Θυμάσαι όλες εκείνες τις φορές που έφυγες κι αρνήθηκες να πάρεις μαζί σου τις αποσκευές, γιατί νόμιζες πως εκεί που πας θα βρεις ό,τι χρειάζεσαι; Μόνο που οι αποσκευές σου ήταν, τελικά, όλα όσα χρειαζόσουν κι ό,τι πάντα θα χρειάζεσαι για κάθε επόμενο ταξίδι.
Άνοιγε σοφά τη βαλίτσα και γέμιζε τη με πράγματα χρήσιμα κι εκλεκτά, πράγματα που θα ομορφύνουν το ταξίδι σου. Έχεις ανακαλύψει αρκετούς προορισμούς και τώρα πια οφείλεις στον εαυτό σου να ξέρεις τι να κρατάς και τι να αφήνεις στην άκρη απ’ τον καθένα. Οφείλεις να πας με το ρεύμα της πραγματικής εξέλιξής σου και να διώξεις το αβάσταχτο βάρος της άγνοιας ή μάλλον της εθελοτυφλίας.
Αυτή τη φορά δε θα ξεχάσεις γιατί θέλεις να προχωρήσεις. Δε σου αρκεί μόνο το παρακάτω! Τώρα ψάχνεις το επόμενο κεφάλαιο και τα κεφάλαια αποτελούν τη συνέχεια κάποιας ιστορίας που δεν επαναλαμβάνεται. Πλέον το μέσα σου θα συνδυάζει τη γνώση, που έχεις πληρώσει με πόνο κι απογοήτευση, με την έξαψη και το καλωσόρισμα του καινούργιου. Καταλαβαίνεις πια πως μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει.
Η παρόρμησή σου, η λαχτάρα σου κι οι βαθιές επιθυμίες σου θα σε θολώσουν ξανά, μα εσύ θα υπερβείς όλα τα εμπόδια! Πόνος χωρίς μάθημα που πάρθηκε, ίσον πόνος που πληρώθηκε με κίβδηλα νομίσματα. Τώρα θα καταφέρεις να ξεχάσεις την ιστορία και τους πρωταγωνιστές της, μα θα συγκρατήσεις το δίδαγμα. Αυτό λέγεται φιλτράρισμα.
Η διαδικασία είναι κοινή για όλους μας. Ζούμε, αφηνόμαστε, πληγωνόμαστε, πονάμε, επουλώνουμε –ή κι όχι– πληγές, πετάμε από μέσα μας τα σκουπίδια, προχωράμε. Η διαδικασία αυτή, μαζί με τις προκλήσεις που εμπεριέχει, επαναλαμβάνεται με διαφορετικές καταστάσεις και πρόσωπα. Κάθε φορά καλούμαστε να ανταποκριθούμε πιο δραστικά, πιο έξυπνα, πιο γρήγορα. Η δοκιμασία σταματά όταν το μάθημα πια εμπεδωθεί.
Γύρνα πίσω σε κάθε ιστορία σου. Θα δεις πως ό,τι είσαι σήμερα είναι το αποτέλεσμα των πραγμάτων που ασυνείδητα άφησες, κράτησες, κόλλησες, συσσώρευσες ή δε χώνεψες ποτέ. Ο τρόπος που επέλεξες να διαχειριστείς αυτά που έχουν συμβεί ως τώρα στη ζωή σου θα καθορίσουν την πορεία σου.
Να ‘σαι σε εγρήγορση! Η αμνησία τρέφεται απ’ τις ανάγκες. Θυμήσου όταν έχτιζες κάστρα με ροζ σημαίες απ’ το δεύτερο ραντεβού ή όταν τα λόγια σου δεν ακολουθούσαν την αλήθεια των συναισθημάτων σου, αν ήταν η πρώτη φορά που το έκανες. Αν όχι, ξέχασες να αρπάξεις το σουρωτήρι και να κάνεις αυτό που πρέπει, να διαχωρίσεις τα περιττά απ’ τα ουσιώδη.
Έχεις αναρωτηθεί, άραγε, πόση σοφία έχεις απαρνηθεί; Πόσα λιγότερα δάκρυα, πόσες λιγότερες σκέψεις, πόση λιγότερη πίκρα κι απογοήτευση! Σήμερα το βράδυ σε φαντάζομαι να σερβίρεις σε ένα ωραίο, ψηλό, κολονάτο ποτήρι το κρασί που σ’ αρέσει και να κάνεις τον απολογισμό σου. Γύρνα πίσω, αυτή τη φορά θα το κάνεις για το σωστό σκοπό, να περισώσεις τα πνιγμένα μαθήματα της ζωής σου.
Εκεί ήταν πάντα, απλώς τώρα θα τα αφήσεις να ‘ρθουν στην επιφάνεια και να σου δείξουν την ομαλή ροή της ζωής. Ζούμε, αφηνόμαστε, κρατάμε τη γνώση, πετάμε ό,τι άχρηστο, προχωράμε, εξελισσόμαστε και ξανά απ’ την αρχή!
Θυμήσου το κλειδί για να καταγράφεις το σημείο που βρίσκεσαι. Η επαναληπτικότητα των ίδιων καταστάσεων. Γκάζωσε, λοιπόν, μία φορά θα ζήσεις κι, όπως ξέρεις, ένα σφηνάκι είναι η ζωή.
