Θαυμάσιο! είπε στον Μιχαήλ Άγγελο ο φίλος του, για ένα έργο που κατασκεύαζε...
Έπειτα από μέρες τον ερώτησε αν εργάσθηκε άλλο σ’ αυτό...
«Μάλιστα φίλε μου», απάντησε ο Μιχαήλ Άγγελος. Όλο αυτό το διάστημα έκαμα πολλή εργασία. Εγυάλισα αυτό το μέρος. Σ’ αυτή την πτυχή του ενδύματος έδωσα μεγαλύτερη φυσικότητα. Τα χείλη τα έκαμα εκφραστικώτερα και τα νεύρα του αριστερού χεριού ζωηρότερα.
«Αυτά όμως είναι ασήμαντα», είπεν ο επισκέπτης.
«Ναι, θα ήταν όλα αυτά ασήμαντα το καθένα χωριστά», είπε ο μεγάλος καλλιτέχνης.
«Αλλά όμως όλα αυτά τα μικρά θα κάμουν το έργο μου τέλειο. Και η τελειότης δεν είναι ασήμαντο πράγμα».
***
Ο διάσημος γλύπτης, ανεβασμένος στην οροφή του πανύψηλου Γοτθικού Ναού όπου ηργάζετο, κατεπονείτο σκαλίζοντας τα μάρμαρα της στέγης, όταν του είπε κάποιος:
—«Γιατί κουράζεσαι; Αυτά δεν θα τα δη ποτέ κανείς»,
—«Αλλά τα βλέπει ο Θεός. Γι’ Αυτόν εργάζομαι»!
Όπως στα έργα τέχνης, έτσι και στον χαρακτήρα... Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά!
(Ψιχία από της τραπέζης,
Συλλογή Κ. Κούρκουλα,
Αθήνα 1973, Νο839)
