυτή τη χώρα, ο Θεός κανόνισε να είναι απομονωμένοι και ο Θεός επέλεξε ο Ιησούς να γεννηθεί σε ένα αραιοκατοικημένο μέρος του κόσμου και όχι πχ στη Κίνα όπου ο πληθυσμός εκείνη τη περίοδο ήταν σαφώς μεγαλύτερος.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, επειδή ο Θεός έκανε κάποιες επιλογές, θα πάνε στη κόλαση.
Από την άλλη, ο χειρότερος φονιάς που σκοτώνει και βιάζει σε όλη του τη ζωή, αρκεί να μετανοήσει τη τελευταία στιγμή της ζωής του και θα πάει στον παράδεισο.
Αυτό θεωρείται λογικό και σωστό στον Χριστιανισμό. Θεωρείται και ηθικό.
Όταν όμως ένας σκεπτικιστής αναφέρει αυτό το ηθικό πρόβλημα τότε του λένε πως ο Θεός είναι μυστηριώδης και πως δεν μπορούμε να καταλάβουμε τα κίνητρά του, σε αντίθεση με όλα όσα καταλαβαίνουμε από τη Βίβλο, αφού βέβαια την ερμηνεύσουμε κατά το δοκούν.
Όταν κάποιος βάζει γκολ, βρίσκει θέση να παρκάρει ή τα χαμένα κλειδιά του, τότε ευχαριστεί το Θεό, διότι ο Θεός μεσολάβησε να συμβεί αυτό το θαύμα.
Αλλά όταν τα παιδιά πεθαίνουν κατά χιλιάδες, «άγνωσται αι βουλαί του κυρίου».
Το πρόβλημα αυτής της «λογικής» μεγαλώνει όταν ακούς, κατά τ’ άλλα έξυπνους ανθρώπους, να σου λένε αυτά και άλλα παρόμοια, όπως το «έχουμε ελεύθερη βούληση, ας λύσουμε τα προβλήματα αντί να κάνουμε πολέμους».
Αυτή η Χριστιανική ηθική είναι η αποκορύφωση του εγωκεντρισμού και της ματαιοδοξίας, διότι σε οδηγεί να πιστέψεις πως εσύ, που απολαμβάνεις την εύνοια του Θεού, είσαι με κάποιο τρόπο καλύτερος από τους άλλους που τιμωρούνται σε αυτή τη ζωή αλλά και στην επόμενη.
Αυτή η Χριστιανική ηθική είναι που επιτρέπει σε εκατομμύρια λογικούς ανθρώπους να πιστέψουν σε αυτό που μόνο ένας ψυχοπαθής θα μπορούσε να πιστέψει. Διότι αν κάποιος περνούσε όλη του τη ζωή πιστεύοντας πως ο Άγιος Βασίλης κάνει ντιλίβερι δώρα τα Χριστούγεννα, το λιγότερο που θα λέγαμε είναι πως δεν στέκει καλά. Αλλά για κάποιο λόγο αυτό δεν ισχύει αν αντί για τον Άγιο Βασίλη πιστεύει στον Ιησού, τον Μωάμεθ ή μερικές χιλιάδες άλλους θεούς.
Οὐ πάντες χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον, ἀλλ’ οἷς δέδοται· Ματθ. 19,12
