Έπεσες πάλι....

Τα ίδια συμπτώματα.
Ο ίδιος πόνος που έστω για λίγο διάστημα αισθάνθηκες ότι έφυγε,
χάθηκε, δεν θα γυρίσει πίσω.
Και τώρα πάλι εδώ.

Λες και δεν μπορεί δίχως σου, λες και δεν μπορούμε δίχως του.

Απογοητεύθηκες.
Αναφωνείς, «ωω Θεέ μου, πάλι τα ίδια….»

Όχι δεν το πιστεύω.
Ποτέ δεν είναι το ίδιο, ποτέ δεν είμαστε ίδιοι.

Φαντάσου έναν δεμένο άνθρωπο.
Κάνει προσπάθειες να ξεδεθεί, μπορεί να μην λύνεται τελείως,
μα κάθε φορά τα σχοινιά είναι και πιο λάσκα.

Να σου πω κάτι που το λέω και στο εαυτό μου,
όταν κάτι δεν το λύνεις,
στο φέρνει η ζωή ξανά και ξανά μπροστά σου,
μήπως και κάποια στιγμή ελευθερωθείς.

π.Λίβυος

Φως Ψυχής