Ἕνα ἀνέκδοτο ποὺ δὲν εἶναι…ἀνέκδοτο

Το παρακάτω ανέκδοτο, θα μπορούσε να είναι από εκείνα που βγάζουν γέλιο, αλλά δεν είναι και η απάντηση, έρχεται λίγο πιο κάτω από αυτό….

Σε ένα δημοτικό σχολειο κάπου στην Αθήνα,την πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς, η δασκάλα παίρνει παρουσίες…
- Χακίμ καζάλ αλ νταρουί;

- Παρών.
- Χασάν ντομάν ντα σαρουί;
- Παρών.
- Γιόν κιμ λι γκόνγκ;
- Παρών.
- Σουλειμάν αλη ζαουάχρι;
- Παρών.
- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής;
Τίποτα…
- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής; επαναλαμβάνει η δασκάλα…
Πάλι τίποτα.

Εκει που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά δειλά ενα παιδάκι να σηκώνει το χέρι του απο την τελευταία σειρά…

- Κυρία,μάλλον εγω είμαι αυτός,αλλα το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι…

Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε..!

Σεμέλη

via

sapfiros

«Διότι μέσα στην πολλή σοφία υπάρχει πολλή γνώση και όποιος προσθέτει γνώση, προσθέτει θλίψη.»

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση