Ελάχιστα αρχαία θρησκευτικά βιβλία σέρνουν του λαούς της γης... κυριολεκτικά από τη μύτη, και μάλιστα με το επιχείρημα ότι προφητεύουν, το τέλος αυτού του κόσμου. Οι προφητείες για το τέλος του κόσμου, μπορούν να αξιολογηθούν απ’ τις τεράστιες ποσότητες αφοσίωσης και του πειθαναγκασμού που παράγουν υπέρ της πίστης. Ουσιαστικά είναι ρυθμιστικά φόβητρα που αιχμαλωτίζουν την προσοχή των ανθρώπων ή παρεμποδίσουν την ψύχραιμη υπευθυνότητά τους!
H βιβλική "Αποκάλυψη", και κάθε άλλη θρησκευτική "αποκάλυψη", κλέβει επίσης την προσοχή των ανθρώπων και μας εθίζει στην αγωνιά της προσμονής και της προσαρμογής στο μήνημα της εσχατολογίας! Απόδειξη της γενικευμένης εσχατολογικής μανίας, το πρόσφατο Διεθνές Συνέδριο Προφητειών, που διοργανώθηκε στην Tulsa της Οκλαχόμα.
Δεν είναι όμως αυτή η μόνη ατυχία μας!
Η ιδέα ότι κάποια καταχθόνια ιερατεία, σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν (σε κάποιο βαθμό) αυτές τις καταστροφολογικές και ανθρωποφθόρες προφητείες, δεν πρέπει να μας ξενίζει καθόλου! Πράγματι είναι φυσικό και αναμενόμενο, τα διεστραμμένα ιερατεία να θέλουν την επαλήθευση των προφητειών που υπερασπίζονται! Άλλωστε η πραγματική προφητεία, δεν είναι τίποτε άλλο από διαχρονικές εντολές προς εκπλήρωση!
Το χειρότερο βέβαια θα ήταν, από σκοτεινότερους εξουσιαστικούς κύκλους να επιχειρηθεί (αν δεν έχει συμβεί ήδη) η εκπλήρωση μεγάλων προφητεμένων βιβλικών καταστροφών, όπου κατ’ εντολή θεού... το τρίτο των δασών, των πλοίων και των κτισμάτων κατακαίονται... οι θάλασσες, οι ποταμοί και τα πόσιμα ύδατα μολύνονται (Αποκάλυψη 8.7-12) και ακολουθεί ο θάνατος μεγάλου πλήθους ανθρώπων από "θεόσταλτους" ανεξέλεγκτους λοιμούς.
Με τις προϋποθέσεις αυτές, κάποιοι αισθάνονται ότι ανεμπόδιστα μπορούν να δημιουργήσουν ένα εφιαλτικό μέλλον, βασισμένο στον προφητολάγνο προσανατολισμό μας. Στην κατεύθυνση αυτή, τους διευκολύνει αφάνταστα και τους εξωθεί, η τυφλή μας πίστη στις προφητείες τους... ή πίστη μας στις διαχρονικές εντολές προς εκπλήρωση που εμείς αφελώς ονομάζουμε προφητείες!
Μια τέτοια ευρύτατα διαδεδομένη πίστη (λαϊκή προσμονή) μόνο να βλάψει μπορεί το ίδιο μας το μέλλον. Σίγουρα, εκτός των άλλων, συσκοτίζει το σημαντικό κορυφαίο καθήκον μας απέναντι στην επείγουσα διαχείριση και πρόνοια του μέλλοντός μας. Αυτή λοιπόν η επείγουσα λογική διαχείριση του πλανήτη, και η έγκαιρη πρόνοια για το μέλλον, δεν απουσιάζει τυχαία απ’ τους λαούς της γης. Απουσιάζει τραγικά απ’ τον ορίζοντα της φροντίδας μας, ακριβώς επειδή αντί να διαμορφώνουμε το μέλλον μας με ορθολογισμό, ελευθέρια, προσαρμοστικότητα, λογικές προτεραιότητες και φρόνηση, οι ορίζοντες μας είναι κατειλημμένοι από τα μαύρα σύννεφα παραμυθοπλασία της εσχατολογικής προφητείας.
Κάποιοι παίζουν επιτυχώς με το μέλλον μας, γιατί γνωρίζουν ότι είναι το μόνο αληθινό χρηματιστήριο. Σ’ ένα συνέδριο τραπεζιτών, άκουσα κάποτε με τα ίδια μου τ αυτιά την βαθιά τους επίγνωση για την αξία της διαμόρφωσης του μέλλοντος. Σύνθημα του συνέδριου ήταν: «Το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που το διαμορφώνουν»