Μια φορά και έναν καιρό ήταν η χώρα του φιδιού, έτσι τη φώναζαν σε όλη την πλάση. Εκεί δεν ζούσαν φίδια, άνθρωποι ζούσαν σαν και εμάς αλλά είχαν μία ιδιαιτερότητα.
Τα λόγια τους, όταν θύμωναν, πονούσαν σαν το δηλητήριο των φιδιών... και ο ένας πονούσε τον άλλον... Ξυπνούσαν το πρωί και τέντωναν τα μάτια τους και τα αυτιά τους, μην δουν ή μην ακούσουν κάτι, οτιδήποτε που θα τους κάνει να ανοίξουνε το στόμα τους και να αρχίσουνε να πληγώνουν.
Δεν ήταν κακοί απλά έτσι είχαν μάθει... Να φωνάζουν... Και μερικές φορές άθελα τους ή και ηθελημένα να πληγώνουν για να αμυνθούν...
Παράλληλα κάπου άλλου, σ’ ένα άλλο τόπο υπήρχε η χώρα της καμηλοπάρδαλης.
Α!! Εκεί ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα... Εκεί οι άνθρωποι είχαν μια άλλη ιδιαιτερότητα... Είχαν τη δυνατότητα να βλέπουν τα πράγματα από ψηλά... όπως και η καμηλοπάρδαλη. Από ΑΠΟΣΤΑΣΗ φώναζαν, εκεί τα βλέπεις με άλλο μάτι..
Τι έκαναν αυτοί; Όταν υπήρχε κάποιο πρόβλημα ή θύμωναν παίρνανε πρώτα μια βαθειά ανάσα να πάει οξυγόνο στο μυαλό και μετά μιλούσαν. Δεν φώναζαν γιατί ήξεραν ότι η φωνή μόνο φωνή θα φέρει... και ο πόνος προς τους άλλους μόνο πόνο θα φέρει πίσω...
Μιλούσαν και έλεγαν τι νιώθουν... Δεν κατηγορούσαν αλλά κατανοούσαν ο ένας τα θέλω του άλλου...
Μια μέρα σε αυτή τη χώρα ήρθε ένας κάτοικος από τη χώρα του φιδιού... Μόλις μπήκε μέσα τους κοίταγε όλους και ήταν έτοιμος σε θέση άμυνας...
Πήγε σε μια ταβέρνα να φάει κάτι γιατί πεινούσε και φώναζε σε όλους να κάνουν γρήγορα , στο σερβιτόρο, στο μάγειρα...
Άντε ακόμα το φαΐ, πάρτε τα χέρια σας, κουνηθείτε...
Αναστάτωσε όλο το μαγαζί... Ο σερβιτόρος και ο μάγειρας (ήρεμοι) του εξήγησαν το χρόνο που θέλει να γίνει το φαγητό και πως νιώθουν αυτή τη στιγμή...
Ο άνθρωπος από τη χώρα του φιδιού παραξενεύτηκε, τους κοίταξε σαστισμένος καλά δεν θα φωνάξετε, λέει.
Να φωνάξουμε για ποιο λόγο; Είπες απλά αυτό που ένιωθες και καλά έκανες... είναι ο δικός σου τρόπος σκέψης.
Ο άνθρωπος από τη χώρα του φιδιού δεν ήξερε τι να πει, με τι να φωνάξει; Άρχισε να του αρέσει σε αυτή τη χώρα. Αποφάσισε να μείνει και αυτός εκεί, σιγά σιγά απέκτησε και αυτός, με προσπάθεια και βαθιές αναπνοές, αυτή την ιδιότητα.
Όσο για σένα αποφάσισε εσύ σε ποια χώρα θέλεις να ζεις…
***
Κατερίνα Γκούτη -νηπιαγωγός-
Εξειδικευμένη με τρίχρονη εκπαίδευση στην αφήγηση
και συγγραφή ελληνικών λαϊκών παραμυθιών.
via
